මුත්තයියා මුරලිදරන්

1955 උපන් ශ්‍රීමත් ඉයන් බොතම් ලෝකයේ ඇතිවූ දක්ෂතම තුන් ඉරියව් ක්‍රිකට්  ක්‍රීඩකයකු ලෙස සැලකේ. ඉක්මනින්ම ලකුණු 1000 ට සහ කඩුලු  100 ට ප්‍රවිෂ්ට වූ ඔහු තරඟයක තීරණය වෙනස් කල හැකි ක්‍රීඩකයෙකු ලෙස එකල ප්‍රකට විය 
ඔහු දක්ෂ පාපන්දු හා  ගොල්ෆ් ක්‍රීඩකයෙකු වන අතර දඩයම සහ ක්‍රීඩාවට මාළු අල්ලිමටද ප්‍රසිද්ධය. ක්‍රිකට් විචාරකයෙකු ලෙසද ජනප්‍රිය වූ ඔහු  මාළු ඇල්ලීම පිළිබඳවද රුපවාහිනි වැඩසටහන් පෙළක් ද  කර ඇත.
මට ලඟකදී ඔහු ලියු පොතක් කියවන්නට ලබුණි. ඒ ඔහු විසින් ඔහු හොඳින් දන්නා ඔහුගේ ක්‍රිකට් ජිවිතයට යම් ලෙසකින් සම්බන්ධ වූ පුද්ගලයන් 100 ක් පිලිබඳවය. එහි සිටින  බොහොමයක් දෙනා ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයන් වුවත් මේ අතර නෙල්සන් මැන්ඩෙලා වැන්නන් ද සිටියි. ඒ ඔහු කිහිපවරක් බොතම් මුණගැසී බෝතම්ගේ සිතේ විශේෂ මතකයක් තැබූ පුද්ගලයකු සහ ක්‍රීඩා වලට ඇති ලැදියාව නිසාය.
මම පොත් අතට ගත් සැටියේම ; ඕනෑම ශ්‍රී ලාංකිකයෙකු අනිවාර්යයෙන්ම කරන,  ඒ 100 අතර ලංකාවෙන් සිටින්නේ කවුදැයි පරික්ෂාකර බැලුවෙමි. ඒ අතර ලාංකිකයන් සිටින්නේ එක පුද්ගලයෙකු පමණකැයි දැක කනගාටුවට පත්වීමි.
මම හිතුවේ අඩු තරමින් ලාංකිකයන් පස්  දෙනෙකු වත් මේ 100 අතර සිටිය යුතු යයි කියාය. එහෙත් අපේ ජනගහනයේ ප්‍රමාණයත් අපි ක්‍රිකට් වලට ඇතුළු වූ කාලයත් සලකා බලන විට මෙය අප ලොකුවට කනගාටු විය යුතු කරුනකුත් නොවේ.
මේ කරුණ පැත්තක තැබුවිට අනෙක් දේ වලින් නම් පොත බොතම් ගේ  ක්‍රිකට් ජීවිතය මෙන්ම රසවත්ය. ඉතාමත් ලස්සනට ලියා තිබේ.අනවශ්‍ය වැල්වටාරම් නොමැතිව මහත් හාසයකින් යුක්තව ලියන ලද කෙටි විස්තර 100 පිටු 432 ක් පුරා විහිදී තිබේ.
මේ එහි මුරලි ගැන ලියා ඇති කෙටි  විස්තරයයි.

"මේ පෘතුවිය මත මුත්තයියා මුරලිදරන් ට වඩා සතුටින් ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාවේ යෙදෙන ක්‍රීඩකයකු සිටීද? එසේ සිටින්නේ නම් ඔහු මට තවම මුණ ගැසී නැත.ක්‍රීඩාව විඳීම මගේ  මහේ ක්‍රිකට් දිවියේද  ප්‍රධාන අංගයකි,එහෙත් මුරලි  ගේ ජිවිතයේ ඔහු පන්දු යැවීමට  ඇලුම් කරනවා පමණක් නොව, එයට ඇබ්බැහි වී ඇති සැටියකි.

වෙරළේ, දැලේ හෝ මහත් පීඩනයක් යටතේ  ක්‍රීඩාකරන ටෙස්ට් තරඟයකදී හෝ  ඔහුට අවශ්‍ය ක්‍රීඩා කරන්නටය, පන්දු යැවීමටය, ඔහු අතේ බෝලයක් නැත්නම් ඔහු ඇඳුම් නැතුව ඉන්නවාක් සේ ඔහුට දැනෙනවා ලෙසිනි.

ඔහු තණනිල්ල ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාවට හඳුන්වා දුන් පසු බිහිවූ වැඩියෙන්ම බෝලය කරකවන්න වීමේ අරුමයක්  නැත්තේය.මම නම් දැක ඇති හොඳම ඇඟිලි වලින් බෝලය කරකවන්නා  ඔහුය. එහෙත් මයික් අතර්ටන් කියන්නේ ඔහුට මැණික් කටු සන්ධි දෙකක් ඇති නිසා ඔහු ඇත්තෙන්ම මැණික් කටු කරකවන්නකු මිස ඇඟිලි වලින් බෝලය කරකවන්නකු නොවන බවයි.

ඔහුගේ ක්‍රිකට් ජිවිතයේ මුල් කාලයේ ඔහු බෝලය දමා ගැසීමට චෝදනා ලැබුවේය. එහෙත් මම නම් හිතන්නේ ඒවා ක්‍රිකට් විනිසකරුවන් තමනට යම් ප්‍රසිද්ධියක් ලබාගන්නට කල ළමා වැඩ හැටියටය. වරෙක එංගලන්තයද මෙයින් ප්‍රයෝජනයක් ගත්තේ තමන්ගේ පන්දු යවන්නන්   ගේ නොහැකියාව වසා ගන්නටය.

 මට නම් දැනෙන විදිහට මුරලිට  විදුරු මේසයක් මත හෝ බෝලය කරකැවිය හැකි එමෙන්ම කවදා හෝ ටෙස්ට් තරඟ ඉතිහාසයේ වැඩිම කදුළු ගණනක් ලබාගත් ක්‍රීඩකයා විය හැකි කඩුලු  තොග ගන්නේ ලබා ගන්නෙකි. 2000/2001 දකුණු අප්‍රිකා තරඟාවලියේදී ඔහු කඩුලු  300 ට පැමිණි  අතර ඔබ ඊළඟ පිටුවට යාමට පෙර ඔහු 400 ලබා ගැනීම ගැන මට නම්  කිසිම සැකයක් නැත්තේය.
මුරලි ගිය සැම තැනකම ලෝකයේ හොඳම පිති කරුවන්ට ප්‍රශ්න ඇති කරයි.පිට සිට ඇතුලට කරකවමින්, අනික් පැත්තෙන් වමතින් වේග  පන්දු යවන චනින්ද වාස් ගේ පා සටහන් මතට පන්දුව පතිත කරමින්,එය අනුමාන කල නොහැකි බවුන්ස් එකක් සහ පෙනෙන නොපෙනෙන වේග වෙනස් කම් වලින්  දකුණත් පිතිකරුවන්ගේ වෙතට හරවමින් ඔහු පිති කරුවන් විනාශ කරයි. කෝණය වැරදියට අනුමාන කළහොත් පන්දුව කෙලින්ම කඩුල්ලට යයි, ඕනෑවට වඩා සමබර කර ඉදිරියට ගියහොත් පිතිකරු පිත්ත ඇතුලතින් උඩ  පන්දුවක් දෙයි; මෘදු අත් දෙකකින් පිත්ත හැසුරුවේ නැත්නම් පිත්තේ වැදුණු බෝලය අල්ලා ගන්නට පිට පැත්තේ රකින්නන් තිදෙනෙකු බලා සිටිති.

අනික් වචන වලින් කියනවා නම් ඔබේ පිති හරඹයේ කුඩා හෝ දුර්වල කමක් තිබේ නම් එය මුරලි ප්‍රයෝජනයට ගන්නවාට කිසිදු  සැකයක් නැත්තේය.1998 දී  එක තරඟයකදී කදුළු 16 ක් ගනිමින් ශ්‍රී ලංකාවට එංගලන්තයේදී පළමු ටෙස්ට් ජය රැගෙන දුන් තරඟය මම දැක ඇති හොඳම හෙමින් පන්දු යැවීමේ ප්‍රදර්ශනයකි. ඔහුගේ පන්දු යැවීමේ බලපෑම මොටකර තරඟය දිනාගැනීමට අනෙක් කණ්ඩායම් සැලසුම් කිරීමෙන්ම ශ්‍රී ලංකා කණ්ඩායමේ පන්දු ප්‍රහාරය  මත ඔහුගේ ඇති බලපෑම පෙන්වයි.

මේ සියල්ලටම වඩා මම විනෝදයක් ලබන්නේ ඔහු බෝලය නිදහස් කරන විට ඔහුගේ පිම්බි ඇති ඇස්දෙක දෙස බැලීමෙනි. ඊළඟට ඔබ ඔහු ක්‍රීඩා කරන තරඟයක් නරඹන විට ඔහු බෝලය නිදහස් කරන විට රුපවාහිනියේ විශාලකර පෙන්වන ඔහු ගේ ඇස්දෙක දෙස බලන්න - ඔහු කොතරම් එයට අවධානය යොදවනවාද යත් ඔහුගේ ඇස්දෙක ඇස කබලෙන් එලියට එන්නට බලන බව සිතෙයි. මෙයට කිට්ටුවෙන් වත් යන ඇස්දෙකක්  තිබෙන්නේ කොමඩියන් මාටි  ෆෙල්ඩ්මන් ටය.

නමුත් මුරලිගේ  ඇස්දෙක එලියට පනින්නට යනවා සේ පෙනෙන්නෙ නම් ඒ සන්සිද්දියම ඔහු ක්‍රීඩා කරන බලා සිටින නරඹන්නන්ට ද  සිදුවේ. ඔහු ලැන්කෂයර් ප්‍රාන්තයට මුලින්ම ක්‍රීඩා කරන අවදියේ, ඔහු පන්දු යවන විට  ප්‍රදේශයේ බිමහල වල පුටු හිස් වුයේ නත්තල් කාලයට කඩවල ළමා  මේස් අවසාන වනවාටද වඩා වේගයෙනි. ඉන්පසු  ඔහු පන්දු යවා අවසන්  වන තෙක් ඔවුන් පිටියේ පුටු වලින් සෙලවුනේ වත් නැත.

ඒ නරඹන්නන් හොඳ තීරකයන් වෙති . ඔවුහු ඔහු පිති හරඹයට ආ  විටද පුටු වලින් හෙලවෙන්නේ වත් නැත. මුරලිගේ පිති හරඹය  හරියටම  පරණ අංක 11 පිතිකරුවෙකු හා  සමානය. පුහු ආටෝප නැත, තමන්ට ලං වීමට හැකි යයි සිතන සැම දෙයකටක පහර දෙයි. එය පවතින තාක් සියලු දෙනාට එයින්  සතුටක් ගෙනදෙයි, එහෙත් එයින්  වැඩියෙන්ම විනෝදයක් ලබන්නේ මුරලිමය. 

මේ කරුණ මම මුලින් කතාකල ඔහුගේ සිනහවක් සහිතව ක්‍රීඩා කිරීමට ගෙන යයි. ඒ ඔහුට එතරම් ඉර්ෂයාකාර විවේචන පැමිණෙද්දී ත්  ඔහු කඩා වැටුනේ  නැත, එහි වටිනාකම තවත් වැඩි වුයේ  ඔහු මෙතරම් විනොදාශ්වාදයක් ලබන ක්‍රිකට් ඇත හැරත්  ඔහුට කලක්  ඉන්නට පුළුවන් බව පෙන්වීමය.

ඔහුගේ උපන් බිම වන මහනුවර ඔවුන්ගේ පවුලේ ව්‍යාපාරය වන ලකී ලෑන්ඩ් බිස්කට කර්මාන්තශාලාව පිහිටා තිබේ.එය ගොඩ නගා ඇත්තේ දකුණු ඉන්දියාවේ සිට ලංකාවට පැමිණ පදිංචි වූ ඔහුගේ පියා විසිනි. මුරලිට ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයෙකු වුයේ නැත්නම් බිස්කට් කුවේරයෙකු ලෙස කස්ටඩ් ක්‍රීම් සමග සතුටින් ජිවත් වන්නට පුළුවන් කම තිබිණ.

මහනුවර ශාන්ත අන්තෝනි විද්‍යාලයේ සිසුවෙකුව සිටියදී   ඔහු දක්ෂ රගර් ක්‍රීඩකයකු විය.නමුත් ඔහුට ඕනෑ වුයේ ටෙස්ට් ක්‍රීඩාවේ වැඩියෙන්ම කඩුලු ගත්  ක්‍රීඩකයා වීමටය.  ඒ නිසා ඔහුට රගර් අත  හරින්නට උපදෙස් ලැබිණ. තල්ලු කිරීම් සහ පොකුරු ගැසීම් වලට තිත තැබිණ. ක්‍රිකට් මුල්තැනට පැමිණියේය, ඔහු මොලේ ඇතුව තොරාගත්තේ  නැතැයි කාට කිව හැකිද?  ඔහු ඔහුගේ බිස්කට් කර්මාන්තශාලාවට විශ්‍රාම යන්නට පෙර තව බොහෝ සිනාසෙන බව නම් මට විශ්වාසය."

වර්ජන වලට මුහුණ දිය යුත්තේ කෙසේද ? සරල උපදෙස් කිහිපයක්

ලංකාවේ තරම් වර්ජන ලෝකයේ කිසිම රටක ඇත්තේ නැත, ඉන්දියාවේ සමහරවිට ප්‍රාදේශීය මට්ටමෙන් තිබෙන්නට පුළුවන, එහෙත් ජාතික වශයෙන් නම් මේ වගේ විහිළුවක් ලෝකයේ කිසිම රටක ඇත්තේ නැත.

තමන්ගේ වෘතියට පිරිස් වැඩි වනවාට විරුද්ධව කොටසක් වර්ජන කරති, තව කොටසක් තමන්ගේ රැකියාවට බඳවා ගැනීමේදී සුදුසුකම් වැඩි නොකරන ලෙසට ඉල්ලා වර්ජනය කරති. තවත් කොටසක් තමන්ට නිකන් දෙන දෙය වෙන කෙනෙක් සල්ලි වලට ගන්න වාට විරුද්ධව වර්ජනය කරත්. තවත් වරෙක හොරෙන් වතුර ගත්  කෙනෙකු අල්ලන්නට ගිය විට තමන්ට කරදර කලේ යයි වර්ජනය කරති.

මෙලෙස වර්ජන ඇතිවන්නේ ඇයි? මෙයට හේතුව හොයාගන්නට හොඳම ක්‍රමය වර්ජන වැඩියෙන්ම ඇතිවන ආයතන මොනවාද යයි සොයා බැලීමය. දැන් ලංකාවේ සිදුවන ප්‍රධාන වර්ජනය දුම්රිය වර්ජනයයි. ඊට පෙර සිදුවුය වෛද්‍ය වර්ජනයයි. ඊට කලින් මතක හැටියට සිදුවුයේ විදුලි බල මණ්ඩලයේ වර්ජනයයි. මේ සියලු වර්ජන බලවන විට සිදුවී ඇත්තේ රජයේ ආයතන වලය. එසේ මේවා අති බහුතරයක්  රජයේ ආයතන වල පමණක්  සිදුවීමට හේතුව කුමක්ද?
අනික් කරුණ නම් අඩු තරමින්  පුද්ගලික අංශය සමග තරඟ කරන්නට හෝ සිදුව ඇත්තේ නම් එවැනි රජයේ ආයතන වල වර්ජන සිදු වීමත් බොහෝ අඩුවී තිබේ. හොඳම උදාහරණය ලංගමය වෙයි . පුද්ගලික බස් වලට ඉඩ දීමට පෙර මාසයකට වරක් වත් ලඟම ස්ට්‍රයික් එකක තිබුණි , දැන් අහන්නට වත් නැත.
ඇත්තෙන්ම  බැලූ බැල්මට වැඩිපුර ස්ට්‍රියික් තිබිය යුත්තේ පුද්ගලික අංශයේය. මක්නිසාද රජයේ ආයතනයක් යනු ජනතාවට අයිති ආයතනයකි, එහි වැඩ කරන්නෙත් ජනතාවගෙන් කොටසකි,එසේනම් ඔවුන් උත්සාහ කරන්නේ ජනතාවට හොඳ සේවයක්  ලබාදීමටය, එසේ නම් වර්ජන රජයේ ආයතන වල සිදුවී ධනපති ව්‍යාපාරිකයන් මෙහෙයවන පුද්ගලික ආයතන වල වර්ජන සිදුවීම අප තර්කයේ පරස්පරයක් බව පෙනේ.
මට හිතෙන විදිහට ලංකාවේ පුද්ගලික ආයතන වල වර්ජන නොවෙන්න හේතුව වැඩි වැටුප්, වඩා හොඳ සේවා පහසුකම් හෝ වැඩි නිවාඩු යනාදිය නොවේ, එයට මුලික හේතුව වර්ජන කර ව්‍යාපාරය  වැසුනොත් පාඩුව සිදුවන්නේ තමන්ටම බව දන්නා නිසාය. අනික ඒවායේ වෘතිය සමිති වලට එතරම් පිළිගැනීමක් නැති නිසාය. අනික් පැත්තෙන් මා දන්නා හැටියට වෘතිය සමිත් වැඩ කිරීමට රජයේ ආයතන වල ඒවායේ නායකයන් කිහිප දෙනෙකුට පඩි ගෙවා නිකං ඉන්නටද ඉඩ දී තිබේ. මොවුන් ට ඒ නිසා දවස පුරා එකතුවී හොඳින් වර්ජන කරන්නේ කොහොමදැයි සාකච්චා කරමින් ඉන්නට පුළුවන.
මේ කරුණු සලකා බැලුවිට වර්ජන අඩු කරගන්නට නම් පහත ක්‍රියා මාර්ග අනුගමනය කලයුතු බව සක්සුදක් සේ පැහැදිලි වෙයි.

• සැම රජයේ ආයතයක්ම පුද්ගලික කළමනාකාරිත්වය යටතේ  සිදුකිරීම.
• මුලු ආයතනයම පුද්ගලික කරණය කල නොහැකි නම් ඒවායේ වැදගත් සේවා  බාහිර මුලාශ්‍ර වලින් ලබාගැනීම 
• බැංකු වලට සහ ලංගමට  කලාක් මෙන් සැම රජයේ ආයතන ක්‍රියාත්මක වන ක්ෂේත්‍රයක් තුලම පුද්ගලික අංශයට තරඟ කරන්නට ඉඩ ඇතිකිරීම.
• සැම රජයේ ආයතනයන්ට ඒකාධිකාරය ඇති ක්ෂේත්‍ර වල වැදගත් කාර්යයන් සඳහා හමුදා පුහුණු කර තබා ගැනීම. උදාහරණයක් වශයෙන් දුම්රියේ වැනි  බර ඩිසල් එන්ජින්  පිළිබඳව නාවික හමුදාවට මනා දැනුමක් ඇත, මක්නිසාද නාවික යාත්‍රා වලද ඇත්තේ එවැනි එන්ජින් බැවිනි, මෙවැනි ගැලපෙන ආයතන යුගල කල හැක,
• ආයතන විනයද ඉතා වැදගත්ය, වර්ජන කරන්නන්ට උසස්වීම් ලබාදීමේදී ලකුණු අඩුවන ක්‍රමයක්ද මෙයට ඇතුල් කල හැක.

ස්වයං ධාවක වාහන සහ අපේ ප්‍රශ්න

ස්වයං ධාවක  වන වාහන පිළිබද බොහෝ දෙනා කතා කරති. ඉතා මෑත කාලයේදී; 2014 පමණ පටන් ගැනුණු මේ ක්‍රියාවලියට මේ දක්වා විවිධ පුද්ගලික  වාහන සමාගම් විසින් ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 80 ක් පමණ ආයෝජනයක් කර තිබේ. සංසන්දනය කරන විට මෙම මුදල අප ශ්‍රී ලංකාවේ එක් වර්ෂයක මුලු ජාතික දල නිෂ්පාදනයට සමාන වේ.

ඇත්තෙන්ම මිට දශකයකට පමණ පෙර විද්‍යා කතාවල චරිතයන් වූ; බොහෝ කලකට පෙර අප නැරඹු නයිට් රයිඩර් අප මතකයට එයි. එහෙත් දැන් පෙනෙන විදිහට ඉතිර වසර කිහිපය තුල ඇමරිකාව වැනි බටහිර රටවල යතාර්ථයක් වීමෙහි කිසිම සැකයක් නැත්තේය. ටෙස්ලා BMW යනාදී සමාගම් 2021 වැනි මෑත අනාගතයේදී ස්වයං ධාවක  වාහන වෙළඳ පොලට දැමීමට බලාපොරොත්තු වෙති.

මෙයට හොදම උදාහරණ වශයෙන් ඇමරිකාවේ ෆෝඩ් කොම්පැනිය කෘතීම බුද්ධි (AI) ව්‍යාපාරයක ඩොලර් බිලියන 1 ක් යෙදවීමද උබර් සමාගම ස්වයං ධාවක  ට්‍රක් සමාගමක් මිලදී ගැනීමද සදහන් කල හැක. මේ සමාගම් සැලසුම් කරන්නේ ඒ අනාගතයේදී ඇතිවන වෙනස් වීමට මුහුණ දෙන්නටය.

මෙම ස්වයං ධාවක  වාහන මිනිස් සංහතියේ ජිවත්වන ආකාරය උඩු යටිකුරු කරන බවට සමත්වන බවට නම් කිසිම සැකයක් නැත්තේය. දැන් ශත වර්ෂයක පමණ කාලයක සිට බටහිර රටවලත් අවුරුදු 25 ක් පමණ අප රට වලත් අප ජිවන රටාවල් ගොඩ නැගී ඇත්තේ වාහන වටා වීම මෙයට හේතුවය.

ස්වයං ධාවක  වාහන වලින් මුලින් බටහිර සමාජයට සහ තරමක කාලයකට පසු අපට සිදුවිය හැකි වෙනස්කම් බොහෝය. එයින් ප්‍රධාන තැනක් ගන්නේ ඉන්ධන පාවිච්චිය සහ මාර්ග අනතුරුයි. අපි වාහන එලවන විට එක් එක් රියදුරාගේ ධාවන ශෛලිය අනුව ඉන්ධන දහනය වෙනස් වෙයි. ස්වයං ධාවක වාහන දුවන්නේ  මිනිසෙකුගේ අඩුපාඩුකම් කිසිත් නැති පරිඝනකයක් මගිනි. වාහනයේ සවිකර ඇති නොයෙකුත් උපකරණ මගින් ලබාදෙන මිනුම් අනුව පරිඝනකය වාහනය ධාවනය කරයි. ඒවා අප මෙන් නොව මිනිස් අඩුපාඩුකම්  ඇත්තේම නැත. ඒ නිසා මාර්ග අනතුරු සිදු වන්නේත් නැත. මාර්ග අනතුරු සිදු වන්නේ නැත්නම් වාහනය තුල සිටින මගීන් ආරක්ෂා කර ගැනීමට ආරක්ෂක පටි, එයාර් බෑග්ස් , ඇන්ටි ලොක් තිරිංග  යනාදිය වාහන වලට අවශ්‍ය වන්නේ නැත. විශාල ඉතිරියක් සිදු වේ, බරත් අඩුවේ.

මිනිසුන් ගෙන් ස්වයං ධාවක වෙතට මාරු වූ විට 80% ක පමණ ඉන්ධන පරිභෝජනයේ අඩුවීමක්   සිදුවිය හැකි බවට ගණන් බලා තිබේ. අප කොතරම් දුර්වල රියදුරන්දැයි මෙයින් සිතාගත හැක.

එහෙත් මෙයින් ඉන්ධන ඉතිරියක් සිදුවිය යුතු යයි කිව හැක්කේ  ස්වයං ධාවක වාහනද දුවන්නේ දැන් අපි දුවන කිලෝ මීටර ප්‍රමාණයම බව උපකල්පනය කලහොතිනි. නමුත් වාහනය ස්වයං ධාවක වන්නේ නම් මිනිසුන් වාහන කොතරම් කිලෝ මීටර  ප්‍රමාණයක් වැඩිපුර දුවනු ඇත්තේ දැයි සිතා ගන්නටත් අපහසුය. වාහනය ස්වයං ධාවක වන්නේ නම් ඉන්ධන පුච්චන්නේ දැන් ප්‍රමාණයෙන් 20%  ක් පමණ නම් මිනිසුන් ගමන් යාම බොහෝ වැඩි වනු ඇත. වියපත් මිනිසුන් , රෝගීන් , මහන්සි වූ අය, බීපු මිනිසුන්, එලවන්නට බැරි අය  කිසි බයක් නැතුව ගමන් යනු ඇත. ඇත්තෙන්ම සමහර විට ඉන්ධන පාවිච්චිය නොසිතු ලෙස වැඩි වන්නටත් ඉඩ තිබේ.

මෙම බොහෝ විට බටහිර රටවල වසර කිහිපයකින්  වෙන්නට යන අප රට වල දශක කිහිපයකින් සිදුවිය හැකි ජිවිත කළඹවන වෙනස් කමෙන් අප රටේ ආර්ථිකයටද ඉක්මන් බලපෑමක් ඇති විය හැකි විදිහක් තිබේ. ඒ මැද පෙරදිග රැකියාවන්ය. අපේ රටෙන් බොහෝ පිරිස් මැද පෙරදිග  රියදුරු රැකියාවන් වල දී සිටිති. බටහිර මෙම ස්වයං ධාවක වාහන පටන් ගන්නා විටම වාගේ මැද පෙරදිග පොහොසත් රටවල්, විශේෂයෙන්ම අප රට අය රියදුරු වැඩ කරන රටවල්ද , මෙම ක්‍රමයට යනු ඇත. විශේෂයෙන් ඒ රටවල සස්කෘතිය නිසා ඔවුන් මෙය ඉතා ඉක්මනින් කරනු ඇත, අප රටට එහි ඇති රියදුරු රැකියා අවස්ථා විශාල ලෙස අඩුවනු ඇත. මෙම වෙනස අපේ ආර්ථිකයටද විශාල ඍන බලපෑමක් කරනු ඇත.

ලංකාවේ ස්වයං ධාවක වාහන පාවිච්චිය කවදා සිදුවේ දැයි කියන්නට නුපුළුවන, ඒ ඒවාට අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් අපට ගොඩනංවන්නට බොහෝ මුදලක් යට කලයුතු නිසාය. ලංකාවේ ස්වයං ධාවක වාහන ගැන සිතන විටම මට සිහියට එන්නේ හෝමාගම දුම්රිය හරස් පාරත් එක්කම තිබෙන හන්දියයි.. එවැනි අවුල් ජාලයක් වූ හන්දියක් අසලට වත්  ස්වයං ධාවක වාහනයක් ගියහොත් එහි පරිගණකය නම් නැවත අලුත් වැඩියා කරන්නට නම් සිදුවනවා නොඅනුමානය.  

එළඹෙන පලාත්පාලන මැතිවරණය; ප්‍රධාන සාධකය කුමක් විය හැකිද ?

මේ දිනවල රටේ වැඩියෙන්ම කතා බහා වෙන්නේ එක්කෝ පලාත්පාලන චන්දය ගැනය, එසේත් නැත්නම් අර්ජුන ඇලෝෂියස්ගේ දුරකථන ඇමතුම් පිළිබදවය.

චන්ද කොහොමත් අපට විනෝදාස්වාදය ගෙන දෙන අංගයක් නිසා මට මෙවර  චන්දයෙන් කුමක් වෙන්නට ඉඩ තිබෙන්නේද යන බව ගැන පොඩි විශ්ලේෂණයක් ලියන්නට සිතුනි. විශේෂයෙන්ම මෙවර චන්දය පැවැත්වෙන ආකාරය වෙනස් කර ඇති නිසා මෙහි  සාමාන්‍ය චන්දයකට වඩා යම් විශේෂ සිත්ගන්නා සුළු බාවයක්ද ඇති බව මෙතනදී කිව යුතුය.

මේ චන්දයට දැන් පෙනෙන විදිහට මුහුණ දෙන ප්‍රධාන පක්ෂ තුනක් වෙයි. ඒ එක්සත් ජාතික පක්ෂය, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය සහ පොහොට්ටුව කණ්ඩායමයි. සාමාන්‍යයෙන් ලංකාවේ සිංහල බහුතරයක් සිටින පලාත්වල අනෙකුත් කුඩා පක්ෂද මෙම කණ්ඩායම් තුනට සම්බන්ධ වී චන්දය ඉල්ලන්නට ඉඩ තිබෙන අතර වතු දෙමල ජනතාව බහුතරයක් වන ප්‍රාදේශීය පලාත්වල පමණක් වතු පක්ෂ තනියම  බලය ලබා ගැනීම සදහා තරග කරනු ඇත. මේ අතර ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සෑම ප්‍රාදේශීය පළාතකම වාගේ කුඩා චන්ද ප්‍රමාණයක් ලබාගෙන සමහර ඒවාගේ කොට්ටාශයක් දෙකක් ලබා ගනු ඇත.

කලකට පසු නැවත කරලියට පැමිණෙන කොට්ටාශ ක්‍රමය නොපැමිණියේ නම් රටේ පවතින ජනමතය සැලකු විට  සාමාන්‍ය චන්ද කොට්ටාශයක චන්ද බෙදීයාම පහත ආකාරයට සිදුවිය හැකිව තිබුනේ යැයි මට සිතේ.

එක්සත් ජාතික පක්ෂය - 35 %

ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය - 20%

පොහොට්ටුව - 35%

කුඩා පක්ෂ හා ස්වාධින කණ්ඩායම් -10%

මෙලෙස පොහොට්ටුවට මෛත්‍රී කණ්ඩායමට වඩා ලොකු ප්‍රතිශතයක් තිබුනේ එය UNP එකට විරුද්ධ ප්‍රධාන කණ්ඩායම නිසාය. මක්නිසාද ගම්වල SLFP සහ UNP එකතුවීම බොහෝදුරට UNP පාක්ෂිකයන් පිළිගෙන ඇතත් SLFP පාක්ෂිකයන් පිළිගෙන නැතිනිසා යයි මට සිතේ.

එහෙත් දැන් මෙම තත්වය කොට්ටාශ ක්‍රමය හදුන්වාදීම නිසා සම්පුර්ණයෙන්ම වෙනස් වීමට ඉඩ තිබේ. ඇත්තෙන්ම කොට්ටාශ ක්‍රමය ජනාධිපති සිරිසේනගේ සහ තවත් පැත්තකින් එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ගැලවුම්කාරයා බවට මෙවර බොහෝ විට පත්වන්නට ඉඩ ඇත්තේය.

 මනාප ක්‍රමයට වඩා කොට්ටාශ ක්‍රමයේ ලොකු වෙනසක් ඇත්තේය. ඒ කොට්ටාශය තුල චන්දය ඉල්ලන පුද්ගලයාද චන්දය ලබා ගැනීමේ ප්‍රධාන සාධකයක් වීමේ ඇති හැකියාවයි. 

පක්ෂයක් එතරම් චන්ද ආකර්ෂණය කර නොගත්තේ වුවද එහි අපේක්ෂකයා කොට්ටාශය තුල ජනප්‍රිය චන්දදායකයා ගරු කරන පුද්ගලයෙකු නම් එම පක්ෂයට වාසි ලැබිය හැක. අනෙක මැතිවරණ ආසන මට්ටමේදී පවා කුලබේදය අනුව චන්ද වැටෙන අපගේ වැනි රටක ගම මට්ටමට එන විට කුල, ආගම්, වැනි සාධකද චන්ද ප්‍රමාණයට ලොකු බලපෑමක් කරන්නට පුළුවන. ඒවාගේම අපේක්ෂකයාගේ සනුහරයද චන්ද ප්‍රතිශත වලට ලොකු බලපෑමක් කරන්නට හැකියාව ඇත. කිට්ටුවෙන් බැඳී ඇති නෑයන් පවුල් 20ක් පමණ ලොකු වෙනසක් කරන්නට පුළුවන.

එහෙයින් මෙවර චන්දයේදී අඩුවෙන් බලාපොරොත්තුව සිටි ශ්‍රී ලංකා නීදහස් පක්ෂ (මෛත්‍රී ) බොහෝ විට අනෙක් ප්‍රධාන කණ්ඩායම් දෙක හා සමානව කොට්ටාශ  ලබා ගැනීමට ඉඩ ප්‍රස්තාවක් දැන් ඇති වී තිබේ. එය යතාර්ථයක් වුවහොත්  වර්තමානයේ පාර්ලිමේන්තුව සැකසී ඇති ආකාරයෙන්ම අනාගතයේ ප්‍රාදේශීය සභාද සංයුක්ත වීමට බොහෝ ඉඩකඩ ඇත්තේය.

ඒ අනුව බලනවිට කොට්ටාශ ක්‍රමයෙන් වැඩියෙන්ම අවාසි වන්නේ පොහොට්ටු කණ්ඩායමට බව  පෙනේ. මක්නිසාද මනාප ක්‍රමය තිබ්බේ නම් අපේක්ෂක සාධකයේ බලපෑම බොහෝ අඩුවී රටේ තිබෙන සාමාන්‍ය ජන මතය පිළිඹිබු වන ප්‍රතිපලයක් එන්නට ඉඩ තිබුණු බැවිනි.  

පොලිසියට තාක්ෂනය පෙනෙන්නේම නැද්ද ?

මෑත කාලයකදී  TV නිව්ස් වල  ආභරණ කඩයක් හෝ පෙට්‍රල් ෂෙඩ් එකක් ආයුධ සන්නද්ධ හොර කණ්ඩායම් විසින් මංකොල්ල කන අවස්තාවක් නොපෙන්නු දවසක් ඇත්තෙම නැති තරම්ය. ඊයේ පෙන්වන ලද ආභරණ කඩයේ මැදිවියේ  අයිතිකරු සහ  ඔහුගේ පහළොස් හැවිරිදි පුතා විසින් සොරුන් පලවා හැරීමට කරන ලද සටන ඇත්තෙන්ම චිත්‍ර පටයක වත් නොදකින අන්දමේ  වීර කමකි. එහෙත් අනික් පැත්තෙන් ජිවිත පරදුවට තබමින්  එවැනි වීරකම් කරන්නට අහින්සක  වයස්ගත ව්‍යාපාරිකයන් තල්ලු කරන්නේ කවුදැයි සොයා බැලීම  අපගේ යුතු කමකි.

එසේම එවැනි කනගාටුදායක සිදු වීම් වලක්වාගත හැකි ආකාර සාකච්චා කිරීමද අප යුතුකමකි.

සාමාන්‍යයෙන් පොලිස් ස්ථානයක බල ප්‍රදේශය තුල නගර  දෙකක් පමණ ඇත්තේය. උදාහරණයක් වශයෙන් මා දන්නා වත්තේගම පොලිස් ප්‍රදේශය තුල නගර වශයෙන් තිබෙන්නේ මැණික්හින්න, මඩවල  සහ වත්තේගමයි. සාමාන්‍යයෙන් අවිගත් සොරකම් වලට ලක්වන පෙට්‍රල් ෂෙඩ් සහ ආභරණ සාප්පු මෙම පොලිස් ප්‍රදේශයේ මෙම කුඩා නගර වලින් පිට ඇත්තේම නැති තරම්ය.

එසේ නම් පොලිස් ස්ථානය කල යුත්තේ කුමක්ද ? වෙන කිසිවක් නොව  එවැනි අපරාධයක් සිදුවන විට ප්‍රතික්‍රියා කිරීම සඳහා යම් වැඩපිළිවෙලක් ස්ථානගත කිරීමයි.
මේ සඳහා මුලික අවශ්‍යතාවයන් පහත පරිධිය;

1. අපරාධය පටන් ගත්  විගස පොලිසිය දැනගැනීම
2. එය වැලැක්වීම සඳහා එම අපරාධ කරුවන් දමනය කල හැකි තරමට සන්නද්ධ වූ පොලිස් කණ්ඩායමක් අපරාධය අවසන්වී සොරුන් පලා යාමට පෙර  එතනට යැවීමට ඇති හැකියාව.

1- වයි ෆයි නිසා දැන් ඕනෑම ස්ථාන දෙකක් හෝ සමුහයක් සන්නිවේදනය කිරීම සඳහා මුලිකව රුපියල් 3000ක් හා  මසකට රුපියල් 1000ක  පමණ වියදමකට  සම්බන්ධ කර ගත හැක. සොරෙකු පැමිණි බව දන ගත වහාම කකුලෙන් යමක් තදකිරීමෙන් එසේත් නැත්නම් වැරදි ලාච්චුවක් අරින්නට සැලැස්වීමෙන් මෙවැනි සම්බන්ධයක් හරහා පසුවෙන්ම පොලිසියට ක්ෂණිකව මේ පිළිබඳව දැන්විය හැක.

2- සන්නද්ධ පොලිස් නිලධාරින් දෙදෙනෙකු හෝ වැඩිදෙනෙකු මෝටර් බයිසිකලයක හෝ වාහනයක තබා තියන්නට පුළුවන.( මේ නිලධාරින් මේ වැඩයට  පමණක් නොව වෙනත් එම නගරය අවට අවශ්යතාවන්ටද යෙදවිය හැකි නිසා මෙහි තවත් ප්‍රයෝජන බොහෝය)

මේ සඳහා පොලිසියට අවශ්‍ය තරම් මෝටර් බයිසිකල් නැත්තේ නම් රජයට මුදලුත් නැත්නම් ඒවා මාසික කල් බදු ක්‍රමයට මිලදී ගෙන ආරක්ෂාව සැපයෙන , නගර වල සාප්පු වලින් කුඩා මාසික ගාස්තුවක් අයකර මිලදී ගෙන මාසික ගාස්තු ගෙවීම අවසන් වූ පසු අයකිරීම්  නවතා දැමිය හැක. බයිසිකල් දෙකකට ලක්ෂ 5ක් වියදම් වන්නේ නම් ව්‍යාපාර 50 ක් තිබෙන්නේ නම් එක ව්යාපාරිකයෙකුට වියදම් වන්නේ රුපිය 10000 කි. මෙයත් අවුරුද්දකින් ගෙවීමට පිළියෙළ කළහොත් එය මසකට රුපිය 1000 පමණ වනු ඇත.

පොලිසියේ නිලධාරින් ප්‍රමාණය 77000 කි , මෙයට අමතරව මේ දිනවල tv නිව්ස් බලන විට  STF එකත් දැන් වැඩ සොයමින් සිටින බවක් පෙනේ. ඒ නිසා මිනිස් බලයේ කිසිම අඩුපාඩුවක් තිබිය නොහැක, 

නොකරන්නේ ඇයි ?

සුභ සහ යස ගෙන් පසුව තවත් බොහෝ අරුමැති දෑ සිදුවිය.

මම දැනට බලා ඇති වඩාත්ම සිත් ගත්  නාට්‍ය සුභ සහ යසයි. මෙම නාට්‍යට පසුබිම් වූ සත්‍ය     සිද්ධිය සිදු වුයේ ක්‍රිස්තු වර්ෂ 120 දී පමණය. සුභ රජුටත් ඉන්පසු වැඩිකලක් රාජ්‍ය කරන්නට ලැබුනේ නැත. මේ ඒ විස්තරයයි.

චන්ද්‍ර මුඛ සිව  රජුගේ බාල සහෝදරයා වූ  යසලාලක තිස්ස, තිසා වැවේ ජල ක්‍රීඩා උත්සවයකදී රජු මරා, රජය ලබා ගත්තේය.

දත්ත නැමැති දොරටුපාලකයෙකුගේ පුතෙකු වූ සුභ නැමැති දොරටු පාලකයෙකු රජු හා පෙනුමෙන් බොහෝ සමාන විය. විහිලුවට කැමති වූ යසලාලක තිස්ස රජු ඉඳහිට එම දොරටු පාලකයාගේ නිල ඇඳුම් තමා ඇඳගෙන, දොරටුපාලකයාට තම ඇඳුම් අන්දවා සිංහාසනයේ හිදුවා රාජ්‍ය නිලධාරීන් රජුට ගෞරව කරන විට, ඔවුනට අවඥ්ඥා සහගත ලෙස සිනහවීමට පුරුදුව සිටියේය. එක් දිනෙක සුභ සිංහාසනයේ වාඩි වී සිටියදී යසලාලක තිස්ස දොරටුපාල ලෙස රඟපාමින් රාජ්‍ය නිලධාරීන් ඉඳිරියේ සිනහසුන විට, අවස්ථාව පාවිච්චි කර රජ වීමට කල්පනා කල  සුභ රාජපුරුෂයන්ට දොරටුපාල ලෙස ඇඳ පැළඳ  සිටි රජු මරා දැමීමට අණ කලේය. රජු මරා දැමුනු අතර සුභ රජවිය.[1]

අවුරුදු 6 ක් රාජ්‍ය කල සුභ සහෝදරයා මරා රජ වුවත් පින්කර ගත යුත්තේ යයි සිතා  පහත කර්මාන්ත කලේය.

 o   අභයගිරිය සහ මහා විහාරයේ සුභරාජ නැමැති කුටි පේලි.

 o   උරුවෙල වල්ලි විහාරය.

 o   අනුරාධපුරයට නැගෙනහිරින් ඊකඩවර විහාරය.

 o   මහවැලි ගඟේ මෝය කට අසල නන්දිගාමක විහාරය. 

මේ කාලයේ නැකැත් කියන්නෙකු,

“වසභ නැමැත්තෙකු ඉදිරියේදී ශ්‍රී ලංකාවේ රජු වන්නේය.“ යැයි අනාවැකියක් කී හෙයින් රජු වසභ නම් , නම් ඇති සියලු දෙනා මරා දමන්නට නියෝග කලේය. ලම්බකර්ණ කුලයට අයත් රජුගේ හමුදාපතිගේ නිවසේ වසභ නැමැති ඔහුගේ බෑණා සේවය කලේය. එක් දිනක උදයේ සෙන්පතියා

“මේ වසභත් අප රජුට බාරදිය යුතුය”

යැයි බිරිඳ සමග සාකච්ඡා කර වසභ සමග රාජය සේවයට ගියේය. ඔහුගේ බිරිඳ වසභ බේරා ගැනීමට සිතා  සෙනෙවියාගේ  බුලත් මල්ලට  හුනු  නොදමා දුන්නාය. රජ මාලිගයේ  දොරටුව අසලදී හුණු නැති බව දුටු සෙන්පතියා, හුණු ගෙන ඒමට වසභ ආපසු  නිවසට යැව්වේය. ඔහු නිවසට පැමිණි විට සෙන්පතියගේ බිරිඳ ඔහුට සියලු දේ පවසා කහවනු 1000 ක්ද දී පලායන ලෙසට උපදෙස් දුන්නාය.

 ඔහු වහා පලා  ගොස් මහා විහාරයට පැමිණ  එයින්ද උදව් ලැබ කැරැල්ලක් පටන් ගත්තේය. ඔහු ගමින් ගමට ගොස් අවසානයේ රුහුනේදී හමුදාවක් ගොඩනගා ගෙන අවුරුදු 2 කින් පසු ආපසු අනුරාධපුරයට පැමිණ  සුභරාජ යුද්ධයෙන් පරාජය කර රජවිය. ඔහුගේ මාමා වූ සෙන්පති, සටනේදී මියගිය අතර ඔටුනු පැලදීමෙන් පසුව වසභ රජ පෙරදී තමන්ගේ ජීවිතය බේරු  පොත්ත නම් වූ ඒ මාමාගේ බිරිඳ, මහරැජිනිය ලෙස පත්කර ගත්තේය.

වරෙක වසභ රජ අනාවැකි කියන්නෙකු ගෙන් ඔහු තව කොපමණ කාලයක් ජීවත් වන්නේදැයි ඇසූ විට, අනාවැකි කරුවා අවුරුදු 12 ක් බව පැවසුවේය. රජු මෙය රහසක්ව තබා ගන්නා ලෙස පවසා අනාවැකි කරුට කහවනු 1000 ක් දී, බොහෝ සංඝයා කැඳවා, ආයුෂ වැඩිකර ගැනීමට කලයුත්තේ කුමක්දැයි අසා සිටියේය.

ඉන්පසු සංඝයා ඔහුට මෙලෙස කිවූහ,

“ජල පෙරනයන්, නිවාස, ආරෝග්‍යශාලා දානය දීම, කඩාවැටුනු ගොඩනැගිලි අලුත්වැඩියා 

කිරීම; පංචශිලය ආරක්ෂා කිරිම සහ පොහොය දිනවල ආහාර නොගෙන සිටීම කල යුතුය.“

රජු එයට එකඟ වී ඒ අනුව ජීවත්විය. ඔහු පහත පින්කම්ද සිදු කලේය.

o   සෑම අවුරුදු 3 කටම වරක් ඔහු රටේ සිටින සෑම සියලුම සංඝයාට සිවුරු 3 ක් පරිත්‍යාග කලේය. ස්ථාන 32 ක කිරිබත් සහ පැණි බෙදා දුන් අතර, ස්ථාන 64 ක සංඝයාට නොයෙකුත් ත්‍යාග පිරිනැමීය.

o   ඔහු මිහින්තලයේ වෙහෙර, ථූපාරාමය, රුවන්වැලිසෑය සහ ශ්‍රී මහා බෝධිය අවට පහන් 1000 කින් ආලෝකමත් කලේය.

o   දිවයින පුරාම ගරා වැටී තිබූ පන්සල් අලුත්වැඩියා කිරීම.

o   මහවැලිගොට්ට යැයි විහාරයක් කරවීය.

o   මහගම අනුරාරාම නැමැති විහාරයක් කර, එයට කරීස 1008 ක ඉඩම් සහ හැලිගම නැමැති ගමද පූජා කලේය.

o   මුක්කලේ විහාරය සාදා අලිසාර නැමැති ඇලෙන් ජලය කොටසක් ලබා දීමට කටයුතු කලේය.

o   ගලන්බාතිත විහාරයට උපෝසත ශාලාවක් සහ ගඩොල් වලින් ආවරනයක් සාදා පහන් සදහා තෙල් ලබාදුනි. එම විහාරයටම කරීස 1000 ක ඉඩම් වගා කිරීමට ප්‍රමාණවත් වැවක් සාදා දුන්නේය.

o   තවත් විහාර කිහිපයකටම උපෝසත ශාලා සෑදවිය.

o   මහා විහාරයට කාමර පේලියක්ද සාදා දුන්නේය.

o   බුදු පිලිම හතරක්  ශ්‍රී මහා බෝධී උද්‍යානයේ සෑදුවේය.

o   කයන්ති, රාජුපල්ල, වහා, කොළඹගාමක, මහානික්කාවතී,  මහරමෙත්තී, කොහාල, කාලි, කම්බුති, කතමන්ගන සහ අග්ගිවද්දමානක යන වැව සහ ඇල සාදවා වගාව දියුනු කලේය

o    නගරය වටා තිබුනු ආරක්ෂක බැම්ම තවත් ඉහලට බඳවා නගරයේ ද්වාරය 4 අසල බලකොටු ප්‍රාකාර සහ මාලිගාව අසල උද්‍යානයක් සාදා එහි පොකුනක හංසයන් ඇති කලේය.

o   නගරය පුරා නාන තටාක ඇතිකර පොලව යටින් උමං සාදා ඒවාට ජලය ගෙනාවේය

o   ඔහුගේ රැජිනිය පොත්තාද විහාරයක් සහ ස්ථූපයක්  සෑදුවාය.

ඔහු ථූපාරාමයේ සෑදූ විහාරය පූජා කරන දින මහා උත්සවයක් පැවැත්වූයේය. එදින ඔහු භික්ෂූන් අතර නොයෙකුත් ආහාර වර්ග බෙදා දුන්නේය. ඔහු මෙසේ අවුරුදු 44 ක් රාජ්‍ය කලේය.

---

[1] ප්‍රවීන සහ සුප්‍රසිද්ධ නාට්‍ය කරු සයිමන් නවගත්තේගමගේ සුභ සහ යස නාට්‍ය ගොඩනංවන ලද්දේ මේ සිද්ධිය පසුබිම් කරගෙනය.

සයිටම් සටන ; ජයග්‍රාහකයෝ සහ පරාජිතයෝ

සයිටම් සටන යයි බොහෝ දෙන හඳුන්වන ඇත්තෙන්ම රජයේ නොවන වෛද්‍ය විද්‍යාල මෙරට ඇතිකිරීමට විරුද්ධ ව වෛද්‍ය වෘතිය සමිතිය ප්‍රධානකොට තවත් බොහෝ පරදු දරන්නන් විසින් කරගෙන ගිය ව්‍යාපාරයට  යම් දුරකට විසඳීමක් ඇතිවී ඇති සැටියක් පෙනේ. මෙම ව්‍යාපාරයට පසු කලෙක එක්වූ කණ්ඩායම් බොහොමයක් විරුද්ධ බව පෙනුනද ඔවුනට GMOA නොමැතිව මෙම විරෝධතාවය පවත්වා ගැනීමට නොහැකි වන්නේ පහත කරුණු නිසාය.

• වෛද්‍ය වරුනට  හැර සම්බන්ධ වී සිටින කිසිම කණ්ඩායමකට ජනතාවට දැනෙන වර්ජනයක් කරගැනීමට නොහැකි වීම.
• වෛද්‍ය සිසුන්ගේ සමිතිද තම ජෙෂ්ටයන් වන වෛද්‍යවරුන්ට කන්දීම
• වෛද්‍ය වරුන් සටනින් ඉවත් වූ විට මාධ්‍යයේ අවධානයද නැතිවීම
• අන්තරය ඕනෑවට  වඩා කෑ ගසා ජනතාව ඉදිරියේ  ඔවුන්ගේ දේශපාලන ප්‍රාග්ධනය අවසන් කරගෙන සිටීම 

එහෙයින් මෙම සංකීර්ණ ප්‍රශ්නය විසඳීමට අඩි තාලම වැටි ඇතැයි පෙනේ.

දැන් අපි මෙම විසඳුම අවසාන විසඳුම වුවහොත් මෙම සටනේ සිටි නොයෙකුත් පරදු දරන්නන් අතර ජයග්‍රාහකයන් සහ පරාජිතයන් කවුදැයි බලමු.

ජයග්‍රාහකයන් -  

1. GMOA - ඔවුනට අවශ්‍යතාවය තිබුනේ සීමාසහිත රජයේ විශ්ව විද්‍යාල වලින් හැරෙන්නට පිටස්තර වෛද්‍ය විද්‍යාල වලින් වෛද්‍යවරුන් සෑදී ඔවුනට ඇතිවන තරඟය මඟහරිමටය. එය එසේම සිදුවිය. දැන් සයිටම් ආයතනය යම් අයුරකින් ලාභ නොලබන ආයතනයක් බවට පත් කලවිට අනාගතයේ කිසිම් ව්‍යාපාරිකයෙකු ලංකාවේ වෛද්‍ය විද්‍යාලයක් පටන් ගැන්මට සිතන්නට වත් හේතුවක්  නොමැත.

2.  ලංකාවේ සිසුන් අධ්‍යාපනය සඳහා යන රටවල පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල 

3. ඒවායේ මෙරට ඒජන්ත වරුන්

4. රජය - ලොකු හිසේ අමාරුවක් අවසන් වීම 

5. අන්තරේ සමහර නායකයන් - ඔවුන් ප්‍රිය කරන මාධ්‍ය ප්‍රසිද්ධිය මොහොතකට හෝ ඔවුන් වෙතට වැටීම.

6. අලුත්  වෛද්‍ය සභාව - ප්‍රධාන වශයෙන් ඔවුන්ගේ පුර්වකයන්ගේ අතපසුවීම් සහ දැකීමක් නොමැති වීම  නිසා ඔඩු ගොස් තිබූ මෙම ප්‍රශ්නය ඔවුන් ආ  විගස විසදාගන්නට හැකි වීම.  

පරාජිතයන් 

1. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ - ඉතිහාසයේ බොහෝ තැන්වල මෙන් ඔවුන් මෙවරත් වැරදි අශ්වයාට උදව් කළේය. අවසානයේ කෘතගුණ ලැබුනේ ප්‍රසිද්ධ අපහාසයකිනි.

2. අන්තරය - වැඩක් නැති බොරුවක් පසුපස ගොස් ජනතාව ඉදිරියේ තමන්ගේ යන්තම් හෝ තිබූ දේශපාලන ප්‍රාග්ධනය බරපතල ලෙස ජනතාව ඉදිරියේ ක්ෂය කර ගත්තේය

3. සාමාන්‍ය ජනතාව- 

(a ) අනාගතයේ රජයේ නොවන විශ්ව විද්‍යාල ඇතිවීම මේ විසඳුමෙන් කෙලින්ම නැවත්වෙන  බැවින්  රටේ බලවත් අවශ්‍යතාවයක් වන සෞඛ්‍ය  ක්ෂේත්‍රයේ වෛද්‍ය වරුන් තමන්ට වියදමක් නැතිව නිපදවා ගන්නට  තිබූ අවස්ථාව දැන් සයිටම් පමණකින් සැහීමකට පත්වන්නට සිදුවීම. 

(b) පිටරට  පෞද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල ඇදී  යන බිලියන ගණනක විදේශ විනිමය මෙරට රඳවා ගැනීමට තිබූ  අවස්ථාව නැති වීම.

(c) වෛද්‍ය අධ්‍යාපනය සඳහා පිටරට සිසුන් මෙරටට ගෙන්වා ගැනීමෙන් ලබා ගැනීමට තිබූ විශාල විදේශ විනිමය ප්‍රමාණයක් නැතිවීම. 

4. රජය - ඉහත ජනතාවට බලපාන හේතු සහ ජනතාව විසින් පත්කළ රජයක් වශයෙන් ජනතාවට හිතකර ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාවේ දීමට නොහැකියාව ප්‍රදර්ශනය වීම 

5. දාර වාමාංශිකයන් - සිසුන් කිහිප දෙනෙකු ගේ ජිවිත පරිත්‍යාග කර විදි සටන් කිරීමට තිබූ අවස්ථාව නැතිවීම 

6. විපක්ෂ කණ්ඩායම් - රජයේ කකුලේ තිබූ නිතර රිදුම් දෙන  කට්ටක් ඉවත්වීම 

7 . වෛද්‍ය නෙවිල් ප්‍රනාන්දු - ලංකාවේ බොහෝ ව්‍යාපාරිකයන් බෝට්ටු රිටකින්  වත් අල්ලනු බිය වන ව්‍යාපාරයකට එඩිතරව  අත ගැසුවත් අවසානයේ එයින් ඉවත්වීමට සිදුවීම 
8. සයිටම් දෙමව්පිය සංගමයේ කොටස් -  අවසාන මොහොතේ මැදට පැන තම දරුවන්ටත් නිකං ඉතිරි ටික ඉගනගන්නට පුළුවන් දැයි බැලූවත් හරිගියේ නැත   

සමහර පරදු දරන්නන් කණ්ඩායම් දෙකේම සිටීම තරමක් අවුල් සහගත වුවත් ඔවුන්ට පරාජයන් සහ ජයග්‍රහණයන් දෙකම ලැබීම නිසා එසේ කරන්නට සිදුවිය.

රජකු වනවානම් කොමියුනිස්ට් රටකය

'කියුබාවට අත නොතබනු' යනුවෙන් අප පාසල් යද්දී තාප්ප පුරා පෝස්ටර් ඇල වුනි. ලංකාවේ බොහෝ දෙනෙක් ; බොහෝවිට මේ පෝස්ටර් අලවන අය පවා ,  මේ කියුබාව  කොහේ තිබෙන්නේදැයි හරියට දැන සිටියේ නැත. දැන් එන තොරතුරුවල හැටියට කියුබාව අප හිතුවාට වඩා බොහෝ සිත්ගන්නාසුළු රටක් බව පෙනේ. වඩාත්ම සිත්ගන්නාසුළු බවක් පෙනෙන්නේ  විශේෂයෙන්ම විප්ලවවාදී  නායකයන්ටය. 

 ෆිදෙල් කස්ත්‍රෝගේ විවාහ ජීවිතය බොහෝ විචිත්‍රවත් එමෙන්ම සංකීර්ණ එකක් ලෙස පෙනේ. රටෙහි තිබුණු, තවමත් තිබෙන ප්‍රවෘත්ති වාරණය නිසා එතරම් එලි පෙහෙලියට නොපැමිණියත් බොහෝ කාලයක් සිට කියුබාව සහ ක්‍රස්තෝ පිලිබදව පරීක්ෂාවෙන් සිටින පුවත් පත් කලාවේදිනියක් වන ඈන් ලුවිස් බාඩච් ඔහුට දරුවන් කී දෙනෙකු සිටින්නේදැයි වැනිටි ෆෙයාර් සගරාව සදහා සම්මුඛ සාකච්චාවකදී ඔහුගෙන්  අසා සිටි විට ඔහු සිනහාසුනේය. ඉන්පසු

“සම්පුර්ණ  ගෝත්‍රයක්ම වාගේ.” 
යනුවෙන් පැවසුවේය.

මෑතකදී ඇය විසින් ලියන ෆිදෙල්ගේ සහ ඔහුගේ සහෝදරයාගේ ජීවිත ගැන පොතක මේ පිලිබදව පැහැදිලි විස්තරයක් සදහන් වෙයි.

1959 විප්ලවයට පෙර හා පසුව කඩවසම් ෆිදෙල්ට විප්ලවයෙන් , ඒ නිල ඇඳුමෙන් සහ කොහිබා කියුබානු සුරුට්ටුවෙන්  ලැබුණු ශෘංගාර පෙනීමත් ප්‍රසිද්ධියත්  නිසා විප්ලවය ජයග්‍රහණය කර හවානා නගරයට පැමිණෙන අවස්ථාවේ සහ මුල් කාලයේ ඇමරිකාවට පැමිණි විටද පියකරු තරුණියෝ ඔහු වටා රොක් වුහ.

ඔහුගේ පළමුවන බිරිද වූ මිර්ටා ගෙන් 1947 දී ලැබුණු පළමුවන දරුවා වූ ෆිදෙලිටෝ (කුඩා ෆිදෙල්) ගෙන් පසුව 1962 සහ 1974 ඔහුගේ පෙම්වතියක වූ ඩාලියා සොටෝ ඩෙල් වැලේ ගෙන් ඔහුට පුතුන් පස් දෙනෙකු ලැබිණ. ඔහුට මෙතරම් ලගින් සිටියද ඇය මුල් වරට රුපවාහිනියක දකින්නට ලැබුනේ 2003 වසරේදීය.

මෙයට අමතරව ෆිදෙල් වැරදුනු කැරැල්ලකින් පසුව සිරගත වී සිට 1955 නිදහස් කල අවදියේ ඔහුට දාව තරුණියන් තිදෙනෙකුට දරුවන් ලැබුණු බව සදහන් වෙයි. මෙයින් වඩාත් ප්‍රසිද්ධියට පත් වූ ධනවත් එමෙන්ම ඉහල පෙලේ පවුලක සාමාජිකාවක වූ අතිශයින් රූමත් නටාලියා රෙවුල්ටා, ෆිදෙල්ට දාව ඇය , ඇලීනා ෆර්නැන්ඩස් නම් දියණියකට උපත දුන්නාය. ඇය පසුව විප්ලවයේ ප්‍රධාන ආරක්ෂිකාවකද වුවාය.

1956 පන්චිටා පුපො සහ ජෝර්ජ් එන්ජල් නම් වලින්  ෆිදෙල්ට දරුවන් දෙදෙනෙකු බිහි වූ බවත් එයින් දෙවැන්නාගේ මව මරියා ලැබෝඩ් බව සදහන් වෙයි.

1960 ගණන් වල මුල 'සිරෝ' නැමැති පුතෙකු ෆිදෙල්ට දාව ඔහුගේ ලගම මිතුරියෙකු වූ සෙලියා සැන්චෙස්ගේ ලගම ඥාති, ඉතාම රූමත් නිල්  ඇස්  සහිත  තරුණියෙකුට ලැබුණි. මෙම මිතුරියද ෆිදෙල්ගේ පෙම්වතියක බවට ඕපාදුප එකල රටෙහි පැතිරිණ. මෙම පුතා ක්‍රීඩා වෛද්‍ය ක්ෂේත්‍රයේ විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය ලබා කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ සුළු රාජකාරියක් කරන  නිලධාරිනියක හා  විවාහ වී හවානාහි සාමාන්‍ය ජිවිතයක් ගත කරයි. ෆිදෙල්ගේ  දරුවන්ගේ මුලු ගණන 11 ක් වන බවට විශ්වාශ කෙරේ. එහෙත් ඔහුගේ දරුවන්ට තමන්ගේ බලය පෙන්වීමට හෝ එම බලය අවබාවිත කරන්නට ඔහු ඉඩ දී නැත.

මෙයට හොඳම උදාහරණය ඔහුගේ ජෙෂ්ටම පුතා වූ ෆිදෙල්ටෝ ය. සියලුම දරුවන්ගෙන් වඩාත්ම ප්‍රසිද්ධියක්  ලැබුවේ ඔහුය. ඔහු රුසියාවේ පරමාණු බලය හැදෑරුවේය, 1970 සිට 1985 දක්වා පැවතුන එහෙත් අසාර්ථක වී අතහැර දැමුණු  කියුබාවේ න්‍යෂ්ටික බලශක්ති වැඩ සටහනේ ප්‍රධානියා ලෙස කටයුතු කළේය . සාර්ථක කර ගැනීමට නොහැකි වූ විට ෆිදෙල් ඔහු රැකියාවෙන් ඉවත් කලේ

“ ඔහුගේ නොහැකියාව නිසා ඔහු ඉවත්කලා,කියුබාවේ රජ පවුලක් නැහැ “ යයි කියමිනි.

නමුත් 2006 ෆිදෙල්ට බඩවැල් ආසාදනයක් වී තදබල ලෙස රෝගාතුර වූ විට ඔහු රටේ නායකයා ලෙස පත් කලේ ඔහුගේ බාල සහෝදරයාය. යාන්තම් රජ පවුලක් තිබී ඇති බව එයින් පෙනුනි.       

ගම තාක්ෂණයෙන් බලගැන්වීම ; නොකිරීම පුදුම සහගතය

අගමැති තුමා යන හැම රස්විමකම වාගේ තාක්ෂනය ගැන කතාකරනු දැකිය හැක. ඔහු කියන්නේ තාක්ෂනය දුප්පත් ජනතාවගේ සංවර්ධනය සහ ඔවුනට රැකියා සුලබ කිරීම සඳහා යොදාගන්නා බවය.  එතුමාට ඕනෑකම තිබෙන්නෙට පුළුවන. නමුත් තාක්ෂනය ජනතා සේවයට යොදවා ගත යුත්තේ ඇමතිවරුන්ය, දෙපාර්මේන්තු ප්‍රධානින්ය. ඔවුන් ඒ සඳහා උනන්දුවක් දක්වන්නේද යන්න නම් සැකයට කාරණයකි.

මක්නිසාද , තාක්ෂනය , විශේෂයෙන් ඩිජිටල් තාක්ෂනය ජනතාවගේ පහසුව සඳහා යොදවා ගන්නවා තියා ඒ පැත්තට යන්න හිතන බවක් වත් පෙනෙන්නට නැත.  ජනතාවගේ සුභසිද්ධිය සඳහා රජයකට අවශ්‍යතාවය තිබේනම් නොයෙක් ආකාරයෙන් ක්‍රියාකරන්නට පුළුවන. සිග්‍රගාමි මාර්ග , තට්ටු නිවාස , විශාල වාරිමාර්ග යනාදිය ගොඩනැංවීම  ජනතා සුභසිද්ධියට විශාල වශයෙන් දායකත්වයක් දැක්වුවද ඒවාට විශාල වශයෙන් ආයෝජන  අවශ්‍යය. 

අප හම්බකරනවාට වඩා වියදම් කරන රටක් නිසාත් අනාගතයේවත් ලොකුවට ඒ සමීකරණය අනික් පැත්තට හරවන්නට සැලසුමක් නැති හෙයින් මෙවැනි ව්‍යාපෘති සඳහා ආයෝජන කරන්නට එක්කෝ ආධාර ලන්බාගත යුතුය එසේත් නැත්නම් නය විය යුතුය, නය වන්නට වන්නට උගුල හිරවන බව කියන්නටත් දෙයක් නොවේ.

නමුත් අනික් පැත්තෙන් ඩිජිටල් තාක්ෂනය ජනතාවගේ ජිවිත පහසු කිරීම සඳහාත් රටේ අනෙක් බොහෝ ප්‍රශ්න වලින් ජනතාවට තිබෙන අපහසුකම් මඟහැරීම සඳහාත් රජයට ඉතාම අඩු ආයෝජනයකින් ඩිජිටල් තාක්ෂනය යොදාගත හැක ,එහෙත් ඒ පිළිබඳව කිසිම උනන්දුවක් දක්වන බවක් පෙනෙන්නට නැත. සමහරවිට ලොකු ආයෝජන නැත්නම් කරන අයට වාසි නැති නිසාදැයි දන්නේ නැත.

මම මිට පෙර මේ පිළිබඳව ලියු බ්ලොග් එකක් ලින්ක් කරන්නට කැමැත්තෙමි. 
 http://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2016/07/blog-post_3.html

මේ ඉතාම සරල තාක්ෂනය මහජනයාගේ හිතසුව පිණිස සොච්චමක් මුදලකින් පාවිච්චි කිරීමයි. මෙලෙසටම හන්දි වල cctv සවිකිරීම ඒවායින් බලා වැරදි කරන අයට දඬුවම් කිරීම සතියකින් මහා මාර්ග අනතුරු 50%කින් අඩු කරනට මුල් වනවාට කිසිම සැකයක් නැත්තේය. දඩ ගැහැව්වේ නැතත් Hawtorne effect එකෙන්ම පමණක්ම සැහෙන ප්‍රමානයකටම පාරේ විනය හරියානු ඇත, අපරාධ කරුවන් අල්ලා ගැනීමද පහසු වනු ඇත. නමුත් කරනු බවක් නොපෙනේ.

අනෙක තමන්ගේ ප්‍රදේශයේ ඇති මංකොල්ල කෑමට ලක් විය හැකි ස්ථාන ; ඉන්ධන හල්, ස්වර්ණාභරණ සාප්පු වයි ෆයි හරහා එක ජාලයකට සවිකර සොරකමක් සිදුවන්නේ නම් බොත්තමක් එබූ පමණින් එය පොලිසියට දැන්විය හැකි ක්‍රම වේදයක් ගොඩනගන්නට ලක්ෂ පහ හයකින් පුළුවන , එසේ නොකරන්නේ ඇයි ? සිතා ගැනීමටවත් නොහැකිය.
මට මේ බ්ලොග් ඒක ලියන්නට අදහස් වුයේ මෙවැනි අත්දැකීමක් නිසාවෙනි. ඒ යම් අවශ්‍යතාවයක් සඳහා පොලිස් සහතිකයක් ලබාගැනීමට සිදුවූ විටකය. 

මම මුලින්ම ප්‍රදේශයේ ග්‍රාම නිලධාරි සොයාගෙන ඇගෙන් පෝරමයක් පුරවා ගත්තෙමි. මේ සඳහා මට දින දෙකක් ගතවිය. ඉන්පසු මම මෙම පෝරමය පසුදින ප්‍රාදේශීය ලේඛම් කාර්යාලයට ගෙන ගියෙමි. කිලෝ මීටර් 8ක් පමණ වන මෙම ගමන මම බසයක ගියා නම් බස් දෙකක පැය 4ක පමණ ගමනකි. මගේ පෝරමය පරික්ෂාකර නිලධාරිනියක එය අත්සන් කර දුන්නාය. ත්‍රි විලයක නම් රුපිය 700 ක් පමණ ගනු ඇත. මම එතනට දවසක් නාස්ති කරගෙන එතනට ගියේ ඇයි? ඔවුන් එහිදී මා පිළිබඳව කිසිවක් පරික්ශාකරන්නේ නැත. ග්‍රාම නිලධාරියාටම සහතිකය පොලිසිය වෙතට කෙලින්ම දී මගේ දවසක් ඉතිරි කර ගන්නටත් පාරේ වාහනයක් අඩු කරන්නටත් රජය ක්‍රම වේදයක් හදන්නේ නැත්තේ ඇයි?


ග්‍රාම නිලධාරියා කෙලින්ම පොලිසිය සහ ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලය වෙත , අඩුතරමින් මුලදී  ග්‍රාමනිලධාරී කාර්යාල 3/4  බැගින් හෝ , ඩිජිටල් ලෙස සම්බන්ධ කර ප්‍රදේශයේ  පොලිස් වෙබ් සයිට් එකට ගොස් පොලිස් වාර්තාවක් ඉල්ලා සිටීමට ක්‍රම වේදයක් ඇතිකරන්නේ නැත්තේ ඇයි? අයදුම් කරු ගැන ග්‍රාම නිලධාරි සහතික වන්නේ නම් ප්‍රදේශයේ පොලිසියට කරන්නට තිබෙන්නේ පෙර වැරදි කර ඇද්දැයි පරික්ෂා කිරීම නම් ඒ සඳහා තාක්ෂණයත් තිබේ නම් පුරවැසියන්  මෙතරම් වටේ යවන්නේ ඇයි?
එලෙස කිරීමෙන් ශ්‍රමික දවස් දෙකක් හෝ තුනක්  ඉතිරිවෙයි. වාහනයක යන්නේ නම්  වාහන ධාවනය කිලෝ මීටර 40 ක් පමණ අඩුවෙයි, බස් වල යන්නේ නම්  සෙනග අඩුවෙයි, පොලිසියේ කාර්‍ය මණ්ඩලයේ කඩදහි වැඩ බොහෝ අඩුවී එම කාලය යම් ප්‍රයෝජනවත් රාජකාරියකට යොදවන්නට පුළුවන.

බලය බෙදීම සඳහා ඉන්දියාව වැරදි උදාහරණයට ගැනීම

                    

                 ඉන්දියාවේ නොයෙකුත් ජාතින් නිසා බෙදා ඇති  අන්දම 

පසුගිය දවස් කිහිපයේ මම අවස්ථා  තුන හතරකම නොයෙකුත් පුද්ගලයන් විසින් මේ දවස්වල බොහෝ තැන කතාවෙන බලය බෙදීම පිළිබඳව, විශේෂයෙන්  එයින් ඇතිවිය හැකි නරක ප්‍රතිපල පෙන්වාදීමට ඉන්දියානු උදාහරණය ඉදිරිපත් කරනු දැක්කෙමි. ඇත්තෙන්ම බලය බෙදීමේ නරක ආදීනව පෙන්වා දීමට ඉන්දියාව හොඳ උදාහරණයක් නොවේ. ඉන්දියානු උදාහරණය පෙන්වා දෙන්නේ බලය බෙදීමේ ඇති හොඳ පැත්තයි.

ඉන්දියාව බටහිර ආක්‍රමනිකයින් පැමිණෙන විට රටවල් සිය ගණනකි. අබු සෆාර් බහදුර් ෂා ii ( 1776-1862)ඉන්දියාවේ අවසාන අධිරාජයා විය, එහෙත් උතුරු  ඉන්දියාවේ කුඩා කොටසකය. ඉංග්‍රීසින් විසින් මුලු ඉන්දියාවම එකම රාජ්‍යයක් ලෙස එකතු කළහ. ඉංග්‍රීසින්ගේ ඉන්දියාවට වර්තමානයේ පකිස්තානය , ඉන්දියාව සහ බංග්ලාදේශය අයත්විය. ඔවුන් ඇත්තෙන්ම අප එකල පරිපාලනයේ පහසුව සඳහා අපද ඉන්දියාවේ කොටසක් නොකිරීම පුදුම සහගතය.

ඉන්දියාවට නිදහස ලබාගැනීමට සටන් කරද්දී ඉන්දියාවේ හින්දු සහ අනෙක් ඉස්ලාම් නොවන  ආගම්  අදහන්නන් මුස්ලිම් මිනිසුන් සමඟ එකට එකතුව නිදහස සඳහා අරගල කළහ. එහෙත් අවසානයේදී මුස්ලිම් ජනතාව සඳහා වෙනම රාජ්‍යක් අවශ්‍ය බව මුස්ලිම් සංවිධාන විසින් තදින්ම ඉල්ලා සිටීම නිසා ඉංග්‍රීසින් විසින් මුස්ලිම් වරුන් වැඩියෙන් වාසය කල දැන් පකිස්තානය හා  බංග්ලාදේශය පකිස්තානය ලෙස ඔවුනට වෙන්කර දෙන ලදී.

බොහෝවිට මුස්ලිම් සංවිධාන මෙලෙස වෙනම රාජ්‍යයක් ඉල්ලා සිටින්නට හේතුව නිදහස ලැබුණු පසු බහුතර හින්දු ජාතිකයන් මුස්ලිම් සුළුතරය පාගාගෙන පාලනය කරතියි යන බිය නිසාය. ඉන්දියාව නිදහස ලබාගත් පසු එහි නම වුවද හින්දුස්තාන් යනුවෙන් වෙනස් කරන්නට යන බවට ආරංචි පැතිරිණ. කෙසේ හෝ අවසානයේ ඉන්දියාව කොටස් දෙකකට බෙදින, ඒ බලය බෙදීමක් නොවේ , භෞතිකව රට බෙදීමකි.

ඉන්දියාවේ බලය බෙදීම සිදුවන්නේ රට ඇතුලතය. ඒ ඉන්දියාව ප්‍රාන්ත වලට බෙදිමෙදිය. ඒ භාෂා 100කට වැඩියෙන් කතාකරන  ජාතින් ද බොහෝ ගණනක් වන ඉන්දියානුවන්ට බලය බෙදා දීම සඳහාය.ඉන්දියාවේ ව්‍යවස්ථාවේ භාෂා 22ක් පිළිගෙන ඇති අතර මිනිසුන් 10000 කට වැඩියෙන් කතාකරන භාෂා 122 ක් වෙයි. මෙම ප්‍රාන්ත පද්ධතිය ෆෙඩරල් ක්‍රමයක් ලෙසද ඉන්දියාව ප්‍රාන්ත එකතු වී සැදුනු රාජ්‍යයක් ලෙසද අන්තර්ජාතිකව පිළිගැනේ. ඉන්දියාවේ බලය බෙදෙන්නේ මෙතැන දිය. එසේ නොමැතිව බොහෝ දෙන සිතා සිටිනා පරිධි 1947 පකිස්ථානය වෙන් කිරීමේදී නොවේ. 

ඉන්දියාවෙන් පකිස්තානය කදී යාමට එකල හින්දු මිනිසුන් විරුද්ධ වුහ. එහෙත් මුස්ලිම් මිනිසුන් හින්දු බහුතරය සැක කළහ. අවසානයේ ඉන්දියාවේ ඉතුරු වූ මුස්ලිම් මිනිසුන් ( ලෝකයේ දෙවෙනියට ලොකු මුස්ලිම් ජනගහනය ) කිසිම ප්‍රශ්නයක් නොමැතිව ලෝකයේ වැඩිම  වේගයකින් දියුණුවන බලගතු ආර්ථිකයකයේ ප්‍රධාන ධාවකයන්  ලෙස ඉන්දියාව ඉදිරියට ගෙන යයි.

මේ නිසා ඉන්දියාව ඇත්තෙන්ම බලය බෙදා රට බේරාගෙන සශ්‍රීකත්වයට රැගෙන ගිය රාජ්‍යයකට හොඳ උදාහරණයක් මිස බොහෝ දෙන සිතන පරිධි  එහි අනෙක් පැත්තට උදාහරණයක් නොවේ.

කැලේ පැත්තක තබා ගස සෙවීම ; ලංකාවේ රුපවාහිනී කලාව

මේ ලඟකදී අප හිරු චැනලයේ රාත්‍රී ප්‍රවෘති බලද්දී ඉතාමත් ශෝඛනිය ප්‍රවෘති වාර්තාවක් බලන්නට ලැබුණි. ඒ වයස  70ක පමණ අම්මා කෙනෙකු සිය දිවි නසා ගන්නට රත්මලාන පැත්තේ මුහුදු වෙරළට ආ කතාවයි. 

පුතුන් දෙදෙනෙකුගේ මවක් වූ ඇයට දරුවන් කරදර කරන බව කියා ඈ මෙලෙස ජීවිතය නැතිකරගැනීමට පැමිණියද මුහුද අසලට ගියපසු තම ජීවිතය නැතිකර ගැනීම ආගමේ හැටියට ඉමහත් පවක් බව මතක් වී වෙරළෙන් ඉවත්වූ පසු ඒ අසල ලෑලි ගෙදරක ජිවත්වන කාන්තාවකට මුණ ගැසී ඇත.

මෙම කාන්තාව ඇයගේ කතාව අසා ඇය තම නිවසට රැගෙන විත් ඇයට සලකා තම නිවසේ නිදාගන්නටද සලස්වා පසුදින ඇය පිළිබඳව පොලිසියට දන්වා ඇත. පොලිසියෙන් පැමිණ ඇය පොලිසියට රැගෙන ගොස් මෙම කාන්තාවගේ බාල පුතාට දන්වා ඔහු පොලිසියට ගෙන්වා ඔහුට ඔහුගේ මව ගෙදරට ගෙන ගොස් බලාගැනීමට බාරදී ඇත. ඒ බාරදී ඇත්තේ ඇය ජිවිත් නැති කරගැනීමට කටයුතු සැලවූ පුතෙකු වෙතය.

මෙම අවාසනාවන්ත සිදුවීම සිදුවන්නේ හද්ද පිටිසර ගම්මානයක නොවේ, මේ අපි මෙගා පොලිස් හදන්නට යන අප අගනුවර ආසන්නයේ වීම මේ ප්‍රශ්නයේ බැරෑරුම් කෑම  තවත් වැඩි කරයි.

මෙවැනි ඛේදවාචනිය මව්පියන් බලාගැනීමේ ප්‍රශ්න අපට TV වල නිතරම දක්නට ලැබේ. සමහර චැනල් ප්‍රවෘති වල අග හරියට යන නරඹන්නන් ගේ හදවතට කතාකරන ප්‍රවෘති සඳහා මේවා පාවිච්චි කරනු ලැබේ. දුප්පත් එහෙත් හොඳට ඉගෙන ගන්නට පුළුවන් ළමයින්, කැලේ අයිනේ ටකරන් නිවෙස් හදා ගෙන ජිවත් වන අම්මල සහ දියණියන්, රියදුරුට නින්දගොස් පෙරලුනු වාහන, යනාදිය මේ කැටගරියේ ප්‍රවෘති වෙයි. අපිට මේ ප්‍රවෘති පෙන්නා මේවා සිදුවුයේ කෙසේදැයි කියනු ලැබේ. අපි ඒවා බලා කනගාටු වී දරුවනට, ස්වාමිපුරුෂයාට , රියදුරුට රජයට බැනවැදී නින්දට යන්නෙමු.

මෙය චක්‍රයකි, අකාරුණික චක්‍රයකි. මෙය අවසන් වන්නේ කවදාද? අපිට මෙය අවසන් කල හැක්කේ කෙසේද? මෙලෙස TV එකේ සිද්ධිය පෙන්වීමෙන් හා අප හදවත් ශෝකාකුල කිරීමෙන් මෙම ප්‍රශ්නය විසදේද ? මම නම් හිතන්නේ නැත? එසේනම් කලයුත්තේ කුමක්ද?

වාහනයේ රියදුරුට නින්ද ගොස් සිටිබව පොලිසිය දන ගත්තේ කෙසේද ? සොයාබැලිය යුතුය, සමහර විට මෙම ස්ථානයේ වංගුවක  ප්‍රශ්නයක් නිසා රාත්‍රියට වාහන එලවද්දී රියදුරුට දිශාවක් වරදිනවා වන්නට පුළුවන. මේ පිළිබඳව කලකට පෙර මා විසින් ලියන ලද බ්ලොග් එකක මෙය මෙලෙස පැහැදිලි කර ඇත.

 http://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2016/08/blog-post_40.html

දැන් මේ දරුවන් විසින් අතහැර දමන ලද දෙමව්පියන් ගේ ප්‍රශ්නය පිළිබඳව ප්‍රවෘති පෙන්වද්දී ඕනෑම පුද්ගලයෙකුගේ හිතට එන සිතිවිල්ලක් තිබේ. ඒ, මේ දෙමව්පියන්ට මෙවැනි අවස්තාවක් උදා වූ විට යාමට වැඩිහිටි නිවාස  නැද්ද යන ප්‍රශ්නයයි. වයස්ගත වූ කෙනෙකුට සරණක් නැත්නම් නොමිලේ  නැවතීමට සමාජයෙන් තැනක් ලබාදී නැත්නම් ඒ සමාජයෙන් ඇති වැඩය  කුමක්ද? සැම දෙයම නොමිලේ දෙන රටකට තමන්ගේ අසරණ වූ අහිංසක දෙමව්පියන්ට නැවතීමට තැනක් දීමට බැරිනම් එම ජාතියෙන් ඇති වැඩය කුමක්ද?

TV චැනල් එවැනි ප්‍රවෘති පෙන්නන විට තව ටිකක් ගැඹුරට ගොස් මේවා සාකච්චා නොකරන්නේ මන්ද?

ජාතියක ප්‍රධානතම වගකීම එහි නොතේරෙන කුඩා දරුවන් සහ අසරණ වූ වැඩිහිටියන් බලා ගැනීම නොවන්නේද? අනෙක් නොමිලේ දෙන දේවලට පෙර මේ වගකීම් දෙක අප සපුරාලිය යුතු නේද ?

සමාජයට වියදම් නොවන පුද්ගලික අධ්‍යාපනයට දිවි නොතකා විරුද්ද වන වෘතිය සමිති සහ දේශපාලන පක්ෂ වලට ඇත්තෙන්ම සමාජයට තිබෙන මෙවැනි මුලික වගකීම් නොපෙනීම අප රටේ ජනතාවගේ ලොකුම අවාසනාවකි.

වකුගඩු වසංගතය ට හේතුව කුමක්ද ?

අපි දැන් මාස කිහිපයකට පෙර පොලොන්නරුව ප්‍රදේශයේ සංචාරයක යෙදුනෙමු. නැරඹිය යුතු ප්‍රධාන දේශීය සංචාරක ස්ථාන වලට අමතරව අපත් සමග ගිය පවුල කලකට පෙර පොළොන්නරුවේ රැකියා කරද්දී ඔවුන් දැන  අඳුනාගත් පවුල් කිහිපයක් බැලීමටද ඔවුන් සමග ගියෙමු. ඔවුන් සමග කතාකරද්දී  මේ ප්‍රදේශ වල දැන් පවතින වකුගඩු වසංගතය ගැන මා ඔවුන්ගෙන් අසන්නට උත්සුක වුනෙමි. 

විශේෂයෙන් මෙම වසංගත තත්වය නිසා එහි ජන ජිවිතයේ බොහෝ වෙනස්කම් පිටතින් පැමිණ දවසක් දෙකක් ගතකරන කෙනෙකුට හෝ පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තිබේ. වතුර පෙරා විකුණන කඩ බොහෝ තැන්වල ඇතිවී ඇත. අප සෝමාවතිය කිට්ටුව නිවසකට ගිය පසු මම ඒ නිවසේ අය ගෙන් මේ පිළිබඳව විමසුවිට ඔවුන් එම ව්‍යාධිය ඒ අවට නොමැති බව පෙන්නන්නට විශේෂ උනන්දුවක් ගන්නා  හැටියක් ද මට හැඟුනි. ඒ එවැනි රෝගයක් තිබෙන ප්‍රදේශයක ජිවත් වීම ලැජ්ජාවට කරුණක් නිසාද එසේත් නැත්නම් අප ඒ ගෙදරින් තේ බිමට අදිමදි කරයිදෝ යන සැකයෙන්ද දන්නේ නැත. 

නමුත් ලංකාවේ මෙම වකුගඩු වසංගතය ඔඩු දුවන තත්වයකට පත්ව තිබේ. සෞඛය අමාත්‍යංශයට අනුව මේ වනවිට රෝගීන් 400000 පමණ අප අතර සිටිති. ගණනට වඩා  භයානක කාරණය මේ රෝගයට කාරකය තවම සොයාගෙන නොමැති වීමයි. අනෙක් සැම ප්‍රශ්නයකදීම මෙන් අපේ විසේසඥයන් නොයෙකුත් හේතු ගෙනහැර පාති. එහෙත් තවමත් හරි හේතුවක් විද්‍යාත්මකව පෙන්නාදී නැත්තේය.

බොහෝ දෙන මෙම වසංගත තත්වය ඇතිවී ඇත්තේ ගොවිතැනට  රසායනික ද්‍රව්‍ය භාවිතය නිසා යයි කියති. මේ හේතුව නිසා ග්ලයිපොසේට නමැති වල් නාශකය ලංකාවට ගෙන්වීමද තහනම් කෙරින. ඇමෙරිකාවේ නිපදවන මෙම වල් නාශකය තවමත් ලෝකයේම  තහනම් කර ඇත්තේ රටවල් හතරක  පමණි. ඒ මෝල්ටාව, ලංකාව, නෙදර්ලන්තය සහ ආජන්ටිනාවයි. අප හැරෙන්නට  මේ ඒක රටකවත් මෙය තහනම් කර ඇත්තේ වකුගඩු අසනීප වලට මෙය හේතු වන බව නිසා නොවේ, වෙනත් හේතුන් මතය.

යුරෝපයේ හා  බටහිර බොහෝ දියුණු රටවල්  කෘෂිකාර්මික කටයුතු වලට පමණක් නොව දුම්රිය හා මහාමාර්ග දෙපස වල් පාලනය කිරීමට යොදාගන්නේද මෙවැනි වල් නාශකය. එසේනම් එම නාශක වලින් මෙවැනි වකුගඩු වසංගතයක් ඇතිවන්නේ නම් ඔවුනට අපට පෙර එම වසංගත ඇති විය යුතුය. එසේනම් ප්‍රංශය වැනි දියුණු, පරිසර පක්ෂ බලගතු  එමෙන්ම ලිබරල් රටවල් මෙවැනි වල් නාශක පාවිච්චිය නැවත්වීමට වහා පියවර ගනු ඇත.ඔවුන් තවමත් එවන් පියවරක් ගෙන නැත්තේය.

ලංකාවේ මෙම වසංගත තත්වය ඇතිව ඇත්තේ අනුරාධපුර සහ පොලොන්නරුව දිස්ත්‍රික්ක වලය. මේ දෙකම ලංකාවේ අනෙක් ගොවිතැන් කරන දිස්ත්‍රික්ක වලට වඩා උෂ්නාධිකය, විවෘත අවකාශයේ මහන්සිවී වැඩකරන්නන් අධික ලෙස විජලනයට ලක්වේ. මේ ලෙස  නිතර විජලනය වීම වකුගඩු රෝග වලට නියත හේතුවකි. අපේ ගොවියන් ; වෙනත් බොහෝ මහන්සිවී වැඩකරන්නන් මෙන්ම, වැඩ කරනවිට ලඟින් ජලය බෝතලයක් තබාගෙන පානය කිරීමක් සිදුවන්නේද නැත. 
මම මේ ලඟකදී චීනයේ සංචාරයක් කලෙමි. එහි එකල උෂ්නත්වය මෙහි තරම් නොවුවද සැම මිනිසෙකුම පාහේ වතුර බෝතලයක් අතේ තබාගෙන සිටි බව මම දුටිමි. මම චීනයේ දවසකට කොතරම් ප්ලාස්ටික් බෝතල් පාවිච්චි වෙනවා ඇද්දැයි ඒ වෙලාවේ කල්පනා කලෙමි. සමහරවිට මෙය රජය විසින් ධෛර්යමත් කරන්නක් විය හැක.

ලෝකයේ  දැනට වකුගඩු වසංගත තත්වයට  පත්ව ඇත්තේ ප්‍රදේශ කිහිපයක් පමණි. ඒවා නම් අප උතුරු මැද , දකුණු  ඉන්දියාවේ ඔඩිෂා සහ  අන්ද්‍රා ප්‍රදේශය, ඉහල ඊජිප්තුවේ අල් මිනියා ප්‍රදේශය, එල් සැල්වදෝර්, නිකරගුආ සහ මැක්සිකෝ සමහර ප්‍රදේශය. මෙම ප්‍රදේශ  භූගෝලීය පිහිටීමේ යම් විශේෂයක් ඇත. එනම් ඒවා සමකයට රළු වශයෙන් සමාන දුරකින් සමකයට උතුරින්  පිහිටා තිබීමය. මේවායින් ඊජිප්තුව හැරෙන්නට අනෙක් සියලුම තැන් වල මෙම වසංගතයට අසුවී සිටින්නේ ගොවියන්ය. අප අර්ධද්වීපයේ වී ගොවියන්ය, මධ්‍යම ඇමෙරිකාවේ උක් වගා වල කම්කරුවන්ය. 

මේ ගොවියන් හෝ කම්කරුවන් දහවල අව්වේ වැඩ කරති. වතුර බෝතලයක් වත් දවසකට පානය නොකරති. බොහෝ දෙනෙකු හැන්දෑවට කසිප්පු බොති. http://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2016/06/blog-post.html

මේ ලඟකදී නිකරගුවාවේ උක් වගාවල කම්කරුවන් යොදා ගෙන කරන ලද පරීක්ෂණයකදී හේතුව  මේ පැත්තට යොමුකරන නිරීක්ෂණයන් ලැබී තිබේ. උක් වගාවක  නොයෙකුත් වර්ග වල රැකියාවන් කරන පිරිස් උක් කපන වාරය අවසන් වූ පසු වකුගඩු පරීක්ෂණයකට භාජනය කල පසු දහවල කට්ට අව්වේ මහන්සියෙන් වැඩ කරන්නන් ගේ වකුගඩු අසනීප වීමට වඩා ප්‍රවනතාවයක් ඇතිවී ඇති බව නිරීක්ෂණය වී ඇත.

අප රටේද කාන්තාවන් මෙම රෝගයට ගොදුරු වීම බොහෝ පිරිමින් හා  සසඳනවිට  බොහෝ අඩු බව පෙනේ. මෙයත් ඉහත නිරීක්ෂණය ශක්තිමත් කරන බව පෙනේ.

එසේම උතුරු මැද ගොවියන් මෙයට ගොදුරු වීමටත් එවැනිම දේශ ගුණික තත්වයන් තුල ගොවිතැන් කරන උතුරේ ගොවියන්ට මෙයට ගොදුරු වීම අඩු වීමටත් හේතුව කුමක් විය හැකිද?

මම කලකට පෙර යාපනේ රාජකාරි කරද්දී හදිසි පරික්ෂාවකට කණ්ඩායමක් සමග ගියෙමි. යම් සැකයක් නිසා නිවාස කිහිපයක් වටකර නිවෙස් එකින් එක පරීක්ෂා කරද්දී එම ගමේ තැපැල් ස්ථානාධිපති වරයා ඔහුගේ වත්තේ  පැලවලට වතුර දමමින් සිටියේය.

 " ඔබ රෑත් වැඩද  ?" 

" ඔව් අපි හඳ එලියෙමුත් වැඩක් ගන්න ඕනෑ ( යර්ස් , වී මස්ට් මේක් යුස් ඔෆ් ද මුන් ලයිට් ටු  " ඔහු පෙරලා පිළිතුරු දුන්නේය.
මෙය මට මතක් වුනේ යාපනේ ගොවියන්ගේ වැඩ කරන ආකාරය අපේ ගොවියන්ගෙන් වෙනස් වන්නේ කෙසේදැයි කල්පනා කරන විටය. මම එකල උදේ පාන්දර ඇවිදින්නට යනවිට ගොවියෝ තම කෙත්වතු වලට දැමීමට  පාරේ වැටි ඇති ගොම එකතු කරති.

මට හැඟෙන විදිහට ඔවුන් උදේ පාන්දර සහ හවස වැඩ කර පට්ට දවාලට වැඩ කිරීම මඟ අරිති. එයි විජලනය වැළකෙයි. මා දන්නා හැටියට උතුරේ ගොවියෝ අපේ ගොවියන් තරම් හැන්දෑවට බොන්නෙත් නැත. ඒකටත් එක්ක බොන්නේ ධිවරයන්ය.

මේ සියල්ල දෙස බැලුවිට මේ වකුගඩු ප්‍රශ්නය විසදන්නට ජිවත්වන ක්‍රම වේද වෙනස්කිරීම බොහෝ ප්‍රයෝජනවත් විය හැකි යයි පෙනේ. එයින් මෙයට ගොදුරු වුන අපේ සහෝදර ලාංකිකයනට එයින් එතරම් ප්‍රයෝජනයක් නොවුනද තවත් පරම්පරාවක් එයින් බේරාගැනීමට අපට හැකි විය හැක.

රුසියානු යුධ නැවක් මිලදී ගැනීමට හේතුවක් සෙවීම

ජාතියක ආරක්ෂාව ස්ථාපිත කිරීම ඕනෑම රජයක මුලික වගකීමකි. ජාතික ආරක්ෂාව යනු රජය එහි පාර්ලිමේන්තුවත් එකතුව තමන් සතුව තිබෙන දේශපාලන , රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික ,ආර්ථික, හමුදා ශක්තිය සහ අනෙකුත් බලයන් යොදාගෙන රාජ්‍ය සහ එහි පුරවැසියන් ආරක්ෂා කර ගැනීමයි. 

දේශපාලන ,රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සහ  ආර්ථික හැකියාවන් වර්ධනය වනවිට රටක බලය වැඩි වෙයි, ඒ සමගම ජාතිය සහ දේශය ආරක්ෂා කරගැනීම පහසු වෙයි. ඒත් සමගම රටේ ජනතාවගේ ජිවන මට්ටමද ඉහල යයි. නමුත් හමුදා ශක්තිය වර්ධනය කර ගන්නා විට සැලසුම් කරන්නන් ප්‍රවේශම් විය යුතුය. ඒ හමුදා බලය වැඩි කරගන්නට යොදන මුදල් වලින් ජාතියේ හමුදාමය ආරක්ෂාව වැඩි දියුණු වුවද අනික් පැත්තෙන් ජාතිය දුප්පත් වන නිසාය.

guns or butter කතාවෙන් කියන්නේ මේ පරස්පරයය, එසේත් නැත්නම් සීමාවන්ය.  හමුදා වලට වියදම් කිරීමේදී බොහෝ සැලකිලිමත් විය යුත්තේ මේ නිසාය. ප්‍රවේශමෙන් සැලසුම් කලයුත්තේ මේ නිසාය, මක්නිසාද මේ වියදම් කරන මුදල් ජාතියේ සංවර්ධනය සඳහා ආයෝජනය  කල හැකි සම්පත්ය, පුරවැසියන්ගේ බදු මුදලෙන් එකතු කරගත් මුදල්ය.

සෝවියට් රුසියාව කඩා වැටෙන්නට ප්‍රධාන හේතුවක් වුයේද මේ පරස්පරයය. තමන්ගේ ආර්ථිකයට ඔරොත්තු නොදෙන ආකාරයට ආරක්ෂාවට වියදම් කිරීමය..මේ නිසා ආරක්ෂාවට වියදම් කිරීමේදී එය බොහෝ සැලසුම් සහගතව කලයුතුය. මේ සැලසුම් කරද්දී ප්‍රධාන වශයෙන්  පහත සඳහන් කරුණු ගැන සැලසුම් කරුවන් විශේෂ අවධානයක් යොමු කලයුතුය.

• අපට ඇති තර්ජනයන් මොනවාද ?
• ඒ තර්ජන වලට සාර්ථකව මුහුණ දිය හැක්කේ කෙසේද ?
• එසේ මුහුණ දීමට අපට අවශ්‍ය හමුදා උපකරණ මොනවාද?
• එම උපකරණ ජාතියට අඩුම පිරිවැයකින් ලබා ගන්නේ කෙසේද? 

අපට ඇති තර්ජනයන් සම්බන්ධව මා මිට කලින් ලියු බ්ලොග් එකක කොටසක් පහතින් උපුටා දක්වමි.

 http://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2017/10/blog-post_8.html

"තදාසන්න රාජ්‍ය වලින් පැමිණිය හැකි යුධ තර්ජන. - ශ්‍රී ලංකාව අවට තිබෙන රාජ්‍යය කිහිපය පිළිබඳව පරීක්ෂා කර බලා යුද තර්ජනයක් පැමිණිය හැක්කේ කුමන රාජ්‍යයකින්ද, කවර හේතුවක් නිසාදැයි අප මුලින් පරීක්ෂා කර බලමු. මෙලෙස අප පරීක්ෂා කර බැලිය යුත්තේ මාලදිවයින, පකිස්තානය, ඉන්දියාව, ම්යන්මාරය, තායිලන්තය  සහ බංගලාදේශය පමණි. මේ රටවල් අතරින්ද, අප වරක් මියන්මාරය ආක්‍රමණය කර ඇති වුවත් මාලදිවයින, මියන්මාරය ,තායිලන්තය පකිස්තානය සහ බංගලාදේශය අපට සම්පූර්ණයෙන්ම මේ සමීකරණයෙන් ඉවත් කල හැක්කේය.   

එම රටවල් අප හා විරුද්ධවාදීව යුද්ධයක් කිරීමට කිසිම හේතුවක් ඇතිවීමට කිසිම ඉඩක්  නොමැති නිසාය. නමුත් ඉන්දියාව අප සහශ්‍ර දෙකකට වඩා කාලයක් වරින් වර ආක්‍රමණය කර ඇත්තේය. අවසාන සිද්ධිය ; ඉන්දියාව සාම හමුදා 1987 දී ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණීම, ආක්‍රමණයක් යැයි කිව නොහැකි වුවද අප රටේ ස්වාධීනත්වය යම් ලෙසකින් ව්‍යතිකමනය කිරීමක් යැයි සලකන්නට පුලුවන. 

මෙලෙස ඉතිහාසයක් තිබෙන නිසා ඉන්දියානු සාධකය විශේෂයෙන් පරීක්ෂා කල යුතුය. බටහිර ජාතීන් ; විශේෂයෙන්ම ඉංග්‍රීසි ජාතිකයින්, හදිසියේ වත් අධිරාජ්‍යය ගොඩ නැගීමට එසේත් නැත්නම් වෙළඳාමට මේ කලාපයට පැමිණියේ නැත්නම් මේ තත්වය අපට මීට වඩා බොහෝ බැරෑරුම් ලෙස බලපාන්නට ඉඩ තිබිණ. ඒ ඉංග්‍රීසීන් නොපැමිණියේ නම් ඉන්දියාව බොහෝ විට රාජ්‍ය කිහිපයක් ලෙස දේශපාලනික වශයෙන් සංවිධානය වී තිබීමට තිබුනු ඉඩකඩ නිසාය. 

එසේ වූවානම් බොහෝ විට දකුණු ඉන්දියාවේ ද්‍රවිඩ රාජ්‍යයන් එකතු වී එක් ද්‍රවිඩ රාජ්‍යයක් ඇතිවීමට බොහෝ ඉඩකඩ තිබුණ. එවැනි බලගතු ද්‍රවිඩ රාජ්‍යයක් ඉන්දියාවේ දකුණු දෙස ඇතිවූයේ නම් අපද බොහෝ විට එහි කොටසක් වීමට ඉඩ තිබුනු බව ප්‍රකාශ කිරීම එතරම් සත්‍යයෙන් ඈත  නොවේ. විශේෂයෙන්ම ලංකාවේ උතුරු කරයේ ඒ කාලයේ සිටි දකුණු ඉන්දියානු සම්භවයක් ඇති පිරිස් දකුණු ඉන්දියානු රාජ්‍යයන් හා බොහෝ කිට්ටුවෙන් ගනුදෙනු කිරීම මේ තත්වය ඇති කරන්නට බොහෝ සේ උදව් වන්නට ඉඩ තිබුණි.

වර්තමාන ලෝකයේ රටවල් දෙකක් අතර යුද්ධයක් ඇතිවීම ඉතාමත් කලාතුරකින් සිදු වන්නකි. මෑත ඉතිහාසය දෙස බැලූ විට රටවල් අතර යුද්ධ ක්‍රමයෙන් අඩු වී එන බවක් පෙනී යයි. මේ අතර විශේෂයෙන්ම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රාජයයන් අතර යුධ වැදීම් ඇත්තේම නැති තරමටම අඩු වි ඇත. මේ සියවසටම එවැනි යුද්ධයක් ඇතිවූයේ රුසියාව සහ යුක්‍රේනය අතර පමණය. මෙයිනුත් රුසියාව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රටකට වඩා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය හා ඒකාධිපති පාලනයක් අතර තිබෙන රටකි.

ඒ අතරම ඉන්දියාව දිනෙන් දින වඩා විවෘත රටක් වන අතර ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට හා ආර්ථික සංවර්ධනයට රටක තිබිය යුතුව ගුනාංගයක් වන මාධ්‍ය නිදහස ඉන්දියාවේ ඉතාමත් ඉහලින් තිබේ. සමහර විට ඉන්දියාවේ මාධ්‍ය නිදහස ලෝකයේ එම නිදහස ඉහලින්ම තිබෙන රටක් විය යුතුය. විශේෂයෙන්ම ඉන්දියානු පුවත්පත් වල තත්වය, එඩිතරභාවය සහ අපක්ෂපාතිත්වය ඕනෑම රටකට උදාහරණයකට ගත හැකිය. මම කිහිපවරක් ඉන්දියාවේ කාලය ගත කර ඇති අතර එයින් දෙවරක් වසර බැගින්ය. එහිදී මා දිගටම සතිපතා Blitz නමැති පුවත්පත කියවන්නට පුරුදුව සිටියෙමි. එය මා කිසිම රටකදී කියවන ලද එඩිතරම පුවත්පත යයි කටපුරා කිවහැක. එවැනි රටක් තම අසල්වැසි මිතුරු රටක් ආක්‍රමණය කිරීම කිසිසේත්ම විය හැකි සිදුවිමක් නොවේ."

ඉතිහාසය ගත්තත් අවුරුදු 195 කට පෙර  1812 වසරේදී ශ්‍රී වික්‍රම රජුගේ හමුදා හන්වැල්ලේ දී  අවසාන වරට කල සටනෙන් පසු අප කිසිම විදේශීය රටක හමුදාවක් සමග යුද්ධ කර නැත්තේය. කල හෝ මුහුණදුන් යුද්ධ හෝ කැරලි තුනම අභ්‍යන්තර වියවුල්ය.

එසේ යුද්යධක් වීමට ඉඩක් නැත්තේනම් අප හමුදාවන්ට මුහුණ දීමට ඇති බාහිර තර්ජන සහ ආරක්ෂා කිරීමට ඇති දෑ මොනවාද?

• පිටතින් පැමිණෙන මත් ද්‍රව්‍ය සහ ආයුධ රටට පැමිණීම  වැලැක්වීම
• නීතියට පිටින් රට තුලට පැමිණෙන්නන් වැලැක්වීම
• රටේ දේශ සීමාවෙන් සැතපුම් 200 සිට 350 දක්වා දිවෙන EEZ ස්වෛරී ආර්ථික කලාපය සහ අනෙක් සාගර කලාපයන්හි  ආර්ථික සම්පත් ආරක්ෂා කරගැනීම 

ඉහත සිතියමෙන් පෙන්නුම් කරන්නේ එලෙස අප  විසින් පරීක්ෂාවෙන් සිටිය යුතු ප්‍රදේශයයි.මෙහි වට දුර ප්‍රමාණය කිලෝ මීටර 3000 ක් පමණ වෙයි. දැන් මේ කිලෝ මීටර 3000 ලොකු යුධ නැවකින් මුර සංචාර කරන්නේ යයි සිතමු. නැවේ වේගය පැයකට කිලෝ මීටර 20 ක් පමණ වෙන්නේ නම් මෙම මුලු දුර ප්‍රමාණය සම්පුර්ණ මුර සංචාරයක් කිරීමට පැය 170ක් පමණ ගතවෙයි. දවස් 7කි. ඒ කියන්නේ නැව ඒක දිගටම මුර සංචාරය කලත් නියමිත් ස්ථානයක් නැවත පසුකරන්නේ සතියකට පසුවය. හොරෙන්  මාළු ඇල්ලීමට ,මත්ද්‍රව්‍ය,ආයුධ සමග නීති විරෝධිව ඇතුළු වන්නකුට පරික්ෂාවකට බඳුන් නොවී ඇතුළු වන්නට දවස් 61/2 පමණ අවකාශයක් තිබේ.

 මේ නැව මේ මුර සංචාරයට යෙදවීම වෙනුවට තිබෙන විකල්ප පිළිබඳව දැන් පරික්ෂා කරමු. සාගර මුර සංචාරයක් සඳහා නැව් වෙනුවට ඇති විකල්ප දෙකකි. ඒ ගුවනින් මුර සංචාර සහ චන්ද්‍රිකා පරීක්ෂාවන්ය. චන්ද්‍රිකා පරීක්ෂාවන් මේ සඳහා යෙදවිය හැකි රටවල් ලෝකයේ තිබෙන්නේ කිහිපයකි. අපට සිතීමටවත් නොහැකිය. එහෙයින් ඉතුරුව ඇති කුඩා ගුවන් යානා විකල්පය දෙස පරීක්ෂාවෙන් බලමු.

අප මේ සඳහා මුහුදු සංචාරක ගුවන් යානයක් මිලදී ගන්නේ යයි සිතමු. සාමාන්‍යයෙන් මෙවැනි ගුවන් යානයක වේගය පැයකට කිලෝ මීටර 500ක් පමණ වෙයි. කිලෝ මීටර 3000 මුර සංචාරයක් කිරීමට ගත වන්නේ පැය 6කි. අලුත් තාක්ෂණ නිසා මුහුද මතුපිට වීඩියෝ දර්ශන , රේඩාර් දර්ශන විශ්ලේෂණය කිරීම සඳහා  කෙලින්ම රට තුල පිහිටි මෙහෙයුම් මැදිරියකට එවන්නට පුළුවන. මුර සංචාරක කාර්යක්ෂමතාවය 170/6 එනම් 28 ගුණයකින් නැවට වඩා වැඩිය.

දැන් ඉන්ධන කාර්යක්ෂමතාවය බලමු, දැන් මේ ගන්නට උත්සාහ කරනවා යයි කියන  නවීන ෆ්රිගේට් පංතියේ නැවක ඉන්ධන දහනය එක නාවික සැතපුමකට ලීටර 75ක් පමණ වෙයි. තරමක මුහුදු සංචාර ගුවන් යානයක් එය නාවික සැතපුමකට ලීටර් 3 ක් පමණ වෙයි. කාර්යක්ෂම තාවය 15 ගුණයකටත් වඩා වැඩිය,

යොදවාගන්නා කාර්ය මණ්ඩලයන් සංසන්දනය කළහොත් ; 250:3,  කාර්යක්‍ෂමතාවය  83 ගුණයකින් පමණ වැඩිය.

නඩත්තු කිරීම් සහ අනෙකුත් පසු වියදම් සංසන්දනය කළහොත් ඇත්තෙන්ම ඒවා අහසට පොලොව මෙන් වනු ඇත. නැවක්, අලියෙකු හා  සමානය,   මිලදී ගන්නට පහසුය , වත්තේ ගැට ගසාගෙන සිටීමත් ගෞරවයකි, එහෙත්  කන්ට බොන්ට දී බලාගන්නට ඉඩම් විකුනන්ට සිදුවෙන්නට පුළුවන.

දැන් අපි වියදම් සංසන්දනය කරමු. ප්‍රවෘත්ති වල හැටියට නැව රුපියල් බිලියන 22.5 ක් වෙයි. මෙය යුද්ධ නැව් සඳහා විශාල මුදලක් නොවුවද අප වැනි දුප්පත් රටකට ලොකු මුදලකි. මම කලින් සඳහන් කල ආකාරයේ ගුවන් යානයක මිල පරික්ෂා කර බැලුවෙමි. හොද තත්වයේ ඇති පාවිච්චි කරන ලද  එවැනි යානයක් රුපියල් මිලියන 500 කට පමණ මිලදී ගන්නට පුළුවන . සියලුම අවශ්‍ය තොරතුරු එකතු කිරීමේ සහ සන්නිවේදන උපකරණ තවත් මිලියන 150 කින් සවිකර ගන්නට පුළුවන . මුලු වියදම බිලියන දශම .65 ක් පමණ වෙයි. අලුත්ම මේ සඳහාම නිපදවූ යානයක් බිලියන 3.75 කට පමණ මිලදී ගන්නට පුළුවන උපකරණ සවිකිරීමෙන් පසුව බිලියන 4ක් පමණ වෙයි. නැව මෙන් 5 ගුණයකටත් වඩා කාර්යක්ෂමය.

නැව මිලදී ගැනීම නොකළ යුත්තේ මන්දැයි  තව බොහෝ කරුණු මට ලියන්නට පුළුවන, නමුත් මේ ලියා ඇති කරුණු හොදින්ම ප්‍රමාණවත් යයි සිතමි. 

මෙම නැව මිලදිගන්නට යන්නේ අපගේ මුහුදු සීමාවන් විශාල වූ  නිසා  බවද මම ඒ ප්‍රවෘත්තියේම දැක්කෙමි. එසේ නම් ඇත්තෙන්ම වහාම නැව ගැනීම අතහැර දමා මිලදී ගත යුත්තේ නැවෙහි මිලට වඩා ඉතාමත් අඩු ආයෝජනයකින් නැවෙහි කාර්යක්ෂමතාවයට වඩා දස දහස් ගුණයකින් කාර්යක්ෂමතාවය වැඩි සාගරික මුර ගුවන් යානා කිහිපයක් නොවේද?  

නැව් වල මදි කමක් අපේ නාවික හමුදාවට තිබෙන්නට බැරිය, පසුගිය කාලයේ නැව් සහ වේග ප්‍රහාරක යාත්‍රා මිලදී ගත විදිහට  හරියට ගණන් හදා බැලුවොත් ඒක පුද්ගල යුධ නැව් ප්‍රමාණයෙන් අප ලෝකයේ මුල්ම හරියේ තිබිය යුතු රටකි.