පරිවර්තනයේදී පටලවා ගැනීම සහ රජාට ඇඳීම

Lost in translation


පරිවර්තනයේදී පටලවා ගැනීම .


මිනිසා අනෙක් සතුන් ගෙන් වෙන්වී මෙතරම් දියුණුවට පත්වූයේ භාෂාව නිසාය. අපිට සන්නිවේදනය කරගන්නට පුලුවන් නිසා දැනුම තමන්ගේ අත්දැකීම් වලින් පමණක් ලබා ගැනීමට උවමනා නැත්තේය. එකිනෙකා ලබන අත්දැකීම් වලින් ලැබෙන දැනුම බෙදා හදා ගන්නටත් එක්කෙනෙකු ලබා ගන්නා දැනුම වෙනකෙකුට යොදා ගන්නටත් භාෂාව අපට ඇති මුලික සහ ප්‍රධාන  උපකරණයයි.

එමෙන්ම දැනුම අනාගත පරම්පරාවට ගෙන යන්නටත් අනෙක් සතුන්ට මෙන් අපේ හාඩ්  චිප් එකේ එම්බෙඩ් කරන්නට ඕනෑ නැත. අපිට භාෂාවක් තිබෙන නිසා එවැනි දැනුම බොහෝ ක්‍රම  වලින් ගබඩා කර අනාගතයට ප්‍රයෝජනයට  ගන්නට පැත්තකින් තබන්නට පුලුවන.

බල්ලන්ට බඩේ අමාරුවක් සැදුන විට තණකොළ කා වමනය දැමිය යුතු බව ඔවුන්ට පොත් කියා හෝ ඉන්ටර්නෙට් එකෙන් ඉගෙන ගන්නට බැරිය. අවුරුදු දස දහස් ගණනක් ඔවුන්ගේ මුතුන් මිත්තන් මෙය කල නිසා ඔවන් එය කරති. නමුත් අපිට නම් එයට අවුරුදු දස දහස් ගණනක් ඉන්නට අවශ්‍ය   නැත. එවැනි වෙදකමක් කර ගන්නට අපිට නම් එතරම් කාලයක් ඉන්නට ඕනෑ නැත. අපේ පියාට, මිතුරෙකුට,අසල්වසියෙකුට  හෝ සහෝදරයෙකුට තණකොළ බඩේ අමාරුවට හොඳයි කියා අහම්බෙන්වත් දැනගත හොත් අපට ඒ වෙලාවේ සිටම එය පාවිච්චි කරන්නට පුලුවන. ඒ භාෂාව නිසාය.

අප මෙන්ම භාෂාවත් පරිනාමය විය යුතුය. අපි භාෂාව පරිනාමය වන්නට නොදී තබාගත හොත් භාෂාව දුර්වල වී ඩාවින්ගේ පරිනාමවාදයේ පෙන්වා දුන්නක්  මෙන්ම පරිසරයට අනුවර්ථනය නොවී භාෂාව වඳ වී යන්නට පුලුවන.

අපේ භාෂාවත් එලෙස අවුරුදු 2600 ක් පමණ පරිනාමය වෙමින් පැමිණි භාෂාවකි. අපිට දැන් මහසෙන් රජතුමා ( 334-361) හමු වුනොත් මහායාන, හීනයාන ගැන සාකච්ඡාවක් කරන්නට අපේ භාෂාවන් දෙකෙහි වෙනසක් නිසා කිසිම ආකාරයකින් එකිනෙකාව තේරුම් ගන්නට ඉතාමත් දුෂ්කර වනු ඇත.

ඕනෑම භාෂාවක් මෙසේ පරිනාමය වන්නේ එම භාෂා ව්‍යවාහාර  කරන්නන් පාවිච්චි නොකරන යමක්; භාණ්ඩයක් හෝ ක්‍රියාවක් , මුණ ගැසුනු විට එය නිරූපනය කරන්නට පාවිච්චි කරන වචනය ලබාගෙන තමන්ගේ භාෂාවට ඇතුල්කර ගැනීමයි. කලිසම, කමිසය, අල්මාරිය, මෙවැනි වචනය.

අප බෝල සෙල්ලම් නොකල නිසා බෝලය මුලින්ම මුණ ගැසුණු විට එය පාවිච්චි කරමින් සිටි දකුණු ඉන්දියානුවන්ගෙන් පන්දුව යන වචනය අප භාෂාවට ඇතුලත්කර ගත්තෙමු. ඉන් බොහෝ කාලයකට පසු සුද්දන් බෝලය රැගෙන ආපසු එයට බෝලය කියන්නට පටන් ගත්තෙමු. දැන් සාමාන්‍ය  ජනවහරේදී එයට බෝලය ලෙසද උසස් විදිහට කියන්නට ඕන උනාම එයට පන්දුව ලෙසද කියමු . වැදගත් තැනකදී බෝලය කිව්වොත් ටිකක් හොඳමදි වාගේය. FM නාලිකාවල නිවේදකයන් බෝලය කිව්වොත් ඔවුන් අප බස වහර විනාශ කරන්නේ යැයි ඔවුනට බැන වදිමු. මොකඳ පන්දුව භාෂාවට කලින් ඇතුලු වූ නිසාය.

පහුගිය අවුරුදු 50 විතර කාලයක් වන තෙක් අපි මෙසේ අපේ භාෂාව පරිනාමය වෙන්නට ඉඩ හැරියෙමු. නමුත් දැන් එසේ ඉඩ නොදී භාෂාව එකතැන තබා ගන්නට උත්සාහ කරන්නෙමු. ඉංග්‍රීසි  භාෂාවේ අළුත් වචන එන්නට ඉඩහැර එම අර්ථය නිරූපනය කරන්නට දැනට ඉංග්‍රිසියෙහි  වචනයක් නොමැත්තේ නම් එම වචනය ඉංග්‍රීසි  භාෂාවට ඇතුල් කරගනු ලැබේ. පණ්ඩිත්, නිර්වාන, කමර් බෑන්ඩ්, මහාරාජා, වැනි වචන ඉන්දියාවෙන් ඉංග්‍රීසියට  ගිය ඒවාය. අස්වැද්දුමයිසේශන් සහ ඇනාකොණ්ඩා වැනි වචන සිංහලෙන් ඉංග්‍රීසියට  ඇතුල් කරගත් ඒවාය.  

ටික කලකින් මචං යන වචනයත් ඉංග්රීනසියට ඇතුලත් වුවහොත් පුසුම විය යුතු නොවේ.

එසේ ඉංග්‍රීසිය  පෝසත් වෙද්දී අපි එක තැනම සිටින්නට උත්සාහ කරන්නේ ඇයි? කොම්පියුටරය අපට මුණ ගැසෙන විට අපට එතෙක් කොම්පියුටර අප අතර නොතිබූ නිසා එය අපට අළුත් දෙයක් විය. අප කල යුතුව තිබුනේ කුමක්ද? පන්දුව, කොට්ටේ, බසය හෝ කමිසය ලබාගත් ලෙසට ඒ වචනයම අප භාෂාවට ගැනීමද එසේත් නැත්නම් ඒ සදහා අළුතෙන් වචනයක් සාදා භාෂාවට බලෙන් තල්ලු කර ගැනීමද? මට නම් හිතෙන්නේ මුල් වචනෙන් තබා ගත්තා නම් අප සියලු දෙනාටම පහසුය. භාෂාවත් වඩා සරල වෙයි. සිසුනටද එකම උපකරණයට වචන දෙකක් මතකයෙහි තබා ගැනීමට අවශ්‍යතාවයක්  නැත්තේය. මතකයේ ඒ ඉඩෙහි වෙනත් වැදගත් යමක් ගබඩා කරගන්නට පුලුවන.

ඇත්තෙන්ම මම මෙය ලියන්නට පටන් ගන්නා විට මම අදහස් කරගෙන සිටියේ ප්‍රසිඩන්ට්  යන වචනය සහ එයින් නිරූපනය වන තත්වය අප හරියට පරිවර්තනය කරගෙන තිබේද යන්න පරීක්ෂා කර බැලීමටයි. 

ඇමරිකාවේ ජනතා ඡන්දයෙන් තේරී පත්වන ප්‍රසිඩන්ට් වරයෙකු සිටී. ඒ අතරම වෙළෙඳ සමාගම්වල ප්‍රධානියාද    ප්‍රසිඩන්ට්  යනුවෙන් හැදින්වේ . එසේම විශ්ව විද්යාලවල ප්‍රධානියාද ප්‍රසිඩන්ට් ලෙස හැදින්වේ. ක්ලබ්වල ප්‍රදානියාද , බොහෝ විට සාමාජිකයන්ගේ ඡන්දයෙන් පත්වන, ප්‍රසිඩන්ට් ලෙස හැදින්වේ. මමද මහනුවර ගාර්ඩන් ක්ලබ් එකේ ප්‍රසිඩන්ට් වශයෙන් අවුරුදු හතරක් සේවය කලෙමි. නාවික හමුදා නිලධාරී නිවාසයේ හා ජේෂ්ඨ නැවි නිවාසයේ ජේෂ්ඨම නිලධාරියාද ප්‍රසිඩන්ට්ය  . අනික් හමුදාවලද එසේ විය යුතුය. මම හරියටම නොදනිමි.

මේ යෙදීම් ඇමරිකාවේ යෙදී ඇති ආකාරය බලන විට ප්‍රසිඩන්ට් යන්නෙහි තේරුම අධිපති වරයෙකු නොවන බව පැහැදිලිය. ක්ලබ් එකකට හෝ වෙළෙඳ සමාගමකට අධිපතිවරයෙකු සිටින්නට නොහැක. ඒවායේ සිටින්නේ සභාපති වරයකි. එසේ නම් සිංහල භාෂාවට පරිවර්තනය වන විට එය ජන අධිපති ලෙස වෙනස් වූයේ කෙසේද? ජන අධිපති ලෙස කෙනෙකු නම් කිරීමෙන් ඔහුට යම් තරමකට රාජකීය බාවයක් ආරෝපනය නොවන්නේද?. ඒ අතරම එම වචනය තුල ජනතාව විසින් මොහු තෝරා පත්කර බවක් හැඟවෙන්නේ නැත.

අපේ මේ ජනාධිපතිවරු පත් වූ විට බොහෝ රන් රිදී මුතු මැණික් මුදු ආදීයෙන් සැරසී රාජකීය බාවයක් ආරෝපනය කර ගන්නා බවක් පෙනෙන්නේ මේ නිසා වත්ද?

අනපේක්ෂිත ලෙස සතුරා පුදුම කිරීමට ගොස් මමත් පුදුම වීම.

1989/1990 වර්ශවල මම කණ්ඩුල නෞකාවේ අණදෙන නිලධාරියා ලෙස සේවය කලෙමි. මෙකල යුධ හමුදාවට උතුරු ප්‍රදේශයේ ක්‍රියාන්විතයනට අවශ්‍ය අවි ආයුධ, උපකරණ හා භටයන් රැගෙන ගියේ කණ්ඩුල හා පබ්බත නම්වූ මේ LCM වර්ගයේ වෙරළට ගිය හැකි නෞකා දෙකෙනි. (මෙවැනි නැව් නාවික හමුදාවට තිබුනේ මේ දෙක පමණි.) A9 පාර වසා තිබූ බැවින් හා ගුවනින් ගෙනයාමට හැක්කේ ඉතා කුඩා ප්‍රමාණයක් වීම මෙයට හේතුව විය.

 මෙම නැව් වලින්ද ගෙනයාමට හැකිවුයේ ටොන් 100 බැගින් පමණ නිසා 30000 ක පමණ හමුදා පුද්ගලයන්ට සැපයුම් ගෙනයාමට අවශ්‍ය වූ බැවින්, සමාන්‍ය සිරිත වුයේ, අභීත, වික්‍රම හෝ එඩිතර නැමැති නාවික හමුදාවට මිළදී ගෙන තිබූ වෙළෙඳ නැවකින් උතුරු මුහුදට සැපයුම් රැගෙනවිත්,  එය ඈත මුහුදේ නැංගුරම් ලා LCM මගින් සැපයුම් ගොඩට ගෙනයාමය.

 එකල යාපන අර්ධද්වීපයේ නැවකට යා හැකි වරායක් තිබුනේ කන්කසන්තුරේ වරාය පමණක් බැවින් නැව්, සැපයුම් රැගෙන යා යුතුව තිබුනේ කන්කසන්තුරේ වරාය වෙතය. එහෙත් නිරතුරුව වරායට ඇතුලෙන් කිට්ටුව සිටින LTTE වෙඩි ප්‍රහාර වලට ලක්වීම නිසා එම වරායේදී LCM වලින් බඩු ගොඩබෑම කල නොහැකි වීම බලවත් ගැටලුවක් විය.

මෙයට විකල්පයක් ලෙස කන්කසන්තුරේ වරායට නැගෙනහිරින් හා ත්‍රස්තවාදීන් ගේ වෙඩි තැබීමේ පරාසයෙන් පිටතින් පිහිටි මයිලඩි ප්‍රදේශයේ ස්ථානයක් තෝරාගත් ගත්තද, එම ප්‍රදේශයේ වෙරළ ආසන්නයේ පතුලේ නැග්ම LCM එකට අවශ්‍ය  gradiant (බෑවුම) වඩා අඩු වූ හෙයින්, අප නෞකාවලට මයිලඩිහි වෙරළටම යාමට නොහැකි විය.

මුලදි තාවකාලික පාරු හදාගෙන මයිලඩි අසල යුධ හමුදා වත් සමග ගොඩබෑම කලද, ත්‍රස්තවාදීන් ගේ මයිලඩි හා කන්කසන්තුරේ අතර ගොඩ සිට වෙඩිතැබීම් හා මුහුදේ රලු ස්වභාවය මෙම ගොඩබෑම් ඉතා දුෂ්කර කලහ. ඒ නිසා නෞකාවනට වෙරළේ කිට්ටුවටම පැමිණීය හැකි ස්ථානයක ජෙටියක් සැදීමට තීරණය කෙරිණි. යුධ හා නාවික හමුදා එකතුවී කඩිනමින් ජෙටියක් ගොඩනංවන ලදුව, මීටර 100 පමණ දිග එම ජෙටියේ කෙලවරට ගොස් සැපයුම් ගොඩබෑම පටන්ගැනින. මෙම ජෙටියේ කෙලවර ගැඹුර පතුලේ නැග්ම අප නෞකා එතනටම යාමට ප්‍රමාණවත්විය. මුහුදු රළු වනවිට සේදී යන ජෙටිය බුල්ඩෝසරයක් මගින් අලුත්වැඩියා කරමින් මෙම ක්‍රියාන්විතය සිදුවිය.

සැතපුම් හත අටක් දුරින් නැංගුරම් ලූ එඩිතර වැනි ලොකු නෞකාවකින් ලබාගන්නා සැපයුම් ජෙටිය වෙත ගෙනගොස් යුධ හමුදාවේද සහයෙන් කඩිනමින් ගොඩබා, ඒ අවට ඇති ගබඩාවල තාවකාලිකව ගබඩා කෙරිණි.සාමාන්‍යයෙන් දවසකට මෙවැනි ගොඩබෑම් කිලෝ මීටර් 5 ක් පමණ එක LCM එකකින් සිදුවිය.

මෙලෙස මෙම ක්‍රියාන්විතය දවල් රෑ සිදුවෙද්දී මයිලඩි ධීවර වරාය අසල මුහුදටම වෙන්නට සදා තිබූ නිවසක සිට, සුලු අවි වලින් අපවෙත වෙඩි තැබීම අපට මහත් කරදරයක් විය.

කරදරයකට වඩා එම වෙඩිතැබීම් වලින්, අප නෞකාවේ නැවියකුට සුලු තුවාලද, යුධ හමුදා සාජන්ට් වරයෙකුට සැලකියයුතු තුවාලද සිදුවිය.

දවස් දෙකක් පමණ ගතවූ සැපයුම් ගොඩබෑමෙන් පසු, අපට මෙතෙක් කරදර කල සැඟවී සිට වෙඩි තබන්නන්ට පාඩමක් ඉගැන්වීමට සිතු මම, එක්වරම නෞකාව ජෙටියෙන් එලියට ගෙන, මෙතෙක් වේලා අපට වෙඩි තැබූ ත්‍රස්තවාදීන් බියගැන්විමටද සිතා නෞකාව එක්වරම ඔවුන් සිටි ස්ථානයට එල්ල කර වේගයෙන් ගමන් ගත්තෙමි.

 නෞකාවේ තිබූ සියලු බර අවි අපට වෙඩි තැබූ කණ්ඩායම වෙතට යොමු කරමින් වෙඩි තබමින්, මම වෙරළට කිට්ටු එහෙත් ආරක්‍ෂිත දුරකදී  එක්වරම ආපසු හරවන්නට සිතා සිටියත් මම, සිතුවාට වඩා වේගය වැඩිවී නෞකාව සතුරු වෙරළට ඉතාමත් ආසන්න විය. එතැන සිටි ත්‍රස්තවාදීන් අප මෙතරම් ලඟට පැමිණිය නිසාත්, අප නෞකාව වෙරළට කෙලින්ම පැමිණිය හැකි යාත්‍රාවක් නිසාත්, පැමිණෙන වේගය නිසාත්, අප වෙරළටම පැමිණෙන්නේයැයි සැකසිතා, එළියට පැන අප අපට වෙඩිතබමින් දුවන්නට පටන් ගත්හ.

 මම රඩරයෙන් හැරවීම ප්‍රමාණවත් නොවන නිසා එන්ජින් ද යොදාගෙන සම්පූර්ණ වටයකින් නැව හරවා ගන්නා විට එය වෙරළට මීටර් 100 පමණ අවදානම් ලෙස කිට්ටුවී තිබිණ. අපිද ආයුධද අතැතිව දුවන ත්‍රස්තවාදීන්ට දිගටම වෙඩි තැබුවෙමු . 

එකල සෑම දිනම පාහේ උදෑසන LTTE එකේ ඊට පෙරදින සටනේදී මියගිය භටයන්ගේ නම් හා අංක ඔවුන්ගේ කඳවුරු වෙත දැන්වීමට HF ප්‍රචාරණයක්( broadcast) තිබුනී . මෙයට අපගේ සිග්නල් සෙන්ටර් වලද නොවරදවාම අැහුන්කන්දීමට පුරුදුව සිටියහ. මෙම මොහොතේ අපේ වෙඩි පහර වලින් ත්‍රස්තවාදීන් හතර දෙනෙකු මියගිය බව පසුදින කරයිනගර් අප කඳවුරේ සතුරු ගුවන්විදුලි අසා සිටින්නන් මට පසුදින දැන්වුහ. 

the teacher who challenged the king ; history series 5

History series 5

Thus saved, prince goes back home to his foster father and  stays with him for another five years . And these people by whom the prince is brought up are called herdsmen. We cannot help but notice that  Chitra who was  a close confidence of Dhigagamini when he courted  princess Unmadachitra  and later killed for not helping her brothers was also a herdsman. Probably they are a different race of people living independently, east of Anuradapura. They seem to have something against the royal family. Otherwise who will dare to incur the wrath of the king by bringing up a marked boy so close to the capitol of the country?
After five years, secret is out again. Uncles learn that their attempt to eliminate their nephew has been an abortive one. He still lives. So they send another group of soldiers to finish him off. Prince on that day  had gone to jungle with a hunting party and they kill a deer and want to barbeque it. But they find that they have forgotten to bring fire or tools to light a fire. Prince would have been the youngest of the lot or the weakest, because he gets sent home to fetch the lamp. Since oil lamps were in use from 4500 BC and candles from 3000 BC  it would have been an oil lamp or a candle.
It must have been long walk, or prince doesn’t like the barbequed deer much. He tells his foster brother to take the fire to waiting hunting party. And he sweetens the offer by adding that he can partake in the roasted deer if he goes. Brother agrees and take the fire the waiting hunting party, the house couldn’t have been far, for the small children  go back and forth.
It was the last roasted deer for the party. King’s men surround them whist they were at it and wipe the group out. They had no way to know that their target had escaped again and go and tell their masters that mission had been accomplished.
This incident allows prince to continue his herdsmen life for another four years. Again his uncles discover him to be alive and his mother also comes to know that he has been discovered. She would have also known last two attempts on his life and even had some hand on saving him, so she sends 1000 gold coins to the foster father and asks him send  the son to a rich, learned Brahmin named Pandula. Foster father reveals the prince  the truth and sends him to Pandula in southern districts with the money and a slave.
Prince go to Pandulagama , where the Brahmin reside and  Pandula can see he would be a king one day and teachers him and Pandula’s  son Chandra, whatever subjects that a future king should become master of. Now strangely  uncles don’t disturb him anyway , neither make any further attempts at his life. Either the Brahmin appears too powerful for them to challenge his protection  or this infant kingdom of new settlers doesn’t have the authority beyond present day north central province.
The prince proves to be a diligent and hardworking student. In a short period he masters all the subjects the Brahmin has to offer.

නවසීලන්තයෙන් රසල් ක්රෝව්ලා හදන්නට ඉගෙන ගැනීම.

නවසීලන්තයෙන් රසල් ක්‍රෝව්ලා හදන්නට ඉගෙන ගැනීම.

2005 වර්ෂයේ පමණ සිංගප්පූරුවේ තිබුණු යුද්ධායුධ සහ වෙනත් ආරක්ෂක සේවා පිළිබඳ වෙළෙඳ ප්‍රදර්ශනයකට සහ සම්මන්ත්‍රණ මාලාවකට තවත් නිලධාරීන් කිහිප දෙනෙකු සමග මමත් සහභාගි වූයෙමි. මෙයට සමගාමීව පැවැත්වුණු අන්තර් ජාතික නෞකා සංදර්ශනයක් සදහා ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවේ නැවක්ද සහභාගි විය.

මෙම සතියක් පමණ පැවැත්වුන පෙලගැස්මේ ප්‍රදර්ශනයට අමතරව සම්මන්ත්‍රණ
 රැස්වීම්, දේශන, භෝජන සංග්‍රහ යනාදිය විදේශ රටවලින් පැමිණි සිටි නිලධාරීන් සහ යුද්ධායුධ සමාගම්වල නියෝජිතයන් සදහා පැවැත්වින.

මා මේ කියන්නට යන කථාවට අමතරව මෙතනදී මාගේ සිතට වැදුනු සිංගප්පූරුවේ වැඩ කටයුතු කරන ආකාරය පිළිබදව තවත් නිරීක්ෂණයක් ලියන්නට සිතේ. ඒ මා හට එහිදී පාවිච්චියට දී තිබූ වාහනයේ රියදුරා පිළිබදවය. ඉතා හොඳට ලෝකය පිළිබද හා තම රට පිළිබද දැනුමක් තිබූ ඔහු, රියදුරෙකුව සිටීම පිළිබදව මම මුලදී පුදුමයට පත්වීමි. එහෙත් අවසාන දිනයේ ඔහු මට රාත්‍රී ආහාරයක් සදහා තම නිවසට ආරාධනා කළේය. එහිදී මට වැටහුනේ ඔහු අන්තර් ජාතික බියර් ආයතනයක සිංගප්පූරුවේ කාර්යාලක කලමණාකරු වන බවත්, මෙවැනි විදේශිකයන් සහභාගි වන රාජ්‍ය උත්සව වලට තමන්ගේම වාහනය රැගෙන එම සේවය සපයා දීමට හොද අධ්‍යාපනයක් ඇති අයට ලියාපදිංචි විය හැකි බවත්, ඔවුනට ඒ සදහා හොඳ ගෙවීමක් කරන බවත්ය. මෙවැනි ක්‍රමයකින් සිංගප්පූරුවට ලැබෙන ප්‍රයෝජන බොහෝය.

• පැමිණෙන රාජ්‍ය අමුත්තාට සිංගප්පූරුව පිළිබඳව ඕනෑම විස්තරයක් මෙවැනි පුද්ගලික අංශයේ වැදගත් තනතුරක් දරන පුද්ගලයෙකු ගෙන් වගකීමකින් යුක්තව දැනගන්නට පුලුවන් විය.
• සිංගප්පූරුව පිළිබඳව හොඳ ප්‍රති රූපයක් මොහු සමග ගනුදෙනු කිරීමෙන් පැමිණි රාජ්‍ය අමුත්තාට ලැබීම.
• පුද්ගලික ආයතනවල කලමනාකරුවන්ට මෙලෙස හමුවන රාජ්‍ය අමුත්තන් මගින් ඒ රටවල් වල සම්බන්ධතා ඇතිකර ගැනීමට අවස්ථාව ලැබීම.
• එම කලමනාකරුවන්ට ලෝකය ගැන වෙනත් රටවල ජේෂ්ඨ නිලධාරීන්ගේ අත්දැකීම් හරහා ඉගෙන ගන්නට හැකිවීම.
• එවැනි පුද්ගලික අංශයේ කලමනාකරුවන්ට අමතර ආදායමක් ලබා ගැනීමට හැකිවීම.
• සිංගප්පූරු රජයට මෙවැනි අවස්ථාවන් සදහා වාහන සංචිත සහ රියදුරන් නඩත්තු කිරීමට අවැසි නොවීම.

මෙම කාලය අතරතුර එක් රාත්‍රියකදී සිංගප්පූරුවේ කෞතුකාගාරයේ රාත්‍රී භෝජන සංග්‍රහයක් පැවැත්විණ. කොළඹ ජාතික කෞතුකාගාරය වැනි ඉතාමත් අලංකාර උද්‍යානයක් මැද ප්‍රතාපවත් ගොඩනැගිල්ලක තිබෙන මෙම කෞතුකාගාරය මෙවැනි රාත්‍රී භෝජන සදහා කුලියට ගත හැකි බව මට එහිදී විමසූ විට දැන ගන්නට ලැබුණි. ඉහත පෙල ගැස්වූ රියදුරා සම්බන්ධ වාසි මෙන්ම මේ පිළිබඳ වත් වාසි පේලියක්ම ලියන්නට පුලුවන් නමුත් මගේ මාතෟකාවෙන් පිට යන නිසා එය මඟ හරින්නෙමි.

මෙදින භෝජනයට පෙර බොමින් සිටියදී මම සිංගප්පූරුවේ නාවික හමුදාවේ අපි වාගේ කළු පැහැති නිලධාරියෙකු සමග කථාවට වැටුනෙමි. ඔහු සිංගප්පූරුවේ තුන්වෙනි පරම්පරාවේ දකුණු ඉන්දියානු දෙමළ සම්භවයක් ඇති කෙනෙකු වූ අතර, බීම වීදුරු කිහිපයකට පසු දිව බුරුල් වී කථාවට වැටුණි. ඔහු ඔහුගේ දරුවන් අධ්‍යාපනය ලබන්නේ ඔස්ට්‍රෙලියාවේ බව මා හට පැවසූ විට සිංගප්පූරුවේ මේ තරම් හොඳ විශ්ව විද්‍යාල තිබියදී ඔවුන් ඔස්ට්‍රෙලියාවේ අධ්‍යාපනයට යැව්වේ ඇයි දැයි මම ඇසුවෙමි.

එවිට ඔහු කියා සිටියේ සිංගප්පූරුවේ බොහෝ තැන්හි විශේෂයෙන්ම විශ්ව විද්‍යාල වලට ඇතුලු වීමේදී චීන සම්භවයක් ඇති පුද්ගලයන්ට නොගැලපෙන වාසි ලබාදෙන බවත්, අනෙකුත් සම්භවයක් ඇති පුද්ගලයන්ට කුඩම්මාගේ සැලකිලි දැක්වෙන බවත්ය. මින්පසු තරමක් ආවේගශීලී වු ඔහු මගෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇසුවේය.

“ඔබ හිතනවාද මේ රටේ මිනිසුන් ඔබ රටේ දැනට සිදුවන යුද්ධය නවත්වන්නට උදව් කරයි කියා?, නැහැ, කවදාවත්ම නැහැ, ඔබලාගේ රටේ මේ වගේ ප්‍රශ්න තියෙන කොට ඒ රටවලට යන්නට තිබෙන ව්‍යාපාර ආයෝජන මේ රටවලට එනවා, ඉතින් ඔවුන්ට ඕන ඔබ රට වැනි ආයෝජන ආකර්ශනය කරගත හැකි රටවල් හැමදාම ප්‍රශ්න වලින් පැටලී තිබීමයි.“

මටත් ඔහු කිවූ දේ ඇත්තදැයි සිතුණි.

මට මේ සිද්ධිය සහ දෙබස මතක් වුනේ නවසීලන්තයෙන් අපට චිත්‍රපට කර්මාන්තය දියුණු කර ගැනීම සහ කිරි නිෂ්පාදනය වැඩිකර ගැනීමට ආධාර දෙන්නට කැමති බව ප්‍රකාශ කලේ යැයි ලඟකදී රූපවාහිනියේ ප්‍රවෟත්ති දුටු වේලාවේදීය.

නවසීලන්තයෙන් කිරිපිටි මිලදී ගන්නා රටවල් අතුරින් ශ්‍රී ලංකාව ප්‍රධාන තැනක් ගනී. ඒ අපේ කිරි නිෂ්පාදනය අපේ අවශ්‍යතාවයට ඉතා අල්ප බැවිනි. මෙවැනි තත්වයක් යටතේ අපේ කිරි නිෂ්පාදනය වැඩිකර දෙන්නට ඔවුන් උත්සුක වෙනවා නම් එය පුදුම සහගතය. පෙරකදෝරුවන් නඩු ඉක්මනින් ඉවර කර ගැනීමට වලි කනවා වාගේය.

එලෙසම නවසීලන්තයේ චිත්‍රපට කර්මාන්තයත් ඉතාමත් සුළු වශයෙන් සිදුවන කර්මාන්තයකි. උදාහරණයක් වශයෙන් 2011 වර්ෂයේ සාදා ඇත්තේ චිත්‍රපට 19 කි. සමහර විට අපේ මීට වඩා ඉතා අධික චිත්‍රපට ප්‍රමාණයක් නිෂ්පාදනය වන්නට ඇත. ඇත්තෙන්ම චිත්‍රපට කර්මාන්තය නවසීලන්තයට වැදගත් වන්නේ පසුබිම් ලබාදීමටය. මෑත කාලයේ ඉතාමත් ජනප්‍රිය වූ lord of the rings චිත්‍රපට හය, Avatar, Tin Tin සහ last Samurai චිත්‍රපට ගත කෙරුනේ නවසීලන්තයේය. මෙහි මුලු එකතුව චිත්‍රපට 10 ක් පමණ වේ. නවසීලන්තය අපට එතකොට කියා දෙන්නට හදන්නේ location  සැපයීමේ  රහස නම් අපි සාර්ථක වුවහොත් පාඩු වන්නේ ඔවුනට නේද?

මීට අමතරව නවසීලන්තයෙන් ලෝක සිනමාවට ලැබුණු ලොකුම දායාදය ‘රසල් ක්‍රෝව්‘ නළුවාය. ඔවුන් අපට රසල් ක්‍රෝව්ලා හදන්නටවත් කියලා දෙන්නට හිතනවා ඇත්ද?

අප මතක තබාගත යුත්තේ පාමර්ස්ටන් සාමිවරයා වරක් කල ප්‍රකාශයයි.

“ජාතීනට සදාකල් මිතුරන් නැත්තේය. ඇත්තේ ජාතියේ අවශ්‍යතාවයන් පමණි.“

මෙම ගමනේදී සිංගප්පූරුවේ නාවික හමුදාවේ තිබුනු weapon inspectorate  ආයතනය පිළිබඳ දැනගෙන අප ශ්‍රී ලංකාවට ආපසු පැමිණි පසු මම ඒ පිළිබඳව යෝජනාවක් ඉදිරිපත් කර ශ්‍රී ලංකාවේ නාවික හමුදාවේද weapon inspectorate එකක් ඇති කිරීමට කටයුතු කලෙමි.

Unmada Chitra ; Princess who drove men mad and uncles even madder

Panduwasdewa ( 444 BC – 414BC) takes the reign and continues the laissez-faire style rule of, his predecessor, king Vijaya; highly decentralized settlements under his ministers in and around Anuradapura. Perhaps Anuradapura is  gradually  coming into prominence among the settlements but Panduwasdewa doesn’t want to shift his seat of government, he continues from Thambapanni.
He has ten sons and a daughter. The probability for the daughter to have next heir to throne is almost non-existent, but truth is stranger than fiction, that’s what happens.
When she is born soothsayers predicts that her son will kill his uncles and sit on the throne of the kingdom. Brothers wanted to kill her to preempt this, but the eldest son  and the parents   find a compromise. They build a single pillar  chamber  without an entrance other than the single door through the king’s bed chamber. Since this looks much better alternative to killing their little sister brothers agree. Reminds one of Rapunzel and mother Gothel in the Disney movie , well the similarities end here. The princess lives with one solitary maid in the tower and 100 soldiers guarding her from without, but something magical happens.
Princess Chitra become known as  Unmada Chitra because she   in love with a son of Dighayu , one of her uncles  who came and settled in Srilanka after her mother found her way into Srilanka and got married to Panduwasdew and became the queen of the land. This son, Dhigagamini having heard of Unmada Chitra, come to the capitol  , and king appoints him to the staff of vice regent , prince Abhaya.
Dhiga Gamini climbs into the one pillar chamber with the help of a hook ladder and after sometime the princess becomes pregnant.
This time father come to rescue and suggest that they should  marry her to the prince,the father of the child and kill the infant if he happens to be  a boy. Princes agree but kill the two confidants  of  Dhigagamini , herdsman  chitra and slave kalawela when they realize those two will work against them. Though the book doesn’t say anything about Dighagamini he never even once appears in Mahawamsa again, even during the formative years of the prince or when princes for many years waging a war against the uncles.
A son is born but princess with the help of her trusted maid manages to switch prince with a newborn girl from the nearby village to save him for first couple of days and then send him to a man in village near Mihinthale, whose wife has given birth to a child that day. Man tells his neighbors that his wife had twins and brings up the prince with his own son. He is named  Pandukabaya by mother and grand mother.
Prince seems a very active guy and has many tricks up in his sleeves to confuse his playmates. One of them involves a hollow of a tree underwater in a lake. Prince when he is playing with his friends in the village lake (there had been many lakes before settlers start building them) goes into water creep into that hollow of the tree underwater and stay in the hollow and surprise his playmates by pretending he has been underwater all this time.
This trick comes to his rescue when his uncles after learning that prince is still alive send a team of assassins to kill their mysterious nephew. He jumps into the lake with his cloths on and hides in the usual place when assassins slay all his friends who were in the lake naked, count the bodies and compare the number with the cloths and confirm that all the children have been killed. They go and report this to the uncles. Luckily for the prince he had jumped into lake with cloths on. Otherwise there would have been further investigations by assassins because the number of bodies is  one less than the number of set of cloths.

කරඬුපාන ඛේදවාචකය පෙන්වන ගැඹුරට යන ප්‍රශ්නය.

මම පසුගිය අවුරුදු කිහිපයේ බොහොමයක් ත්‍රිවිධ හමුදාවේ සේවය කල පුද්ගලයන් ඔවුන් විශ්‍රාම ගත්පසු සේවයේ යොදවන පුද්ගලික ආයතනයක උපදේශකයෙකු වශයෙන් සේවය කලෙමි. හමුදාවලින් වයස හතලිස් ගණන් වලින් විශ්‍රාම යන පුද්ගලයන්ට මුහුණපෑමට සිදුවන ප්‍රශ්න මට එහිදී ‍හොඳින් දක්නට ලැබුණි.
වයස 18 දී පමණ සේවයට බැඳුනු නිලධාරීන් නොවන හමුදා සාමාජිකයින් වයස 40 පමණ වන විට අනිවාර්ය අවුරුදු 22 සේවය කර සේවයෙන් ඉවත්විය යුතුය. මේ වයස වන විට සාමාන්‍යයෙන් ඔහුට අ:පො:ස සාමාන්‍ය පෙල සහ උසස් පෙල ඉනෙ ගන්නා ළමයින් සිටිති. බොහොමයක් ලංකාවේ මේ පවුල් වල බිරින්දෑවරුන් රැකියා කරන්නේ නැත.
දැන් මෙම විශ්‍රාම යන නිලධාරියාට ජීවත් වන්නට තිබෙන එකම ආදායම් මාර්ගය ඔහුට ලැබෙන විශ්‍රාම වැටුපයි. එය රුපියල් 25,000 ක් පමණ වෙයි. ඔහු වෙනත් රජයේ රැකියාවක් කලේ නම් තව අවුරුදු 20 ක් පමණ රැකියාව කරන්නට ඉඩ තිබුණි. දරුවන්ද ඉගෙන ගැනීම් අවසාන කර රැකියාවලට යාමට ඒ කාලය හොඳටම ප්‍රමාණවත්ය.
දැන් ඔවුන් පුද්ගලික අංශයේ රැකියාවන් සොයති. හමුදාවල තාක්ෂණික හා කාර්මික අංශවල සේවය කල ඒ සම්බන්ධව පුහුණුවක් ඇති පුද්ගලයන්ට රැකියාවල් සොයා ගැනීම අපහසුවක් නැත. එහෙත් අති බහුතරයක් එවැන්නන් නොවෙති. ලබාගත හැකි එකම රැකියාව පුද්ගලික ආරක්ෂක සේවයයි. ඉංග්‍රීසි භාෂාව පුලුවන් නම් මැදපෙරදිග රුපියල් 75,000 ක් පමණ වැටුපකට ආරක්ෂක රැකියාවක් ලබාගත හැකි වුවද, බොහෝ දෙනෙකුට ඉංග්‍රීසි බැරිය.
එහෙයින් ඔවූහූ මසකට රුපියල් 30,000 කට වැටුපකට නිදි මරමින් ගේට්ටු අරිමින් ලංකාවේ ඉතාමත් පහත්කර සලකන පුද්ගලික අංශයේ ආරක්ෂක රැකියාවල නිරත වෙති.
මම මේ ලඟකදී හවස ඇවිදින්නට යන විට සිරිමල්වත්ත හන්දියේදී ත්‍රීවිලර් එකක් මා ළඟට පැමිණ නැවතිනි. එය පදවාගෙන පැමිණි පුද්ගලයා රථයෙන් බැස මා හට ඔහු හඳුනාගත හැකිදැයි මගෙන් ඇසුවේය. මට මුහුණ තරමක් මතක තිබුනද මට ඔහු එක එල්ලේම හඳුනාගත නොහැකි විය.
ඉන්පසු ඔහු නම කිවූ විට මට ඔහු හොඳින් මතක් වුනු අතර, ඔහු වසර කිහිපයකට පෙර ප්‍රධාන සුළු නිලධාරියෙකු වශයෙන් විශ්‍රාම ගත්බව පැවසීය.
“දැන් මොනවද කරන්නේ?“ වචන සම්පූර්ණයෙන් පිට වෙන්නටත් පෙර එය වැරදි ප්‍රශ්නයක් යැයි මම දැනගත්තෙමි.
ඔහුගේ මුහුණ කළුවිය. “ඔහු මේක තමයි සර් කරන්නේ, ත්‍රීවිලර් එකක් එලවනවා,“ ඔහු කීවේය.
ප්‍රධාන සුළු නිලධාරියෙකු ලෙසට ඔහු බොහෝ විට නැවියන් 1000 කටත් වැඩිය සේවය කරන කඳවුරක විනයපාලක වශයෙන් සේවය කරන්නට ඇත. සමහර විට දැන් ඔහු වයස 20/25 තරුණ ත්‍රීවිලර් රියදුරන් සමග ත්‍රීවිලර් නැවතුම් පොලේ කුලී ගමන් සදහා බහින් බස් වනවාත් ඇත.
කරඬුපාන ලඟකදී සියදිවි නසාගත් සාජන්වරයාගේත්  අපි පුවත් වලින් දකින කථාවද මෙවැනිම ඛේදවාචකයකි. එය ඛේදවාචකයක් වන්නේ මක්නිසාද?
• වයස 51 ක් වූ ඔහු හමුදාවෙන් විශ්‍රාම ගෙන ත්‍රීවිලර් එකක් එලවයි.
• ඔහුගේ බිරිඳ සෞදි අරාබියාවේ සේවය කරයි.
• දරුවන් අ:පො:ස: උසස් පෙල සහ බොහෝ විට මට පෙනුනු විදිහට මුදල් ගෙවන පුද්ගලික ආයතනයක ඉගෙන ගනී.
• තමා පුවත් පත් කතෘ ලසන්ත වික්‍රමතුංග මහතා මරා දැමූ බව පවසා සියදිවි නසාගනී - මොහුගේ සමාජ තලය දෙස බැලූ විට ඔහුට කවදාවත් ලසන්ත ඝාතනය කිරිමට අවශ්‍යතාවයක් තිබෙන්නට බැරිය. ඔහු මෙය කලානම් කර ඇත්තේ සමාජයේ ඉහල තලයක වැජඹෙන කෙනෙකුගේ උවමනාවටය.
• දැනට සමහරුන් සැක කරන අන්දමට ඔහු මෙය නොකර කවුරු හෝ බේරන්නට මෙලෙස සියදිවි නසා ගත්තේ නම්, ඒ කාරණයම මෙම සිද්ධියේ ඛේදනීයකත්වය තවත් තීර්ව කරයි.
කරඬුපාන සිද්ධිය අසාමාන්‍ය සිද්ධියක් නිසා එවැනි දෑ වලට පිලියම් යෙදීමට අපහසු වුවත් හමුදා විශ්‍රාමිකයන්ගේ විශේෂයෙන්ම සෙසු නිලයන්ගේ ප්‍රධාන ප්‍රශ්නය කඩිනමින් විසඳීම ඉතාමත් අවශ්‍යම ජාතික වශයෙන් වැදගත් උවමනාවකි. මෙය විසඳීම සදහා ලක්ෂ ගණනක් රණවිරුවන් ගෙන් දහ පහලොස් දෙනෙකුට නොමිලේ නිවාස සාදා දීමෙන් හෝ රණවිරු සුපර්ස්ටාර් තරඟ පවත්වා හොදටම සිංදු කියන්නාට ලක්ෂ 200/300 යක ගෙයක් හදා දීමෙන්වත් නොවේ. එසේත් නැත්නම් විශ්‍රාමික රණවිරුවන්ට හැඳුනුම් පතක් ලබාදීමෙනුත් නොවේ.
ඒ අවුරුදු 22 සම්පූර්ණ කර හමුදාවෙන් විශ්‍රාම යන රණවිරුවන්ට ඔවුන්ගේ සේවා කාලය ඇතුලත යම් වෙළෙඳපොල අගය කරන, වෙළෙඳපොල වටිනාකමක් ඇති රැකියා පුහුණුවක් ලබා දී එම පුහුණුවට සහ ඉංග්‍රීසි දැනුමට ඩිප්ලෝමා ලබා දී ඔවුන් ආපසු සමාජයට දැමීමයි. එවිට ඔවුනට දැනට ලංකාවේ ඒ වයසේදී රැකියාවක් ලබා ගැනීමට තිබෙන එකම තැන වන මැද පෙරදිග ගැලපෙන වැටුපක් සහිත රැකියාවක් ලබා ගැනීමට හැකියාව ලැබෙනු ඇත. වෙනත් කිසිම පිටිකර බෙහෙත් බැඳීමකින් මේ ප්‍රශ්නය විසඳන්නට නොහැක.            

peaceful transition of power ; does this land pacify ?

Meanwhile having being  consecrated, king Vijaya is looking forward to establish a royal line that will reign Srilanka forever, until the sun and moon remain in the sky, to borrow a phrase for time frame, from  the language of the rock inscriptions. But it doesn’t happen that way. King Vijaya has no children, many  superstitious people, that was the norm those days of course, like nowadays, would have thought it was a result of a curse , curse of the estranged Kuweni , who was used ,duped of her possessions and  discarded like a skin of a banana ,not because of a  fault of her, but because of the circumstances which are not under  her control even in remotest.

Now since he has no royal issues to continue his blood line, king Vijaya think of his own royal family in northern India, far away, almost 2/3rd of the peninsula away, from his wife’s people. Now a question arises in the mind of reader as to the previous decision of him and his ministers to send so much treasure at the beginning and annual tribute worth 200000 golds to king of Madura( 200 times gold that king Vijaya promised  to spend on the puja to deities on behalf of Kuweni) , in south India for his royal bride. Under these circumstances the oblivious choice would have been to send the messengers to their own people in north India, when they were looking for a bride from a royal blood line in India, but they don’t even discuss this obvious alternative.
Reason for Deciding on south India Could be
• geo-political compulsions  
• For  ensuring the safety of the infant nation from the attacks of the tribe which was waiting to take revenge on the most un- cavalier     night attack perpetuated on them with inside help; like buying an insurance.

On the other hand was the marriage forced upon them by king of Madura? Because such a large annual tribute, paid in pearls, the most valuable produce of the country, smacks of a relationship between an overlord and a tributary; not a usual exchange of gifts between two friendly monarchs.
Anyway when the messengers arrive in Sinhapura, in present day Bengal like Vijaya himself, his brothers have grown old. And king wishes one of his sons to go to Srilanka, he says to his sons `I am old, dear ones; one of you must depart for the greatly favoured and beauteous Lañkä belonging to my brother, and there, after his death, assume,  that fair kingdom.’probably learned from the messengers of the richness of Srilanka. His youngest son prince Panduwasdew  either because he is  more adventurous than his siblings or because he doesn’t have any chance of succession after his father to the throne of Sinhapura, volunteers.

Unlike previous emigration from South India, which was almost an exodus , this is much more sober affair ;few people moving at leisurely pace, incognito, because  of some reason that’s not explained. Mahawamsa however includes a proof that the prince who arrives is the prince who left Sinhapura by introducing a soothsayer who predicts to the minister who has been assigned by other ministers for the purpose , that the prince who is expected will arrive in Thambapanni within a week.

After arrival of Vijaya and his followers in Srilanka their behavior changes completely. We must not forgot that this is a band of brothers who have been deported for crimes against their own citizenry, crimes so grave that the citizen come to king and demand that his son, the eldest who usually inherits throne, be condemned to death. Whole group is saved from death because of the royal connection. And when their ship land in an island close to Supparaka the seaport from which they depart , this group creates more violence and thrown out from that island too.

So this is a group that has violence in their blood, but after arriving at Thambapanni they change so much, they look like a different group altogether. One glaring example is the transition of power from Vijaya to Panduwasdev , his nephew .Vijaya dies long  before the arrival of his nephew , and one of his ministers , Upathissa , rules the kingdom in interim for a period of about an year.  The way that ministers adore power, one would expect minister Upathissa to develop a strong taste for power during that period and resist handing over of the government to a total stranger, who only has a family connection to his former master.  But he doesn’t, the transition of power was carried out in total peace. Does this land pacify ?

Death of Kuweni ; continues from earlier blog , first lady

Her pleas fall on the deaf year, prince Vijaya  , who has been the de facto king anyway insist on having the princes from royal blood line and Kuweni realizes that there  is no future for her and their children in Thambapanni. She decides to leave , probably after she learns that the south Indian entourage is already on the way .   Like any estranged woman Kuweni doesn’t want to leave the children, despite the request from Vijaya to leave the children with him.

Kuweni takes the children and go to Lankapura , the town hence  the prince for the ill fated wedding came, when she and Vijaya  led the attack on the wedding celebrations, wiping out all of them. She was going into a certain death.  But she would have thought she could extract some leniency from her relatives. But to be on the safe side she doesn’t take the children into the city, she leaves them outside city walls, near the entrance.

 For the Yakkas she is a traitor, no doubt in that, but the danger is greater here for her  because they , obviously suspect that she has come to spy on them to complete the betrayal, started in Shirshawasthu Pura, where the wedding massacre took place.

While she was talking to the city elders, a violent one, perhaps a angry relative of a Yakka who has been killed in Shirshawasthu  Pura, come to her and kills her with one fatal blow.

The children wait for mother outside the city , not knowing her fate , but perhaps suspecting the danger she would face in the city among her people who have been betrayed by her because of her love to their father , a handsome prince from faraway lands.

An uncle of kuweni leaves the city for some errand and sees these two children, alone, waiting for her mother, and suspect them to be the children of kuweni and ask them. The Yakkas by this time would have come to know that kuweni has two children from Vijaya and also children would have looked different, because their father ,coming from the stocks of pure Indo-Aryans  must have looked like a European.

Uncle after confirming from them that they are the children of kuweni, tell them to flee without wasting any moment, that their mother had been killed inside the city. This news would have confirmed their suspicions, that the worst had happened and they take flight. Like many other royals fleeing from enemy after they have defeated by enemy, after them,  they escape to central mountains, live in jungles near Samanala Parwatha and lay foundation to a Pulinda  people, most probably present aborigines people known as Veddas. They receive royal grant from king of the mountains to live in those jungles as a separate group of people.

Prince Vijaya meanwhile crowns himself king of lanka but Mahawamsa makes no mention of whether he conquered the Lankapura or negotiated an agreement to cohabit with Yakkas because they don’t appear in the book until Pandukabaya ,  about 100 years later.

To be continued ……….

First ,first lady of the nation ; an intriguing beginning , History series 1

In  year 483 BC, prince Vijaya with 700 followers land on the beach of the western coast, most likely somewhere between Mannar and Puttalam, having left  a port somewhere in Mumbai ,( ancient port of Supparaka ,present district of Supparaka in  state of Maharashta) in the western coast in India. They must have been dog tired after a long journey in a small ship. They couldn’t have been provided with lots of food and luxuries because from the last port of call, because  they were thrown out from there  in a hurry with some violence.

When they land in this coast they would have passed ¾th  of islands length from south to north keeping the land on their right side. And they would have seen the luxurious growth of flora from the distance and even small settlements along the coast. Either because of the unpleasant experience they had at the last port of call or they were looking for a land which is uninhabited to establish a entirely new settlement like prince Vijaya’s  father , prince Sinhabahu did they don’t come and land in first foreign land they see.

They see the coast north of Puttalam, pristine beaches with no human settlements or they see that they have come to an impasse in a form of sand banks across the sea and have no alternative but to land. They land and they must have been dog- tired, like in many stories of ship wreck they go to sleep on the beach itself , carefree because they don’t see any settlements.

One man wakes up and although he had been told to not to go out without permission he ventures out, after seeing a dog and thinking sensibly that there can’t be dogs moving around , if there is no human settlement nearby.

Probably a group of people from a small tribe of who have been outcast from the main tribe are watching this strange group of people who are much fairer and more sophistically dressed than they are. Also with a strange hair style, because Sinhabahu had their heads half shaven, before putting them on board ship for deportation.   

700 young men is a large band of fighting men. It would have been  a 1/4^th of a  brigade in present day terms. But they were tired and had no local knowledge. Despite all the magic spells and rhetoric included later in  Mahawamsa , I think they are taken, one by one without a fight. But luckily for the new arrivals the leader of the tribe is a young woman. And it was love at first sight, she falls in love with handsome Vijaya and the marriage is consumed in the same night under a tree, to seal the bond.

Before the nightfall young leader of the tribe, Kuweni shows Vijaya much wealth they have accumulated from ships. There was a thriving sea trade those days between India and Europe, many ships must have been plying closer to Mannar in and out of India. And rough seas in this hazardous stretch of passage would have led to many mishaps, including ship wrecks.  So this wealth is also transferred to coffers of the new nation.

She knew that a royal wedding is taking place in few days in a nearby city of her people, and she apparently has not been invited. She keeps her newfound army a secret and attacks the city at night when wedding party is at full swing, killing most of them. Prince Vijaya takes the dresses of ruler of the city and distribute other wealth. That shows that they are fairly decent guys whose dresses were good enough for the most developed societies at the time; as they say cloths make the man.

Now anybody would expect Vijaya and Kuweni to settle  in the city they conquered and rule the country that supported the city. It doesn’t happen that way, Vijaya and Kuweni return back to their original place of dwelling and live there.  

 Yakkas of Lankapura, the city from which the ill fated bridegroom came, doesn’t do anything after this disaster; in fact city is never mentioned in Mahawamsa after this episode.  Now after their two children grow up , when they are like ten years old , ministers want Vijaya , who has been de facto king anyway to crown himself king. Vijaya agrees but with one condition; that he should have a proper princes springing from a royal blood line.

Ministers, who send messengers to   their former kingdom when they want a prince to succeed Vijaya , send massive haul of wealth  to a king in Madurapura , a kingdom in south India; in fact closest south Indian kingdom to Srilanka  in india. Doesn’t it sound like a kings ransom?.

Vijaya meanwhile begs Kuweni to leave him leaving the children with him; he even promises him that he will pay 1000 golds to conduct a puja for the Kuweni, As if he knows that she is going to die in the hands of Yakkas , when he let her go.

to be continued ..........

The French connection at Trincomalee

The French connection at Trincomalee

The onslaught of western maritime powers which began around 1505 in Sri Lanka continued in varying intensities until 1815 when the Sinhalese   signed an agreement with British Empire for the governance of mountain kingdom.

Portuguese and Dutch occupations of parts of Maritime Provinces lasted close to 150 years each. At the end, in 1815 British by use of force, diplomacy and intrigue were able to end 300 years of resistance of the last Sinhalese kingdom led by Kandyan Kings.

The activities of those three maritime empires in Sri-Lanka are well known among us. However two attempts by the French to come and establish themselves in Sri-Lanka are not as known and remain in shrouds of mystery. It is interesting to note that both these French attempts took place in and around Trincomalee; the second biggest and deepest natural harbour in the world. The first attempt took place in 22^nd March 1672 when a French fleet commanded by Admiral De La Haye appeared off Ceylon and cast anchor in the bay of ‘Thirikunamale’. When they arrived at Trincomalee the Dutch who were controlling some parts of Maritime Provinces at the time had a small fort in Trincomalee. The sudden appearance of French fleet disconcerted the Hollanders. They set fire to their fort and retired. The French having seeing the hasty departure of Dutch, occupied the two islands centrally located within the Trincomalee harbour and started building fortifications. The two islands were named by French as Isle by Soleil (island of the sun) and Caron. Since the British period the islands are known as Sober islands.

At the time, the king of Kandy was Rajasinghe II (1629 to Dec 1687) and he was at war with the Dutch. King Rajasinghe, fortunately for the French, was looking for a maritime power to assist him to cut off Dutch reinforcements coming to Sri Lanka whilst he was engaged in fighting Dutch on land.

            Admiral De La Haye sent an emissary with 30 French soldiers to Kandyan courts to negotiate with the king. Sieur Desfon Taines, the emissary was treated so graciously in Kandy he decided not to return, and settled down in Kandy. Instead two court officials accompanied by several thousand men arrived at Trincomalee and were entertained on board ships by French.  Few days after the return of court officials thousands of men arrived from Kandy to assist the work in fortification. Within two months of arrival of French, a treaty was signed between king Rajasinghe and the French, granting approval for French to build fortification for the control of Trincomalee harbour. Shortly afterwards governor of Dutch processions in Ceylon, Van Goen arrived with a Dutch fleet to oppose the French presence in Trincomale.

 At this juncture the French position was menacing. More than 400 French soldiers were suffering from dysentery resulting from exposure to the intense sun and were being treated by the 12 physicians sent by king of Kandy. There was a serious shortage of fresh provisions and French could not find adequate supplies, especially meat, for this large body of men. Dutch meanwhile landed some troops close by in an attempt to cut off supplies from the interior. Kandyan troops engaged Dutch soldiers but French did not join the Kandyan troops in this battle claiming that they are formally at peace with Netherland.

The Kandyan enthusiasm for their newfound ally suffered greatly because of this apparent contradiction.  Two ships the French sent to south India to succour supplies were captured by the Dutch fleet making French position even more perilous. The diseases and the lack of food resulted in many deaths and Admiral Haye decided to leave Trincomalee leaving just 100 men in the fortification and two vessels at anchor. No sooner main fleet left Trincomalee Dutch attacked that position and remaining French troops were forced to surrender. A large army from Kandy came to Trincomalee but they were late by two days. So the French ambitions to build a trading empire in India with Trincomalee as its base and Sinhalese dream of getting rid of Dutch from Sri-Lanka with the assistance of another maritime power, were both lost in 3 months

          The second incident of French appearance that took place after 110 years after the attempt by Admiral Haye, is as interesting as the previous incident and as short lived as well.

          From the beginning French had tacitly helped Americans in the war of independence. In 1778 they openly declared against British by signing the treaty of alliance with USA. Because of this open declaration, British in India captured French strong holds including Pondichary.  In order to support their positions and of their allies, Dutch, France   sent 12 ships under the command of Rear admiral Andre De suffren. After several skirmishes against British ships, his fleet join with another French squadron that increased the strength of the fleet to 11 ships of the line and several transports carrying nearly 3000 troops. In the overall command of the Combined fleet was Admiral D’ Estinene – D Orves. This elderly Admiral died on board leaving the fleet under the direct command of Suffren.

          The fleet sailed to Madras and met with British squadron commanded by Admiral Edward Hughes. French fleet engaged British squadron off Madras in the ‘battle of Sadras’. After the engagement Suffren was able to safely disembark the French troops in the Indian soil. After meeting Hyder Ali, the ruler of Mysore Suffren led his fleet to Trincomalee, in pursuit of British squadron which had sailed for Trincomalee.

          Two fleets met in April 1782 off the Island of Providian (probably present Chalaithivu island near Vakarai, south of Trincomalee). Broadsides were engaged from noon to nightfall. After the nightfall Hughes returned to Trincomalee and Suffren anchored at Baticaloa which was still under the control of Dutch and remained there for six weeks to repair and replenish.

Next engagement took place off Nagapatnam when French fleet attempted to capture the coastal town of Nagapatnam. In this encounter, a storm scatted both the battered fleets, half way through the engagement, without a decision. The high point of the campaign took place in 1782 when Suffren together with another small French squadron that had joined him entered Trincomalee and landed 2400 French troops. After being bombarded for three days by French, British garrison Commander, Captain McDowell surrendered Trincomalee to French on 31 August 1782. Suffren fortified the garrison and waited for Admiral Hughes fleet. Fleet appeared in September as expected  and after the engagement between two fleets, known as the ‘battle of Trincomalee’ in the annals of maritime warfare , two  fleets broke away and took shelter; British in Bombay and French in Indonesia, because  of the onset of northeast  monsoon.

          In 1783 with the beginning of southwest monsoon Suffren returned to India and engaged the British fleet off Cuddalore inflicting sufficient damage to force Admiral Hughes to withdraw to Madras. This happened to be the last engagements between the fleets of Suffren and Admiral Hughes since French and British signed an article of peace to end hostilities in the sub continent

          French handed back Trincomalee to Dutch East India Company (VOC) at the peace of Paris in 1784 and in 1795 it was taken over by British

          So ended the second attempt by the French to establish a permanent foot hold in Trincomalee; two brief but colourful and eventful occupations. Of the two admirals, Suffren, considered perhaps the ablest naval commander French ever produced, returned to France where he was enthusiastically received. He was made vice Admiral of French fleet in 1781 and later was killed in a duel, by the prince Du Mirepoix. The course of the encounter apparently had been saffron’s refusal in very strong language to use his influence to secure the restoration to the Navy of two of the prince’s relations who had been dismissed for misconduct.

                                               

          Hughes returned to England after the peace agreement. Although he was promoted to higher positions he never hoisted his flag on a ship again. He lived a rich man from the wealth he accumulated from his Indian service and died in 1774.

සුපිරි බලවතුන්ගේ දයාවෙන් ප්‍රයෝජන ගැනීම.

      1980 ගණන්වල මුලු ලෝකයේම සාගර සහ ඒ අවට වන දෑ පිළිබඳව දැනුමැතිව සිටීමට ඇමරිකානු නාවික හමුදාවට වුවමනා විය. මක්නිසාද ලෝකයේ ඕනෑම තැනක සාමාන්‍ය රටාවට වෙනස් යමක් සිදුවෙනවා නම් එය සිදුවද්දීම දැනගන්නට හැකියාව තිබේ නම් එය තමන්ට විරුද්ධව සිදුවන යමක් පාලනය කිරීම සහ නැවැත්වීම ඊට පහසු කාරණා නිසාය.   ඔවූහූ ඒ සදහා නැවි දහසේ නාවික හමුදාව (1000 ships Navy) නැමති අදහසක් ඉදිරිපත් කර එය ගොඩනඟන්නට උත්සාහ කලහ. 

ඒ නැව් දහසක් නිපදවීමෙන් නොව, සාගරයේ නිදහස අගයන සහ සාගරයේ ආරක්ෂාව පතන මිතුරු රටවල් වල නාවික හමුදාවල යුධ නැවු තම නෞකා සමග එකිනෙකට සම්බන්ධ කිරීමෙනි. මෙයින් අදහස් කළේ එම සෑම නැවකම තිබෙන පරිසරය නිරීක්ෂණය කරන උපකරණ එසේත් නැත්නම් සංවේදක හැකි පමණින් එකට ජාල ගතකිරීමයි. අනෙකුත් බොහෝ හවුල් ව්‍යාපෘති මෙන් මෙම අදහස ක්‍රියාත්මක කිරීමද උපන් ගෙයිම ලොප් වුනි. ඇත්තෙන්ම වැඩ පිළිවෙලක් ඇමරිකානුවන් බලාපොරොත්තු වුන ලෙසට සිදුවුනා නම් පසුව අපට මහත් හිසරදයක් වූ එල්.ටී.ටී.ඊ. ත්‍රස්තවාදීන්ගේ මුහුදෙන් ආයුධ භාහිර මූලාශ්‍ර වලින් ශ්‍රී ලංකාවට ගෙන ඒම බොහෝ දුරට අඩුකර ගන්නට එසේත් නැත්නම් සම්පූර්ණයෙන් වලක්වා ගන්නට ඉඩ තිබිණ.  

එහෙත් පසුව 2001 සැප්තැම්බර් 11 ලෝක වෙළෙඳ මධ්‍යස්තානයට පහර දීමෙන් පසුව, පරමානු බෝම්බ සහිත නැවක් ඇමරිකානු වරායකට ඇතුලුවීම හෝ එවැනි බෝම්බ සෑදිය හැකි ද්‍රව්‍ය ඇමරිකානු භූමියකට ගෙන ඒමේ අවධානම නැතිකර ගන්නට, ඇමරිකානු රජයට බලවත් අවශ්‍යමතාවයක් ඇතිවිය. එකල ත්‍රස්තවාදී ව්‍යාපාරයකට එවැනි ප්‍රහාරයකට උදව් කල හැකි ලිබියාව, ඉරාකය සහ ඇෆගනිස්ථානය වැනි රටවල් බලවත් ලෙස ඇමරිකා විරෝධීව සිටීමත් මෙම සැකය පැවතීමට හේතු සාධක විය. 

මෙහිදී ඔවුන් පළමුවෙන්ම කලේ ඇමරිකාවට ඇතුලුවන සෑම කන්ටේනරයක්ම ඊට පෙර වරායේදී විකීරණශීලී ද්‍රව්‍ය සදහා පරීක්ෂාවට ලක් කිරීමයි. මුලින්ම එවැනි වරායවල්  58 ක් තෝරාගත් අතර එම වරායවල එම උපකරණ සවිකර ඇමරිකානු නිලධාරී කිහිප දෙනෙකුගේ නිරීක්ෂණය යටතේ ක්‍රියාත්මක විය. කොළඹ වරායත් එම තෝරාගත් වරායන් අතුරෙන් එකක් විය. මෙලෙස වරායක් එලෙස තේරීමට ලක්වීමෙන් ලෝකයේ වැඩියෙන්ම වෙළෙඳ ද්‍රව්‍ය මිලදී ගන්නා රට ලෙසට එක්සත් ජනපදයට කෙලින්ම අපනයනය කිරීමට හැකි වීමෙන්, රටටද එම වරායටද ව්‍යාපාර වැඩිවුනි. 2002  දී CSI (container security initiative) නමින් පටන් ගැණුනු මෙම ව්‍යාපෘතිය ඇමරිකානු රේගු සහ දේශ සීමා ආරක්ෂක ආයතනය මගින් කලමනාකරණය වෙයි.  

මෙම ක්‍රමවේදයෙන් වරායවලින් පරමානුක ද්‍රව්‍යම ඇතුලුවීමේ තර්ජනයට යම් ආරක්ෂාවක් ඇති වුවද, මුහුදේදී සිදුවිය හැකි හුවමාරුවීම් සහ නැව් ගමනා ගමනයේදී සිදුවන  සාමාන්‍ය රටාවෙන් බාහිරව  සිද්ධි පිළිබඳව විමසිල්ලෙන් සහ දැනුවත්ව ඉන්නට ඇමරිකානු ආරක්ෂක සැලසුම් කරුවන්ට වුවමනා විය. මේ සදහා ඔවුන් ‘සාගර අවකාශය පිළිබඳ දැනුවත්වීම’(Maritime Domain Awareness ) නැමැති සංකල්පයක් ගොඩ නැගූහ. 
මෙම සංකල්පයේ සැලැස්ම වූයේ ලෝකයේ නොයෙකුත් ස්ථානවල, විශේෂයෙන්ම නෞකා ගමනා ගමනය වැඩි සන්ධිස්ථානවල සිදුවිය හැකි සැක සහිත සිදුවීමක් සිදුවන විටම දැනගන්නට හැකියාවක් ඇතිකර ගැනීමය. මේ සදහා එවැනි නාවික සන්ධිස්ථාන අවට රටවල් සමග සම්බන්ධීකරණය වෙමින් නොයෙකුත් නව තාක්ෂණික උපකරණ මගින් එවැනි සිද්ධි ගැන විමසිල්ලෙන් සිටින්නට එක්සත් ජනපදයට ඕනෑ විය. 

ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාවේ අප මේවන විටත් බුෂ්මාස්ටර් මිලි මීටර් 30 අවි මිලදී ගැනීමට එක්සත් ජනපදයත් සමග වැඩකරමින් සිටියෙමු. එම අවි මිලදී ගැනීම එකල නාවික ව්‍යාපෘති සහ සැලසුම් අධ්‍යක්ෂක වරයාව සිටි මගේ සමිබන්ධීකරණය යටතේ සිදු වූ හෙයින් මම එක්සත් ජනපද තානාපති කාර්යාලයත් සමග කිට්ටුවෙන් වැඩ කරමින් සිටියෙමි. ඔවූහු මේ MDA ව්‍යාපෘතිය සදහා වැඩ කිරීමට  මා බුෂ් මාස්ටර් අවි මිලදී ගැනීමට ඔවුන් සමග වැඩ කරමින් සිටිය නිසා, මට ලංකාවේ ඇමරිකානු තානාපති කාර්යාලයෙන් මේ පිළිබඳව දැනගන්නට ලැබී නාවික හමුදාව දැනුවත් කර මේ සදහා එකට වැඩ කිරිමට ඇති කැමැත්ත ඔවුනට දැනගන්නට හැරියෙමු. අප රට අසලිනුත් බොහෝ නැව් යන මාර්ගයක් වැටී තිබෙන නිසා, ඔවුන්ද මේ සම්බන්ධයෙන් ශ්‍රී ලංකාවත් සමග එකට වැඩ කිරීමට උත්සුක වූහ. මෙම  ව්‍යාපෘතියද සම්බන්ධීකරණය කිරීමද මා වෙත පැවරුණි.  

ඔවුන්ගේ මෙම බලවත් අවශ්‍යතාවයෙන් අපගේ සාගරික යුධ කටයුතු සදහා ලොකු ප්‍රෙයා්ජනයක් ගත හැකි බව අපට වැටහෙන්නට වැඩි කලක් ගත වූයේ නැත. එහෙත් ඒ වන වටත් ඇමරිකානු කොන්ග්‍රසය බටහිර  ඩයස්පෝරාහි බලකිරීම් නිසා, අපට විරුද්ධව නොයෙකුත් පනත් සම්මත කරමින් සිටි නිසා, ඔවුන් සමග මේ අවස්ථාවේදී වැඩ ඉතාම සංවේදීව කටයුතු කලයුතුව තිබුණි.

අපිට මේවන විටත්  අප අවට මුහුදේ රටාවෙන් පිටත සිදුවන  සිදුවීම් පිළිබඳ දැන ගන්නට තිබුනේ ඔවුනට වඩා දස දහස් ගුනයක උනන්දුවකි. ඒ අවශ්‍යතාවය යුද්ධයේ අනාගතය විසදෙන වැදගත්ම කරුණක් යැයි යැයි කිවහොත් නිවැරදිය. අපි පකිස්ථානයෙන් සහ රුසියාවෙන් චන්ද්‍රිකා පින්තූර මිලදී ගැනීම, කැනඩාවෙන් සහ ඕසිට්‍රෙලියාවෙන් HF රේඩාර් යන්ත්‍ර මිලදී ගැනීම, යෝධ බැලුන් වලින් රේඩාර් ස්කැනර් අහසට එසවීම සහ සරුංගල්වල කැමරා සවිකිරීමේ සිට ඇමරිකාවේ රථවාහන පොලීසිය තමන්ගේ වාහනයේ අධි වේගය පරීක්ෂා කිරීමට කිට්ටුවක සිටින්නේදැයි දැන ගැනීමට, එහි රියදුරන් පාවිච්චි කරන රේඩාර් ඩිටෙක්ටර් යන්ත්‍ර පවා ගෙන්වා ගෙන, මහ මුහුදේ කුමක් සිදු වෙන්නේ දැයි දැනුමැතිව සිටින්නට මහත් උත්සාහයක යෙදෙමින්  සිටියෙමු. 

යුද්ධයේ අවසානයක් දැකිය හැකි වන්නේ දිවයින වටා ඇති සාගරය පාලනය කිරීමෙන් බව අපට ඒ වන විට සක්සුදක් සේ පැහැදිලි වී තිබිණි. රේඩාර් සමීකරණය අනුව කොතරම් ඉහලට රේඩාර් ස්කෑන් එක ගෙන ගියොත් රේඩාර් යන්ත්‍රය උපරිම කාර්යක්ෂමතාවයකින් වැඩකර අපට හොඳම රේඩාර් චිත්‍රය ලබාදිය හැකි දැයි රේඩාර් සමීකරණය උඩු යටිකුරු කරමින් ගණනය කලෙමු.  ලංකාවේ උසම රේඩාර් ටවර් පේදුරුතුඩුවේ සහ ඩෙල්ෆ් දූපතේ ගොඩනන්වමින් සිටියෙමු.   

මෙවැනි අවස්ථාවක ඇමරිකානුවන්ගේ  MDA  ව්‍යාපෘතිය අපට දෙවියෝ දුන්නක් බව පෙනුණි. ඔවුන්ගේ උපකරණ අපේ කනුවල කඩිමුඩියේ සවි කෙරුණි. සතියට දෙවරක් සම්මන්ත්‍රණ, දුරකථන සාකච්ඡා පටන්ඔ ගැණින. ඇමරිකානු විශේෂඥයෝ වරින් වර පැමිණියහ. තාක්ෂණය සහ උපකරණ වලින් මේ රේඩාර් කනු වලින් ලැබෙන රේඩාර් දර්ශණ වයර් නොමැතිව නාවික හමුදා මූලස්ථානයේ මෙහෙයුම් මැදිරිය වෙත රැගෙන එන ලද්දේය. උතුරු මුහුදේ සිදුවන දෑ එවෙලේම නාවික හමුදා මූලස්ථානයේ සිට අධීක්ෂණය කරන්නට පුලුවන් විය. මේවාට බොහෝ වියදම් දරන ලද්දේ ඇමරිකානු රජය විසිනි. තාක්ෂණයද ඔවුන් ගෙන් ලැබුණි. එහෙත් පද්ධතිය පණ ගැණුනේ ඇමරිකානුවන්ගේ අවශ්‍යතාවය තිබූ අපගේ දකුණු වෙරළ තීරය නොවේ, ඒවා සවි වුනේ අපගේ උතුරු වෙරළේ තීරයේය.  

මෙලෙස ඇමරිකානු රේඩාර් ශ්‍රී ලාංකික භූමියේ, ඔවුන්ගේ පිටුපස මිඳුලේ සවි කිරීම පිළිබඳව ඉන්දියානුවෝ විරෝධය පල කලහ. මටත් තවත් නිලධාරියෙකුත්  නවදිල්ලි නුවර ඉන්දියානු නාවික හමුදා මූලස්ථානයට ගොස් එහි නාවික හමුදාපති වරයා මුණ ගැසී මෙම ව්‍යාපෘතියෙන් ඉන්දියාවට තර්ජනයක් ඇති නොවන බවත්, අපට යුද්ධය අවසාන කර ගැනීම සදහා මෙම පද්ධතිය ඉතාමත් අවශ්‍ය බව පෙන්වා දී ඔවුන්ගේ බිය තරමක් දුරට හෝ පහ කරන්නට සිදු විය. 

මේ සම්බන්ධව මා විසින් ඉන්දියානු නාවික හමුදාවේ විරෝධය සමතයකට පත් කිරීම හා ඇමරිකානුවන් ඉන්දියාවට ඇති ගෞරවය මූලික කරගෙන ඉන්දියානු විරෝධය නිසා අපත් සමග ව්‍යාපෘතිය නොකර සිටීම වැලැක්වීමට ක්‍රියා කරන ලද ආකාරය පහත එකල සිටි ඇමරිකානු තානාපතිවරයා ඔහුගේ රාජ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවට යවන ලද පහත විද්යුත් ලිපිය විකිලික්ස් විසින් මුදා හැර ඇත.    

1. (C) On June 5, Sri Lanka Director of Naval Projects and Plans (DNPP) Commodore Lakshman Illangakoon contacted Embassy's Office of Defense Cooperation (ODC) to provide a readout of a meeting in New Delhi with the Indian Navy Commander and others (no further information) on the proposed U.S.-provided coastal radar system. India had been pressing Sri Lanka to have the U.S. system moved to Sri Lanka's southern coast and install an Indian-provided system. Illangakoon told us the Sri Lanka Navy Commander had instructed him to hold firm that the U.S.-provided coastal radars should be installed in the north, if necessary over Indian objections. 2. (C) Commodore Illangakoon reported that during his meeting in New Delhi, the Indian Navy Commander said India is no longer pressing Sri Lanka to move the U.S. provided coastal radars to the south, and the radar installation may proceed as planned. India also plans to provide additional radars to Sri Lanka. Illangakoon told ODC that Sri Lanka will work with the U.S. team to esnure that the Indian radars can be integrated into the current U.S. program. 3. (C/NF) An Indian embassy official conveyed to Defense Attache that India would not press Sri Lanka or the U.S. to move U.S. provided radars but would consider other options, such as placing Indian-provided radars alongside the U.S. system to cover dead spaces. 4. (C) Embassy understands that DAO New Delhi will seek further confirmation of the Indian position via military channels and thanks Embassy New Delhi for its assistance. BLAKE

ඇමරිකාවේ MDA වැඩ පිළිවෙල එතරම් සාර්ථක වූයේ නැත. එහෙත් ඒ අවස්ථාවෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ නාවික හමුදාව නම් යුධ මෙහෙයුම් කාර්යක්ෂමව ඉටුකර ගැනීමට විපුල ප්‍රයෝජන ලදුවේය.