2 - මහා වංශය- විජය කුමරුගේ පැමිණීම -

From  https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2022/07/blog-post_19.html?m=1

ඉන්දියාවේ වගු රටෙහි අගනුවර විසූ, වගු රජුගේ බිසව වාර්තාව, කාලිංග රටෙහි විසූ රජුගේ දියණියයි.  මෙම වංග රට යනු, වර්තමානයේ ඉන්දියාවේ බටහිර බෙංගාලය සහ බංගලාදේශය පිහිටා ඇති දේශයයි.  කාලිංගය යනු ඉන්දියාවේ නැගෙනහිර පළාතේ  පිහිටි දැන් ඔඩීෂා, අන්ද්‍රා සහ චතිස්ගාර් යන ප්‍රදේශයන්ය.

  මෙම කාලිංග රටේ අධිරාජයා සහ එම දේවියට අතිශයින් රූමත් දියණියක සිටියාය.  ඇයගේ නොමනා හැසිරීම් නිසා, රජු සහ බිසව, ඇයව පිළිකුල් කලහ.  ඇය අනාගතයේදී සිංහයෙකු සමග ජීවත්වන බවට රාජකීය දෛවඥයන් විසින් අනාවැකි කිම මෙයට තවත් බලපෑවේය.

  දිනෙක ඇය සාමාන්‍ය, ස්වාධීන ජීවිතයක් සොයා, මාලිගයෙන් පිටවූවාය.  හොර රහසේම මගධ බලා යන ගැලකට එකතු වූවාය(අතීතයේ බොහෝ විට ගොනුන් හෝ ඔටුවන් යොදාගෙන දුර බැහැර ප්‍රදේශවල කණ්ඩායම් වශයෙන් වෙළඳාම් කරන්නන්).  අතරමග ලාල රටේ ඝණ වනයකදී, සිංහයෙකු ගැලට පහරදුනි.  එහි සිටි අනෙක් පිරිස්, සිංහයාට බිය වී, උගෙන් ඉවතට පලා ගියත්, කුමරිය සිංහයා එන දෙසට දිවගියාය.

  සිංහයා ගොදුරු ඩැහැගෙන, ගැලෙන් ඉවතට යද්දී, ඇය දැකීමෙන් ආදරයක් ඇති වී, වලිගය වනමින්, කන් පිටුපසට කරගෙන ඇය වෙත පැමිණියේය.  එය දැක, අනාගතය ගැන අනාවැකිය ඇයට සිහිවිය. ඒ නිසා ඇය නොබියව සිංහයාව ස්පර්ශ කලාය. (අනාවැකි කියන්නන් ලාංකීය ඉතිහාසය බොහෝ සේ වෙනස් කර ඇති බව පෙනේ. මේ විශේෂයෙන්ම අනාවැකියේ විෂය වූ පුද්ගලයා සහ ඔහු වටා සිටින්නන් එය පිළිගෙන අනාවැකිය ක්‍රියාත්මක කරන්නට යාමෙනි)

ඇයගේ ස්පර්ශයෙන් මහත් සේ ඇවිස්සුනු සිංහයා, ඇයව පිට මත හිදුවාගෙන, උගේ ගල්ලෙන වෙත පිමිමේ දිව්වේය. මොවුනට නිසි කල, නිවුන් දරුවන්; කුමරෙකු හා කුමරියකු, ලැබුණි. (මෙලෙස සිංහයකු හා ගැහැනියකට ජීවවිද්‍යාත්මකව දරුවන් සෑදිය නොහැකි බැවින් මෙම සිංහයා යැයි හැඳින්වෙන චරිතය එකල කැලෑ වල ජීවත් වූ ගැල් පහරන්නෙකු යැයි සිතිය හැක)

පුතාගේ අත් පා, සිංහයෙකුගේ මෙන් ශක්තිවන්තව පිහිටා තිබූ හෙයින් මෑණියෝ ඔහු සිංහබාහු ලෙස නම් කලාය. ඇගේ දියණිය ඈ සිංහ සීවලී ලෙස නම් කලාය. තරුණ කුමාරයාට වයස අවුරුදු දාසයක් වන්නේ තමන්ගේ මව සහ පියාගේ ස්වාභාවයේ වෙනස පිලිබඳව සැකයක් ඇතිවී මෙසේ ඇසීය.

“දයාබර මෑණියනි ඔබ සහ අපේ පියා පෙනුමෙන් මෙතරම් වෙනස් ඇයි?˜

ඇය එම වෙනසට හේතුව ඔහුට පැහැදිලි කලාය.

“අප මේ ගල් ගුහාවෙන් පිටතට නොයන්නේ ඇයි?˜ ඔහු ඇයගෙන් තවදුරටත් විමසීය.

“ඔබගේ පියා මෙම ගල්ගුහාවේ දොරටුව සැමවිටම ඔවුහු පිටතට යන විට මහා ගලකින් වසා දමන්නේය.˜ ඇය පැහැදිලි කලාය.

මෙය ඇසූ ඔහු දොරටුව වසා තිබූ එම ගල ගලවා තම උරහිස මතට ගෙන එක් දිනයකම යොදුන් පනහක් කැලයේ ගමන් කර, ආපසු පැමිණියේය.(මෙම දුර සැතපුම් හාරසීය ක් පමණ වන අතර, කිසිසේත් ප්‍රායෝගික නොවන දුරකි)

එක් දිනෙක සිංහයා දඩයමේ ගියපසු සිංහබාහු කුමාරයා තම මව දකුණු උරහිස මතද  සොහොයුරිය වම් උරහිස මතද තබාගෙන ගල් ගුහාව අත්හැර පිටව ගියේය. ඔවූහු ඇඳුම් නොමැති නිසා  ගස්වල අතු කඩාගෙන විලි වසාගෙන වනය අසල ගමකට පැමිණියහ. වගු රට දේශ සීමාවේ පිහිටි මෙම පළාත මෙකල පාලනය කලේ, සිංහබාහු කුමරුගේ මාමා කෙනෙකු වූ වගු රජුගේ සෙන්පතිගේ පුත් කුමරුය. ඔහු මේ පිරිස හමුවන විට නුග ගසක සෙවනේ සිට යම් කර්මාන්තයක් මෙහෙයවමින් සිටියේය. ඔවුන් දුටු ඔහු  ඔවුන්ගේ වගතුග විමසා සිටියේය.

The queen of King Vagu, who lived in the capital of the country of Vagu in India, was the daughter of the king who lived in the country of Kalinga.  (This Vanga country is the land of present-day West Bengal and Bangladesh in India.  Kalinga refers to the eastern states of India, now Odisha, Andhra and Chhattisgarh).

  The emperor of this Kalinga country and his queen had an extremely beautiful daughter.  But because of her misbehavior, the king and queen hated her.  This was further influenced by the royal soothsayers predicting that she would live with a lion in the future.

  One day princess left the palace alone, in search of an independent life.  She secretly joined a caravan of carts, which was heading to Magadha country.  On the way, in a dense forest of Lala country, a lion attacked the caravan. The people in the caravan were afraid of the lion and ran away from him, but the princess ran towards the lion.

  As the lion grabbed the prey and walking away from the wagon, he saw her and fell in love with her.  Seeing this , she remembered the prophecy of fortune tellers, so she fearlessly touched the lion.

The lion, greatly excited by her touch, mounted her on his back and ran, leaping to his den.  For this couple, twins;  A prince and a princess,were born.

  The son's arms and legs were as strong as a lion's, so the mother named him Sinhabahu.  Her daughter she  named  Sinha Sewali.  The young prince was sixteen years old and had doubts about the difference in the nature of his mother and father and asked:

  “Dear mother why do you and our father look so different?˜

  She explained to him the reason for the difference in appearance.

  “Why don't we go out of this cave?˜ he asked her further.

  “Your father always blocks the entrance to this cave with a big rock when he  goes out,” she explained.

  On hearing this, he removed the stone that was closing the entrance, carried it on his shoulder, traveled fifty yojanas in the forest in one day, and returned.

  One day, after lion went out for hunting, Prince Singhabahu left the cave with his mother on his right shoulder and his sister on his left shoulder.  As they had no clothes, they broke the branches of the trees and wore them to cover themselves and came to a village near the forest.  This land on the border of Vagu country was ruled by the son of the army commander of King Vagu who was an uncle of Prince Sinhabahu.  He was supervising some industry from the shade of a banyan tree when he met this group.  He saw them and inquired about them.