කෙටි කතාවක් ඉදිරිපත් කිරීම

 

commonwealth කෙටිකතා තරඟයට කෙටි කතාවක් ඉදිරිපත් කරන්නට සිත් වූයේ ඒ පිළිබඳව ඊමේල් එකක් ලැබුණු නිසාය. මෙය ලැබුනේ පහුගිය විසි වෙනිදා වූ අතර අවසන් දිනයට තිබුණේ දවස් දහයකි. භාෂා බොහෝ ගණනකින් කෙටිකතා ඉදිරිපත් කළ හැකි යැයි තිබුණු නිසා සිංහලෙන් ලියන්නට, සිතුවද සිංහල භාෂාව ඒ ලිස්ට් එකේ තිබුණේ නැත. අප මේ තරම් ිශාල ජනගහනයක් ඇති පොදු රාජ්‍ය මණ්ඩලීය රටක් වුවද එසේ සිංහල අඩංගු කර නැත්තේ කුමන හේතුවකට දැයි සිතාගත නොහැක. එහෙත් සැනසිලි තෑග්ගක් ලෙස අපේ රටේ කෙනෙකු එහි විනිශ්චය මණ්ඩලයේ සිටිනා බව දුටුවෙමි.

දවසකට වචන 500 ගණනේ, දුරකථනයේ W  ඇප් එකෙන්, ලියා අවසන් කර, මටම මේල් කරගෙන ලැප්ටොප් එකෙන් වැරදි සෑදුවෙමි.

ඉන්පස්සෙ ලැප්ටොප් එකෙන්ම කෙටිකතාව මේල් කරන්නට සිතා commonwealth writers සයිට් එක ඕපන් කරන්නට උත්සාහ කළෙමි. එහි ආරක්ෂාව සැක සහිත නිසා මට එයට ඇතුළු වීමට ඉඩ දීමට නොහැකි බව කීප වරක් දන්වා සිටි හෙයිනි වෙනත් විදියකින් උත්සාහ කරන්නට සිතුවෙමි.

මම කතාව pdf  කර මගෙම ඊමේල් එකට දමා එය දුරකථනයේ සේව් කර  දුරකථනයේ commonwealth writers වෙතින් ලැබූ තිබුණු ඊමේල් එක විවෘත කර කතාව submit කරන්නට කරුණු පහළොවක් පමණ තිබුණු අයදුම්පත සම්පූර්ණ කරන්නට පටන් ගත්තෙමි. එය අවසන් කර කතාව ඇතුලත් කරන්නට බලනවිට කතාව කතා කෙටි කතාවෙ නමින්ම save කර යුතු බව දුටුවෙමි. 

නැවත වරක් application එක පුරවන්නට සිදුවේ යැයි බොහෝ කනගාටුවෙන් කෝකටත් දුරකථන ගබඩා කර ඇති කතාවේ පීඩීඑෆ් පිටපතේ නම වෙනස් කිරීමට හැකි දැයි පරීක්ෂා කර බැලුවෙමි. 

වාසනාවකට මෙන් එය කරගැනීමට හැකි වුණි. යන්තම් කතාව submit කරගත හැකි වූ අතර එය ලැබුන බවට ද ඊමේල් එකක් ලැබුණි.

මෙය සබ්මිට් කර ගැනීමට ඉමහත් වෙහෙසක් දරන්නට සිදු වූ නිසා මට තරමක තරහක් ඇති විය. 

එහෙත් මම මෙය අවුරුදු විස්සකට පමණ පෙර කරන්නට උත්සාහ කළේ නම් මේ කරදර දස දහස් ගුණයකින් වැඩි බව කල්පනා කර මම හිත හදා ගත්තෙමි.

එසේ නම් කතාව අතින් ලියා යතුරුලියනය කර ගැනීමට සිදු වනු ඇත. ගෙදර හොඳ කොළ කිහිපයක් තිබුණේ නැත්නම් කඩේට ගොස් ඒවා මිලදී ගැනීමටත් අවශ්‍ය ය වන්නට ඉඩ තිබුණි. වැරදි හදන හදන පාරට නැවත නැවතත් යතුරුලියනය කර ගැනීමට සිදුවනු ඇත. 

ඉන්පසු ැපැල් කන්තෝරුවට ගොස් මේ සඳහා කීයක මුද්දර අවශ්‍ය දැයි සොයා ගෙන මුදල් වියදම් කර ඒ මුද්දර මිලදී ගැනීමට සිදු වනු ඇත. ඉන්පසු ලියුම තැපැල් කර මාසයක පමණ කාලයක් යනතෙක්  ලැබුණා දැයි මට දැන ගන්නට ක්‍රමයක් නැත.

අප දැන් ජීවත්වන්නේ කොතරම් පහසු කාලයකද අපට දැනෙන්නේ ඒ කාලවල් දෙකේම ජීවත් වූ නිසාය.

Boston tea party

 Boston tea party

1773 දෙසැම්බර් 16 වෙනිදා ඇමරිකාවේ බොස්ටන් වරායේ දී විශේෂ සිද්ධියක් සිදුවිය. 

ඒ එංගලන්තයේ east india කොම්පැනියට යටත්විජිත යන්හි බද්දක් නොමැතිව තේ විකිණීම සඳහා එංගලන්තයේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් අනුමත කරන ලද ලියවිල්ලකට විරුද්ධවය.

එහිදී සිදුවූයේ ඇමරිකාවේ සිවිල් සංවිධානයක් එලෙස තේ බොස්ටන් වරායට ගෙනවිත් තිබුණා එංගලන්ත නැවක ට නැග එහි තිබූ තේ පෙට්ටි මුහුදට දැමීමයි.  මෙලෙස එම මුහුදට දැමීම සිදු වීමට පෙර ඇමරිකාවේ සංවිධාන බොස්ටන් හි ආණ්ඩුකාරයා වෙත මෙම තේ නැව් ගොඩ බාන්නේ නැතිව ආපසු එංගලන්තයට යවන ලෙස ඉල්ලා සිටියද එසේ නොකළ හෙයින්  ඔවුන් මෙම විරෝධතා ක්‍රියාව සිදු කළහ.

එහිදී ඔවුන්ගේ සටන් පාඨය වූයේ අපගේ අදහස් වලට රාජ්‍ය පාලනයෙහි ඉඩක් නැත්නම් අපට බදු ගෙවන්නටත් නොහැකිය යන්නය. No representation no tax.

ඇමරිකානු නිදහස් සටන පටන් ගැනීමට අඩිතාලම දැමූයේ මෙම සිද්ධිය යැයි කියනු ලැබේ.

මට මෙම සිද්ධිය මතක් වූයේ අපගේ රටේද දැන් බදු පිළිබඳ ලොකු සාකච්ඡාවක් ඇති වී තිබෙන නිසාය.

ඒ කාලයේ ඇමෙරිකාව එංගලන්තයේ යටත් විජිතයක්ව තිබූ නිසා ඔවුනට එංගලන්තයේ පාර්ලිමේන්තුවට නියෝජිතයන් යවන්නට හැකියාවක් තිබුණේ නැත. තමන් පාලනය කරන ආයතනයේ තමන්ගේ අදහස් දිරිපත් කිරීමට සහ ක්‍රියාත්මක කිරීම ට තමන්ගේ නියෝජිතයන් නොමැත්තේ නම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හරිහැටි ක්‍රියාත්මක නොවේ.

එදා බොස්ටන් වැසියන් සිදුකළ එම ඓතිහාසික විරෝධතාවය ඇමෙරිකාව එංගලන්තයෙන් නිදහස් වීම දක්වා ගමනක ආරම්භය ලෙස හඳුන්වනු ලැබේ. 

දැන් ලංකාවේ ද බදු පැනවීමට පාර්ලිමේන්තුවට හැකියාව තිබේ. එහෙත් බදු ගෙවන පුරවැසියන්ට ද එම බදු පනවන ආයතනයන්හි භෞතික නියෝජනය පමණක් නොව අදහස් නියෝජනයක් ද තිබිය යුතුය.

දන්න ලංකාවේ සිටින ඕනෑම පුරවැසියකු රජයේ වියදම් අඩු කළ යුතුයැයි සිතන බව රහසක් නොවේ. විශේෂයෙන්ම පාර්ලිමේන්තුව, ජනාධිපතිවරයා සහ ්‍රාදේශීය දේශපාලන ව්‍යුහ පවත්වා ගැනීමට විශාල මුදලක් වැය කරනු ලැබේ. උදාහරණයක් වශයෙන් අගමැති කාර්යාලයේ වාහන තුන්සියයකට වැඩි ගණනක් පාවිච්චි කරන බව පෙනේ. 

සංසන්දනයක් ලෙස එංගලන්තයේ රජයේ ප්‍රධානියා වන අගමැතිගේ කාර්යාලයෙහි වාහන 50ක්වත් තිබේදැයි සැක සහිතය.

ඒ නිසා මෙලෙස රටේ ජනතාවගේ බදු වැඩි කරන ගමන්ම එම බදු නාස්ති නො වන බව ජනතාවට පෙන්වා සිටීමත් රජයේ යුතුකමකි. ජනතාවගේ අදහස් රජයේ පාලනය තුළ නිරූපණය වන බව පෙනෙන්නේ එවිටය.

විශේෂයෙන්ම රාජ්‍ය උත්සව ාජ්‍ය පාලනයට වැයවන මුදල් හැකි තරම් අඩු කර එම බදු මුදල් කාර්යක්ෂම ලෙස රටෙහි සංවර්ධනය සහ ජනතාවගේ සේවයට වියදම් කරන බව රජය ජනතාවට පෙන්විය යුතුය.

මහජනතාව රජය තුළ නිරූපණය වන්නේ නියෝජනය වන්නේ එවිටය.

ඉතා පැහැදිලි උදාහරණයක් ලෙස පෙන්වා දිය හැක්කේ ළඟදී පැවැත්වෙන්නට නියමිත අපගේ නිදහස් උත්සවය යි. කෝටි ගණන් බදු මුදල් වියදම්කර මෙවැනි උත්සවයක් පැවැත්වීම, ඉතාමත් අමනෝඥ එසේම විකාරයක් වැනි ක්‍රියාවකි. එයට බොහෝ හේතු තිබේ. එයින් ප්‍රධානතම හේතුව නිදහස ලැබෙන විට ආසියාවේ ධනවත්ම රටක් ලෙස පැවතුණා නිදහස ලැබීමෙන් පසු මේ වන විට ණය ගෙවා ගැනීමට බැරි බංකොලොත් තත්වයට පත්ව තිබීමයි. 

විශාල නිදහස් උත්සව පවත්වා ඇත්තෙන්ම අප සමරන්නේ අපේ බංකොලොත්භාවය දැයි කෙනෙකු ඇසුවොත් අපට උත්තරයක් නැත.

Telephone doctor

 සති දෙකකට පමණ පෙර අපේ පවුලේ කෙනෙකුට, දරුණු කැස්සක් සෑදුණි. උදය සහ සවස නවත්වාගන්නට බැරි තරමට කැස්ස සහ සෙම උත්සන්න විය.

පුද්ගලික වෛද්‍යවරයෙකුගෙන් බෙහෙත් ගත්තද අඩුවක් නොවූ නිසා ඔහුගෙන්ම තවත් වරක් දවස් 5කට පසු ්‍රතිකාර ලබා ගන්නට සිදුවිය.

එයිනුත් සුවයක් නො දුටු හෙයින් මේ පිළිබඳව ිශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙක් මුණ ගැසීම සුදුසුයැයි අපි කල්පනා කළෙමු.

මේ සඳහා කුමන විශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙක් සුදුසුද ඔහු ප්‍රතිකාර කරන්නේ කුමන ස්ථානයන්ගේ ද යන්න දැන ගැනීමට අපගේ නෑදෑයකු වන විශ්‍රාම ගත් මේට්‍රන්වරියකට  අපි කතා කළෙමු.

අප ගණනක් නැතිව දුරකථනයෙන් ඇයව ඇමතුවද එදින පොහොය දවසක් වූ නිසා ඇය ගෙදර ම සිල් සමාදන් වී ඇති බව ඇයගේ ස්වාමිපුරුෂයා කීවේය. එසේනම් පසුදින කතා කිරීමට හැකි යැයි පැවසුව ද ඔහු ඇයට දුරකථනය ගෙන ගොස් දුන්නේ ය.

ඇයට මේ පිළිබඳව පැහැදිලි කර කුමන විශේෂඥ වෛද්‍යවරයෙකු මේ සඳහා සුදුසු දැයි අපි ඇයගෙන් ඇසුවෙමු. 

ඇය මේ සඳහා ප්‍රසිද්ධ වෛද්‍ය වරයෙකු සහ වරියක ිර්දේශ කළ අතර වෛද්‍යවරයා වඩා හොඳ යැයි මතයක් තිබුණා වුවද ඔහුගේ ප්‍රතිකාර සඳහා අධික මුදලක් අය කරන බව කියා සිටියාය.

ඇය  නැවත වරක් රෝග ලක්ෂණ පිළිබඳව ප්‍රශ්න කිහිපයක් අසා ඇයටද මේ පිළිබඳව යම් අදහසක් ඇති හෙයින් මෙම රෝග ලක්ෂණවලට අනුව මෙය ඇලජික් රියැක්ෂන් එක විය හැකි බව පවසා බෙහෙත් වර්ගයක නම ලබා දුන්නාය. 

ඒ බෙහෙත් වර්ගය නිවස ලඟ ෆාමසියෙන් මිලට ගෙන  හවසට එක පෙත්ත බැගින් ලබා ගැනීම සුදුසු බවද ඇය කීවාය.

අප වෛද්‍යවරුන් දෙදෙනාගේම රෝගීන් පරීක්ෂා කරන ස්ථානවලට කතා කර ඔවුන් ඒ ස්ථානවලට පැමිණෙන වේලාවන් යනාදිය ලබාගෙන පසු දින එක් ස්ථානයකට යාමට ද යොදාගෙන, කෝකටත් එදින හවස ඇය කියූ බෙහෙත් පෙති වර්ග මිලට ගෙන එයින් එකක් එදින හවස රෝගියාට ලබා දුන්නෙමු.

ආශ්චර්යයකි; රෝගියාට එයින් පසු සුළුවෙන් හෝ රෝග ලක්ෂණයක් පැමිණියේ නැත. පසු දිනද රාත්‍රියට එලෙස බෙහෙත් පෙත්තක් ලබාගත් අතර පසු දින ද එසේ ම විය. අද තුන්වෙනි දෙන වන අතර රෝග ලක්ෂණ මෙතෙක් පැමිණියේ ම නැත.

සජ්ජායනා

 කලිසම ටිකක් බඩ මුදුනින් අඳින්නට පුරුදු වූ මගේ මිතුරෙකු සිටියේය. 

අප දෙදෙනා වරක් සාදයකට සහභාගි වීම සඳහා ගියෙමු. එදින ඔහු ඇඳගෙන සිටි කලිසම ඔහු වෙනදා අඳිනවට වඩා තරමක් උඩට වෙන්නට ඇඳගෙන ඇති බව මටත් නිරීක්ෂණය වුණි. සාදයට පැමිණෙන මිතුරන් පිළිගැනීමට බලා සිටි සාදයේ අයිතිකරු,  කලිසම බඩ මුදුන් ඇඳගෙන සිටි මගේ මිතුරා දැක එතැන සිටි සියලු දෙනා හිනස්ස වමින් මේ කතාව කීවේය.

"මචං අපරාදෙ, ඔයා තව ටිකක් කලිසම උඩට වෙන්න මහ ගත්ත නම් කමිසයක් නැතුවම, ඇඳගන්න තිබුන"

මට මේ කතාව මතක් උනේ ඊයෙ සිරස නාලිකාවේ සජ්ජායනා නරඹමින් සිටියදී ය. 

ඊයෙ එම වැඩසටහනේ ගී ගැයූ බොහෝ දෙනෙකු ගේ ඇදුම් වල උඩ කොටස දනීස්සෙනුත් පල්ලෙහාට එල්ලෙන ලෙස, මසා තිබෙනවා දුටුවෙමි.

ඉහත හාස්‍ය කතාව මතක් වී මට සජ්ඣායනා බලමින් සිටියදී ඔවුන්ටත් ඒ තරම් දිග කමිස ඇඳ සිටිය දී  සරමක් වැය කිරීම නාස්තියක් බව සිතුනි.

ප්‍රශ්න හතර

 ඉංග්‍රීසි කාලෙ ලංකාවේ සේවය කළ පාකර් නැමති වාරිමාර්ග ඉංජිනේරුවෙකුගේ ලංකාවේ ජන කතා යනුවෙන් පොතක් කියවමින් සිටිමි.

ඒ පොතේ තිබූ අපූරු කතාවක් මෙහි ලියා දක්වන්නට සිතුනි.

වරක රජකෙනෙකු එකල සිටි සංඝරාජ වරයා ලැජ්ජා කිරීමට ඔහුගෙන් ප්‍රශ්න හතරක් ඇසුවේය.

 1. මුහුද කොතරම් ගැඹුරු ද

 2. අහසේ තරු කොපමණ තිබේද

 3. ලෝකයේ හරිමැද කොතනද

 4. ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු දෙන අවස්ථාවේ මගේ සිතේ තිබෙන්නේ කුමක්ද

මෙම ප්‍රශ්න හතර සංඝරාජ වරයාගෙන් අසා ඔහුට පිළිතුරු දීමට ඊළඟ පොහොය දවස දක්වා කල් දුන්නේය.

මේවා ඇත්තෙන්ම පිළිතුරු දිය නොහැකි ප්‍රශ්න බව නොකිව මනාය. සංඝරාජ වරයා මෙය දන්නා නිසා පන්සලට ව් කණගාටුවෙන් කාලය ගත කළේ තමන්ට දැන් ්‍රසිද්ධියේ ලැජ්ජාවට පත්වීමට සිදුවන නිසාය.

ඔහු කනගාටුවෙන් සිටින බව දුටු එම පන්සලේ විසූ වෙනත් භික්ෂුවක් ඒ ගැන සංඝරාජ වරයාගෙන් අසා සිටියේය. තමා කණගාටුවට පත්ව ඇති කාරණය පැහැදිලි කළ පසු එම භික්ෂුව පශ්චාත්තාප නොවන ලෙසටත් ඔහු එම ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු රජුට ලබා දෙන බවත් පවසා සිටියේය.

පිළිතුරු දීමට නියමිත දිනයේ භික්ෂුව සංඝරාජ වරයාගෙන් ඔහුගේ ධූරයේ නිල ආයිත්තම් යනාදිය ඉල්ලාගෙන සංඝරාජ වරයා ලෙස වෙස් වලාගෙන රජු හමුවීමට ගියේය.

රජු ඔහුගෙන් ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු ඉල්ලා සිටියේ සංඝරාජ වරයා ලැජ්ජාවට පත් කිරීමට බොහෝ උනන්දුවෙනි.

වෙස් වලා සිටි භික්ෂුව මෙසේ පිළිතුරු දුන්නේය.

රජතුමනි  ඔබ මුහුදට බහින විට මුහුද වළලූකර තෙක් ගැඹුරයි, තවත් මුහුද දෙසට ගමන් කරන විට දණහිසක් ගැඹුරුයි, තවත් ඉදිරියට යන විට උරහිසක් ගැඹුරුයි, තවත් ඉදිරියට ගියොත් ඔබටත් වඩා ගැඹුරුයි.

රජුට එම පිළිතුරට කිසිවක් කියන්නට තිබුණේ නැත. 

හොඳයි අහසේ තරු කීයක් තිබෙනවාද? රජු ඇසුවේය.

තරු ලක්ෂ විස්සයි, භික්ෂුව පිළිතුරු දුන්නේය. 

කොහොමද එහෙම හරියට කියන්නේ

ඔබ ගණන් කර බලන්න අහසේ හරියටම තියෙන්නෙ ලක්ෂ විස්සයි භික්ෂුවගේ පිළිතුරට රජුට කියන්නට දෙයක් නොවීය.

හොඳයි ලෝකයේ මැද තිබෙන්නේ කොතැනද, ඒ ප්‍රශ්නෙන් වත් සංඝරාජ වරයා හිර කර ගැනීමට රජු ඇසුවේය.

රාජ්‍ය සේවකයෙකු මගින් කුඩා කූඤ්ඤයක් ගෙන්වාගත් භික්ෂුව එය පොළොවේ  ගැසුවේය. 

මෙතන තමයි හරි මැද ඔබතුමා රාජපුරුෂයන් හතරදෙනෙකු ගෙන්වාගෙන මෙහි සිට හතර දිශාවට මැනගෙන යන්න කියන්න. ඒ හතර දෙනාගේ මැනීමේ දුර එක සමාන වනු ඇත.

ප්‍රශ්න තුනෙන්ම සංඝරාජ වරයා බේරුණු බව දුටු රජු සතරවෙනි ප්‍රශ්නයෙන් නම් ඔහු කෙසේ හෝ අසුවන බව දැන සිටියේය.

හොඳයි මගේ සිතේ දැන් තියෙන්නෙ කුමක්ද ඔහු භික්ෂුවගෙන් ඇසුවේය.

ඔබේ සිතේ තිබෙන්නේ මේ ඔබට කතා කරන්නේ සංඝරාජ වරයා බවයි. නමුත් ඔබේ සිතේ තිබෙන දේ වැරදි යි. මම සංඝරාජ වරයාගේ සිසුවෙකු වන්නෙමි.

තමා ප්‍රශ්න හතරෙන්ම පරාජය වු බව දුටු රජතුමා, භික්ෂුවට ඔහුගේ ස්ථානෝචිත ප්‍රඥාව ට ප්‍රශංසා කළේය.

ධර්මය දැකීම

 ධර්මය දැකීම

බුදුන් රෝගාතුර වී සිටින වක්කලී තෙරුන් බැලීමට යයි.

බුදුන් ඈතින් වඩිනවා දුටු වක්කලී තෙර ගෞරව කිරීම සඳහා නැගිටින්නට උත්සාහ කළේය. මේ දුටු බුදුන් වහන්සේ

 "වක්කලී ඔබ නැගිටින්නට අවශ්‍ය නැත මම වෙනත් ආසනයක අසුන් ගනිමි".  

බුදුහු අසළ පනවා තිබූ අසුනක හිඳ ගත්තේය.

"ඔබට දැන් යම් සනීපයක් දැනෙනවා ද, ඔබේ වේදනාවන් ඔබට ඉවසා දරාගත හැකිද, ඔබට ඇති වේදනාවන් අඩු වන්නේ ද වැඩි වන්නේ ද", යනුවෙන් බුදුහු අසා සිටියේය.

"නැත ස්වාමීන් වහන්ස මට හොඳක් දැනෙන්නේ නැත, මට වේදනාව දරා ගැනීමටත් අපහසුය, එම  වේදනාවන් ඉතාමත් දරුණු වන අතර ඒවා හොඳ පැත්තට යන ලකුණක් පෙනෙන්නටත් නැත. රෝගය තව තවත් උත්සන්න වන බවක් පෙනේ". වක්කලී මහණ පිළිතුරු දුන්නේය.

" ඔබට යම් ගැටලුවක් තිබේද වක්කලී ඔබ කණගාටුවට පත්කරන යම් කාරණයක් තිබේ ද" බුදුහු ඔහුගෙන් ඇසීය.

"එසේමයි ස්වාමීනි මට බොහෝ ගැටලු තිබේ, එසේම කණගාටු වීමට බොහෝ කරුණු ද තිබේ"

" ඔබ ජීවත් වුණු ආකාරය පිළිබඳව ඔබට කණගාටු වීමට හේතු තිබේද" බුදුහු ඔහුගෙන් ඇසීය.

"නැත ස්වාමීනී, සදාචාරාත්මක ලෙස ජීවත් වූ මට ඒ පිළිබඳව කණගාටු වීමට කිසිම කරුණක් නැත"

"බොහොම හොඳයි වක්කලී, යහපත් ලෙස ජීවත් වීම ගැන ඔබට ඔබ ගැන කනගාටුවක් වීමට හේතුවක් නැත්තේය, එහෙත් ඔබ සිතට වද දෙන යම් කනගාටුවක් සිතේ තිබීමට හේතුවක් තිබිය යුතුය ඒ කුමක්ද වක්කලී?"

" බොහෝ කලක සිට මට ඔබ වහන්සේ වෙත පැමිණ ඔබ වහන්සේ බැලීමට සිතේ බලවත් ආශාවක් තිබිණ. නමුත් මගේ දුර්වල ශරීරය, මට එම කාර්යය කර ගැනීමට ඉඩ දුන්නේ නැත"

" නවතිනු වක්කලී, මේ කුණු ශරීරයේ කෙනෙකුට බලන්නට තිබෙන්නේ කුමක්ද? සත්‍ය වූ ධර්මය අවබෝධ කරගන්නා තැනැත්තා සැමවිටම මා දකී. අනෙක් අතින් මා දකින තැනැත්තා ධර්මය දැකිය යුත්තේ ය.

කතාවෙන් ගත යුත්ත:-

බුදුන් දැකීමට අවශ්‍ය නම් ධර්මය අවබෝධ කර ගත යුතුය, වෙන කිසිවක් හරහා බුදුන් දකින්නට නොහැක.