From hunter – gatherer to farmer, and then to farmer – gatherer TM, copy rights reserved for last word pl

  

   From hunter – gatherer to farmer, and then to farmer – gatherer ^TM

මිනිස් සංහතිය අවුරුදු මිලියන් 3 නක වේලේ පටන් දඩයමෙන් සහ එකතු කීරීමෙන් ජීවත්විය. මෙයට අවුරුදු 10,000 කට පෙර, ඒ කියන්නේ පරම්පරා 35,000 කට පමණ පෙර, අපේ මුතුන් මිත්තන් ගොවිතැන සොයා ගත්හ. මෙතැන හරියටම පැරණි ගල් යුගයේ සිට අලුත් ගල් යුගයට (neolithic) මාරු වූ අවස්ථාවයි. මෙහි ඇති විශේෂත්වය නම් එක් එක් ස්ථානවල ස්වාධීනව එකම කාලයේ මෙම විප්ලවය සිදු වීමයි. බොහෝ විට මෙයට හේතු වී ඇතැයි සිතන්නේ, අයිස් යුගයේ අවසාන වීම යැයි සිතනු ලැබේ.

ක්‍රීස්තු පූර්ව 9000 පමණ, සතුන් හීලෑකර ගැනීම, තමන්ට අවශ්‍ය තිබෙන වටා වල් ගලවා දැමීම, ඉඩවර කාලයට පැල වලට වතුර වැක්කිරීම, හීලෑ කරන ලද සතුන් වැටවල් ඇතුලට දාගැනීම සහ ඔවුන් ගෙන් පැටව් ලැබෙන තුරු, කොතරම් මරා කන්නට සිතුනද, නොමරා රැක ගැනීම, මිනිසුන් ගොවියන් වන විට ඇතිවූ ප්‍රධාන ලක්ෂණ විය.

මුලින්ම මිනිසුන් සමග එකතු වූයේ අවුරුදු 30,000 කට පමණ පෙර බල්ලන් වූ අතර, ඉන්පසු බැටලුවන්, එළුවන්, හරකුන් සහ ඌරන් හීලෑ කෙරුනේ ක්‍රි:පූ: 9000 සිට 7000 දක්වා අතර කාලයේදී බොහෝ විට එම පිළිවෙලය.

මෙලෙස දඩයම් - එකතු කරන්නන් (hunter – gatherers) ගොවියන් වී ඇත්තේ අවුරුදු 10,000 කට පමණ පෙර නිසා, මිනිස් සංහතිය කෘෂිකර්මය අපූරු ලෙස වැඩි දියුණු කරගෙන ඇත්තේය. ලෝකයේ ජනගහනය බිලියන 7 කටත් වඩා වැඩි වුවද, හරිත විප්ලවය වැනි කෘෂිකර්ම ක්ෂේත්‍රයේ  ජයග්‍රහන නිසා නොයෙකුත් ප්‍රශ්න නිසා තැනින් තැන මන්දපෝෂණය තිබුනද, ලෝකයේ සෑම දෙනාටම පාහේ බඩගින්නේ නොඉඳ සිටිමට හැකියාව ලැබී තිබේ.

එහෙත් දැන් අපේ රටේ ගොවියන් hunter – gatherer තත්වයෙන් තවත් ඉදිරියට ගොස් farmer – gatherer වීමට සිදුව තිබේ. ඒ අපි වගා කරන දෑ කිසිම පාලනයක් නොමැතිව බෝවෙන හා නිදැල්ලේ හැසිරෙන වල් අලීන්, වල් ඌරන්, ඉත්තෑවන්, වඳුරන් සහ රිලවුන් වැනි සතුන් සමග බෙදා ගැනීමට සිදුව තිබීමයි. ¼ ක් පමණ සත්තුන්ට දුන්නාට නම් කමක් නැත. මොකද අපි වානීජ ගොවියන් නොවේ. එහෙත් මුලු ගොවිතැනම විනාශ කරන විට කල හැක්කේ කුමක්ද?

මම ජීවත් වන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ දෙවැනි නගරයද එසේම අවසාන අගනුවරද වන මහනුවර නගර සීමාවට මීටර් 500 ක් පිටතිනි. කොතරම් ජනාකීර්ණ වී ඇත්තේද යත් නිවෙස අසල පාරේ වාහනයක් නැති වේලාවක් ආසාවකටවත් බලන්නට ලැබෙන්නේ නැත. එහෙත් කිසි දෙයක් වවන්නටත් බැරිය.

දැනට අවුරුදු 5 කට පමණ පෙර මම මගේ ඉඩමේ තිබෙන පරණ කෝපි ගස් 20 ක් පමණ කපා ඉවත් කර, පොල් පැල 10 ක් ගෙනවිත් උපදෙස් අකුරටම පිලිපැද එකක් පැලකීරීමට රුපියල් 300 ක් පමණ වැයකර පැල කලෙමි. ඌරන් සහ ඉත්තෑවන් මාස 6 ක් ඇතුලත එයින් ගස් 7ක් විනාශ කර දැමූ අතර, අනික් 3 න සමහර විට ඉතිරි කරන්නට ඇත්තේ  මට ඇති අනුකම්පාව නිසා විය හැක. කෙසෙල් ගස් වලට ඒවා පොඩි කාලේ කරදර කරන්නේ නැත. කෙසෙල් ගස් හොඳින් පුෂ්ටිමත්ව වැඩී අප එයින් සංතෝෂයක් ලබා ගන්නා තුරු උන් නිශ්ශබ්දව සිටිති. ඉන්පසු ඒවා හොඳින් වැඩුනු පසු එක් දිනක සියල්ල සමූල ඝාතනය කර, මුල හරියෙන් බොඩය ටිකක් කා දමා, සමහර විට පොල් පැල කා දමා කෑමෙන් පසු අතුරුපස සදහා වන්නට පුලුවන, යන්නට යති.

 ඉතිරි වූ කෙසෙල් ගස් කිහිපයේ කෙහෙල් කන් ගසේම මෝරන්නට ඇරිය හොත් ඒ රිලවුන්ගේ වාරයයි. කෙසෙල් පමණක් නොව ඕනෑම පලතුරකටද තත්වය එයම වෙයි.

වෙන ගොවිතැන් කරන රටවල නම් මෙලෙස ගොවිතුන් කරන ප්‍රදේශවල සතුන් අඩු කිරීමට වාර්ෂිකව සිදු කෙරෙන sculling කලින් වැඩ සටහන් රජය විසින් ක්‍රියාත්මක කරයි. එහෙත් මෙහි ඒවා ගැන සාකච්ඡා කරන්නේවත් නැත.

අපි අන්තිමට hunter - gatherer සිට අවුරුදු 10,000 කට පෙර ගොවියන් බවට පත්වී දැන් මිනිස් සංහතියේ කිසිම සමාජයක් පත්වී නැති තත්වයකට පත්ව සිටිමු. ඒ farmer - gatherer අවධියයි. අපි ගොවිතැන් කර සතුන් විනාශ කර දමාගිය පසු ඉතිරි ඇඹරුනු ගස් ටිකේ පලදාව නෙලා ගන්නෙමු.             

මාලුකාරයාගෙන් සල්ලි දී මාලු අරගෙන, ඉන්පසු මාලුකාරයාගේ පවුල බලා ගැනීම

මාලුකාරයාගෙන් සල්ලි දී මාලු අරගෙන, ඉන්පසු මාලුකාරයාගේ පවුල බලා ගැනීම

1913 පළමුවන ලෝක මහා යුද්ධයට ඇමරිකාව ඇතුලු වූ පසු යුද්ධය සදහා යුධ නැව් නිපදවීම ඇරඹිණ. මේ යුධ නැව් සදහා ආරක්ෂක වානේ තහඩු (armor plates) පුද්ගලික අංශයෙන් මිලදී ගන්නා විට  ඔවුන් අධික මිලක් ඒවාට අය කරන්නේ යැයි සැක සිතූ ඇමරිකානු රජය, රජයේ එවැනි කර්මාන්තශාලාවක් ආරම්භ කිරිමට තීරණය කලේය. එවිට එම තහඩු පුද්ගලික අංශයෙන් ලබා ගන්නවාට වඩා 30% ක් අඩු මිලකට ලබාගත හැකි යැයි ඇස්තමේන්තු කෙරිණ. 

නමුත් අහෝ ඛේදයකි! රජය ව්‍යාපාර කරන්නට ගියහොත්, ඔච්චර බලගතු ඇමරිකානු රජයටත් වැරදේ! 

කර්මාන්තශාලාවේ වැඩ අවසන් වූයේ යුද්ධය අවසන් වී අවුරුදු 3 නකට පසුවය. යකඩ තහඩුවල මිල පුද්ගලික අංශයෙන් ලබාගත් මිල මෙන් දෙගුනයක් විය. 

ඇමරිකානු රජය පාඩමක් ඉගෙන ගෙන සිල්ලර වෙළදාමෙන් ඉවත්විය. අපි කවරදා එසේ පාඩම් ඉගෙන ගන්නෙමුද? 
  

මේ දවස්වල රාජ්‍ය ව්‍යාපාර පෞද්ගලිකකරණය කිරීම ගැන රටේ ලොකු ආන්දෝලනයක් පවතී. බොහෝ දෙනෙකු පෞද්ගලිකකරණයට අකමැති බව පෙනෙන නමුදු, මට නම් හැඟෙන්නේ නිශ්ශබ්ද බහුතරය පෞද්ගලිකකරණයට අකමැත්තක් නොමැති බවයි.

ඇත්තෙන්ම පෞද්ගලිකකරණයට කෙනෙකු අකමැතිවීම පුදුම සහගතය. එයට හේතු කිහිපයකි.

1.රජයට කාර්යක්ෂවම ව්‍යාපාර කරන්නට බැරි පහත සඳහන් හේතු නිසාය.

අ.) ආණ්ඩු දුවන්නේ දේශපාලඥයන් මිස ව්‍යාපාරිකයන් නොවේ. ඔවූහූ දුර නොබලති. බලන්නේ ඊලඟ ඡන්දය දෙසය.

ආ.) දේශපාලඥයන්ට අවශ්‍ය ව්‍යාපාර දියුණු කිරීම නොවේ, ප්‍රසිද්ධියය.

ඇ.) රජය වියදම් කරන්නේ ඔවුන්ගේ මුදල් නොවේ. අපේ මුදල්ය. ව්‍යාපාරිකයින් වියදම් කරන්නේ ඔවුන්ගේ මුදල්ය. ව්‍යාපාරිකයින් පාඩු කරගත හොත් එයින් විනාශ වන්නේ ජනතාවගේ මුදල් නොවේ.  

ඈ.) සාර්ථක ව්‍යාපාර දුවන්නේ, පුද්ගලයෙකුගේ තීරණ වලිනි. රජයේ සුප් එකට කෝකියන් රාශියකි.

ඉ.) රජය ව්‍යාපාර කරන විට රජය ඒවා හරියාකාරව පාලනය කරන්නේ නැත. උදා: ලංගම බස් වලට දුම් සහතික ගැනීමට අවශ්‍ය නොවීම.

2. ශ්‍රී ලංකාවේ රජයෙන් ව්‍යාපාර කරගන්නට ගොස් ඇතිකර ගත් අනිසි ප්‍රතිඵල සම්බන්ධව ඕනෑතරම් උදාහරණ තිබේ. හොඳම එක ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් සේවයය. මීට අවුරුදු 8 කට පෙර රජයට ගන්නා අවස්ථාවේ වර්ෂයකට බිලියන 7 ක් ලාභ ලැබූ ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් සේවය, ඉන්පසු ගිය අවුරුද්ද දක්වා කරගෙන ඇති පාඩුව බිලියන 135 කි. මෙයට අවුරුදු 8 කට පෙර ලැබූ ලාභය පුද්ගලික කලමනාකාරිත්වය යටතේ දිගමට ලැබුවේ නම්, එහි මුලු ප්‍රමාණය බිලියන 56 කි. මෙයින් 40% ක් බඳු වශයෙන් ලැබුනේ නම්, එම මුදල බිලියන 22 ක් වේ. පාඩුවේ එකතුව බිලියන 157 කි. කොළඹ සිට මහනුවරට එක්ස්ප්‍රස් වේ එක හදා එතැන සිට දඹුල්ලටද එකක් හදන්න තරම් ප්‍රමානවත් මුදල්ය.

3. තවත් හොඳම උදාහරණයක් වන්නේ ලංගම බස් සේවයයි. දැන් ලංකාවේ පොදු ප්‍රවාහන සේවය පාවිච්චි කරන ජනතාවගෙන් 10% ක් වත් ලංගම පාවිච්චි කරන්නේ නැත. එක බසයකට සේවකයන් 20 ක් පමණ සිටිති. අපි මසකට ජනතාවගේ මුදල් ලංගම නොගිලී තබා ගැනීමට ඟඟට ඉනි කපන්නා සේ දමන්නෙමු. පුද්ගලික බස් හිමියේ මේ අතරතුර පාඩු වසා ගැනීමට අපෙන් සල්ලි නොඉල්ලා, ප්‍රවාහන සේවයෙන් කීයක් හරි හම්බ කරගෙන රජයට බඳුත් ගෙවති. ඒ අතර ලංගම ජනතාවට අයිති ට්‍රිලියන ගණනක දේපල ඩිපෝ හා කාර්යාල ලෙස ඉතා අකාර්යක්ෂම ලෙස පරිහරනය කරයි.

4. දුම්රිය සේවය, මිහින් ලංකා, ස:තො:ස: සහ තවත් දහසකුත් රජයේ ව්‍යාපාර මෙලෙස ජාතියේ රුධිරය ගලා යාමට සලස්වා, ජාතිය දුප්පත්ව තබා ගැනීමට ලොකු මෙහෙවරක් ඉටු කරයි. ඇත්තෙන්ම මේ රජයෙන් දුවන ව්‍යාපාර ටික වහාම පුද්ගලීකරණය කලහොත් අපේ රටට බලාගෙන ඉන්දැද්දීම දියුණු වන්නට පුලුවන.

මෙවැනි ජාතියේ ආර්ථිකය විනාශ කරන රජයෙන් කලමනාකරණය වන ව්‍යාපාරයන් අතර කිරීටයේ මැණික ධීවර සංස්ථාවය. එයින් කෙරෙන්නේ, ඇත්තෙන්ම කරන්නට හදන්නේ, පුද්ගලික ධීවරයන් අල්ලන මාලු රටපුරා අප වැනි පාරිභෝගිකයන්ට පහසු මිලට හොඳ තත්වයෙන් ලබාදීමය. එහෙත් ලංකාවේ ජනයාගෙන් 1% ක් වත් එම සංස්ථාවෙන් මාලු මිලදී ගන්නේ නැත. සංස්ථාවේ සේවකයන් 700 ගණනක් සිටිති. වාහන සහ වෙළදසැල් බොහෝ ගණනක් තිබේ. ලගකදී අවුරුදු 7 ක් ශීතකරණවල තිබූ මාලු ටොන් 3 ක් සංස්ථා පරිශ්‍රය ඇතුලේම වලලන්නට ගොස් ඇතිකල දුර්ගන්ධය නිසා, අසල්වැසියන් විරෝධය පලකිරීමක් රූපවාහිනී ප්‍රවෘත්තිවල පෙන්වන ලද්දේය. මෙම සංස්ථාව පවත්වාගෙන යාමට අපි කෝටි ගණනක් මුදල් වැය කරන්නෙමු.  

ඇත්තෙන්ම එය සංස්ථාවේ ක්‍රියාවලිය දෙස සැලකිල්ලෙන් නිරීක්ෂණය කරන විට පුදුම හිතේ. මෙය මධුර ජවනිකාවකි.  එවැනි සංස්ථාවක් ඇතිකරන ලෙසට අපි කවුරුත් ඉල්ලා සිටියේ නැත. එයින් බලාපොරොත්තු වූ සේවය සිදු වන්නේත් නැත. කවදාවත් පුද්ගලික මාලු වෙළෙන්දන් සමග තරඟකර ඔවුනට ලාභයක් ගන්නටත් බැරිය. අන්තිමට සිදුවන නොවැලැක්විය හැකි පාඩුව අපි ගෙවිය යුතුය.

මාලු නොකා මාලු සදහා මුදල් ගෙවීමට සිදුවීම ජාතියේ අවාසනාවකි.ඇත්තෙන්ම පොදු ජනතාව මෙවැනි පිස්සු කෙලීම් වලට විරුද්ධව පාරට බසින්නේ නැත්තේ ඇයිද යන්න මහත් ගැටලුවකි.  

ක්‍රීඩාව කා සඳහාද?

ක්‍රීඩාව කා සඳහාද?

මේ ලඟකදී මම, ජනාධිපතිතුමා ක්‍රීඩා නිලධාරීන් සමූහයකට ඔවුන්ගේම ක්‍රීඩා උත්සවයකදී කථාවක් පවත්වනවා රූපවාහිනියෙන් දැක්කෙමි.

එහිදී ඔහු වත්මන් ක්‍රීඩා ඇමතිවරයාට ඔප දැමූ ප්‍රශංසාවක් පුදකලේය. ඔහු එහිදී කියා සිටියේ ක්‍රීඩා නිලධාරීන්ගේ වැටුප් සහ නොයෙකුත් වරප්‍රසාද සදහා මේ තරම් කැබිනට් එකේ අරගල කරන ක්‍රීඩා ඇමතිවරයෙකු, ඔහුගේ දේශපාලන ජීවිත කාලය තුල දැක නොමැති බවයි. යම් කෙනෙකු කරන හොඳක් අගය කිරීම හොඳ නායකයෙකුගේ ලක්ෂණයකි. එහෙත් ඉහත සඳහන් කල සිද්ධියේ පොඩි වැරැද්දක් ඇති බව හැඟේ. එයට හේතුව මහජනයා විසින් පත් කරන ලද මහජන නියෝජිතයින්ට, යම් රාජකාරියක් පැවරුන විට, ඔහුගේ ප්‍රමුඛ වගකීම වන්නේ ජනතාවට ඇති වගකීම නිසාය.

ඒ පැත්තෙන් බලන විට ක්‍රීඩා අමාත්‍යවරයෙකුට පැවරෙන, ජනතාව සදහා ඉටුකල යුතු වගකීම් මොනවාද?

1.සාමාන්‍ය ජනතාවට තමන්ට නිදහස් වේලාවල, යම් ක්‍රීඩාවක යෙදීමට අවකාශයන් ඇති කිරීම.

2.ජනතාව එවැනි ක්‍රීඩාවලට යොමු වීමට උනන්දු කිරීම සහ ඔවුන්ට ඒ සදහා පුහුණුවක් ඇති කිරීමට අවකාශ ඇති කිරිම.

3.රටෙහි සෑම දරුවෙකුටම, ලංකාවේ දැන් පැවැත්වෙන ක්‍රීඩා සදහා හැකියාවක් තිබේදැයි උරගා බැලීමට අවස්ථා ඇති කිරිම.

4.එම උරගා බැලීම් වලින් යම් ක්‍රීඩාවක ඉදිරියට යා හැකියැයි හැගෙන දරුවක් තෝරා බේරා ගෙන, ඔවුන්ට තම ගම් ප්‍රදේශය කිට්ටුවම හොඳ පුහුණුවක් ලබාදීම.

5.එම පුහුණු වලින් ඉදිරියට එන දක්ෂයින් විශේෂඥ පුහුණුවකින් අන්තර් ජාතික මට්ටමකට ගෙන ඒම.

මේ ක්‍රීඩා ඇමති ගෙන් හෝ එසේත් නැත්නම් ඊට පෙර ක්‍රීඩා ඇමති කෙනෙකුගෙන් හෝ ජනතාවට මෙවැනි සේවයක් සිදුවූයේ දැයි හිතන්නට අමාරුය. ඇත්තෙන්ම ඒ ගැන කථා කරනවාවත් ඇහෙන්නේ නැත.  

විශේෂයෙන් අන්තර් ජාතික තරඟ වලදී අප ක්‍රීඩකයන් ලබා ගන්නා තත්වයන් හා ජයග්‍රහන වලින් එවැනි තත්වයක් මෙරට නොමැති බව හොදින්ම පැහැදිලි වේ. මෙයට අපේ රටේ ජනගහනය අඩු වීම හෝ අපි දුප්පත්වීම හේතු ලෙස පෙන්වා ප්‍රශ්නය මගහැරීමට නොහැක. මක්නිසාද අපට වඩා ඉතා කුඩා රටවල් එසේම අපට වඩා දුප්පත් රටවල් අන්තර් ජාතික තරගවල අපට වඩා බොහෝ සාර්ථක වී ඇති නිසාය.

අඩු තරමේ ගමක ළමයෙකුට හෝ වැඩිහිටියෙකුට හවසට ගොස් මේස පන්දු ක්‍රීඩා කරන්නට, බැඩ්මින්ටන් ටිකක් ගහන්නට එහෙමත් නැත්නම් අඩු තරමින් දාන් හෝ කැරම් ගැසීමටවත් රජයෙන් පිලවෙලක් ඇතිකර තිබේද?

ගම්වල මිනිසුන්ට හැන්දෑවට කසිප්පු ටිකක් බීම හැර වෙනත් විනෝදය ගෙන දෙන යමක් කිරීමට ඉඩ ප්‍රස්තාවක් ඇතිකර තිබේද?

රජයේ හා ක්‍රීඩා ඇමතිගේ ප්‍රම්‍රඛ සහ ප්‍රථම වගකීම එයයි. ඒ කිසිවක් නොකර ඒ සදහා ජනතාවගේ මුදලින් පත්කර සිටින ක්‍රීඩා නිලධාරීන් බලා ගැනීම නොවේ. එසේ කිරීම හරියට සුපර් මාකට් එකේ පරමාර්ථය එහි වැඩ කරන සේවකයන්ගේ සුභසාදනය වැනි අදහසකි. ඇත්තෙන්ම එය කලමනාකරණය කල යුත්තේ පාරිභෝගිකයන්ගේ පහසුව සදහාය. පාරිභෝගිකයන්ගේ පහසුව ඇති කිරීම සදහා සේවකයන් හොඳින් බලා ගැනීම වරදක් නොවේ. නමුත් එය මූලික පරමාර්ථය කර නොගත යුත්තේය.

මෙහි උච්චම අවස්ථාව එලඹුනේ මෙවර ඔලිම්පික් ගිය අපේ කණ්ඩායමෙනි. එහි ක්‍රීඩකයන් 9 දෙනෙකු හා නිලධාරීන් 40 කට වැඩි ප්‍රමාණයක් (හරි ගාන සොයා ගැනීමත් ඉතා අපහසුය.) සිටියහ. ඇත්තෙන්ම එක අතකින් අප මෙවර ඔලිම්පික් තරගයේ නිලධාරී ක්‍රීඩක අනුපාතයෙන් පළමු තැන ගෙන ඇති බවට සැකයක් නැත්තේය. සුදුසුකම් වට වලින් තේරුනේ ක්‍රීඩකයන් 4 දෙනෙකු පමණි. ඔවුනුත් also ran වූහ.

 නිලධාරීන් බලා ගැනීම පිළිබඳව ප්‍රශංසා අසන ඇමතිවරු ඊලඟ ඔලිම්පික් එකට නිලධාරීන් ගුවන්යානයක්ම පුරවා ඇරියොත් එය පුදුම වන්නට කාරණයකුත් නොවේ.        

අප නැති ලෝක දේශපාලන සිතියමෙන් කුමන ඵලයක්ද?

ආචාර්ය රොනල්ඩ් ඉන්ග්ල්හාට් ලෝකයේ රටවල්වල සංස්කෘතික දැක්ම ද්විමාන තලයක සිතියම්ගත කරන ලදී. එහි Y අක්ෂයේ ගතානුගතිකත්වය සහ ආගම, නීතියට සහ බලයක් ඇති පුද්ගලයන්ට ගරු කිරීමේ වැදගත්කම, ජාත්‍යාලය, ගබ්සා කිරීම සහ නැවත සුව කල නොහැකි රෝගීනට සිය දිවි නසාගන්නට ඉඩ දීම වැනි කරුණු පිලිබදව රටවල් වල සාමාන්‍ය ජනයාගේ පිළිගැනීම් ස්ථාන ගත කරන ලදී. එහි පහළ පැත්තේ ජාත්‍යාලය පවුල සහ ගබ්සා වලට විරුද්ධ වීම වැනි ගතානුගතික (Traditionalist).  එහි උඩ කෙලවරේ ඇත්තේ මෙම කරුණු සම්බන්ධයෙන් නිදහස් මත දරන රටවල්ය. ඉන්ග්ල්හාට් ප්‍රස්ථාරයේ X අක්ෂයේ පරීක්ෂා කෙරෙන්නේ සාමාන්‍ය ජීවිතයේ හැසිරීම සහ ඇදුම්, විවිධත්වයට ගරු කිරීම, අලුත් දේවල් වලට ඇති කැමැත්ත, සාමාන්‍ය ප්‍රවාහයේ නොවන ජීවිත ගත කරන්නට කැමති මිනිසුන් දෙස බලන ආකාරය, දේශපාලනයේ ක්‍රියාකාරී වන්නට ඇති කැමැත්ත යනාදියයි.

 X අක්ෂයේ දකුණු කෙලවරට වන්නට තිබෙන්නේ මෙහි නිදහස් මත දාරීන්ගේ අදහස්ය. එහිත් වම් පැත්තේ තිබෙන්නේ ගතානුගතික නිදහස් මත නොදරන රටවල්ය. මෙම සිතියම යම් එක් මිනිසෙකු කොතැනක සිටින්නේදැයි බලාගන්නට හෝ එසේත් නැත්නම් පොදු වශයෙන් රටක් තිබෙන්නේ කොතනදැයි මෙහි සිතියම් ගත කරන්නට පුලුවන.

මෙම මුල් සිතියමේ ශ්‍රී ලංකාව ඇතුලත් කර නොතිබුණි. එසේ ශ්‍රී ලංකාව අඩංගු කල නොතිබුනේ කුමන හේතුවක් නිසාද යන්න මම කල්පනා කර බැලුවෙමි. එයට හේතු පහත සදහන් දෑ වලින් එකක් වෙන්නට පුලුවන

1. ලංකාවේ ජනගහණය මෙහි අඩංගු කිරීමට තරම් ප්‍රමාණවත් නොවීම.

2. ලංකාවේ තිබෙන විවිධ වෙනස් අදහස් සහ දෘෂ්ටීන් නිසා පොදුවේ රටක් වශයෙන් මෙවැනි කරුණු පිලිබදව ස්ථාන ගත විය යුත්තේ කොතනදැයි කෙනෙකුට අදහසක් ගැනීමට ඉතා දුෂ්කර වීම.

3. මෙම අදහස වැඩි දියුණු කිරීමට සම්බන්ධ වී ඇත්තේ, ඇමරිකාවේ මිචිගන් විශ්ව විද්‍යාලය නිසා ලංකාව අඩංගු නොකිරීම බටහිර කුමන්ත්‍රණයක් වීම.

4. ලංකාව ස්ථානගත වන්නේ සිතියමෙන් පිටත විම.

ඉහත  1 විය නොහැක. එයට හේතුව ලංකාවට වඩා ජනගහණය බොහෝ අඩු එසේම එතරම් ප්‍රසිද්ධ නොවන රටවල්ද මෙහි අඩංගු වීමයි. උදාහරණයක් වශයෙන් මෙහි තිබෙන මොල්ඩෝවා රාජ්‍යයේ ජනගහණය මිලියන 3.5 කි. අපේ ජනගහණයෙන් 1/6ක් පමණි.

බටහිර කුමන්ත්‍රණත් එතරම් පිළිගත නොහැකි නිසා මෙයට වඩාත්ම විය හැකි හේතුව ඉහත 2 යැයි මට හිතේ. ජාතියේ නොයෙකුත් ස්ථරයන්හි සහ ස්ථානයන්හි එක්  එක් සමාජ ස්ථරයන් සහ නොයෙකුත් අදහස් දරන X අක්ෂයේ බිංදුවේ සිට අන්තය දක්වා විසිරෙන අතර, Y අක්ෂයේ ස්ථානයද එලෙසම ජාතිය තුල බොහෝ වෙනස්කම් වලට භාජනය වේ.

උදාහරණයක් වශයෙන් අපගේ ඉඩම් නීති, නිතිය පසඳලීම අලුත් දෑ පිලිබදව සිතන ආකාරය යනාදියේ හරි අදහසක් සොයා ගැනීම ඉතාමත් අපහසුය. විශේෂයෙන්ම අපගේ සෞඛ්‍ය සේවය, අධ්‍යාපනය, පාරවල් අයිනේ ආගම ඇදහීම, වැනි බාහිරට පෙනෙන නොයෙකුත් විකෘතීන් නිසා, කෙනෙකුට අපි ඇත්තටම කුමක් හිතන්නේදැයි හෝ කුමන පරමාර්ථයන් සහ අදහස් අප තුල ඇත්තේදැයි මැන ගැනීමට ඇති අපහසුතාවය සංසන්දනාත්මකව ඉතාමත් දුෂ්කර යැයි සිතේ.

අපි මේ සිතියම ඇතුලට දැම්මොත් මුලු සිතියමම අවුල් වී යන්නට ඉඩ තිබේ යැයි ආචාර්ය රොනල්ඩ් ඉන්ග්ල්හාට් සිතුවා වන්නට පුලුවන.

මෙම සිතියමේ අඩංගු රටවල් සහ ඒවගේ සාමාන්‍ය දර්ශනයන් සහ ජීවත් වීමේ රටාවන් සමග, අපගේ හැසිරීම සහ අදහස් සංසන්දනය වන්නේ කෙසේදැයි සිතා, මම සිතියමේ සුදු පැහැති තිතක් ලෙස ශ්‍රී ලංකාව ඇතුලත් කලේ සාමාන්‍යයෙන් අප ආසන්නයේවත් කොතනැක සිටින්නේදැයි නිකමට බැලීමටය.

මෙම ජිග් සෝ පසලයේ තවත් කොටස් තිබිය හැකිද?

රජයේ නොවන වෛද්‍ය විද්‍යාල ඇතිකල හොත් ලැබෙන ලාභ අලාභ, වාසි අවාසි, සහ යස අයස, ඒවා ලැබෙන්නේ කාටද යන්න වගු ගත කලේ හරියටම මෙම ප්‍රශ්නය කොටස් වලට බෙදා විශ්ලේෂණය කිරීම සඳහාය.
මෙම ජිග් සෝ පසලයේ තවත් කොටස් තිබිය හැකිද?  

	වාසි ලබන අය	හේතු	අවාසි වන අය	හේතු
1	වෛද්‍ය විද්‍යාල අයිතිකරුවන් සහ සමාගම්	ලාභ ලැබීම
2	ඉගෙන ගන්නා සිසුන්	පිටරට යනවාට වඩා අඩු මුදලකින් මෙරටදීම තමන් බලාපොරොත්තු වන රැකියාවට පුහුණුව ලබා ගැනීම
3	දස දහස් ගණනක් කෙලින්ම හා වක්‍රව රැකියා ලබන්නන්	මෙතෙක් නොතිබූ වර්ගයක රැකියා බිහිවේ.
4	පොදු ජනතාව	විදේශ විනිමය ඉතිරිය සහ විදෙස් සිසුන්ගෙන් විදේශ විනිමය ගලාඒම
5	පොදු ජනතාව	දැනට සංසන්දනාත්මකව ඉතාමත් අඩු ඒක පුද්ගල වෛද්‍යවරු ප්‍රමාණය වැඩිකර ගැනීමට පුලුවන් වේ. (ශ්‍රී ලංකාව 0.68/1000, කියුබාව එමෙන් දහ ගුනයක්)
6	පොදු ජනතාව	මෙහි දක්වා ඇති සෑම හේතුවකින්ම ලැබෙන වක්‍රාකාර   ප්‍රයෝජන
7	වෛද්‍ය සිසුන්ගේ දෙමව්පියන්	1.තමන්ගේ දූ දරුවන්ට රට තුලම අධ්‍යාපන නිදහස ඇතිවීම 2.පිටරට යවනවාට වඩා අඩු වියදම 3.දරුවන් තමන්ගේ රටේ ඉන්න නිසා සැනසිල්ල
8	ලංකාවේ සෞඛ්‍ය සේවය	වෛද්‍ය හිඟය නැතිකර ගැනීමට හැකිවීම
9	ලංකාවේ සංචාරක කර්මාන්තය	පිරටින් එන සිසුන් වැඩිවීමෙන් ලංකාව ගැන සංචාරක උනන්දුවක් ඇතිවීම
10	ලංකාවේ ප්‍රතිරූපය	කම්කරු ප්‍රතිරූපයේ සිට දැනුම කේන්ද්‍රයක් ලෙස
1			දැනට වෛද්‍ය ව්‍යාපාරයේ යෙදී ඉන්නා වෛද්‍යවරුන්	ඉල්ලුම සහ සැපයුම න්‍යාය
2			වයෝවෘධ, සෝවියට් චින්තනය ඇති මාක්ස්වාදීන්	අසාර්ථක හා අසමර්ථවූ සෝවියට් කොමියුනිස්ට් වාදය ගැන බලවත් ශෝකයෙන් පසුවන මෙවැන්නන්ට එම දර්ශනයේ අවසාන බලකොටුවත් බේරා ගැනීමට සටන් කල හැකිවීම
3			පිටරටට සිසුන් යවන ඒජන්සි කම්පැනි	ලාභ අඩුවීම
4			ඕස්ට්‍රේලියාව, නවසීලන්තය, ඉන්දියාව, පකිස්තානය,බංගලාදේශය, ජෝර්ජියාව,චීනය වැනි අපගේ සිසුන් වෛද්‍ය අධ්‍යාපනය ලැබීමට යන රටවල්	අපේ සිසුන් එම රටවලට ඒම නැතිවීමන් එම රටවල පුද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල වලට ආදායම අඩුවීම
5			ඉන්දියාව	ශ්‍රී ලංකාවට සැමවිටම අඩු තක්සේරුවක් කරන ඉන්දියාවට තම රටෙන් සිසුන් මෙහාට ඒමට පටන් ගත් විට ඇතිවන ලැජ්ජාව

රජයේ නොවන වෛද්‍ය විද්‍යාල ; වගුව සමබරද?

මම ඊයේ පුද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ දෙමව්පියන්ගේ රත්නපුරේ තිබූ සම්මන්ත්‍රණයක් අවුල් කරන්නට උත්සාහ කරන සිද්ධියක් ටි වී එකේ දැක, එලෙස මෙතරම් පුද්ගලික වෛද්‍ය විද්‍යාල වලට විරුද්ධව රංඩුකර ගන්නට තරම් උනන්දුවක් ඇත්තේ කාටදැයි සිතුවෙමි.
එහෙත් එතරම් ක්‍රෝධයකින් ඒවාට විරුද්ධ වන්නට කෙනෙකුට හෝ කණ්ඩායමකට ඇති හේතුව කුමක්දැයි බලන්නට පහත ආකාරයෙන් රජය නොවන වෛද්‍ය විද්‍යාල ඇති කිරීමෙන් සිදුවන වාසි සහ අවාසි වගු ගත කලෙමි.
අවාසි තීරුවේ එක් නොවැදගත් අවාසියක් හැරෙන්නට වෙනත් කිසිවක් හොයා ගන්නට අපහසුය. ඇත්තෙන්ම මේ කණ්ඩායම කුමන හේතුවක් නිසා මෙලෙස විරුද්ධ වන්නට ඇද්ද?

වාසි	අවාසි
බිලියන ගණනක විදේශ විනිමය රටෙහි ඉතිරිවේ.	පිටරට අධ්‍යාපනයට ළමයි යවන ඒජන්සි කම්පැනි වලට ව්‍යාපාර අඩුවේ.
විදේශ සිසුන් පැමිණීම නිසා බිලියන ගණනක් විදේශ විනිමය රට තුලට පැමිණේ.
කෙලින්ම සහ වක්‍රාකාරව රැකියා දස දහස් ගණනක් ඇතිවේ.
ලංකාවේ තිබෙන සාමකාමී පරිසරය සහ අන්තවාදී ක්‍රියා වලින් තොර වීම නිසා පිටරට සිසුන්ට මෙහි පැමිණ ජීවත්වීමට පහසුය.
ශ්‍රී ලංකාවට දැනට තිබෙන එතරම් ගෞරවයක් නැති ප්‍රතිරූපය දැනුම කේන්ද්‍රයක් ලෙස හොඳ පැත්තට වෙනස් වේ.
දස දහස් ගණන් දරුවන් අධ්‍යාපනයට පිටරට යවන දෙමව්පියන්ට, අඩු වියදමකින් මෙරටදීම ඒ කටයුත්ත කරගත හැක.
එම දෙමව්පියන්ට දරුවන් රටේ සිටිම මහත් අස්වැසිල්ලකුත් වනු ඇත.
වියදම අඩුවන හෙයින් වැඩි සිසුන් ප්‍රමාණයකට අධ්‍යාපනය ලබා ගැනීමට හැකිවනු ඇත.
බඳු ගෙවන ජනතාවගේ මුදල් වියදම් වන්නේ නැති නිසා, එම මුදල් අධ්‍යාපනය,සෞඛ්‍යය සහ රටේ සංවර්ධනයට යෙදවිය හැක.
සංසන්ධනාත්මකව ඉතාමත් අඩු තත්වයක පවතින (0.68/1000) ඒක පුද්ගල වෛද්‍යවරුන්ගේ ප්‍රමාණය ඉක්මනින් වැඩිකර ගන්නට පුලුවන.
මැදපෙරදිගින්, විශේෂයෙන් එම ප්‍රදේශයේ දැන් තිබෙන ප්‍රශ්න නිසා, බොහෝ සිසුන් ශ්‍රී ලංකාවට අධ්‍යාපනය සදහා පැමිණීම නිශ්චිතය.
සිසුන් විශාල ප්‍රමාණයක් මෙහි පැමිණීම නිසා ලැබෙන ප්‍රසිද්ධියෙන් සංචාරක ව්‍යාපාරයටද රුකුලක් වෙයි.