ජපාන සංචාරය 12

https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2018/10/11.html

සිට

අපි නැවත ටෝමිසතෝ වෙත පැමිණ එම ප්‍රදේශයේම තවත් ටිකක් ඇවිද්දෙමු. මා නැවතී සිටි නිවසේ සිටි මිතුරාගේ දන්නා හඳුනන ජපන් ජාතිකයන් කිහිප දෙනෙකු මුණගැසීමට යාමට ඒ දිනවල ඔහුට අවශ්‍යතාවයන් ඇති වූ නිසා ඔහු එම නිවෙස් වලට යනවිට මමත් ඔහු සමග ගියෙමි. ඒ සෑම  ගෙදරක්ම වාගේ ගොවි නිවසක් විය.

ජපානයේ ගොවිපලක සාමාන්‍ය වර්ග ප්‍රමාණය හෙක්ටෙයාර් 26 ක් පමණ වෙයි. ඒ කියන්නේ අපිට තවමත් හුරු අක්කර වලින් නම් 65 ක් පමණ වෙයි. මෙම ප්‍රමාණය අපිට ඉතා විශාල ප්‍රමාණයක් බව එක්වරම සිතුනද එය ඇමෙරිකාවේ සාමාන්‍ය සහ සසඳන විට 1/6 ක් පමණ වෙයි.

 අපටද අපේ ගොවිපල මේ තත්වයට ගෙන ඒමට එක රුවන්මය අවස්තාවක් ලැබුණි. ඒ මහවැලි ව්‍යාපාරය පටන්ගත් අවස්ථාවේය. එහි ජලය ලබාදුන් කෘෂිකර්ම ඉඩම් අඩුතරමේ අක්කර 50 වැනි කට්ටි වලට කඩා බෙදා දුන්නේ නම් මෙවැනි ගොවි පරපුරක් අප රටේද ඇතිකරගන්නට අවස්තාවක් තිබුන බව මට සිතුනි.

සංසන්දනාත්මකව ලංකාවේ මෙතරම් ඉඩමක් තිබෙන ගොවියන්  1000 කට වඩා නොමැත්තේ යයි මම සිතමි. මෙලෙස ගොවි ඉඩම් විශාල වන විට ගොවියන්ට තමන් කරන වගාවක් හොඳින් කළමනාකරණය කර කරන්නට පුළුවන. බයක් නැතිව තමනට වාරික වලින් ගෙවන්නට කෘෂි උපකරණ  මිලදී ගන්නට පුළුවන. හරක් පට්ටි ඌරු කොටු යනාදිය ගොඩනගන්නට ආයෝජනයන් බැංකු වලින් ණයට ගෙන යොදවන්නට පුළුවන.

 

අප මා ඉහත කියූ පරිදි ගොවි නිවෙස් වලට ගිය හැමවිටකම ඒ නිවෙස් අසල මඩු වල කාර් දෙක තුනක්, දිරාගිය වාහන කිහිපයක්, ට්‍රැක්ටර් එකක්, බැකෝ යන්ත්‍රයක් සහ තවත් නා නා විද කෘෂිකාර්මික උපකරණ දකින්නට ලැබුණි. ඒ සෑම ගෙදරකම පාහේ සිටියේ වයස 70 පමණ වූ ගොවි පවුලකි. එහි ගොවිතැනේ යෙදෙන තරුණ තරුණියන් ඇත්තෙම නැති සැටිය. අපි ඇවිදින්නට යනවිට හෝ මෙසේ නිවෙස් වලට ගිය අවස්ථාවන්හි මම එම ගොවිපලවල දැක්කේ තරුණයන් තිදෙනෙකු පමණි. ඔවුන්ගෙන්ද දෙදෙනෙකු මන්ද මානසික රෝග වලින් පෙලෙන්නන් බව පෙනුණු අතර එක් තරුණයෙකු තම දෙමව්පියන් සමග පාර අයිනේ තිබු තම ගොවිපලේම කුඩා මඩුවක; බොහෝ විට අස්වනු වාරයේ පමණක් විය හැක, කොමඩු ගෙඩි පිටින් විකුණමින් සිටියේය. මෙතන අපිද නවතා ගෙඩි මිලදී ගත්තෙමු. එහි ලොකු ගෙඩි දෙක තුනේ මලු තිබුණු අතර මට අවශ්‍ය වුයේ කකා යාමට එක ගෙඩියක් මිලදී ගැනීමටය.

මම අමාරුවෙන් මෙය සන්නිවේදනය කල පසු පුතා එක ගෙඩියක් කිරා මවට ජපන් භාෂාවෙන් එය කිලෝ එකක් බර යයි පවසා කීයක් ඇය කලයුතු දැයි ඇගෙන් ඇසුවේය. මගේ මිතුරාට ජපන් භාෂාව පුළුවන් බව ඔවුන් දැන සිටියේ නැත. ඇය පුතාට කිලෝ එකක් නිසා යෙන් 800 ක් අය කල යුතු බවද එහෙත් අපෙන් 500 ක් ගැනීම යෙහෙකි බවද කියූ බව මගේ මිතුරා පසුව මට කීවේය. සමහර විට අපේ දුප්පත් පෙනුම නිසා එසේත් නැත්නම් අපේ චවි වර්ණයෙන් යනාදිය හේතුවෙන් අපට අනුකම්පා කර විය හැක. එසේත් නැත්නම් හොඳ කමම පමණක් විය හැක්කේය.

 අපේ ලංකාවේ නිවාස අසල ජපන් පරණ සහ අළුත් බඩු ගෙනවිත් විකුනන කඩයක් තිබේ. මමද එයින් ලඟකදී ඇලුමිනියම් ඉනිමඟක් මිලදිගන්නට සිතුවත් කඩය දකින විට පසුදිනක කරන්නෙමි යයි සිතමින් අතපසු කරන්නෙමි.  වරෙක මිලද පරීක්ෂා කරන ලද අතර එය රුපියල් 6500 ක් විය. මට මෙය එහිදී මතක් වුයේ එම ගොවි නිවසක තිබෙන ඉනිමඟ ප්‍රමාණය දුටුවිටය. සාමාන්‍යයෙන් එක ගොවිපලක අඩුතරමින් නොයෙකුත් උසේන් සහ හැඩයෙන් යුත් ඉනිමඟ 10 ක් වත් එක ගොවිපලක තිබීම සාමාන්‍ය දෙයක් විය.

 එම ගොවි ගෙවල් වල මා දුටු තවත් විශේෂ දෙයක් වුයේ ඒ ගොවියන් ඇඳුම් අඳින ආකාරයය. ඔවුහු පිරිසිදු කලිසමකින් සහ අත දිග කමිසයකින් සැරසී බුට් වැනි පාවහන් පැළඳ සිටියහ. එම ඇඳුම් ද ලා පැහැයකින් බොහෝ විට සුදු පැහැයෙන්  යුක්ත විය.