මහා වංශය 7

 

https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2022/07/6-6.html?m=1

අද එතැන් සිට

මේ වන විට විජයට කුවේනිය ගෙන්

 පුතෙකු හා දුවක ලැබී තිබිණ. විජය කුමරු මදුරපුර කුමරියගේ පැමිණීම අසා,

 “සොඳුර ඔබ අපට වඩා වෙනස් නිසා, මාගේ පිරිවර නිතරම බයෙන් ජීවත් වෙති. ඒ නිසා දරුවන් මෙහි තබා මෙම නගරයෙන් පිටවී යනු මැනව”. කීවේය. මෙය ඇසූ කුවේනිය අනෙක් යක්ෂයින් තමන් මුලින් කල දෝහිකම් නිසා දඩුවම් කරන බව දැන, මහත් බියට පත්වූවාය. විජය කුමරු මෙය දැක “ඔබ සදහා රන්මසු දහසකින් බලි දානයක් කරවමි” යැයි කීවේය. ඇය බොහෝ වරක් ඉල්ලා සිටියද, විජය තම තීරණය වෙනස් නොකල හෙයින් තමනට මෙයින් අනතුරක් වන බව හොදින් දන්නේ වුවද,  දරුවන්ද රැගෙන ලංකාපුර වෙත ගියාය. (මෙයින් පෙනෙන්නේ විජය කුමරු ලංකාවට ඒමට පෙර මෙහි ජීවත් වූ පිරිස් මේ වනවිටත් බලකොටු නගර වල ජීවත් වී ඇති බවයි)

 දරුවන් එලියේ හිඳුවා ඇය නගරය තුලට ගිය ඈ දුටු යක්ෂයන් ඇය නැවතත් ඔත්තු බැලීමට පැමිණ ඇතැයි සැක කර, ලොකු කලබගෑනියක් ඇතිවිය. සැර පරුෂ යක්ෂයෙකු ඇය එක් පහරකින්ම මරණයට පත්කලේය.

 ඇයගේ මවගේ සහෝදරයෙක් මෙය දැක නගරයෙන් පිටතට ගොස් කුවේනියගේ දරුවන් ගෙන් ඔවුන් කවුරුන්දැයි විමසුවේය. ඔවුන් කුවේනියගේ දරුවන් යැයි දැන

 “ඔබගේ මව මරා දමන ලද්දේය. ඔබත් මෙතන සිටියොත් ඔවුන් ඔබවත්  මරා දමනු ඇත. වහාම පලා යන්න” යනුවෙන් ඔවුනට අවවාද කලේය.

ඔවුහු  එතනින් සුමනකූටයට(සමනල කන්ද) පලා ගියහ. එහිදී වැඩි මහලු සහෝදරයා නැගනිය සමග විවාහ වී කඳුකරයේ රජු ගෙන් අවසර ගෙන එහි ජීවත්වූහ. පුලින්ද ජනයා (බොහෝවිට වැද්දන් විය හැකිය) ගෙන් ඇතිවිය.

 පන්ඩු රජුගේ තානාපතිවරු මදුර රට සිට පැමිණි පිරිස් රජ කුමරිය මූලික කොට විජය කුමරු වෙත පඬුරු සහිතව බාර දුන්හ. විජය කුමරු දූතයන්ට සත්කාර සම්මාන කොට තමන්ගේ ඇමති වරුන්ට සුදුසු පරිදි කුලඟනන් විවාහ කර දුන්නේය. ඔහුගේ ඇමතිවරු සැනකෙලි පවත්වා විජය කුමරුන් රාජාභිෂේක කලහ. ඉන්පසු විජය රජතුමා, පඩි රජුගේ දියණිය විශාල උත්සවයක් පවත්වා අඟ මෙහෙසිය තනතුරට පත් කර ගත්තේය. තමන්ගේ ඇමතිවරුන්ට බොහෝ වස්තුව දුන්නේය. එසේම තම මහේෂිකාවගේ පියානන් වූ පඩි රජු වෙත, අවුරුදු පතා රන් කහවනු දෙලක්ෂයක් වටිනා සක් මුතු යැව්වේය. (තම්බපණ්ණි රාජධානිය වාර්ෂිකව පඬුරු යවන උප රාජ්‍යයක් බවට පත්ව ඇති බව පෙනේ. එසේම මෙතරම් ධනය මේ ටික කාලය තුළ එකතුව තිබීමෙන් ම, විජය කුමරු පැමිණෙන ට පෙර සිටම  ප්‍රදේශය සශ්‍රීක පලතක්ව තිබුණු බව පෙනේ.)

ව්ජය රජතුමා තරුණ කල විශමාචාරයෙහි යෙදුනද, ලංකාවේ රජ වූ පසු අවුරුදු තිස් අටක් තම්බපන්නී නගරයේ සිට දැහැමින් සෙමින් රට පාලනය කලේය.

By this time, Vijaya had a son and a daughter from Kuveniya.  When Prince Vijay heard the arrival of Princess from  Madurapura,he went to Kuweni and said 

 “My people always live in fear because you are different from us, dear.  So leave the children here and go away from  this city”.   Hearing this, Kuveni was very afraid, knowing that the other demons would punish her for the traitorous act  she commited earlier.  Prince Vijaya saw this and said, "I will make a sacrifice of a thousand gold coins for you."  Although she requested many times, Vijaya did not change his decision, knowing full well that she would be in danger, so she took her children to Lankapura. ( It appears that the people who lived before Vijaya, were living in cities even at this time)

 She left children  outside and  went into the city, her people suspected that she had come to spy again, and there was a great commotion.  A fierce man  killed her with a single blow.

 A brother of her mother saw this and went out of the city and asked Kuveni's children who they were.  Having come to know that they are the children of Kuveniya

 “Your mother was killed.  If you stay here they will kill you too".  He warned them to run away immediately.

They fled from there to Sumanakoota (sripada)mountain.  There the older brother married the younger sister and got permission from the king of the mountains and lived there.  The Pulinda people descended from them. ( Most probably present day Veddas)

 The ambassadors of King Pandu led the people from Madura and handed them over to Prince Vijaya.  Prince Vijaya treated them well  and married  young women  to his ministers as befits them.  His ministers celebrated  and crowned Prince Vijaya.  Then King Vijaya married the daughter of King Pandu and made her  his queen.  He gave a lot of wealth to his ministers.  He also sent pearls and conch shells  worth of  two lakhs of  gold to King Pandu, annually to  the father of his wife. ( The ability to send such a large, annual gift points to that this small Kingdom was very rich even before arrival of Vijaya. Also this annual gift make it looks like that Kingdom of thambapani, probably had made some arrangement, with Kingdom of Madurai, to assist them if they are  attacked)

 Although King Vijaya misbehaved  when he was young, after becoming the king of Sri Lanka, he ruled the country from the city of Tambapanni with righteousness for thirty-eight years.

6 මහා වංශය 6

 https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2022/07/4-4_26.html?m=1

ඉන්පසු “වහා මගේ මිනිසුන් මෙතනට රැගෙන එනු” යනුවෙන් ඇයට අණ කලේය. ඇය ඔවුන් ඔහු වෙතට රැගෙන ආවාය.

 “මාගේ මිනිසුන් මහත් බඩගින්නෙන් පෙලෙති”, විජය කුමරු ඇයට දැන්වූයේය. ඉන්පසු ඇය විසින් කොල්ල කන ලද වෙළද නෞකාවල තිබූ ආහාර ගබඩාවන් විජය කුමරුට දුන්නාය.

 විජයගේ පිරිස බත් සහ අනෙකුත් මාලු පිනි පිළියෙල කලහ. ඔවුන් පලමුව විජය කුමරුට ආහාර පිලිගන්වා ඔවුන්ද ආහාර ගත්හ.

 විජය කුමරු කුවේනියටද ආහාර පිලිගැන්වූයේය. එම ආහාර අනුභව කල ඈ මහත් සතුටට පත්විය. වයස දහසයක පමණ රූමත් තරුණියකගේ පෙනුමක් ආවේශ කරගත් ඇය මනා ආභරණයන් ගෙන් සැරසී විජය වෙත ආවාය. ලොකු ගසක් මුල ඇය මනරම් යහනක් තබා එය වටා සහ උඩින් අලංකාර වියනකින් ආවරණය කලාය. විජය කුමරු එය දැක අනාගත අභිවෟද්ධිය තකා ඇය සමග යහන් ගතවිය. පිරිවර ජනයා එම කූඩාරම වටා ලැගුම් ගත්හ.

 රාත්‍රියෙහි විජයට සංගීතයත් සමග ගී හඩක් ඇසී “ඒ ඇසෙන්නේ කවර ශබ්දයක්ද? කුවේනිය ගෙන් ඇසීය.

 “සියලු යක්ෂයන් මරවා ලංකා රජය මා ස්වාමියාට දිය යුත්තේය. එසේ නොකල හොත් මේ මිනිසුන් සමග වාසය කල නිසා මගේ නෑයන් විසින් මා මරා දමනු නොඅනුමානය”. යැයි සිතූ කුවේනිය

 “මෙහි ශීර්ෂ වස්තු නම් නුවරක් වෙයි. ලංකා නමැති නගරයෙහි නායකයාගේ දියණිය, ශීර්ෂ වස්තු නගරයෙහි කුමාරයෙකු හා විවාහය සඳහා මේ නගරයට පැමිණ ඇත. ඇයගේ මවද මෙහි පැමිණීමට නියමිතය. එම විවාහය සැමරීමට සත් දිනක් පැවැත්වෙන එම උත්සවය අදත්  සිදුවේ. බොහෝ පිරිස් ඒ සදහා මෙහි පැමිණ ඇත. අද දින ඔවුන් විනාශ කලේ නැත්නම්, නැවත ඔවුන් විනාශ කිරීමට මෙතරම් පහසු අවස්ථාවක් නොලැබෙන්නේය.” යැයි පැවසුවාය.

 “ඇහැට නොපෙනෙන ඒ යකුන් මම මරන්නේ කෙසේද?” විජය ඇසුවේය.

 “ මම නොයෙකුත් තැන සිට කෑ ගසමි, යම් තැනකින් ශබ්දය ඇසෙන්නේ නම්, ඒ හඩට පහර දෙනු මැනව, ආයුධය මගේ බලයෙන් ඉලක්කය වෙත යනු ඇත.” ඇය පිළිතුරු දුන්නාය. (අන්දකරයෙ පහර දුන් නිසා විය හැක)

 මේ උපදේශයට අනුව කටයුතු කර විජය කුමරු, තම සේනාව සමග නගරයට පහර දී සියලු යකුන් මරා ජය ගත්තේය. මියගිය යක්ෂ රජුගේ ආභරණ තමන් පැලඳ අනෙකුත් ආභරණ තම සේනාවට ලබා දුන්නේය. කීප දවසක් එම නගරයේ වාසය කර ආපසු තම්බපන්නී පෙදෙසට ගොස්, එහි තම්බපන්නී නම් නගරයක් ඉඳිකර කුවේනියත් සමග එහි වාසය කලේය. ( මෙම නගරය අනුරාධපුරයට සැතපුම් විසිහතරක් උතුරෙන  පිහිට වූ නගරයක් විය හැකි බව ටෙනන්ට් ඇතුළු ඉංග්‍රීසි ඉතිහාසඥයන් සිතූහ. නගරයට පහර දීම දිනාගත් පසුව ඒ අතහැර වාලුකා තලයකට යාම පුදුමසහගතය. බොහෝවිට මුතු බෙල්ලන් සඳහා කිමිදීම නිසා විය හැක)

මෙලෙස මේ පලාතට සහ මුලු රටටම තම්බපන්නී යන නම ඇතිවූයේ, විජය සහ පිරිස මුලින්ම වෙරළට පැමිණ විවේක ගැනීමට බිම ඉඳගෙන අත් බිම තැබූ පසු, නැවත නැගිටින විට අත් රතු පසෙන් රත්පැහැ ගැන්වී තිබුන නිසාය. සිංහබාහු රජු සිංහයා මැරූ හෙයින් ඔහුගෙන් පැවත එන විජය ඇතුලු පිරිස, සිහල ජාතිය ලෙස හැදින්වේ.

 රටේ නොයෙකුත් ස්ථාන වල විජයගේ ඇමතිවරු ජනාවාස පිහිටුවන ලදි. අනුරාධ නම් ඇමතියෙකු කඩම්බ ගඟ (මල්වතු ඔය) අසල අනුරාධ ගම නමින් ජනාවාසයක්ද, විජයගේ පූජකයා වූ උපතිස්ස ගම්භීර ගඟ අසල උපතිස්ස ගම නම් ජනාවාසයක්ද, පිහිට වූ අතර උජේනි උරුවෙල සහ විජිත ඇමතියෝ ඔවුන්ගේ නම් වලින් ගම්මාන පිහිටවූහ. මෙසේ ජනපද පිහිටුවා අවසන, ඇමතිවරු විජය කුමරුන් ගෙන්  රාජාභිෂේක වන ලෙස ඉල්ලා සිටියහ. එහෙත් විජය කුමරු රාජ වංශයේ  මෙහෙසියක නොමැතිව ඔටුනු පැලදීමට නොකැමති විය.

 ඇමතිවරු විජය කුමරුගේ අභිෂේකය කරන්නට ඇති ඕනෑකම නිසාම, සියලු සැකයන් දුරු කරගෙන වටිනා මුතු මැණික් ආභරණ තෑගි සමග දකුණු ඉන්දියාවේ මදුරා රාජ්‍යයෙහි (වර්තමානයේ chennai නගරයට උතුරින් පිහිටි ප්‍රදේශය) රජුගේ දියණිය විජය කුමරා සදහා මෙහෙසියක්  ලෙස  ඉල්ලුම් කර පණිවිඩ කරුවන් යැවූහ. එසේම ඇමතියන් සහ අනෙක් පිරිස් සදහා ගැලපෙන කුලඟනන්ද ඉල්ලා යැවූහ.

 පණිවිඩ කරුවන් රැගත් නැව මදුර පුරයට පැමිණි පසු, ඔවූහු රජු වෙත ගොස් තෑගි සහ රාජකීය පණිවිඩය මදුර පුරයේ රජු වෙත ඉදිරිපත් කලහ. තමන්ගේ දියණිය යැවීමට තීරණය කල රජතුමාට ඇමතිවරු සදහා තවත් කුලඟනන් සියයක් පමණ තම නිලධාරීන්ගේ පවුල් වලින් ලබාගත හැකිවිය. (මේ රජතුමාගේ ප්‍රතිචාරයෙන් ඒ වන විටත් ලංකාව න්දියාවේ එම ප්‍රදේශවල බොහෝ ප්‍රසිද්ධව පිළිගැනීමක් ඇතිව තිබූ බව පෙනී යයි) තවත් කාන්තාවන් පිරිසක් මේ සදහා යැවීමට ලබා ගැනීම සදහා, රජතුමා මෙම පණිවිඩය අඬබෙර ගසා ප්‍රසිද්ධ කලේය.

 “ලංකාවට දූවරු යවනු කැමැත්තෝ ඔවුන් සදහා ඇඳුම් කට්ටල දෙකක් සකසා ගේ දොරට පිටතින් තැබිය යුතුයි. එවිට ඒ නිවසින් දියණියක් යැවීමට කැමති බව අපට දැනගත හැකිය”.

 මෙලෙස රජු අවැසි පමණට කුලඟනන් ලැබුනු පසු, ඔවුන්ගේ පවුල් වලට සුදුසු තෑගි පිරිනමා සියලු ආභරණ සහිතව ඔහුගේ දියණියද සුදුසු පරිදි සරසන ලද අනිකුත් කුලඟනන්ද, රජෙකු සදහා සුදුසු අලි මෙවලම්, අස් රථ, දහ අට ශිල්පීය කුලයක පවුල් දහසක්ද, නැව් නංවා ලංකාවට එවීය. දහස් ගණනක් මේ පිරිස් ලංකාවේ මහාතිත්ත වරායෙන් ගොඩ බටහ. (මෙම ආගමනයත් සමඟ මුලින් පැමිණි 700ට වඩා බොහෝ ගණනක් දකුණු ඉන්දියාවෙන් පැමිණි බව පෙනී යයි)

 .

Then he demanded "immediately bring my men here."  She brought them to him.

 "My people are very hungry", Prince Vijay informed her.  Then she gave the food from  merchant ships that she looted to Prince Vijaya.

 Vijaya's group prepared rice and other fish dishes.  They first offered food to Prince Vijaya and they also ate.

 Prince Vijay also served food to kuweni She was very happy after eating that food.  She assumed the appearance of a beautiful young woman of about sixteen years of age and came to Vijaya dressed in fine jewelry.  At the foot of a big tree she placed a beautiful bed and covered it with a beautiful canopy around and above it.  Prince Vijay saw it and went to bed with her to secure a future for the nation. The entourage encamped around the tent.

 At night, Vijaya heard a song along with the music, "What kind of sound is that?  He asked Kuveniya.

Kuweni thought  "Kill all the demons and give the government of Sri Lanka to my lord.  If not, I will be killed by my relatives for living with these people. "

 "The sound come from a  city called Shirsha Vastu.  The daughter of the leader of the city of Lanka,  has come to this city for her marriage to a prince of the city.  Her mother is also going to come here.  The seven-day event to celebrate that marriage is taking place.  Many people have come here for that.  If we don't destroy them today, we won't have such an easy opportunity to destroy them again."  She said.

 "How can I kill those invisible demons?"  Vijaya asked.

 "I will shout from many places, and if the sound is heard from any place, strike at that sound, and the weapon will go to the target by my power."  she replied.

 Acting on this advice, Prince Vijaya attacked the city with his army and defeated all the demons.  He wore the jewels of the dead demon king and gave the other jewels to his army.  After staying in that city for a few days, he returned to Tambapanni, built a town called Tambapanni, and lived there with Kuveni.

This is how the name Tambapanni came to this province and the whole country because when Vijaya and his group first came to the beach and put their hands on the ground to rest, when they got up again their hands were red from the red soil.  Because King Sinhabahu killed the lion, his descendants including Vijaya are known as the Sihala race.

 Vijaya's ministers established settlements in various parts of the country.  A minister named Anuradha established a settlement called Anuradha village near the Kadamba river, and Upatissa village near the Gambhira river, Vijaya's priest, Ujeni Uruwela and Vijitha founded villages in their names.  After establishing the colonies, the ministers asked Prince Vijaya to be crowned.  But Prince Vijaya did not want to be crowned without a queen from a royal family.

 Because of the desire of the ministers to anoint Prince Vijaya, they dispelled all suspicions and sent messengers asking for Prince Vijaya, the daughter of the Pandu king of the Madura kingdom of South India, with gifts of precious pearls and jewels.  Also, they asked for suitable wives  for ministers and other personnel.

 After the ship carrying the messengers reached Madurapura, they went to the king and presented the gifts and the royal message to the king of Madurapura.  The king, decided to send his daughter, was able to get another hundred young women  for ministers from the families of his officials.  In order to get more women to be sent for this purpose, the king announced this message by drumming.

 "Those who want to send their daughters to Sri Lanka should prepare two sets of clothes for them and place them outside the door of the house.  Then we can know that they want to send a daughter from that house”.

 After the king had obtained as many ladies as he needed, he gave suitable gifts to their families and sent his daughter with all the ornaments,  elephants suitable for a king, chariots, and a thousand families of eighteen artisanal castes, and sent them on ships to Ceylon.  Thousands of these people disembarked from the port of Mahathitta in Sri Lanka.

 .

5 මහා වංශය 5

 

https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2022/07/4-4.html?m=1

සිට

ලංකා ඉතිහාසය

 විජය රජු (ක්‍රි පූ 483 – 445)

 ලෝක ඉතිහාසය මෙකල:-

 484 – 425, ලෝකයේ පලවන ඉතිහාසඥයා ලෙස සැලකෙන හෙරොඩෝටස්, ඔහුගේ ‘පර්සියානු යුද්ධයේ ඉතිහාසය‘ නැමැති පොත ලියයි.

 480, දෙවන පර්සියානු  යුද්ධය, පර්සියානු හමුදා ඇතැන්ස් නුවර විනාශ කරයි. එහෙත් ග්‍රීක හමුදා මුහුදු සටනකින් සලාමීස්හිදී පර්සියානු නාවික හමුදාව පරාජය කරයි.

 බුදු රජුන් මෙදින පිරිනිවන් මංචකයෙහි සිටියදී තමා අසල සිටි සක්ඳෙවිදුට,

 “ලාල රටෙහි සිට පැමිණි, සිංහබාහු රජුගේ පුත් විජය කුමරු හත් සියයක් පිරිස සමඟ, අද ලක්දිවට ගොඩ බැස්සේය. දෙවි රජුනි එම දූපතෙහි මගේ ආගම පවතිනු ඇත. එම නිසා ඔහු, ඔහුගේ අනුගාමිකයින් සහ ඒ රට ආරක්ෂා කරනු මැනව” යැයි පවසා සිටියේයයි මහාවංශය  කියයි.

 මෙය ඇසූ දෙවි රජු, ලංකාවේ ආරක්ෂාව ඕලු මලේ පැහැ ඇති විශ්නු දෙවියන්ට භාර දුන්නේය.

 මෙලෙස බාර දුන් වහාම විශ්නු දෙවි කඩිනමින් ලංකා ද්වීපයට පැමිණ, තාපසයෙකුගේ වෙස් ගෙන ගසක් යටට වී සිටියේ යැයි මහා වංශය කියයි. විජයගේ අනුගාමිකයෝ මොහු දැක

 “මෙය කුමන දූපතක්ද?” යනුවෙන් විමසූහ

මෙය ලංකා නම් දූපත වෙයි” ඔහු පිළිතුරු දුන්නේය. “මෙහි මිනිසුන් නැත කිසිදු  අනතුරක් නැත්තේය”. පැවසූ ඔහු පැන් ඉස ඔවුන්ගේ අත්වල නූල් ගැට ගසා එක්වරම නොපෙනී ගියේය. මෙම ප්‍රාතිහාර්යය වලින් පසු  එම ප්‍රදේශයේ පාලිකාව වූ කුවේනි නැමැත්තියගේ සහයිකාවක වූ යකින්නියක් බැල්ලියක රූපයකින්  පෙනී සිටිය බව කියයි. 

විජය කුමරුන් පිරිසෙන් වෙන්වී නොයන ලෙසට අනුගාමිකයනට උපදෙස් දුන්නද, ඔහුගේ එක් ගෝලයකු,

“බල්ලෙකු දකින්නට ලැබෙන්නේ ජනාවාසයක කිට්ටුවක” යැයි සිතා බැල්ලිය පසුපස ගියේය. 

ඔහු ටික දුරක් ගිය පසු ගෝත්‍රික නායිකාව කුවේනි, ගසක් යට බැමිණියක ලෙස කපු කටිමින් සිටියාය. විජයගේ අනුගාමිකයා එතන තිබූ පොකුණද ඇයද දැක පොකුණ බැස ජලය පානය කර ස්නානය කර නෙලුම් පොකුණෙන් නෙලුම් මල් නෙලාගෙන නෙලුම් කොළ වලට වතුරද ගෙන, පොකුණෙන්  පිට වන්නට ආවේය. ඇය ඔහුට “ඔබ මාගේ ගොදුරය, ඔතැන සිටුව” යැයි පැවසුවාය.

 එවිට  අද්භූත දෑ බොහෝ සිදුවිය. ඔහු ගල් ගැසුනාක් මෙන් එතන සිටියේය. ඔහුගේ අතේ තිබූ විශ්නු දෙවියන් ගැට ගැසූ පිරිත් නූල නිසා, ඇයට ඔහු කන්නට නොහැකි වූ බව කියවේ. ඇය ඔහුගෙන් එය ගලවා දෙන ලෙස ඉල්ලා සිටියාය. ඔහු එය දුන්නේ නැත. කුවේනිය ඔහු අල්ලා උමගයක සිර කලේය. 

මෙලෙස පිරිවර 700 ම එකිනෙකා පසුපස පැමිණ, කුවේනිය අතින් උමගයෙහි සිරගත වුනි. තමන්ගේ අනුගාමිකයන් සියලු දෙන ආපසු නොපැමිණි විට අනතුරක් සැකකල විජය කුමරු, කඩුව, දුනු ඊතල, යුධ පොරව, හෙල්ල, සහ පලිහ යන පස් ආයුධයෙන් සන්නද්ධව පොකුණ  වෙත ගියේය. ඔහු තමන්ගේ අනුගාමිකයන් පොකුණ තුලට ගිය පා සටහන් මිස පිටතට පැමිණෙන පා සටහන් නොමැති බව දැක්කේය. එතන ඉඳගෙන සිටි තවුසියද දුටුවේය. 

"මාගේ අනුගාමිකයන් මේ කාන්තාව විසින් සිර කරගෙන ඇත්තේය”. ඔහු අනුමාන කලේය.

“කාන්තාව! මගේ මිනිසුන් ඔබ දුටුවාද?” කුමරු ඇයගෙන් ඇසුවේය.  

“ඔබගේ අනුගාමිකයන් අමතක කර ඔබ හොඳින් ජලය පානය කර ස්නානය කරන්න කුමරුනි” ඇය පිලිතුරු දුන්නාය. 

. “මැය නම් යක්ෂනියක්ම තමයි (යක්ෂණියක් කෙසේ වුවද මැය මුහුදුබත් වන නැව් තුළ තිබෙන නොයෙකුත් බඩු භාණ්ඩ එකතු කරගන්නා පුද්ගල කණ්ඩායමක නායිකාවක් බව පෙනේ), නැතිනම් ඈ මා කුමාරයෙකු බව දන්නේ කෙසේද?” යැයි  සිතූ ඔහු එක්වරම කෑ ගසා දුන්න ඇද ඇය වෙත පැන්නේය. ඔහු යක්ෂනියගේ බෙල්ලේ තිබූ මාලයෙන් අල්ලා ගෙන පසුව වම් අතින් ඇයගේ කොණ්ඩයෙන් අල්ලා ගෙන දකුණු අතින් කඩුව අමෝරා, 

“වහලිය මගේ මිනිසුන් මට ආපසු දෙව, නැතිනම් තී මරා දමමි”. යයි තර්ජනය කලේය. 

මෙයින් මහත් භීතියට පත් කුවේනිය ඔහුගෙන් ජීවිත දානය ඉල්ලා සිටියාය. 

“මට ජීවිත දානය දෙනු මැනවි, මම ඔබට ලංකාපුර රාජ්‍යය ලබා දෙන්නෙමි. තවද කාන්තාවක ගෙන් ලැබිය යුතු සේවාවන් ඇතුළු, ඔබට අවැසි සියලු සේවාවන් ලබා දෙන්නෙමි”. 

ඇය පසුව වචනය වෙනස් කරයි දැයි සැකයෙන්, ඔහු ඇය  දිව්රා පොරොන්දු කර  ගත්තේය. 

History of Ceylon

  King Vijaya (483 – 445 BC)

Elsewhere  World history :-

  484 – 425, Herodotus, considered the world's foremost historian, writes his book 'History of the Persian Wars'.

  480, Second Persian War, Persian forces destroy Athens.  But the Greek forces defeat the Persian navy in a naval battle at Salamis.

  On this day Buddha was on his death bed, told god Shakra, who was by his side,

  "Prince Vijaya, the son of King Sinhabahu, who came from the country of Lala, landed at Lanka today with seven hundred men.  My religion will remain on that island, Lord God.  Therefore, protect him, his followers and that country," says the Mahawansa.

  Hearing this, King Deva entrusted the protection of Sri Lanka to Lord Vishnu, who is colored like a Lotus flower.

  The Mahavamsa says that immediately after this request  Lord Vishnu quickly came to Sri Lanka and disguised himself as an ascetic and stayed under a tree.  Vijaya's followers saw him

  "Which island is this?"  they asked

This is the island of Lanka,” he replied.  “There are no people here, there is no danger”.  He said, sprinkled the blessed water  and tied blessed  thread on their hands and suddenly disappeared.  After this miracle, it is said that  a devil creature who was a follower of  Kuveni, the ruler  of that area, appeared in the form of a girl.

 Although Prince Vijaya instructed his followers not to separate from the group, one of his disciples, thinking that 'if there is a dog there should be a human settlement nearby' followed the dog.

 After he had gone some distance, he saw  Kuveni, the leader of the tribe, was weaving cotton under a tree looking like a  woman.  Vijaya's follower saw the pond there and went down to the pond to drink water and take a bath. He  picked lotus flowers from the  pond and took water for the lotus leaves and came out of the pond.  “You are my victim, stand  there,” she told him.

 Then many strange things happened.  He was there like a stone.  It is said that she could not eat him because of the blessed thread  tied by  Lord Vishnu on his hand.  She asked him to take it off.  He didn't and  Kuvenia caught him and imprisoned him in a tunnel.

 Thus all the 700 retinues followed one another and were imprisoned in the tunnel by Kuveni.  Suspecting danger when all his followers did not return, Prince Vijaya went to the pond armed with sword, bow and arrow, battle axe, spear and shield.  He saw that his followers had gone into the pond but had no footprints coming out.  He also saw the woman weaving.

"My followers are imprisoned by this woman”.  He guessed.

 “Woman!  Have you seen my men?”  the prince asked her.

 “Forget your followers and take a good bath, prince,” she replied.

 .  "She  is a demon ( it appears that this group of people who are led by kuweni, all living off, salvaging cargo from merchants ships that founder in that area with many navigational hazards) otherwise how would she know that I am a prince?"  Thinking that, he suddenly screamed and jumped towards her with his bow.  He caught hold of the necklace around the demon's neck, then grabbed her by the hair with his left hand and drew the sword with his right hand,

 "Give me back my men or I will kill you".  threatened her.

 Terrified by this, Kuvenip pl asked him for her life.

 "Give me the gift of life, I will give you the kingdom of Lankapura.  And I will give you all the services you need, including the services you should get from a woman”.

 Suspecting that she would later change her word, he made her swear an oath.

4 මහා වංශය 4

https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2022/07/3-3.html?m=1

 සිංහබාහුගේ වීර ක්‍රියාව නිසාත්  ඔහූ

 මියගිය රජුගේ මුනුබුරා බවත් දැනගත් පසු මහ රජුට පිරිමි දරුවන් නොසිටි බැවින්, ඇමති මංඩලය සිංහබාහු ගෙන්  වගු රටෙහි රජකම බාර ගන්නා ලෙස ඉල්ලා සිටියහ.

ඔහු රජකම බාරගෙන එය තමන්ගේ මවගේ ස්වාමියාට ලබා දී, සිංහසීවලී සොහොයුරියද රැගෙන තමන් උපන් වනයට ගියේය. ඔහු එහි සිංහපුර නමින් නගරයක් ඉදිකලේය. එම නගරය වටා යොදුන් සියයක දුරට ජනාවාස ඇති කලේය. එම ලාල රටෙහි පිහිටි සිංහපුර නගරයෙහි සිට තම රට පාලනය කල සිංහබාහු, සිංහසීවලී ඔහුගේ මෙහෙසිය කර ගත්තේය. ඔහුගේ මෙහෙසිය 16 වරක් නිවුන් පිරිමි දරුවන් බිහි කලාය. වැඩිමලා විජය ලෙසද, දෙවනියා සුමිත්ත ලෙසද, නම් කරන ලදි. නිසි වයසට පැමිණි පසු මහ රජු, විජය කුමරු යුව රජ බවට පත් කලේය.

විජය කුමරු ඉතා නොහික්මුනු දාමරික ගති ඇති  පුද්ගලයෙකු විය. ඔහු, ඔහුගේ අනුගාමිකයන් සමඟ රටේ ජනයාට නොයෙකුත් කරදර කලේය. කෝපයට පත් ජනයා රජු වෙත පැමිණ මේ පිලිබඳව රජුට පැමිණිලි කලහ. රජතුමා පිරිස සන්සුන් කර යවා විජය හා අනුගාමිකයන්ට තදින් අවවාද කලේය. මෙලෙස තෙවරක් අවවාද කලද විජය කුමරු නැවත නැවතත් පරණ පුරුදු ලෙසටම නොකටයුතුකම් කරනු ඉවසනු බැරි ජනයා රජු වෙත හතරවෙනි වරටත් පැමිණ, 

“ඔහු දුසිරිතෙන් මිදෙන්නේ නැත. ඔහු ජීවිතක්ෂයට පත් කරනු මැනවි” යනුවෙන් රජුගෙන් ඉල්ලා සිටියහ.

රජු, විජය සහ ඔහුගේ අනුගාමිකයන් හත්සීය දෙනෙකු හිස අඩක් මුඩු කොට( මෙලෙස අඩක් හිස බූගෑම එකල ඒ පුද්ගලයා නිදහස් පුද්ගලයෙකු නොවන බවත් වහලෙකු හා සමාන බවත් මෙයින් පෙන්නුම් කරයි) නැවකට නංවා මුහුදට යැවීය. එලෙසම එම පිරිසේ බිරින්දෑවරුන් එක් නැවකටද, දරුවන් තවත් නැවකටද දමා පා කර හැරියේය. දරුවන් සිටි නැව හා බිරින්දෑවරුන් සිටි නැව වෙන වෙනම දූපත් දෙකකට සේන්දු වූ අතර, දරුවන් පැමිණි දූපත පසුව නග්නද්වීප යනුවෙන්ද, කාන්තාවන් පැමිණි දිවයින මහිලා ද්වීප යනුවෙන්ද ප්‍රසිද්ධ විය. විජය කුමරු රැගත් නැව සුප්පාරක වරායට (වර්තමානයේ මුම්බායි වරායට උතුරෙන් පිහිටි සෝපාර නම් ස්ථානය) පැමිණියද, එහිදීද ඔහුගේ අනුගාමිකයන්ගේ නොමනා හැසිරීම නිසා එම ස්ථානයෙන්ද නැවත නැව් නැඟ පිටවිමට සිදුවිය. 

විජය කුමරු තම අනුගාමිකයන් සමඟ බුදු රජුන් සල් ගස් දෙක මැද පරිනිර්වාන සිදු වූ දිනයේ, ශ්‍රි ලංකාවේ තම්බපන්නී නම ස්ථානයට ගොඩ බැස්සේය. ( ඉන්දියාවේ ඉහල කෙලවරේ බටහිර වෙරළේ පිහිටි මෙම වරායේ සිට ලංකාවේ මන්නාරමට පැමිණීම අහඹු ගමනකට වඩා සැලසුම් කළ මුහුදු ගමනක් ලෙස පෙනී යයි)

Because of Sinhabahu's heroism and after learning  the fact that he was the grandson of the deceased king, since the great king had no male children, the royal court  asked Sinhabahu to take over the kingship of the Wagu.

 He assumed the kingship and gave it to his mother's husband , and  went to the forest where he was born taking his sister with him.  He built a city there called Sinhapura.  A hundred settlements were established around the city.  Sinhabahu, who ruled his country from the city of Sinhapura in that Lala country, took Sinhasivali as his queen.  His wife gave birth to twin boys 16 times.  The eldest was named as Vijaya and the second as Sumitha.  After reaching the proper age, the great king made Prince Vijaya as the crown Prince.

 Prince Vijaya was  very unruly and a hooligan .  He, along with his followers, caused many troubles to the people of the country.  Angry people came to the king and complained to the king about this.  The king pacified the crowd and warned Vijaya and his followers sternly.  Even though Prince Vijaya was  warned  three times, he continued  his bad habits.  People who could not tolerate the same old habits again and again came to the king for the fourth time and said,

 “He does not listen to you even .  Pl put him to death."

The king, shaved half of the heads of Vijaya and seven hundred of  his followers, ( shaving half of the head those days denoted the person is not a free man) put them in a ship and sent them to sea.  In the same way, the wives of that group were put on one ship and the children on another ship and sailed.  The ship with the children and the ship with the women were landed  in two separate islands, and the island to  which the children came later became known as Nagnadvipa, and the island to which the women came was called Mahiladvipa.  Although the ship carrying Prince Vijaya reached the port of Supparaka( ancient port just north of present day Mumbai), due to the misbehavior of his followers, they  had to sail away from that place too.

 Prince Vijaya and his followers landed at Thambapanni (sailing from north of Mumbai to Mannar looks more like a planned journey rather than an accidental one) on the day when the lord Buddha passed away between the two Sal trees.

3 මහාවංශය 3

 https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2022/07/2.html?m=1

සිට

අප වනයේ වෙසෙන්නන් වෙමු˜ මව

 කුමරිය පිළිතුරු දුන්නාය. 

ප්‍රධානියා ඔවුනට ඇඳුම් දෙන ලෙසට තම සේවකයන්ට උපදෙස් දුන්නේය. ඉන්පසු අමුත්තන් සඳහා ගසකින් කඩාගත් පත්‍ර මත දමා ආහාර දීමට සැලස්විය. මෙම කොළ ඔවුනට දුන්පසු රනින් කල භාජන බවට පත්වීම වැනි ප්‍රාතිහාර්යය සිදුවූ බව සදහන් වේ. පුදුමයට පත් වූ කුමාරයා “තොප කවුරුන්ද,” කියා ඇසීය.

මව් කුමරිය තමන්ගේ සත්‍යය  විස්තරය ඔහුට පැහැදිලි කලාය. එම කුමාරයා, මව් කුමරිය තම නැන්දනියගේ දියණිය බව වටහා ගෙන, ඇය සමග වගු නුවර වෙත ගොස් එහි ජීවත්විය. (මෙලෙස තමා මහ රජුගේ දූ කුමරිය බොහෝ කලකට පසු මුණගැසී දෙමව්පියන්ට නොදන්නවා සිටින්නේ සමහරවිට ඇය පිළිබඳව ඔවුන්ගේ කෝපය ඒතාක් අලුත් තිබුණ නිසා වන්නට පුළුවන)
මේ අතර සිංහයා ආපසු ලෙනට පැමිණ, ඔහුගේ පවුලේ සාමාජිකයින් නොමැති බව දැක, බලවත් ශෝකයට පත්විය. ඌ ආහාර ප්‍රතික්ෂේප කලේය. ඌගේ දරුවන් සොයා, අසල ගම්මාන වලට පැමිණෙන්නට පටන් ගත්තේය. මෙම ගම්මාන වල වැසියන් භීතියට පත්ව, රජුට මේ පිලිබඳව දන්වා සිටියහ. 

“මහ රජුනි, සිංහයෙකු ඔබගේ රාජ්‍ය විනාශ කරයි. එයින් අපව වහාම බේරා දෙනු මැනව.” ඔවූහූ පැවසූහ. 

එහෙත් රජුට සිංහයා එලවා දැමීමට, හැකි පුද්ගලයෙකු සොයා ගැනීමට නොහැකි වූ නිසා, ඒ සඳහා යැවීමට, පුද්ගලයෙකු සොයා ගැනීමට, අලියෙකුගේ පිටේ මසුරන්  දහසක් තබා,

 “සිංහයා අල්ලා රැගෙන එන කෙනෙකුට, මෙම මසුරන්  දහස ත්‍යාග වනු ඇත.”

යනුවෙන් ප්‍රසිද්ධ කලේය.

 කිසිවෙකු ඉදිරිපත් නොවුනු නිසා රජු තෑගි මුදල 2000 සහ 3000 දක්වා ක්‍රමයෙන් වැඩි කලේය. සිංහබාහු මේ සඳහා ඉදිරිපත් වීමට උත්සාහ කලද ඔහුගේ මව මුල් දෙවතාවේදී ඔහුට ඉදිරිපත් වීමට ඉඩ දුන්නේ නැත. තෙවැනි වර ඔහු මවට නොදන්වා ඉදිරිපත් වී තමන්ගේම පියා මරා දැමීමට පොරොන්දු වී, රන් කහවනු 3000 ලබා ගත්තේය. 

රාජ පුරුෂයෝ තරුණයා රජු බැහැ දැකීමට රැගෙන ගියහ. 

“ඔබ සිංහයා විනාශ කලහොත් මම ඔබට මගේ රාජ්‍යම දෙන්නෙමි,” රජු ඔහුට පොරොන්දු විය. ( මේ තරම් සුළු ප්‍රශ්නයක් නිරාකරණය කර දුනහොත් මුළු රාජ්‍යයම ලබා දීමට පොරොන්දු වීම පුදුම සහගතය. කැරැල්ලක් ඇති වී එය මැඩ පැවැත්වීමට උත්සාහ කරන්නේ දැයි සිතන්නටත් පුළුවන)

සිංහබාහු දුනු ඊතල ගෙන ගල් ගුහාව වෙත ගියේය. ඔහු දැක සිංහයා ඔහුට ඇති ආදරය නිසා ඔහු වෙතට පැමිණෙන්නට පටන් ගත්තේය. කුමරු සිංහයා වෙත ඊතලයක් විද්දේය. හාස්කම් කිහිපයක් සිදුවීමෙන් පසු  විදින ලද ඊතලය සිංහයාගේ ශරීරය පසාරු කරගෙන ගොස් ඌ මරණයට පත් කලේය. සිංහබාහු කේශර සහිත සිංහ ඔලුව රැගෙන ආපසු අගනුවරට පැමිණියේය. ඔහු ආපසු අගනුවරට පැමිණෙන විට මහ රජු මියගොස් සත් දිනක් ගතවී තිබිණ.

"We are forest dwellers" replied the mother princess.

The lord  instructed his servants to give them clothes.  Then the guests were made to eat on leaves plucked from a tree.  It is said that after these leaves were given to them, the miracles like  leaves  turning into pots made of gold took place.  “Who are you?” asked the astonished prince.

The mother princess explained the truth to him.  The prince realized that the mother princess was his aunt's daughter, and went with her to city of Vagu, the capital, and lived there. ( it is strange that this Prince he is keeping the finding of the princess from the royal family because she was their long lost daughter)

Meanwhile, the lion returned to the den and was deeply saddened to find his family members absent.  He refused to eat and drink.  He started coming to  nearby villages in search of his children.  The inhabitants of these villages were frightened and informed the king about this.

“Great king, a lion is destroying your kingdom.  Save us immediately from it.”  They said.

But the king could not find a person who could drive away the lion, so he proclaimed a  royal massage  to find a person, placed a thousand gold coins  on the back of an elephant,

  "To one who catches the lion and brings him, this reward will be his "

  He said.

  As no one came forward, the king gradually increased the gift amount to 2000 and 3000.  Although Sinhabahu tried to take up the challenge, his mother did not allow him to accept twice. Third time he came forward without his mother's knowledge and promised to kill his own father, and obtained 3000 gold coins.

  The courtiers took the young man to see the king.

  "If you destroy the lion, I will give you my kingdom," the king promised him. ( Offering such unbelievable reward for a minor task like that appears strange. Probably it was sort of revolt against the kingdom)

  Singhabahu took the bow and arrows and went to the rock cave.  Seeing him, the lion started coming towards him out of love for him.  The prince shot an arrow at the lion.  After several miracles, the arrow pierced the lion's body and killed him.  Sinhabahu returned to the capital with the hairy lion's head.  When he returned to the capital, the great king had been dead for seven days.

2 - මහා වංශය- විජය කුමරුගේ පැමිණීම -

From  https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2022/07/blog-post_19.html?m=1

ඉන්දියාවේ වගු රටෙහි අගනුවර විසූ, වගු රජුගේ බිසව වාර්තාව, කාලිංග රටෙහි විසූ රජුගේ දියණියයි.  මෙම වංග රට යනු, වර්තමානයේ ඉන්දියාවේ බටහිර බෙංගාලය සහ බංගලාදේශය පිහිටා ඇති දේශයයි.  කාලිංගය යනු ඉන්දියාවේ නැගෙනහිර පළාතේ  පිහිටි දැන් ඔඩීෂා, අන්ද්‍රා සහ චතිස්ගාර් යන ප්‍රදේශයන්ය.

  මෙම කාලිංග රටේ අධිරාජයා සහ එම දේවියට අතිශයින් රූමත් දියණියක සිටියාය.  ඇයගේ නොමනා හැසිරීම් නිසා, රජු සහ බිසව, ඇයව පිළිකුල් කලහ.  ඇය අනාගතයේදී සිංහයෙකු සමග ජීවත්වන බවට රාජකීය දෛවඥයන් විසින් අනාවැකි කිම මෙයට තවත් බලපෑවේය.

  දිනෙක ඇය සාමාන්‍ය, ස්වාධීන ජීවිතයක් සොයා, මාලිගයෙන් පිටවූවාය.  හොර රහසේම මගධ බලා යන ගැලකට එකතු වූවාය(අතීතයේ බොහෝ විට ගොනුන් හෝ ඔටුවන් යොදාගෙන දුර බැහැර ප්‍රදේශවල කණ්ඩායම් වශයෙන් වෙළඳාම් කරන්නන්).  අතරමග ලාල රටේ ඝණ වනයකදී, සිංහයෙකු ගැලට පහරදුනි.  එහි සිටි අනෙක් පිරිස්, සිංහයාට බිය වී, උගෙන් ඉවතට පලා ගියත්, කුමරිය සිංහයා එන දෙසට දිවගියාය.

  සිංහයා ගොදුරු ඩැහැගෙන, ගැලෙන් ඉවතට යද්දී, ඇය දැකීමෙන් ආදරයක් ඇති වී, වලිගය වනමින්, කන් පිටුපසට කරගෙන ඇය වෙත පැමිණියේය.  එය දැක, අනාගතය ගැන අනාවැකිය ඇයට සිහිවිය. ඒ නිසා ඇය නොබියව සිංහයාව ස්පර්ශ කලාය. (අනාවැකි කියන්නන් ලාංකීය ඉතිහාසය බොහෝ සේ වෙනස් කර ඇති බව පෙනේ. මේ විශේෂයෙන්ම අනාවැකියේ විෂය වූ පුද්ගලයා සහ ඔහු වටා සිටින්නන් එය පිළිගෙන අනාවැකිය ක්‍රියාත්මක කරන්නට යාමෙනි)

ඇයගේ ස්පර්ශයෙන් මහත් සේ ඇවිස්සුනු සිංහයා, ඇයව පිට මත හිදුවාගෙන, උගේ ගල්ලෙන වෙත පිමිමේ දිව්වේය. මොවුනට නිසි කල, නිවුන් දරුවන්; කුමරෙකු හා කුමරියකු, ලැබුණි. (මෙලෙස සිංහයකු හා ගැහැනියකට ජීවවිද්‍යාත්මකව දරුවන් සෑදිය නොහැකි බැවින් මෙම සිංහයා යැයි හැඳින්වෙන චරිතය එකල කැලෑ වල ජීවත් වූ ගැල් පහරන්නෙකු යැයි සිතිය හැක)

පුතාගේ අත් පා, සිංහයෙකුගේ මෙන් ශක්තිවන්තව පිහිටා තිබූ හෙයින් මෑණියෝ ඔහු සිංහබාහු ලෙස නම් කලාය. ඇගේ දියණිය ඈ සිංහ සීවලී ලෙස නම් කලාය. තරුණ කුමාරයාට වයස අවුරුදු දාසයක් වන්නේ තමන්ගේ මව සහ පියාගේ ස්වාභාවයේ වෙනස පිලිබඳව සැකයක් ඇතිවී මෙසේ ඇසීය.

“දයාබර මෑණියනි ඔබ සහ අපේ පියා පෙනුමෙන් මෙතරම් වෙනස් ඇයි?˜

ඇය එම වෙනසට හේතුව ඔහුට පැහැදිලි කලාය.

“අප මේ ගල් ගුහාවෙන් පිටතට නොයන්නේ ඇයි?˜ ඔහු ඇයගෙන් තවදුරටත් විමසීය.

“ඔබගේ පියා මෙම ගල්ගුහාවේ දොරටුව සැමවිටම ඔවුහු පිටතට යන විට මහා ගලකින් වසා දමන්නේය.˜ ඇය පැහැදිලි කලාය.

මෙය ඇසූ ඔහු දොරටුව වසා තිබූ එම ගල ගලවා තම උරහිස මතට ගෙන එක් දිනයකම යොදුන් පනහක් කැලයේ ගමන් කර, ආපසු පැමිණියේය.(මෙම දුර සැතපුම් හාරසීය ක් පමණ වන අතර, කිසිසේත් ප්‍රායෝගික නොවන දුරකි)

එක් දිනෙක සිංහයා දඩයමේ ගියපසු සිංහබාහු කුමාරයා තම මව දකුණු උරහිස මතද  සොහොයුරිය වම් උරහිස මතද තබාගෙන ගල් ගුහාව අත්හැර පිටව ගියේය. ඔවූහු ඇඳුම් නොමැති නිසා  ගස්වල අතු කඩාගෙන විලි වසාගෙන වනය අසල ගමකට පැමිණියහ. වගු රට දේශ සීමාවේ පිහිටි මෙම පළාත මෙකල පාලනය කලේ, සිංහබාහු කුමරුගේ මාමා කෙනෙකු වූ වගු රජුගේ සෙන්පතිගේ පුත් කුමරුය. ඔහු මේ පිරිස හමුවන විට නුග ගසක සෙවනේ සිට යම් කර්මාන්තයක් මෙහෙයවමින් සිටියේය. ඔවුන් දුටු ඔහු  ඔවුන්ගේ වගතුග විමසා සිටියේය.

The queen of King Vagu, who lived in the capital of the country of Vagu in India, was the daughter of the king who lived in the country of Kalinga.  (This Vanga country is the land of present-day West Bengal and Bangladesh in India.  Kalinga refers to the eastern states of India, now Odisha, Andhra and Chhattisgarh).

  The emperor of this Kalinga country and his queen had an extremely beautiful daughter.  But because of her misbehavior, the king and queen hated her.  This was further influenced by the royal soothsayers predicting that she would live with a lion in the future.

  One day princess left the palace alone, in search of an independent life.  She secretly joined a caravan of carts, which was heading to Magadha country.  On the way, in a dense forest of Lala country, a lion attacked the caravan. The people in the caravan were afraid of the lion and ran away from him, but the princess ran towards the lion.

  As the lion grabbed the prey and walking away from the wagon, he saw her and fell in love with her.  Seeing this , she remembered the prophecy of fortune tellers, so she fearlessly touched the lion.

The lion, greatly excited by her touch, mounted her on his back and ran, leaping to his den.  For this couple, twins;  A prince and a princess,were born.

  The son's arms and legs were as strong as a lion's, so the mother named him Sinhabahu.  Her daughter she  named  Sinha Sewali.  The young prince was sixteen years old and had doubts about the difference in the nature of his mother and father and asked:

  “Dear mother why do you and our father look so different?˜

  She explained to him the reason for the difference in appearance.

  “Why don't we go out of this cave?˜ he asked her further.

  “Your father always blocks the entrance to this cave with a big rock when he  goes out,” she explained.

  On hearing this, he removed the stone that was closing the entrance, carried it on his shoulder, traveled fifty yojanas in the forest in one day, and returned.

  One day, after lion went out for hunting, Prince Singhabahu left the cave with his mother on his right shoulder and his sister on his left shoulder.  As they had no clothes, they broke the branches of the trees and wore them to cover themselves and came to a village near the forest.  This land on the border of Vagu country was ruled by the son of the army commander of King Vagu who was an uncle of Prince Sinhabahu.  He was supervising some industry from the shade of a banyan tree when he met this group.  He saw them and inquired about them.

මගේ මහා වංශය

 

මහා වංශය ශාසන ඉතිහාසය සහ රාජ්‍ය ඉතිහාසය ලේඛන ගත කරන ලද කාව්‍ය සංග්‍රහයකි. මෙය ලියා ඇත්තේ පාලි[1] භාෂාවෙනි. මෙය ශ්‍රී ලංකාවේ ඉතිහාසය හා ගත් විට ක්‍රිස්තු පූර්ව 543 විජය රජ කාලයේ සිට ක්‍රිස්තු වර්ෂ 304 මහසෙන් රජු දක්වා දිවෙයි.

මෙහි පරිච්ඡේද පලමු වැන්නේ සිට පහ දක්වා ඉන්දියාවේ බුද්ධාගමේ ඉතිහාසය, බුදුරදුන්ගේ පිරිනිවන් පෑමේ සිට තුන්වෙනි ධර්ම සංගායනාව අවසන් වෙන තෙක් ඇතුලත් වෙයි.

අනුරාධපුරයේ මහා විහාරයේ ක්‍රිස්තු පූර්ව තුන්වෙනි ශත වර්ෂයේ සිට පවත්වා ගෙන ගිය නොයෙකුත් ලේඛන, ධාතුසේන රජු රාජ්‍ය කල ක්‍රිස්තු වර්ෂ පස්වන සියවසේ මහානාම හිමිනම විසින් මේ සංග්‍රහයට එකතු කර එය සාදන ලද බව කියවේ.

මතක තබා ගැනීමට පහසුවන ආකාරයෙන් වීර කාව්‍යයක් ලෙසින් කාව්‍යමය භාෂාවෙන් මෙය නිර්මාණය කර ඇත. 1837 දී ලංකා සිවිල් සේවයේ නිලධාරියෙකු හා ඉතිහාසඥයෙකු වූ ජෝර්ජ් ටර්නෝර්[2] විසින් ඉංග්‍රීසි භාෂාවට පරිවර්තනය කරන ලද මහා වංශය 1912 දී ඉන්දියානු, ඉරාන සහ ශ්‍රී ලංකාවේ ඉතිහාසය පිළිබඳ ප්‍රවීනයෙකු වූ ආචාර්ය විල්හෙල්ම් ගයිගර්[3] විසින් ජර්මානු භාෂාවට පරිවර්තනය කරන ලදි. ඔහු පාලි, සිංහල සහ දිවෙහි (මාලදිවයිනේ භාෂාව) භාෂාවන් පිළිබඳ විශේෂඥයෙකුද විය.

ඉන්පසු පාලි සහ සංස්කෘත භාෂාවන් ප්‍රගුණ කල ඉංග්‍රීසි කාන්තාවක වූ ආචාර්ය මේබල් හේන්ස් බෝඩ්[4] මෙනවිය, ආචාර්ය විල්හෙල්ම් ගයිගර් සමග, මහා වංශය ජර්මන් භාෂාවෙන් ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය කලාය. ඉන්පසු එකල රජයේ වියදමින් පෙරදිග භාෂා විශේෂඥයෙකු වූ ටී.ඩබ්ලිව්.රයිස් ඩේවිඩ්ස් මහතාගේ සභාපතිත්වය යටතේ පත් කරන ලද විශේෂඥ කමිටුවකින් සංස්කරණය කරන ලද්දේය.

මෙම කෘතිය කරන ලද්දේ එම සංස්කරණය කරන ලද ගයිගර්ගේ කෘතිය අනුසාරයෙනි. මෙම කෘතියෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ කියවන්නෙකුට ලංකාවේ ඉතිහාසය සම්බන්ධව පමණක් විස්තර ලබාදීමටය. එමනිසා ශ්‍රී ලංකාවේ  රාජ්‍ය ඉතිහාසයට කෙලින්ම සම්බන්ධ නොවන, ආගමික හා ශාසනික විස්තර මෙහි අඩංගු කර නොමැත. එහෙත් කථාව ගලායාමට සහ එහි අන්තර්ගතයට අත්‍යවශ්‍ය යැයි හැඟෙන එවන් විස්තර මෙයට ඇතුලත් කිරීමට සිදු විය.

[1] මගධ, මාධ්‍ය ඉන්දු ආර්ය භාෂාවක් , වර්තමානයේ පාවිච්චි වන්නේ ථෙරවාද සහ සමහර හින්දු ආගම් වල ලේඛන මෙම භාෂාවෙන් ලියවී ඇති නිසාය

[2] ඉංග්‍රීසි සිවිල් නිලධාරියෙකු වූ මොහු පළමුවෙනි පරිචේද 38 පරිවර්තනය කල පසු වයස 44 දී මියගොස් ඇත.

[3]  විල්හෙල්ම් ලුඩ්විග් ගයිගර් (1856-1943) ජර්මන් ජාතික පෙරදිග ඉන්දු-ඉරාන භාෂා සහ ඉන්දියාවේ සහ ශ්‍රී ලංකාවේ ඉතිහාසය පිළිබඳව හසල දැනුමකින් යුක්ත විය. ඔහු පාලි,සිංහල සහ  දිවෙහි (මාල දිවයිනේ භාෂාව )  පිළිබඳවද විශාරදයකු විය.

[4] (1864–1922) මුලින්ම පාලි සංස්කෘත සහ බුද්ධාගම පිලිබඳ අධ්‍යයනයට ඇතුළු වූ බටහිර කාන්තාවන් කිහිපදෙනාගෙන් කෙනෙක්. රාජකීය ආසියාතික සංගමයේ සඟරාවේ මුලින්ම ලිපියක් පලකල කාන්තාව

Maha Vamsaya is an anthology of Sasana history of Buddhism and  history of Srilanka.  It was written in Pali[1] language.  This dates back to the history of Sri Lanka from the time of King Vijaya in 543 BC to King Mahasen in 304 AD.

  Chapters one to five of Mahawamsa cover the history of Buddhism in India, from the Buddha's passing to the end of the Third Dharma Sangayana.

It is said that the Mahanama Thera compiled this collection in the fifth century AD during the reign of King Dhatusena, which contained many documents from the third century BC in the Great Temple, the Maha vihara  of Anuradhapura.

  It is composed in poetic language as an epic in a way that is easy to remember.  The book was translated into English in 1837 by Ceylon Civil Service officer and historian George Turnor[2], Mahawamsa was translated into German in 1912 by Dr. Wilhelm Geiger[3], an expert on Indian, Iranian and Sri Lankan history.  He was also an expert in Pali, Sinhala and Divehi (the Maldivian language).

Then Miss Dr. Mabel Haynes Bode[4], an Englishwoman who had mastered Pali and Sanskrit languages, along with Dr. Wilhelm Geiger, translated Mahavamsa from German into English.  Then it was edited by an expert committee appointed under the chairmanship of Mr. T. W. Rhys Davids, an oriental language expert at the expense of the government, at that time.

  This work is based on Geiger's edited work and it  is expected to give details to the reader only regarding the history of Sri Lanka.  Therefore, religious details that are not directly related to the state history of Sri Lanka are not included here.  But naturally, I  had to include such details as felt essential to the flow of the story and its content.

.1] Magadha, a Middle Indo-Aryan language, is used today because the scriptures of Theravada and some Hindu religions are written in this language.

  [2] An English civil servant, he died at the age of 44 after translating the first 38 chapters.

  [3] Wilhelm Ludwig Geiger (1856–1943) A German scholar well versed in the Indo-Iranian languages ​​of the East and the history of India and Sri Lanka.  He was also a scholar of Pali, Sinhala and Diva (the language of the Mala Islands).

  [4] (1864–1922) One of the first Western women to enter the study of Pali Sanskrit and Buddhism.  The first woman to publish an article in the Journal of the Royal Asiatic Society

එහෙත් එහෙමද

https://youtu.be/OIHf9wcbWzU 

රසදියෙන් ඉන්ධන සෑදීම 🤣

 යුරෝපයේ මධ්‍යතන යුගයේ medival period බොහෝ අය වෙනත් මූලික ලෝහ වර්ග වලින් රත්තරන් සෑදිය හැකි යැයි උමතුවකින් පෙළුණහ.

මේ මධ්‍යතන යුගය ලෙස හැඳින්වෙන්නේ රෝම අධිරාජයේ කඩාවැටීමේ සිට renaissance යුගය දක්වා ය.

මේ සඳහා මූලික ලෝහ වර්ග හයක් යොදාගැනීමට උත්සාහ කළහ. රසායන විද්‍යාවේ පටන්ගැන්ම මෙම විකාරය බව කියනු ලැබේ. 

රත්තරන් හැදීමට අමතරව මෙලෙස එකල පරීක්ෂණ පැවැත්වූ මෙම රසායනික ිද්‍යාඥයන් යැයි කිව හැකි පිරිස තවත් දෙයක් සොයා ගැනීමට උත්සාහ කළහ. ඒ සැමදා ජීවත් වීමට එසේත් නැත්නම් බොහෝ කාලයක් ජීවත් වීමට උපකාරී වන යම් ඖෂධයකි. Elixir නමින් හැඳින්වෙන මෙම ඖෂධය ඉන්දියාවේ තිබෙන බව සැක කළ  ඉන්දියාව ආක්‍රමණය කළ මහා ඇලෙක්සැන්ඩර් පවා ඔහු ගිය සෑම තැනකම මෙය සෙවූ බව ඉතිහාසයේ සඳහන් වෙයි. 

2000 වසර ලබන විට, අප පසුකර පැමිණි පසුගිය අවුරුදු දහසේ මිනිසා ලෙස ටයිම් සඟරාව නම් කළ ගෙන්ගිස් කාන් නැමැති මොංගෝලියානු අධිරාජයා  මේ ඖෂධය සොයා ගැනීමට බොහෝ උත්සාහ ගත් බව කියනු ලැබේ. ඔහු මේ සඳහා චීනයෙන් බෞද්ධ භික්ෂූන් වහන්සේලා කිහිප දෙනෙකු ගෙන්වාගෙන උත්සාහ කළ බවත් ඉතිහාසයේ සඳහන් වෙයි.

ය.

ලෝකයේ වෙනත් කලාප වල මෙලෙස අමරණීයත්වය ලබා දෙන ඖෂධය බොහෝ බලගතු පුද්ගලයන් විසින් සොයා ගන්නට උත්සාහ කළ ද පැරණි ශිෂ්ටාචාරයක් වන ඉන්දියාවේ මේ සඳහා එතරම් උනන්දුවක් ඇතිවූයේ නැත. මේ බොහෝ විට ේ ප්‍රදේශයේ ආගම් පුනරුත්පත්තිය තදින් විශ්වාස කළ නිසා විය හැක. එසේම නැවත ඉපදී අලුත් ජීවිතයක් ආරම්භ කළ හැකි යැයි ඔබ විශ්වාස කරනවා නම් ේ ජීවිතයේ ම ඉන්න තිබෙන අවශ්‍යතාවය කුමක්ද? වැඩිපුර පින් ටිකක් කරගෙන, දෙවියන්ට ස්තෝත්‍ර කියා, එසේත් නැත්නම් ආගමික ස්ථාන ගොඩ නංවා, බණ භාවනාවන් කරගෙන, රැස් කරගත් පින් වලින් ඊළඟ ආත්මය අවුරුදු කෝටි ගන්නත් ඇසූපිරූ සැප ඇති ිව්‍යලෝක ජීවත්වීමට පුලුවන්නම්, මේ පෘථිවිය මත දුක්ඛිත ජීවිතය තව තවත් දීර්ඝ කර ගන්නේ ඇයි?

ඉතිහාසය පුරා ඉන්දියාවත් සමග ජීවත් වූ ආගම් භාෂාව යනාදී සියල්ල ඉන්දියාවෙන් ලබාගත් අපේ සංස්කෘතියටත් මේ අදහස් ඇතුළු වන්නට ඇත.

මට මේ අදහස් සියල්ල ඔළුවට ආවේ මේ දිනවල දකින රසදිය පාවිච්චි කර න්ධන හදා ගැනීමේ යම් පරීක්ෂණයක් නිසාය.

සමහරවිට, කාර්මික යුගය පටන් ගන්නා විට අතහැර දමන ලද, රසදියෙන් රත්‍රං හදාගැනීම පිළිබඳව මේ පරීක්ෂකයාට කියවන්නට හෝ කෙනෙකුගෙන් හට ලැබී තිබෙන්නට පුළුවන.

දැන් ලංකාවේ ඉන්ධන රත්තරන් හා සමාන කිරීමට කෙනෙකු සිතට නැගීමේ වරදක් නැත. මක්නිසාද රටේ ඉන්ධන ඒතරමටම දුර්ලභ වී ඇත්තේය. 

මගේ යාළුවෙක්  මිය ගිය ආරංචිය ලැබී, ඔහුට අවසාන ගෞරවය පුද කරන්නට  යාමට මම ඊයේ සිට, ඉන්ධන ටිකක් හෝ කුලී රථයක් සෙව්වෙමි. තවමත් සොයාගැනීමට නොහැකි වුනු අතර, මම බොහෝ කණගාටුවෙන් සිටිද්දී, වෙන වැඩකට දුරකතනෙන් කතා කළ මිතුරෙකු අද හවස මා සමග යාමට පොරොන්දු විය.

මේ පරීක්ෂනයට අපි උසුළු විසුළු කරන්නට හොඳ නැත. කරන්නටම නොහැකි යයි අපි හොඳින්ම දන්නා දෙයක් වුවත් වෙන කරන්නට දෙයක් නැත්නම් උත්සාහ කර බලන එකේ වරදක් නැත.

මක්නිසාද 1895 බ්‍රිතාන්‍ය රාජකීය විද්‍යා සංගමයේ සභාපති වරයා වූ ඉංග්‍රිසි ජාතික ෞතික විද්‍යාඥ සහ ගණිතඥ lord විලියම් thomson කෙල්වින් මෙසේ කියා ඇත්තේ ය.

"වාතයට වඩා බර, කිසිම යන්ත්‍රයකට ගුවනේ ගමන් කරන්නට නොහැක"

1903 වසරේ ාසල් අධ්‍යාපනය වත් හරියට නිමා නොකළ රයිට් සහෝදරයන් වාතයට වඩා බර යන්ත්‍රයක් ගුවන් ගත කළා පමණක් නොව අඩි 120 ක ගුවන් ගමනක් ද කළහ.

සිංගප්පූරුවේ වැසියෝ 16

 

https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2022/07/blog-post.html?m=1

මේ නිලධාරියා මාත් සමග මා අණදුන් නෞකාවේ මට මතක හැටියට මාස හයක පමණ කාලයක් අතිරේක නිලධාරියකු ලෙස සේවය කළේය. නාවික හමුදාවේ අතිරේක නිලධාරියෙකු කියන්නේ extra කියන එක නොවේ, additional කියන එකය. 

ඒ ුද නැවක තිබෙන සාමාන්‍ය standard නිලයන්ට අමතරව ැවේ සිටින නිලධාරීන් ද සාමාන්‍යයෙන් භාවිත වන යෙදුමයි.

ඔහු රාජකීය නාවික හමුදාවේ සේවය කරද්දී විනෝදාංශයට දඩයම් කර ඇති අතර එම කතා ඇතුළු වෙනත් බොහෝ කතා අප සතුටු සාමීචියේ යෙදී සිටියදී මා සමග කියන්නට පුරුදුව සිටියේය. 

මට මතක හැටියට බ්‍රිතාන්‍ය නාවිකයන් ්‍රිකුණාමලය නාවික තටාකාංගනය ලක් රජයට භාරදෙන විට ඔහු සේවය කර ඇත්තේ තටාකාංගනයේ යුද්ධායුධ ගබඩාවේය.  royal ceylon navy කාලයේ එහි සිදු වූ බොහෝ සිත්ගන්නා කතාවන් ඔහු මට කීවේය.

ඔහුගේ අර මා මුලින් කියූ කතාව මෙලෙසය. 

එස් ඩබ්ලිව් ආර් ඩී බණ්ඩාරනායක එකල ඩී එස් සේනානායක අගමැතිවරයා යටතේ පළාත් පාලන ඇමතිවරයා විය. මට ඔහු කිවූ වසර මතක නැති උනත්, බොහෝ විට පනස් ගණන්වල මුල් කාලයේ . 

ඇමතිවරයා යම් වැඩකට තමන්ගේ රාජකාරි රථයෙන් ්‍රිකුණාමලයට පැමිණියේය. මෙහිදී ඔහුට නාවික හමුදා තටාංගනය තුළට යාමට සිතුනි.

ඔහු අවශ්‍ය පුද්ගලයන්ට දන්වා තටාකාංගණය වෙත ගියේය. 

තටාංගනය ගේට්ටුව අසලදී ඔහු පිළිගත් ඒ ගේට්ටුවෙ රාජකාරි කළ යම් නිලධාරියෙකු, ඔහුට ඇතුලට යාමට ඉඩ දුන් පසු, එම වාහනයේ යම් ධජයක්, දැක තටාකාංගණය බ්‍රිතාන්‍ය ාජ්‍ය කොටසක් නිසා මෙසේ වෙනත් ධජයක් සවිකර ගෙන ගෙන ඇතුලට යාමට නොහැකි බව ඔහුට දන්වා ඇත. ඔහුට ඇතුලට යාමට අවශ්‍ය නම් එම ධජය ගලවා ඇතුළට ගිය හැකි බවද පවසා ඇත.

මෙයින් කෝපයට පත් වූ ඇමතිවරයා තටාකාංගණය ඇතුලට නොයා ආපසු ගොස් ඇත. මෙම සිද්ධිය සිතේ තබාගෙන සිටි අප බණ්ඩාරනායක සිරිමතානෝ පනස් හය වසරේ අගමැති වූ වහාම බ්‍රි‍රිතාන්‍යට ත්‍රිකුණාමලයේ නාවික කදවුර සහ කටුනායක ගුවන් කදවුර ආපසු භාර දී රටින් පිටවන ලෙස ඉල්ලා සිටියේල.

සංසන්දනාත්මකව සිංගප්පූරුවේ ද මෙවැනි තත්ත්වයක් ඇති විය. සිංගප්පූරුවට  එංගලන්තයෙන් නිදහස ලැබුනේ  1959 වුවද ැලේසියාවෙනුත් වෙන් වී ස්වාධීන රාජ්‍යයක් බවට පත් වූයේ 1965 දීය.  යුද්ධයෙන් විශාල ආර්ථික අහේනියකට පත්ව සිටී එංගලන්තයට හැකි ඉක්මනින් රටෙන් පිට හමුදා කඳවුරු ඉවත් කරගෙන මුදල් ඉතිරිකර ගැනීමට ඕනෑ විය. 

එහෙත් එහි තිබුණු නාවික කදවුර සහ අනෙකුත් හමුදා පහසුකම් ඉවත් කරගෙන යනවට ස්වාධීන වූ රාජ්‍යයේ අගමැති වූ lee kuan yew තදින්ම අකමැති විය. එයට හේතු වූයේ එයින් ලැබෙන ආරක්ෂාවක් එසේම ආදායමත් කරුණු කොට ගෙන ය. 

ඔහු කීප වරක් එංගලන්තයට ගියේය. ඒ රාජ්‍ය නායකයන් මුණගැසී සාකච්ඡා කළේය. ඒ සියල්ලෙන් ම උත්සාහ කළේ හැකි තරම් කාලයක් බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාවන් සිංගප්පූරුවේ තබා ගැනීම සඳහාය. 

එහෙත් තමන්ගේ අධිරාජ්‍ය වකවානුව දැන් අවසන් වී ඇති බව සහ ලෝකයේ අධිරාජයන් පවත්වා ගැනීමේ කාලය අවසන් වී ඇති බව අව

බෝධ කරගත් බ්‍රිතාන්‍ය එයට කෙලෙසකවත් කැමති වූයේ නැත.

සිංගප්පූරු රජය වහාම එම නාවික කදවුර සහ එහි තිබූ පහසුකම් Sembawang Shipyard Pte Ltd, ලෙස ්‍යාපාරයක් ආරම්භ කළ අතර එය කළමනාකරනය කිරීමට පත් කරන ලද්දේ ද ඒ සඳහා පුරුද්ද තිබූ බ්‍රිතාන්‍ය සමාගමකි.

සෙම්බ්කෝප් මැරීන් සමාගමය යනුවෙන් අද හැඳින්වෙන එම ්‍යාපාරය දැන් ඉන්දුනීසියාවේ ඉන්දියාවේ බ්‍රසීලයේ වැනි රටවල පවා තටාකාංගන පවත්වාගෙන යන සිංගප්පූරු රජයට අයිති සමාගමකි.

අප බ්‍රිතාන්‍යයන්ගෙන් ්‍රිකණාමලේ නාවික පහසුකම් ලබාගෙන දැන් අවුරුදු හැත්තෑවක් පමණ වෙයි, අපි තවමත් ඒ ආශ්‍රිතව සුද්දන් සෑදූ ගබඩා සංකීර්ණයට කුමක් කරන්නේදැයි පොරකමින් සිටින්නෙමු.

අප රටවල් දෙකේ වෙනස පටන් ගැනුණේ ඒ ආකාරයටය.

සිංගප්පූරුවේ වැසියෝ 15 හැදෙන ගහ පෙත්තෙන් දෙපෙත්තෙන් දැනේ

 https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2022/06/he-news.html?m=1

මම මේ ලඟදි සිංගප්පූරුවේ සති දෙකක් ගත කළෙමි. ඒ පිළිබඳව බ්ලොග් දුසිමක් පමණ ලිව්වෙමි. සිංගප්පූරුව සහ ලංකාව බොහෝවිට සංසන්දනය කරනු අප දැක ඇත්තෙමු.

සිංගප්පූරුව ලංකාව  තරමටම දියුණු රටක් බවට පත් කිරීමට එරට පාලකයන් හැට ගණන් වල උත්සාහ කළ බවත් අවුරුදු විස්සකට පමණ පසුව ලංකාව සිංගප්පූරුවේ තත්වයට ගෙන ඒමට අප නායකයන් උත්සාහ කළ බවත් අප අසා ඇත්තෙමු. 

මේ තරමටම සිංගප්පූරුව අප පසුකරගෙන දියුණු වන්නට ප්‍රධාන හේතු මොනවාද මම බොහෝ විට කල්පනා කරන්නෙමි.

හැට ගණන් වල අප වගේ වෙන්නට සිතූ සිංගප්පූරුව දැන් වන විට ලෝකයේ දෙවනියට පොහොසත් රට බවට පත්වූයේ කෙසේද?

ඔවුනට 1965 වසරේ නිදහස ලැබෙන විට, සිංගප්පූරුවට ලෝකේ රටකට තිබිය හැකි හැම ප්‍රශ්නයක්ම වාගේ තිබුණි. නොයෙකුත් රටවල බොහෝ දැන උගත් දේශපාලන විචාරකයන් සිංගප්පූරුවට වැඩිකාලයක් ස්වාධීන රාජ්‍යයක් ලෙස ජීවත්වීමට නොව ඉඩ නොලැබෙන බවට කැට තැබූහ. 

කොමියුනිස්ට් වෘත්තීය සමිති, ඒවාට උදව් කරන මාඕ සේතුංගේ මුළු ආසියාවම කොමියුනිස්ට් වියයුතුයැයි සිතූ චීන රාජ්‍යය, කොයි මොහොතේ හෝඇවිලෙන්නට බලා සිටී චීන මැලේ සහ දකුණු ඉන්දියානු ජන කොට්ඨාස, අපරාධ කල්ලි වලින් අනූන වූ චීන මාෆියා කණ්ඩායම්, මැලේසියාවේ සහ ඉන්දුනීසියාවේ තදින්ම ක්‍රියාකාරී වූ කොමියුනිස්ට් විප්ලවීය කණ්ඩායම් සිංගප්පූරුවට එකල තිබූ ප්‍රශ්න වලින් කිහිපයක් විය. ඔවුනට කියන්නට තරම් අපට මෙන් තේ පොල් රබර් වැනි ආර්ථිකයක් තිබුණේත් නැත.

නමුත් ඔවුන් පටන් ගන්නා විටම අප පටන් ගන්නා විට කළ දෙයක සම්පූර්ණයෙන්ම අනිත් පැත්ත කළේය. ඒ ඒ වන විට රටේ සිටී බ්‍රිතාන්‍යය යුද හා නාවික හමුදා පිළිබඳවය.

ලංකාව නිදහස ලබා ගෙන අවුරුදු දහයක් පමණ යන විට බ්‍රිතාන්‍යය හමුදාවන්, ලංකාවෙන් පිටත් කර හැරියේය. ත්‍රීකුණාමලේ සහ කටුනායක තිබුණා බ්‍රිතාන්‍ය හමුදාවන් මෙසේ පිටත්කර හරින ලද්දේ, පනස් හයේ බණ්ඩාරනායක රජය විසිනි. 

මේ සඳහා හේතුව කුමක් විය හැකිද?

දැන් අවුරුදු විස්සකට පමණ පෙර නාවික හමුදාව නොයෙකුත් මෙහෙයුම් කිරීමට නිලධාරීන් මදි නිසා ිශ්‍රාම ගෙන සිටි නිලධාරීන් පිරිසක් නැවත සේවයට කැඳවන ලදී. මම මේ කාලයේ ඉන්දියාවේ සිට ලංකාවට කොටි බෝට්ටු පැමිණීම වළක්වා ලීමට ආරම්භ කරන ලද කොටි පොල්ල නැමැති මෙහෙයුමේ යොදවා තිබුණු පැරණි වෙළඳ නෞකාවක අණභාර නිලධාරියා වශයෙන් සිටියෙමි. මගේ නෞකාවට ද, මෙලෙස විශ්‍රාම ගත් නිලධාරියෙකු අනුයුක්ත කරන ලදී. 

ඔහු ාවිකයෙකු වශයෙන් රෝයල් සිලෝන්  නාවික හමුදාවට බැඳී කාලයක් ගත වූ පසු ලුතිනන්වරයකු බවට පත්ව විශ්‍රාම ගෙන සිටියේය.

මේ සම්බන්ධයෙන් ඔහු මට ලස්සන කතාවක් කීවේය.......... ඉතිරි කොටස හෙට