Dear Chairman 

Yesterday I saw in the news that your commission spend hundreds of millions of Rupees for printing of ballot papers. 

I am writing this mail to make a suggestion which will help cut down the ballot paper printing, cost drastically. 

It is proposed to have two ballot paper for each polling station, one with officials and other exhibited in the polling booth.

The ballot paper itself can be a small card with only two lines and columns in it. 

The voter can take the number of the candidate from the list exhibited and fill his ballot paper, first and  second preference in his card.

Some might say that this is bit complicated for the voters. But I would tell them, should such a person, who cannot even select two numbers from a list be allowed to select a government or a ruler who  would manage 100 billion dollar economy?

Rear Admiral Lakshman illangakoon RTD

අනතුරුදායක ගසකින් ඇති ප්‍රයෝජන

 උකුවෙල ප්‍රදේශයේ පදිංචි කෙනෙකු මේ දවස් වල අපේ ගෙදර පොඩි වැඩක් කරයි. ඔහුත් සමග කතා කරමින් සිටියදී ලස්සන කතාවක් අහන්න ලැබුණී.

ඔහුගේ ගෙවත්ත කෙළවර වන්නේ අසල තිබෙන වතුයායක කෙළවරකටය. බොහෝ වතු ඉඩම් මෙන් මෙම ඉඩම ද කිසිම ප්‍රයෝජනයකට නොගෙන තිබේ. ඇත්තෙන්ම ලංකාවේ ලොකුම නාස්තියක් ඇත්තේ  සමාගම්වලට අයත් කිසිම ප්‍රයෝජනයක් නොගෙන පැත්තකට දමා තිබෙන ඉඩම් බව මමත් සිතමි.

ඔහු මෙම ඉඩම සුද්දකර කෙහෙල් වවන්නට පටන් ගෙන ඇත. ටික දවසකින් පැමිණි වත්තේ කණ්ඩායමක් ඒ කෙහෙල් පැල ටික ගලවා ඉඩමේ කෙළවරක ගොඩ කර ා වත්තේ ඉඩම්වල එලෙස වගා කටයුතු නොකරන ලෙසට මොහුට දැනුම් දී ඇත. 

මෙලෙස ටික කාලයක් ගතවන විට ඒ ඉඩමේ කෙළවර තිබෙන විශාල අට්ටික්කා ගසක් මොහුගේ නිවසට කඩා වැටෙන තත්ත්වයට දුර්වල වී තිබෙනු දැක ඔහු වත්තේ ප්‍රධානියාට, මේ පිළිබඳව දන්වා ගහ කඩා වැටුණොත් නිවසට ලොකු අලාභ හානියක් විය හැකි නිසා ඒ ගස කපා ඉවත් කරන ලෙස ලිපියකින් ඉල්ලා සිට ඇත.

ටික දිනකින් වත්තේ ප්‍රධානියාගේ අත්සනින් යුක්තව ඔහුට ලිපියක් ලැබුණි. එහි කියා තිබුණේ ඉඩම් රජයට අයිති වන අතර  වත්තට අයිති නොවන නිසා මෙහි වගකීම වත්තට භාර ගත නොහැකි බවයි. 

මින්පසු නැවත වරක් එම ඉඩම සුද්දකර, ඔහු කෙහෙල් වගාවක් පටන්ගෙන ඇත. 

වත්තේ කිහිපදෙනෙකු ටික දවසකින් පැමිණ එසේ කෙහෙල් වගා නොකරන ලෙසට ඔහුට නැවතත් දැනුම් දී ඇත. වත්තෙන් ඔහුට පැමිණි ලියුම පෙන්වා දුන් ඉඩම වත්තට අයිති නොවන හෙයින් ඔහු මෙලෙස කෙසෙල් වගා කරන බවටත් එයට වතු සමාගමේ යම් විරුද්ධත්වයක් තිබේ නම් උසාවියට ගොස් විසඳා ගන්නා ලෙසත් කියා ඇත. 

දැන් ඔහු අවුරුදු කිහිපයක් එම ඉඩමෙන් කෙහෙල් ඵලදාවක් ලබා ගන්නා අතර  කවුරුත් කරදර කරන්නේද නැති බව ඔහු සිනාසෙමින් කීවේය.

නිවස මතට කඩා වැටෙන්නට මෙන් තිබෙන අට්ටික්කා ගස් වලිනුත් ලොකු ප්‍රයෝජන තිබෙන බව පෙනේ.

6 සරදියෙල් 6 බාවා

 

හැන්දෑවේ බාවට හිස් පෙට්ටියත් ඇරගෙන යන්ට ඉඩ දුන්න, අපි එකතු වෙලා රා කලේකුත් අරන් ඇවිල්ල බීල බුරු ගැහුවා. මමයි සරදියෙලුයි අතේ තිබ්බ සල්ලි ඔක්කොම පැරදුනා. සරදියෙල් කොළඹ යන ගැලක නැගලා කොළඹ යනවා කියල රෑ වෙලා නුවර පාරට ගියා. මාවනැල්ලේ පොලිසියෙන් ඇවිල්ල සරදියෙල් හැමතැනම හෙව්වා, හැබැයි ඌ නැතිවුණ එකෙන් අපි ටික බේරුනා. අපිත් නිකං සරදියෙල් තමයි ඔක්කොම කෙරුවේ විදිහට හිටිය. බාවත් වැඩිය උනන්දුවකින් පොලිසියට විස්තර ඇතුව, පලහිලව්ව ගැන කියන්ට ගියේ නෑ, මොකද මිනිහත් ආපහු මේ ගම්කරේම වෙළඳාම කරන්ට එන්ට වෙනවනේ.

පොලිසියෙන් කොහොමහරි හොයා ගන්නවා කියල අපටත් සත්තමක් දාල ආපහු ගියා.

සරදියෙල් කන්දේ හැංගිලා ඉදල පහුවෙනිදා ආපහු ආවා. මේ සිද්ධියෙන් පස්සේ අපි ආපහු අපේ පරණ ජීවිතේට වැටුන, හැබැයි අලුත් පණක් එක්ක. සරදියෙල් කොළොඹදී ආශ්‍රය කරපු සුද්දන් ගෙන් ඉංග්‍රීසි ඩිංගක් කතා කරන්ටත් ඉගෙන ගෙන තිබ්බ, බුරු ගහන එකට අමතරෙන් කුට්ටමෙන් තව සෙල්ලම් තුනක් ඉගෙන ගෙන ඇවිල්ල තිබ්බ. මේ ඔක්කොටොම වඩා වටිනා ඉගෙන ගැනිල්ල ආයුධ පන්නේ. සරදියෙල් ඕනෑ තුවක්කුවක් කෑල්ලෙන් කෑල්ල ගලවල හයි කරන තරමට, ආයුධ සම්බන්ධයෙන් කෙලපැමිණ තමයි කොළඹින් ආපහු ඇවිල්ල තිබුනේ.

“මම මස්සිනා, බැරැක්කේ හිටපු ඔපිසර මහත්තුරුන්ගේ ආයුධ ඔක්කොම හැන්දෑවට ගලවල සුද්ද කරනවා, උන්නැහේල බොහොම සතුටුයි ඒකට. මට කීයක් හරි දෙනවා හිතුනහම. උන් දැනගෙන හිටියේ නෑ, මං මේ පුහුණු වෙනවා කියල උන්ගේම දේපල කොල්ල කන්ට” සරදියෙල් ඩිංගක් බි ගත්තහම කීප වතාවක්ම කිව්වා මට මතකයි.

දවස් තුන හතරක් ගියාට පස්සේ දවසක් සරදියෙල් පාන්දර ජාමෙට ඇවිල්ල, අපේ ගෙදර දොරට ගහනවා හවඩියත් එක්ක.

අපි පන්සලට ගිහිල්ල රම්බරනාට කියල, කෝපි ඩිංගකුත් හදාගෙන බිල කතාවට වැටුන. අපි ඉස්සරහට වැඩ කරන්නේ කොහොමද කියල ‘ප්ලෑනක්’ ගැහුවා. ඔය වචනෙත් සරදියෙල්ම තමයි උතුවනට ගෙනාවේ. 

5 උතුවන් කන්දේ සරදියෙල් 5

 From episode 4

https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2024/07/4-4.html?m=1

අල්ලා ගත්තට පස්සේ පොලිසියෙන් හොඳටම ගැහුවා. අත්දෙක පිටිපස්සට තියලා ගැට ගහලා පාරදිගේ හෙළුවෙන් අරන් ගියේ. දවස් කිහිපයකට පස්සේ සරදියෙල් ආපහු ගමට ආවා, බොහොම අහිංසක වෙලා. ගමේ මිනිස්සු කිව්වා “ඕන් සරදියෙලාට මේ පාර පොලිසියේ සබ්බුව හම්බුවෙලා, ඕක තමයි කියන්නේ කෙහෙල් ගහට කොටපු දවසට, කොට්ටෝරුවා මට්ටු වෙනවා කියල”.

ඒ වුනාට ගමේ මිනිස්සු හිතපු විදිහට සරදියෙල් හැදුනේ නෑ. සුමානයක් වත් අහිංසක විදිහට ඉන්ට බැරිවුනා. මිනිහ කලින් විදිහටම වැඩ පටන් ගත්ත.

අපි කිහිප දෙනෙක් සරදියෙල් එක්ක එකතුවෙලා, ඉස්කෝලේ නොයා රා, හැලි අරක්කු බොන්නයි බූරුවා ගහන්නයි පටන් ගත්තා. මේවට සල්ලි ඕන නිසා අන්තිමට හොරකමටත් ඇබ්බැහි උනා. මෙහෙම අපි බූරු ගැහිල්ල ජයටම කරගෙන යනකොට, අපේ අතේ සල්ලි ටිකක් ගැවසෙන්න පටන් ගත්තා. බූරු පිටිය තිබ්බේ උතුවම කන්දේ ගල ළඟ, තෝන් එකතු කරේ හවඩියා.

දවසක් හැන්දෑ කොරේ අපේ ගේ පිළිකන්නෙන් සරදියෙල්ගේ සිවුරම ඇහුන. මට සරදියෙල් ගේ සිවුරම කොහේ හිටියත් අදුරගන්ට පුළුවන්. මම ගැට ගහමින් හිටිය වැට ලී මිටිය කෝපි ගහට හේත්තු කොරලා ගියා ගේ පිටිපස්සට.

අපි දෙන්න උතුවන ගලට නැගල හුඟ වේලා කතා කොරමින් හිටියා. සරදියෙල් මට කිව්වා දැන් මිනිහට ගමේ ඉඳල ඇතිවෙලා තියෙන්නේ, උතුවන කොස්තාපල් බබා සාරා උන්නැහේ  කොළඹ හමුදාවේ ජා මහත්තයෙක් ගාව රස්සාවක් හොයල දුන්න, මම කොළඹ යනවා කියල. පහුවෙනිදා සරදියෙල් කොළඹට යන්න පිටත් වුනා.

මිනිහ ගියත් හරි අපේ ජීවිතත් බොහොම අල්මැරිච්ච ගානට වැටුන. අපි පරණ ජීවිතේම ගතකරාට බොහොම හෙමින්, සැර බාලවෙලා  තමයි වැඩ කෙරුනේ.

මාස 10 කට පස්සේ දවසක හවස අපි හතර දෙනෙක් පිටියේ ගලට වෙලා බුරුවා ගහනකොට, අපේ එකෙක් දැක්ක පොඩි මල්ල්ලකුත් කිහිල්ලේ ගහගෙන සරදියෙල් ගෙවල් මණ්ඩිය පැත්තට එනව. අපේ ඔක්කොම තව ඩිංගක් ගල මුදුනට නැඟල බැලුවහම සරදියෙල්ම තමයි. කොළඹ පන්නෙට සුදු සරමයි කමිසෙයි ඇඳල, කළු පාට පළල හම පටියකුත් බැඳල, ඇවිද්දෙත් කොළඹ විදිහට, අපි බොහොම ආසාවෙන් බලාහිටියේ, නැතිවෙච්ච සහෝදරයෙක් එන දිහා බලාගෙන ඉන්න විදිහට.

ආපු ගමන්ම සරදියෙල් කරේ එල්ලගෙන හිටපු කාකි රෙදි මල්ල ගල උඩ තියල ඒක දිග ඇරිය. අප්පට හුඩු! කෑලි ගලවපු තුවක්කු දෙකයි. ඒ දෙකම එන්ෆිල්ඩ් වර්ගයේ ඉංග්‍රීසි හමුදාව පාවිච්චි කරන ආයුධ කියල සරදියෙල් කිව්වා.

“සිරිමලා, මම මාවනැල්ලේදී දැක්කා තොරොම්බල් බාවා මහනුවර පැත්තේ ඉඳල මාවනැල්ලට එනවා, තව දෙදොහකින් විතර ඌ මේ පැත්තට එයි. මේ සැරේ ආවහම අල්ලාගෙන, ඌ ළඟ තියෙන සබ්බ සරුපෙම උදුරාගන්ට ඕනෑ” ආ ගිය කතා බහින් පස්සේ සරදියෙල් මට කිව්ව විදිහට මට තේරුණා, ආයේ ඒකට සරදියෙල් උත්තරයක් බලාපොරොත්තු වුනේ නෑ කියලා.

අපේ රංචුවේ හිටපු බාලම එකා තමයි සුවඳ, ඌට ඒ හින්දම අපේ බැලුම් ගලේ ඉඳල බාවා මුදලාලි ගමට එන්ට ඉස්සර පණිවුඩේ අපට කියන්ට බාරවුනා, හරියටම සරදියෙල් කිව්වා වගේම දවස් දෙකකින් සුවඳ දුවගෙන ඇවිල්ලා, සරදියෙල්ට කිව්ව බාවා මුදලාලි කරත්ත පාර දිගේ එනවා කියලා. අපි හය දෙනාම දිව්වා කැලේ ඇතුලෙන් මිනිහ එනවා දුටුවා කියපු තැනට, අපි දොළ ලඟදි මිනිහව අල්ල ගත්තා.

අවුරුදු 45 ක් විතර වයස තිබ්බට, ඌ අපි හිතපු තරම් නොන්ජලක් නෙවෙයි, ලඟට යනකොටම ඌට තේරුනා අපි එන්නේ හොඳකට නෙවෙයි කියලා. වම උරේ දාගෙන හිටපු කුඩේ අතට ඇරන් පතබෑවා සරදියෙල් ගේ ඔලුවටම. සරදියෙල්ගේ නළල දිගේ ලේ ගලන්ට පටන් ගත්තා. අපි මේක හොරකමකට පටන් ගත්තට, මේ වෙච්චි වැඩෙන් පස්සේ ඒක සම්පුර්ණයෙන්ම වෙන පැත්තකට ගියා. අපි වටකරලා බාවා අල්ලලා වැලක් කපාගෙන ගහකට තියලා ගැට ගැහුවා. උගේ පෙට්ටියේම තිබ්බ බ්ලේඩ් තලයක් අරගෙන බාවා ගේ උඩු රැවුල බාගයක් කැපුවා. ඊටපස්සේ ඌ ලිහලා අත් දෙක වැලකින් ගැටගහලා ගමට අරන් ගියා. තොරොම්බල් පෙට්ටිය අරං ගිහිල්ලා ගමේ හැම එකාටම බෙදුවා, සල්ලි ටික අපි ගත්තා, බාවාට කිව්වා මෙච්චර කාලයක් වැඩි ගානට බඩු වික්කට ගමේ මිනිස්සුන් ගෙන් සමාව ගන්න කියලා. ඌත් අපි කියන්ටත් ඉස්සර දනගහලම සමාව ගත්ත.

හැන්දෑවේ බාවට හිස් පෙට්ටියත් ඇරගෙන යන්ට ඉඩ දුන්න, 

රිලව් එලවීම

 දැන් මාතලේ උකුවෙල පැත්තේ, පදිංචිව සිටින අපේ ගමේ කෙනෙකු  අවුරුදු තිහකට පමණ පසුව අප නිවසට පැමිණියේය. 

ගොවිතැන් ගැන කතා කරමින් සිටියදී ඔහු මම කවදාවත් අසා නැති යමක් කීවේය. 

අපේ පොල් ගස්වල හොඳින් ගෙඩි තිබෙනවා දැක මේ පැත්තට ම රිලව් වෙන්නේ නැද්දයි ඔහු ඇසුවේය.

අපට රිලවුන්ගෙන් කරදරයක් නොමැති බවත් ඉඳ හිට හෝ එකෙක් දෙන්නෙක් පැමිණියත් එයා රයිෆල් එක දික් කල විට, පැන දුවන බවත් නැවත බොහෝ කාලයකට මේ පැත්තට නොඑන බවත් මම කීවෙමි.  ඔහුගේ ඇස් සතුටින් දිලිසින.

ඔහුගේ ගෙවත්තේ, පොල් ගස්වල  පොඩි ගෙඩියක්වත් ඉතිරි නොකරන අතර, පනහක් හැටක  ලොකු රංචුවක් පැමිණ ෙන්නේ වත්තේ තිබෙන සෑම භෝගයක්ම පාහේ විනාශ කර දමන බව ඉතා කණගාටුවෙන් පැවසීය. 

කොස් දෙල් පොල් පමණක් නොව බඩ ඉරිඟු එළවළු වැනි කෙටි කාලීන බෝග සියල්ල ද විනාශ කර දමන බව දැනගන්නට ලැබුණි. 

ඔහු මගෙන් එයා රයිෆල් එක බලන්නට අවශ්‍ය බව කී නිසා මම එය ගෙනැවිත් ඔහුට පෙන්නුවෙමි. ඔහු එහි මිල කීයක් පමණ වනවා දැයි ඇසීය. 

රුපියල් 50000 ක් පමණ වන බව කී විට ඔහු ට එතරම් මුදලක් වියදම් කළ නොහැකි බවත් මෙවැනි එකක් පිටතින් පෙනෙන්නට ලී වලින් සාදා ගන්නා බවත් පවසා එය හොඳින් පරීක්ෂා කර බැලීය. ඔහු පෙදරේරු වැඩ කරන්නෙකු නිසාත් යම් අතේ වැඩ පිළිබඳව හැකියාවක් තිබෙන නිසා මෙවැන්නක් සාදාගන්නා බවට සැකයක් නැත. 

නමුත් මෙය ඉතාමත් කණගාටුදායක යා තත්ත්වයකි. තමන්ට තමන්ගේ ගෙවත්තේ යමක් වවා ගන්නට බැරි තත්ත්වයක් මෙවැනි සතුන්ගෙන් සිදුවී තිබීමත් මෙම තත්ත්වය  මඟ හැර ගැනීමට කිසියම් දෙයක් නොකර සිටින  රාජ්‍ය යන්ත්‍රණයක් තිබීම පුදුම සහගතය. 

ඔවුන් දැනට  එම රිලවුන්ගෙන් ගෙවත්ත ආරක්ෂා කර ගැනීමට කුමක් කරන්නේදැයි මම  ඔහුගෙන් විමසුවෙමි.

ඔහු මම කවදාවත් අසා නැති පුදුම උපදවන ්‍රමයක් පැහැදිලි කළේය. 

ඔවුන් ලොකු ග්‍රීස් තලියක් පරණ පේන්ට් ටින් එකකට දමා එය කළුතෙලින් පුරවා වහලේ උඩ තබති. රිලව් මෙය දුටු විට ඒ අසලට පැමිණ  ඒ කළු තෙල් සහ ග්‍රීස් තමන්ගේ ඇඟේ ගාගනිති.  මෙය තරමක් පිළිගැනීමට අපහසු ක්‍රියාවක් වුවද රිලවුන්ගේ බොහෝ කුතුහලයක් තිබෙන බව නම් මම කලිනුත් දැක ඇත.

මෙලෙස ග්‍රීස් ගාගන්නා විට ඒවා අත්ලේද තැවරී, ඉන්පසු රිලවා ගසක් උඩට යන විට හරියට අත්තක් අල්ලා ගැනීමට බැරිව  ඔහු බිමට කඩා වැටෙයි. මෙලෙස රිලවෙක් ගහෙන් බිමට කඩා වැටුණු විට රිලව් රංචුවේ අනික් රිලව්ද වැටුණු සගයා අසළට එක්ව මහත් කරදරයක් ඇති වූ කලෙක මෙන්  ලොකු කලබගෑනියක් වේටර් ඇතිකර ගනිති. 

මෙවැනි සිද්ධියක් ඇති වූ විටෙක මාස කිහිපයක් රිලව් කරදරයෙන් ඒ ගෙවත්ත න්න බේරී තිබෙන බව ඔහු පැවසීය. 

මෙය මම මීට පෙර අසා නොතිබුණු ක්‍රමයක් නිසා නිකමට ලියා තබන්නට සිත් විය.

4 උතුවන්කන්දේ සරදියෙල් 4

 

සිරිමලා ගේ පාපොච්චාරණය

 

මමයි සරදියෙලයි ඉගෙනගත්තේ එකම පන්තියේ ඉලුක්ගොඩ පන්සලේ. පන්සලේ ඉස්කෝලෙට ගියේ අපේ ගම්පැත්තේ රජයේ පාසලක් තිබ්බේ නැති හන්ද. පන්සලේ ඉස්කෝලේ එක පන්තියේ වයස අවුරුදු හතර පහ  වෙනස තියෙන ළමයි හිටිය. මොකද ළමයි පන්සලේ ඉස්කෝලෙට බාර ගත්තේ වයසේ විදිහට නෙවෙයි, දෙමව්පියන්  ගෙනා විදිහට.

මම සරදියෙල්ට වැඩිය අවුරුදු ගානක් බාල උනාට, අපේ අම්මා මාව ස්කෝලෙට බාරදෙන අවුරුද්දෙමයි සරදියෙල් වත් පන්සලේ ඉස්කෝලෙට ඇවිල්ල තිබ්බේ. සරදියෙල් හරිම මැරැටියා, ආපු දවසෙම කොල්ලොත් එක්ක ගහගෙන හාමුදුරුවන් ගෙන් ගුටි කෑවා. කිසිම බයක් නැහැ, ඕනෑ එකකට ඉස්සරහට පැනල ගහගන්ට යනවා. මේ හින්ද සරදියෙල් කොල්ලෝ රංචුවේ නායකයා වෙන්ට ලොකු කාලයක් ගියේ නැහැ. නමුත් මේ විදිහට සරදියෙල් කැපී පේනවට අකමැති කොටසකුත් පන්සලේ ඉස්කෝලේ හිටියා. විදානේ රාලහාමිගේ අයියගේ පුතා එකෙක්. ඌ ටිකක් ඇඟ පතෙනුත් අපිට ලොකුයි. හාමුදුරුවොත් ඉතින් පෝසත් හින්ද ඌ කියන දෙයක් අහනවා.

සරදියෙල් අපිට වඩා වේගෙන් අකුරුත් ඉගෙන ගත්ත. සමහරවිට අපිට වැඩිය මෝරලා හිටපු හින්දද දන්නේ නැහැ, ඉක්මනටම පාඩමුත් අල්ල ගත්තා. පන්තියේ හැම ළමයෙක්ම වාගේ මිනිහත් එක්ක රංචු ගැහෙන්ට ලොකු ආශාවක් තිබ්බා. මට මෙතෙන්දි පොඩි වාසියක් වුනා , සරදියෙල් ගෙදර, අපේ ගෙදරට බොහොම ලඟින් තිබුන එක. ඒ හේතුව හින්දම ඕන වැඩකට යනකොට මිනිහා මාව තමයි මුලින්ම හොයන්නේ. මමත් මේක ගැන ලොකු ආඩම්බරයකින් හිටියේ.

සරදියෙල්ට කොහොමටත් පාසල් යන්ට හම්බවුනේ අවුරුදු කිහිපයක් විතරයි. දවසක් ඉස්කෝලෙදි විදානේ රාලහාමිගේ අයියගේ පුතා සරදියෙල්ට මොනවහරි කියල සරදියෙල් මිනිහට ගහන්ට ගියා. මේ ගුටිකෙලිය බොහොම කාලෙක ඉඳල හැමදෙනාම බලාපොරොත්තුවෙන් හිටපු එකක්. දෙන්න කැමති වුනා ඉස්කෝලෙන් පස්සේ තනි තනියම ගහගන්ට. ඌ ඇගෙන් ගොඩක් ලොකු හින්ද මයේ හිතේ ඌ හිතුව ඌට ලෙහෙසියෙන්ම සරදියෙල්ව පරද්දන්ට පුළුවන් කියල.

පන්සලේ ගල් පඩි පෙලෙන් පල්ලහ පොඩි කමතක් තිබ්බ. පන්සලේ කුඹුරේ විතරක් නෙවෙයි පන්සලට කිට්ටුව හුඟක් කුඹුරු වල ගොයම් පාගැව්වේ ඒ කමතේ.එතන තමයි පොරපිටිය. ඉස්කෝලේ ඇරුන ගමන් අපි ඔක්කොම එතෙන්ට ගියා. දෙන්න කමතේ මැද හිටගෙන පොරකන්ට යන කොටි දෙන්නෙක් වගේ අනික් එකාගේ මුණ දිහා බලාන හිටිය. අපි පන්තියේ ඔක්කොම වටේට වෙල මේක දිහා බලාන හිටිය.

එක පාරටම පොඩි අප්පුහාමි පැනල සරදියෙල් බදාගත්තා. ටිකක් වේලා ගියා සරදියෙල්ට මොකුත් කරගන්ට බෑ වගේ පෙනුන. අපි හිතුව පුදන කොටම කෙලපි යකා කියල. පොඩි අප්පුහාමි වම අත බුරුල් කොරල ඒකෙන් සරදියෙල්ගේ බඩට ගහන්ට පටන්ගත්ත. මං හිතන්නේ ඌ වමත් කාරයා. එක පාරටම සරදියෙල් පොඩි අප්පුහාමිව ඉනෙන් අල්ලාගෙන පොලවට වැටුන, අල්ලාගෙන හිටපු අත බුරුල් කරගෙන. එහෙමම බිම ඉඳල පොඩි අප්පුහාමිගේ කකුල් දෙක තදකරගෙන, ඔලුවෙන් තල්ලු කෙරුව මිනිහ පිටිපස්සට. මිනිහට පොලවේ අඩිය පැටලුනා. කෙහෙල් කඳ කැපුවා වගේ පිටිපස්සට වැටුන. සරදියෙල් උගේ ඇඟ දිගේ බඩ ගාගෙන ගිහිල්ල, පොඩි අප්පුහාමිගේ ඔලුව අත් දෙකෙන්ම අල්ලා ගත්ත. පපුව උඩ ඉඳගෙන ඔලුව බිම ඇනගෙන ඇනගෙන ගියා. පොඩි අප්පුහාමි “බුදු අම්මෝ මිනී මරනවෝ” කියල කෑ ගහල, අතක් බිම ගහල සිහි නැති වුනා.

ඒ සද්දෙට හාමුදුරුවෝ දුවගෙන ආවා. ඇවිල්ල ඔලුව උස්සල බලනකොට පොඩි අප්පුහාමි ඔලුව බිම ගහපු තැන පොඩි ගල් කැල්ලක් තිබිල ඒක ඔලුව ඇතුලටම කා වැදිලා. අපි දැනගත්ත මේක ලේසි වෙන්නේ නෑ කියල අපි දිව්වා ගෙදර.

 සරදියෙල් උතුවන්කන්ද පැත්තේ කැලේ හැංඟුණා, ඒ වුනාට විදානේගේ මිනිස්සු පොලිසියත් එක්ක එකතුවෙලා කැලේ පීරුවා. හොයාගන්න ලැබුනේ නැහැ. ඒත් දවස් දෙකකට පස්සේ බඩගිනි වෙලා කන්ට ගෙදරට එනකොට මඟදී අල්ලා ගත්ත.  

https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2024/07/4-4_13.html?m=1

Next episode 

https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2024/07/4-4_13.html?m=1

3 උතුවන්වන්කන්දේ සරදියෙල් 3

 

“මොකද වුනේ?” මම දැරිවි ගෙන් ආහුවා.

“හිකනලෙක් කෑවා”, ළමිස්සි බොහොම අමාරුවෙන් කියලා මගේ අතින් අල්ලා ගත්තා.

 මට කලින් කියන්ට බැරිවුනා මගේ අම්මයි, ආච්චි අම්මයි, දෙන්නම වෙදකම් කෙරුවා. මං හිතන්නේ අම්මගේ පැත්තෙන් අපි පරම්පරාවෙන් වෙදකම කරන්ට ඇති කියලා. මම මිදුලට ගිහින් කන්ද දිහාවට ගියා, දැකපු බෙහෙත් කොළ ටිකක් කඩාගෙන ඇවිදින් මිරිස් ගලේ අඹරලා තුවාලේ හොඳට ගාලා, පොල්කිරි ටිකකුත් මිරිකලා පෙව්වා, නිකන් අනුමානෙට වගේ.

 ඒ කාලේ කතාවට කියනවා හිකනලෙක් කෑවොත් අහසේ තරුයි මුහුදේ වැලියි ඕනෑ කොරනවා කියලා ප්‍රතිකර්මෙට, නමුත් ළමිස්සි මේ ප්‍රතිකර්මෙට සුටුස් ගාලා සුව අතට හැරුනා, ඇඳේ ඉඳගත්තා. එදා පන්සලේ උත්සවයක් තියෙන හින්ද ගමේ මිනිස්සු ඔක්කොම පන්සලට ගිය විත්තියත්, මේ ළමිස්සි හදලා තිබ්බ දැහැත් වට්ටියක් අමතක වෙලා හින්ද, මඟක් ගොහිල්ල ආපහු ගේන්ට ගෙදරට ආවහම, වට්ටිය යට හිටපු සිකනලෙක් ගෙන් මේ ඇබැද්දිය සිද්දවුන බවත් මට කිව්වා. ඕන් ඔහොමයි මට පිචෝහාමි මුලින්ම මුණගැහුනේ. එතකොට පිචෝහාමිට වයස අවුරුදු 16 යයි.

උන්දැගේ දෙමව්පියන්ගේත් කැමැත්තෙන් අපි එදා ඉඳලම පවුල් කෑවා. ඊළඟ වාරේ ඉඳල මම වෙළඳාමේ ආවහම කෙලින්ම එන්නේ උතුවනට, ඇවිල්ලා එතන ඉඳල තමයි වෙළඳාම අහවර කොරන්නේ. අපේ කසාදෙන් ළමයි 5 යි. මුලින්ම හම්බවුනේ කොල්ලෙක්. ඌ ඉපදෙන කොට මම හිටියේ හලාවත, මම ඊළඟ පාර එනකොට කොල්ලට මාස තුනක් වයසයි. මමත් බොහොම සන්තෝස වුනා හුරුබුහුටි කොල්ල දැක්කහම.

ඒ වුනාට පිචෝහාම් නම් ඒ තරම් සන්තෝසෙන් නෙවෙයි හිටියෙ. කොල්ලගේ උපන් වෙලාව හාමුදුරුවන්ගේ ලඟට ඇරන් ගියහම වේලා කොලේ හදල කියල තියෙනවා, කොල්ලට කාලසර්ප යෝගයක් තියෙනවා කියලා. කාලසර්ප යෝගයක් තියෙනවා කියන්නේ පවුලට විතරක් නෙවෙයි, ගම රටටම මහා වින්නැහියක් කොරන්ට පුළුවන් එකෙක් කියලත්, හාමුදුරුවො කියල තියෙනවා.

මම මේ කතාව මගේ යාලුවන්ට කිව්වහම, උනුත් මට නොයෙකුත් බය හිතෙන කතා කිව්වා. මට කොල්ල දකින ගානට මේක මතක් වෙනවා. මගේ ඌත් එක්ක කතා බහත් අඩුවුනා. කොල්ලත් එන්ට එන්ටම දඩබ්බර වෙන්ට ගත්තා. මගෙයි පිචෝහාමිගෙයි අතර නිතර අඬදබර ඇති වෙන්ට පටන් ගත්තා. ඒ ගෑනි සැක කොරනවා මම තව ගෑනියෙක් අරගෙන කියල හලාවතින්. මෙහෙම කාලයක් ගතවුනා, තවත් ළමයි හතර දෙනෙක් අපේ පවුලට එකතු වුනා.

මේ අතරේ කොල්ල ගමේ වැදගත් ගෙදරක කොල්ලෙකුට ගහල උගෙන් මාලයක් හොරකම් කෙරුව කියලා, පිස්කල් බාරෙට අරගෙන දවස් කීපයක් අච්චු කෙරුවා කියල මට දැනගන්ට ලැබුනා. ඒ මම අන්තිමට උතුවන ගමට ගිය වෙලේ.

මම මේ කලබගෑනි වලින් පස්සේ වෙළඳාමේ යෑමත් අඩුවුනා. මම පල්ලියේ නැවතුනා ස්වාමිට ආවතේව කාරයෙක් විදිහට.

ඊට පස්සේ මට සරදියෙල් කොලුව මුණගැහෙන්නේ 1862 අවුරුද්දේ, එතකොට ඌට වයස අවුරුදු 30 යි. මම දවසක් පල්ලියේ ඉන්න කොට හවස් වරුවක ඇවිල්ලා කිව්ව ඌව පොලිසියෙන් හොයනවය, පොලිසියෙන් හැංගෙන්ට තැනක් හොයලා දෙන්ටයි කියලා. මට සර්දියෙල් එක්ක කතාකරන කොටම තේරුනා ඌ හොඳටම හැබිචොල් කාරයෙක් වෙලා ඉන්න විත්තිය. මට උදව් කරන්ට බැරි තරම් ඔබ්බට ගිහිල්ල විත්තිය. මම ඒක ඌට කෙලින්ම කිව්වා, ඌ ආපහු ගමට යනවා කියල ගියා. මගේ අතේ තිබ්බ රුපියල් 10 ක් මන් ඌ අතට දුන්නා. ඒ මම කොල්ලව දැකපු අන්තිම දවස.