පෝට් සිටි පනත පිළිබඳව මගේ දැකීම

රටේ භෞමික අඛණ්ඩතාවය සඳහා බොහෝ කලක් සටන් කළ පුද්ගලයකු ලෙසට, පෝට් සිටි පනත නිසා නැවතත් එම් අඛණ්ඩතාවයට හානියක් සිදු වන්නට යන බව ිතරම ප්‍රකාශ වන නිසා මම ඊයෙ රෑ පැය තුනක් ගත කර පෝට් සිටි පනත පිටු 76 ම ොහෝ ප්‍රවේශමෙන් කියවා බැලුවෙමි. එහෙත් එය සම්පූර්ණයෙන් කියවා බලා ටික වේලාවක් කල්පනා කළ විට මට වැටහුනේ මෙම පනත පෝර්ට් සිටිය වැනි අන්තර්ජාතික වෙළඳ සහ බැංකු පවත්වාගෙන යාමට යෝජනා කරන ස්ථානයකට ඉතාමත් අවශ්‍ය වූ වැදගත් පනතක් බවය. මෙසේ රටේ සාමාන්‍ය ක්‍රමයෙන් බොහෝ වෙනස් ව පවත්වාගෙන යාමට අදහස් කරන යම් ප්‍රදේශයකට විශේෂ පහසුකම් සහ වෙනස් නීති හඳුන්වා දීම කළ යුත්තක් ම ය. එසේ නොකර එහි ආයෝජනයන්ට සහ වෙනත් වැඩ වලට පැමිණෙන විදේශික මිනිසුන්ට ලංකාවේ රජයේ ආයතන වලින් ඒවා කරගන්න යයි පැවසීම පෝට් සිටියේ නියත මරණය වෙයි. ලංකාවේ යම් රාජ්‍ය ආයතනයකට විශේෂයෙන්ම යම් දේපළ පිළිබඳ අධිකාරි බලතල තිබෙන ආයතනයකට කිසියම් වැඩක් කරගන්නට කිසියම් අනුමැතියක් ලබා ගන්න ගිය ඕනෑම පුරවැසියෙකු මගේ ඉහත කියමන සමග එකඟ වනවා නොඅනුමානය. මෙම පනතේ ඇති අනික් සියලු බලතල සහ අයිතිවාසිකම් ාමාන්‍ය කුඩා නගරයක නාගරික අධිකාරියකට ඇති බලතල වලින් එහා යන ඒවා ලෙසට කිසිලෙසකත් පෙනෙන්නේ නැත. අනෙක මෙම පත් කරන කොමිසම බොහෝ දේවල් පණ තනුවත් කළ යුතු වන්නේ හා සම්බන්ධ රාජ්‍ය ආයතන හා එක්ව කටයුතු කිරීමෙනි. ඒ නිසා මෙම දූපතට පගේ රටේ සාමාන්‍ය නීතිය බලපෑමක් ඇති නොවන බවට යම් මහජන මතයක් ඇති කරන්නට උත්සාහ කරන පිරිස් එවැනි මතයක් ඇති කරන්නට උත්සාහ කරන්නේ කුමන හේතුවක් මත දැයි මට නම් නොතේරේ. ලංකාවේ මෙවැනි විශේෂ කලාප ඇති කිරීම අපට ආගන්තුක කටයුත්තක්ද නොවේ. නොයෙකුත් වකවානුවලදී ඇති කරන ලද නිදහස් වෙළඳ කලාප වලට ද මෙවැනි ටේ සාමාන්‍ය නීතියට තරමක් වෙනස් පහසුකම් ලබා දුන් අතර ම ආයතන තවමත් ඉතා හොඳින් ක්‍රියාත්මක වනු අපට දකින්නට පුළුවන. මෙවැනි අන්තර්ජාතික වෙළෙඳ සහ බැංකු නගරයකට අපගේ කම්කරු නීති බලපැවැත්වෙනවා යැයි සිතමු. කෙනෙකු රැකියාවේ වැඩ හොද නැති නිසා රැකියාවෙන් ඉවත් කළ පසු කච්චේරියේ කම්කරු විනිශ්චය සභාවට ගොස් එම ආයතනයට විරුද්ධව නඩුවක් පවරනවා යැයි සිතමු. මේවා වැල්වටාරම් වී අවුරුදු ගණන් ගත වන විට කුමන අසීරුතාවයකට පත් වන්නට පුලුවන්ද, එවන් අත්දැකීම් ඇති, හෝ ඒ පිළිබඳව අසා ඇති ආයෝජකයන් ලංකාවේ මෙවැනි ස්ථානයක ආයෝජනය කිරීමට පැමිණිය හැකි දැයි අපට සිතිය හැකිද, දැන් අප මෙවැනි ආයෝජන සඳහා තරඟ කරන්නේ සිංගප්පූරුව ඉන්දියාව මලයාසියාව වැනි අපට වඩා බොහෝ ඉදිරියෙන් සිටින බොහෝ අදහස් වලින් නූතන රටවල් සමග ය. එවැනි රටවල් සමග තරග කිරීමේ දී අපේ මේ යල්පැන ගිය නීතිරීති සහ රාජ්‍ය ආයතන මගින් කළමනාකරණය වළ සහ පාලනය වන ක්‍රමවේදයක් තුළ කිසිසේත්ම කළ නොහැකි වෙයි. ඒ සඳහා එම තරඟ කිරීමට අපට යම් හැකියාවක් ලබාදෙන ුත් ක්‍රමවේද සහ පහසුකම් සපයන ක්‍රම අප විසින් සාදාගත යුතුය, මේ පනතින් කරන්නට හදන්නේ එය බව පැහැදිලිවම පෙනේ. එහෙත් පනතේ මට පෙනෙන එකම වැරැද්ද ජනාධිපතිවරයා විසින් පත් කරන කොමිසම පිළිබඳවයි. ඔහූ ඒ සඳහා හොඳ අවබෝධයක් ඇති දක්ෂ සාමාජිකයින් පත් කරන බව පනතේ කියනු ලැබේ. නමුත් ඒ සඳහා යම් නියාමකයන් අතුලු කර නොමැත. අපගේ අත්දැකීම් අනුව ලංකාවේ දේශපාලකයන් පිළිබඳ එතරම් විශ්වාසයක් අපට තියන්නට ද නුපුළුවන මෙවැනි කටයුත්තකදී නියාමන වශයෙන් උපාධියක් පශ්චාත් උපාධියක් අවුරුදු 10ක අත්දැකීමි වැනි දේවල් ඇතුළු කිරීම එතරම් අලංකාර නොවන බව සත්‍යය. නමුත් ඒ අතරම ජනාධිපතිවරයාට මේ තරම් අන්තෝ මතික බලයක් දීම ද එතරම් සුදුසු නැත. මෙම කොමිසම පත් කිරීමෙන් පාර්ලිමේන්තුව සම්පූර්ණයෙන් පැත්තකට දැමීමද සුදුසු නැති බව මගේ හැඟීමයි. එහෙයින් එම කොමිසම ජනාධිපතිවරයා විසින් නම් කළ පසු පාර්ලිමේන්තුවේ තේරීම් කාරක සභාවක් මගින් ඔවුන්ගේ සුදුසුකම් අත්දැකීම් සහ පෙර වැරදි පිළිබඳව මහජනතාව බලා සිටියදී, විවෘත පරීක්ෂණයක් පවත්වන්නේ නම් පනතේ ඇති මෙම අඩුව ද ඉවත් කර ගත හැකි බව මට සිතේ.