මිතොටමුල්ල කුනූ කන්දට විසදුමක් ඇත්තේම නැද්ද

මිතොටමුල්ල ඛේදවාචකය ලංකාවට අමුතු දෙයක් නොවේ. අපි ඛේදවාචකයෙන් ඛේදවාචකයට ජීවිතය ගෙවන ජාතියක් වෙමු. දැන් මාස කිහිපයකට පෙර කලුතර බෝට්ටු ඛේදවාචකය මුලු ජාතියම ශෝකයෙන් නැහැවීය. එහෙත් එම ඛේදවාචකය කාගේ වරදකින් සිදුවීද, ඔවුන්ට කුමන දඩුවම් දුන්නේද, එවැනි ඛේදවාචක අනාගතයේදී වලක්වා ගැනිමට කුමන පියවර ගත්තේද, අපි නොදනිමු.බොහෝ විට කිසිදු පියවරක් ගන්නට නැත. මේ ඛේදවාචකය කලමනාකරණය කරන්නට සුවිශේෂී වු අමාත්‍යංශයක් තිබෙන එකම රටේය.
ඇත්තෙන්ම දැන් පේන විදිහට ආපදා කලමනාකරණ අමාත්‍යංශය දැන් කැබිනට් ප්‍රොටෝකෝල් එකේ ඉතා ඉහලට පැමිණ ඇති බවට කිසිම සැකයක් නැත්තේය. සමහර විට එය මුදල් අමාත්‍යංශයට පමණක් දෙවැනි වී දෙවන ස්ථානයේ සිටින්නට පුලුවන.
ඛේදවාචක කලමනාකරණය මදකට පසෙකින් තබා මේ කුනු ප්‍රශ්නයට කුමන විසදුමක්   තිබේදයි බලමු.
කුනු කලමනාකරනය කිරීමට ඇත්තේ ක්‍රම 5 කි.
1.කුනු කොහාට හෝ ගෙනවිත් ගොඩ කිරීම - බොහෝ දියුනුවන  රටවල කෙරෙන්නේ මෙයයි.

2.ලෑන්ඩ් ෆිල් එකක් සාදා එයට කුනු දැමීම- ඇමෙරිකාව වැනි රටවල කෙරෙන්නේ මෙයයි- මේවා භූමියෙ ජලය අපිරිසිදු නොවන හා එමෙන්ම අසල්වැසියන්ට අපහසුවක් නොවන අන්දමින් සදා ඇති අතර කුනු මේවා ඇතුලට දමීමට ටොන් එකකට රුපියල් 6000 පමන මුදලක් අය කරනු ලැබේ.

3.කුනු විශාල දාහකයක් තුල පුලුස්සා දැම්ම.

4.කුනු පුලුස්සා එමගින් තාපය, විදුලිය, ලබා ගැනීම, - මෙම ක්‍රමය සුවිඩනය ඇතුලු යුරෝපා රටවල බොහෝ ප්‍රචලිත වුවද ඇමරිකාවෙ මෙමගින් සිදුවන පරිසර හානිය නිසා විවාදයක් පවතී. සුවිඩනයේ දැන් කුනු ඉවර වී එංගලන්තයෙන් කුනු අපනයනය කිරීමට කටයුතු සම්පාදනය කෙරේ.

5.කුනු ප්‍රතිචක්‍රිකරනය කිරීම- මෙම ක්‍රමය ලංකාවෙ බොහෝතැන්වල උත්සාහ කලද සෑම ව්‍යපෘතියක්ම පාහේ අසාර්තක වී ඇති බව පෙනේ.


මේවායින් නවතම හා වඩාත්ම තාක්ශනික ක්‍රමය වනුයේ කුනු පුලුස්සාවිදුලිය නිපදවීමය. එහෙත් ප්‍රශ්නය මූලික මුදල් යෙදවීමය. සාමන්‍යයෙන් එවැනි ජනකාගාරයකට රුපියල් මිලියන 6000 ක් පමන අවශ්‍යය. බොහෝ නගර මේවා පිහිටුවීමට ශාක්‍යකතා පරීක්ෂන කර අත්හැර දමා ඇත.ඇමෙරිකාවෙ ගුවන් හමුදාව මිලියන 7 ක් වියදම් කර ප්ලාස්මා ජනක ගාරයක් සාදා අසාර්තක වූ නිසා ටෙන්ඩර් කැඳවා ඩොලර් 25 කට විකුනා දමන ලද්දේය. කැනඩාවෙ එඩ්මොන්ටන් හි 2010 අවසන් කිරීමට තිබූ මෙවැනි ජනකාගාරයක් තවමත් මෙහෙයුම් තත්වයට ගෙන ඒමට බැරිව ලතවෙයි.
මෙවන් තාක්ෂනයෙන් සහා කලමනාකරන හැකියාවන්ගෙන් ඉතා ඉහල රටවලට තවමත් මේ තරම් ලොකුවට වරදින්නේ නම් නොරොච්චෝලේ මාස තුනක් එක දිගට දුවා ගන්නට බැරි අප ගැන කියනුම කවරේද?

ඒ නිස අප අපගේ හැකියාවනට හා තාක්ශනයට ගැලපෙන පරිදි මෙයට විසඳුමක් සොයාගතයුතුය. මේ විසඳුමට නොරච්චෝලෙ හා මීතොටමුල්ල එකතුකල යුතුය.

මීතොටමුල්ලලේ ජනන දාරිතාව MW 300 කි. MW 300 ක් දවසක් හදන්නට MWH 300 X24 ක් අවශ්‍යය. ඒ සඳහා ගල් අඟුරු  ටොන් 100ක් පමන අවශ්‍යය. මේ ශක්තිය ප්‍රමානයම හදන්නට කුනු ටොන් 700ක් පමන අවශ්‍යය. හරියටම කොලඹ නිපැදවන කුනු ප්‍රමානයටම සමාන ප්‍රමානයකි.

ගල් අඟුරු බලාගාරයක විදුලිය නිපදවන්නෙ ජලය රත්කර එම හුමාලයෙන් ටර්බයින් කරකැවීමෙනි. මෙම හුමාලය සෑදීම කුනු පිලිස්සීමෙනුත සිදුකල හැක. ස්වීඩනය වැනි රටවල විදුලිය නිපදවන්නේ මෙලෙසය.
එසේනම් අප නොරච්චෝලෙ හුමාලය නිපදවීමට කොලඹ කුනු ටොන් 700 පාවිච්චි නොකරන්නෙ ඇයි? අපට වෙනස් කරගතයුත්තෙ හුමාලය උනුකරන කොටස පමනී.
ඒ සඳහා අප විශ්ව විද්‍යාල වල සහය අපට ලභාගත හැක.

ගල්අඟුරු ආනයනය කරන්නට ඩොලර් යන්නේත් නැත . කුනු ප්‍රශ්නයත් අවසානය.
අකමැති වුවහොත් ඒ ගල්අඟුරු බ්‍රෝකර් ලා සහ ගල්අඟුරු ආනයනයෙන් ප්‍රයෝජන ලබන්නන් ය .