Boston tea party

 Boston tea party

1773 දෙසැම්බර් 16 වෙනිදා ඇමරිකාවේ බොස්ටන් වරායේ දී විශේෂ සිද්ධියක් සිදුවිය. 

ඒ එංගලන්තයේ east india කොම්පැනියට යටත්විජිත යන්හි බද්දක් නොමැතිව තේ විකිණීම සඳහා එංගලන්තයේ පාර්ලිමේන්තුවෙන් අනුමත කරන ලද ලියවිල්ලකට විරුද්ධවය.

එහිදී සිදුවූයේ ඇමරිකාවේ සිවිල් සංවිධානයක් එලෙස තේ බොස්ටන් වරායට ගෙනවිත් තිබුණා එංගලන්ත නැවක ට නැග එහි තිබූ තේ පෙට්ටි මුහුදට දැමීමයි.  මෙලෙස එම මුහුදට දැමීම සිදු වීමට පෙර ඇමරිකාවේ සංවිධාන බොස්ටන් හි ආණ්ඩුකාරයා වෙත මෙම තේ නැව් ගොඩ බාන්නේ නැතිව ආපසු එංගලන්තයට යවන ලෙස ඉල්ලා සිටියද එසේ නොකළ හෙයින්  ඔවුන් මෙම විරෝධතා ක්‍රියාව සිදු කළහ.

එහිදී ඔවුන්ගේ සටන් පාඨය වූයේ අපගේ අදහස් වලට රාජ්‍ය පාලනයෙහි ඉඩක් නැත්නම් අපට බදු ගෙවන්නටත් නොහැකිය යන්නය. No representation no tax.

ඇමරිකානු නිදහස් සටන පටන් ගැනීමට අඩිතාලම දැමූයේ මෙම සිද්ධිය යැයි කියනු ලැබේ.

මට මෙම සිද්ධිය මතක් වූයේ අපගේ රටේද දැන් බදු පිළිබඳ ලොකු සාකච්ඡාවක් ඇති වී තිබෙන නිසාය.

ඒ කාලයේ ඇමෙරිකාව එංගලන්තයේ යටත් විජිතයක්ව තිබූ නිසා ඔවුනට එංගලන්තයේ පාර්ලිමේන්තුවට නියෝජිතයන් යවන්නට හැකියාවක් තිබුණේ නැත. තමන් පාලනය කරන ආයතනයේ තමන්ගේ අදහස් දිරිපත් කිරීමට සහ ක්‍රියාත්මක කිරීම ට තමන්ගේ නියෝජිතයන් නොමැත්තේ නම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හරිහැටි ක්‍රියාත්මක නොවේ.

එදා බොස්ටන් වැසියන් සිදුකළ එම ඓතිහාසික විරෝධතාවය ඇමෙරිකාව එංගලන්තයෙන් නිදහස් වීම දක්වා ගමනක ආරම්භය ලෙස හඳුන්වනු ලැබේ. 

දැන් ලංකාවේ ද බදු පැනවීමට පාර්ලිමේන්තුවට හැකියාව තිබේ. එහෙත් බදු ගෙවන පුරවැසියන්ට ද එම බදු පනවන ආයතනයන්හි භෞතික නියෝජනය පමණක් නොව අදහස් නියෝජනයක් ද තිබිය යුතුය.

දන්න ලංකාවේ සිටින ඕනෑම පුරවැසියකු රජයේ වියදම් අඩු කළ යුතුයැයි සිතන බව රහසක් නොවේ. විශේෂයෙන්ම පාර්ලිමේන්තුව, ජනාධිපතිවරයා සහ ්‍රාදේශීය දේශපාලන ව්‍යුහ පවත්වා ගැනීමට විශාල මුදලක් වැය කරනු ලැබේ. උදාහරණයක් වශයෙන් අගමැති කාර්යාලයේ වාහන තුන්සියයකට වැඩි ගණනක් පාවිච්චි කරන බව පෙනේ. 

සංසන්දනයක් ලෙස එංගලන්තයේ රජයේ ප්‍රධානියා වන අගමැතිගේ කාර්යාලයෙහි වාහන 50ක්වත් තිබේදැයි සැක සහිතය.

ඒ නිසා මෙලෙස රටේ ජනතාවගේ බදු වැඩි කරන ගමන්ම එම බදු නාස්ති නො වන බව ජනතාවට පෙන්වා සිටීමත් රජයේ යුතුකමකි. ජනතාවගේ අදහස් රජයේ පාලනය තුළ නිරූපණය වන බව පෙනෙන්නේ එවිටය.

විශේෂයෙන්ම රාජ්‍ය උත්සව ාජ්‍ය පාලනයට වැයවන මුදල් හැකි තරම් අඩු කර එම බදු මුදල් කාර්යක්ෂම ලෙස රටෙහි සංවර්ධනය සහ ජනතාවගේ සේවයට වියදම් කරන බව රජය ජනතාවට පෙන්විය යුතුය.

මහජනතාව රජය තුළ නිරූපණය වන්නේ නියෝජනය වන්නේ එවිටය.

ඉතා පැහැදිලි උදාහරණයක් ලෙස පෙන්වා දිය හැක්කේ ළඟදී පැවැත්වෙන්නට නියමිත අපගේ නිදහස් උත්සවය යි. කෝටි ගණන් බදු මුදල් වියදම්කර මෙවැනි උත්සවයක් පැවැත්වීම, ඉතාමත් අමනෝඥ එසේම විකාරයක් වැනි ක්‍රියාවකි. එයට බොහෝ හේතු තිබේ. එයින් ප්‍රධානතම හේතුව නිදහස ලැබෙන විට ආසියාවේ ධනවත්ම රටක් ලෙස පැවතුණා නිදහස ලැබීමෙන් පසු මේ වන විට ණය ගෙවා ගැනීමට බැරි බංකොලොත් තත්වයට පත්ව තිබීමයි. 

විශාල නිදහස් උත්සව පවත්වා ඇත්තෙන්ම අප සමරන්නේ අපේ බංකොලොත්භාවය දැයි කෙනෙකු ඇසුවොත් අපට උත්තරයක් නැත.