Ecery tree has a history

 Few years back a classmate of mine, who settled down in Germany an year or two after our  advanced levels, visited me at home with another classmate of mine. Since they were from the same neighbourhood they have kept in touch and closer to each other than me, to any of them.

I have however had met the guy who was living in Germany few times when he was here on holidays. His wife was a German lady and he had two sons typically European looking. My friend when I asked him those days what he is doing in Germany he said he drives a tramp car.

Last time he came to Sri Lanka for very unusual reason. Reason being that he wished to sell his parental house with 60 purchase of land because he is going to become a Buddhist priest and join a meditation centre samwhere near Colombo. He has spoken to several people but has not been able to find a serious buyer. 

So we had a short discussion over a  couple of drinks, and I offered him 150000 Rs a pearch , the total extent of the land was 60 purchases. Since he was going to become a monk first I remember I asked him whether he will have a drink with us. He said he has no problems and joined us for good booz that evening. 

I said I will give him Hundred and fifty thousand rupees a perch and keep my offer open for one  month, if he find somebody who offers him more than that, he can sell it to him. If not he can come to me at the end of the month to do the transaction. 

He did not like that and  said he agrees with my offer and wanted to do the transaction immediately. In few days we completed the transaction and the lawyer who officiated the transaction, was also a  classmate of us.

I really did not want this land  for myself but new it is situated in area where many new houses are being built. so I started exploring possibilities of selling the land to somebody else with some profit margin. There were many potential buyers but most of them wanted a smaller piece because they could not afford a large land like 60 perches.

So I decided to make the land into three blocks and sell. Got another classmate of mine who is a surveyor to do that. But because the house is at the centre of the land, it was difficult to divide the land into three equal size buildable blocks. 

So there was house that should be removed, and preferably without any cost. I  asked several people, who would be interested in such a task. Some  people showed interest, but wanted me to pay for the removal. I went on looking for a person who would at least do it free of charge, taking the debris of the house for the labour and the effort of breaking down the house.

A friend of mine gave me businessman's telephone number of a businessman from madawala, the Muslim township in the area.........to be continued 

Things we take for granted

 After several tests done recently, I came to know that I may have an eye disease.  I was told how to be careful about this.  One of them was that when sleeping at night, you should not sleep on your hands or face down.

 When I tried to do this precaution, I realized how difficult it was.  It didn't take long for me to realize how comfortable it is to sleep on your hands.  There is a saying that to appreciate something you have to not get it.

 There are many things that we take for granted in life or that make us happy without seeing it.  While trying not to hold hands, I felt that it was something we had taken for granted.

 How many things like this must be  around us or being used by us without knowing it.

 The association of a good friend, the recollection of old sweet and perhaps adventurous memories, living in a place where there is a chance to grow a garden, being used to read books, being able to get inspiration from a movie, no matter how delicious the meal is, picking up a green chili pod, being able to go to the yard after dinner and walk for about fifteen minutes, having a space on Facebook to at least criticize some mistakes made by the government, being free to post a comment every now and then when you feel like it, When you are standing in the garden, 

seeing your pet come to your place and sit next to your leg and do its work, the dog that comes to your room if you wake up a little late and sits by the bed until you get up, etc., etc. How many things are there that allow you to lead such a life without slowing down?  We only see them when they are gone.

 I now realize that sleeping on my face is such a small pleasure.

අප නොදකින අපට සතුට ගෙන දෙන කුඩා දේවල්

 ලඟකදී කරන ලද පරීක්ෂණ කිහිපයකින් මට ඇස්වල රෝගී තත්ත්වයක් ඇතිවීමට ඉඩ තිබෙන බව දැන ගන්නට ලැබිණ. මේ සඳහා  ප්‍රවේසම් විය යුතු අයුරු මට පහදන ලදී. එයින් එකක් වූයේ රාත්‍රියට නිදා ගන්නා විට මුනින් අතට එසේත් නැත්නම් මුහුණ පහළට දමා නිදා ගැනීම නොකළ යුතු බවයි.

මේ ප්‍රවේශම් වීමත් කරන්නට උත්සාහ කරන විට මට තේරුනේ එය කොතරම් අපහසු වැඩක් ද යන්න ය. ඒ එක්කම මුනින් අතට නිදා ගැනීම කොතරම් සැප ගෙන දෙන එකක් දැයි මට වැටහෙන්නට වැඩි වේලාවක් ගියේ නැත. යමක් අගය කරන්නට එය නොලැබෙන්නට අවශ්‍ය යයි කියමනක් තිබේ. 

අපි ජීවිතයේ  taken for granted එසේත් නැත්නම් අපට නොපෙනී අප සතුටු කරන දේවල් , බොහෝ තිබේ. මුනින් අතට නො හිදා සිටීමට උත්සාහ කරද්දී ද මට දැනුනේ එයත් අපි විසින් මෙතෙක් කල් taken for granted යමක් ලෙසටය. 

මෙවැනි කොතරම් දේවල් අප නොදැනුවත්ව අප වටා තිබෙනවා ඇද්ද අප විසින් පාවිච්චි කරනවා ඇද්ද.

හොඳ මිතුරෙකු ගේ ආශ්‍රයක්, පැරණි මිහිරි සහ සමහරවිට adventurous මතකයන් සිහියට පැමිණීම, ගෙවත්තක් හදා ගැනීමට ඉඩ තිබෙන තැනක ජීවත් වීම, පොත් කියවන්නට පුරුදු වී සිටීම චිත්‍රපටයකින් ආශ්වාදයක් ලබාගැනීමට හැකිවීම, කොතරම් රස කෑම වේලක් වුවද අමු මිරිස් කරලක් එකතු කර ගැනීම, රාත්‍රි ආහාර ගත් පසු මිදුලට ගොස් විනාඩි පහළොවක් පමණ ඇවිදින්නට හැකියාව තිබීම, රජය විසින් කරන යම් වැරදි වලට අඩු තරමේ බනින්නට වත් ෆේස්බුක් එකේ අවකාශයක් තිබීම, ඉඳහිට හෝ තමන්ට හිතෙන වෙලාවකට න්ක් එකක් දැමීමට නිදහස තිබීම, ඔබ මිදුලේ  හිටගෙන සිටින විට ඔබගේ සුරතල් බලලා ඔබ සිටින තැනට පැමිණ ඔබේ කකුල ළඟින්ම ඉඳගෙන උගේ වැඩක් කරගනිමින් සිටීම  දැකීම, ඔබ ටිකක් අවදිවීමට පරක්කු වුනොත් ඔබගේ කාමරයට පැමිණෙන බල්ලා ඔබ නැගිට එනතුරු ඇඳ ලග ඉදගෙන සිටීම,......... යනාදී වශයෙන් එවැනි ජීවිතය  ඩල් නොකර ගෙනයාමට ඉඩ සලස්වන කරුණු කොපමණ තිබේද? අපට ඒවා පෙනෙන්නේ ඒවා නැති වූ විට ය.ක තද

මගේ මුනින් අතට නිදා ගැනීමත් ඒ වගේ කුඩා සැපක් බව මට දැන් වැටහේ.

ගමන් බලපත්‍රයේ බලය

 මම මුලින්ම කරේනගර්  නාවික කඳවුරේ සේවයට යන විට, එහි පැත්තක අළු පැහැති දිග බෝට්ටු කිහිපයක් නවතා දමා තිබිණ. ඒවායේ කොනක TAFII යනුවෙන් ලකුණුකර ඉදිරියට නොම්බරයක් ද දමා තිබිණ. 

සොයා බලන විට මේ acronym එකෙන් දැක්වෙන්නේ task force anti illicit immigration නැමැති ආයතනය බවත්, එහි කර්තව්‍යය වූයේ ඉන්දියාවේ සිට ලංකාවට හොරෙන් පැමිණෙන ඉන්දියානුවන් පැමිණීම නැවැත්වීම බවත් දැනගතිමි.

මෙවැනි තවත් බෝට්ටු සමූහයක් පලාලි යුධ හමුදා කඳවුරෙත් නවතා තිබෙනවා මම පසුව දුටුවෙමි. එමෙන්ම සංවිධානය 1963 සිට 1981 දක්වා පැවතුන බවත් දැනගත්තෙමි. මෙලෙස ලංකාවට ඉන්දියාවෙන් නීති විරෝධීව පැමිණි පිරිස එකල ලංකාවේ හැඳින්වූයේ කල්ලතෝනි නමිනි. 

මම හිතන්නේ ඒ කල්ල -හොරු, තෝණි- බෝට්ටුව, යන අදහසින් විය යුතුය.

දැන් 2023 වසරයි. දැන් ලෝකයේ වසරක් පාසා යම් රටක ගමන් බලපත්‍රය කොතරම් බලගතු වන්නේදැයි ලැයිස්තුවක් පිළියෙල කරනු ලැබේ. එලෙස බලගතු වීම ගණනය කිරීමට ප්‍රධාන සාධකය වන්නේ රටවල් කීපයකට ම බලපත්‍රයෙන් කලින් වීසා ගන්නේ නැතිව ගමන් කළ හැකිද යන්නය.

මෙවර ඉන්දියාවේ ගමන්බලපත්‍රය එම ලැයිස්තුවේ අසූ වෙනි ස්ථානයේ තිබෙන්නේ ලෝකයේ රටවල් 57 කට ඔවුන්ගේ ගමන් බලපත්‍රය පෙන්වා කලින් වීසා ගන්නේ නැතුව යාමට හැකියාව තිබීම හේතුවෙනි. 

ලංකාවේ ගමන් බලපත්‍රයේ තත්වය කෙසේද? 

ලංකාව එම ලැයිස්තුවේ 96 වන ස්ථානයේ තිබෙන අතර අපට කලින් වීසා ගන්නේ නැතිව යාමට හැකි වන්නේ රටවල් 41 කට පමණි. 

මේ යන විදිහට තව ටික දවසකින් ඉන්දියාවට TAFII එකක් දාගන්න වේදැයි කෙනෙකුට සිතුනොත් වැරැද්දකුත් නොමැත.

BTW අප වැනිම ආසියාවේ දූපතක් වන සිංගප්පූරුව මෙවර මෙම ලැයිස්තුවේ පලවෙනි තැනට පැමිණ ඇත.

ඉන්දියානු වතු කම්කරුවෝ

 මම මේ දිනවල දහනමවන සියවසේ අග මහනුවර ප්‍රදේශයේ කොකෝවා වත්තක වසරක් පමණ ජීවත් වී, ඒ ජීවිතය පිළිබඳ පොතක් ලියූ කාන්තාවකගේ පොතක් කියවමින් සිටිමි.

එහි ඉතාමත් සිත්ගන්නා කාරණා අඩංගු වී ඇති අතර එකල ඉන්දියාවේ සිට ගෙන එන ලද කම්කරුවන් ගේ ජීවිත පිළිබඳව බොහෝ දේවල් ලියැවී ඇත.

මෙය කියවද්දි එම කම්කරුවන් පිළිබඳව මට දැනුණු කාරණයක් නම් ඔවුන්, විශේෂයෙන්ම ඔවුන්ගේ තරමක් ඉහල කුල වලට අයත් පිරිස්, වතු වල කම්කරුවන් ලෙස කටයුතු කළ ද ඉතාමත් ආඩම්බරයෙන් සිටි පිරිසක් බවයි.

ඔවුහු කොතරම් ආඩම්බරයෙන් සිටියා දෙයක් වතු වල කම්කරුවන් දෙවියන් ලෙස සැලකූ සුදු ජාතික වතු කළමනාකරුවන් ගේ බංගලා වල් වලින් ආහාරයක් ගැනීමට එසේත් නැත්නම් තේකක් හෝ බීම ප්‍රතික්ෂේප කළහ. 

එලෙසම වත්තේ සාමාන්‍ය වැඩ කිරීම හැරෙන්නට සුද්දන්ගේ බංගලා වල් වල ගෘහ සේවාවන් කිරීමටද ඔවුන් පැමිණියේ නැත. ඒ පිළිබඳව සුද්දන්ගේ ද එතරම් තරහක් හෝ අකමැත්තක් තිබුණු බවක්ද පෙනෙන්නට නැත. 

පහත තිබෙන කෙලින්ම පරිවර්තනය කරන ලද එම පොතේ පරිච්ඡේදයකින් මේ පිළිබඳව පැහැදිලියි අදහසක් ලබා දෙයි.

ජනවාරි 20- කම්කරුවන් විසිදෙනකු ඔවුන්ගේ kangani සමග අද වත්තට පැමිණියහ. ඔවුන් ඉන්දියානු වෙරළේ සිට කෙලින්ම පැමිණියවුන් වූ අතර බොහෝ දුරක් ගෙවා පැමිණීම නිසා මහත් මහන්සියටත් විඩාවටත් පත්ව සිටියහ.

විශේෂයෙන්ම එම කණ්ඩායමේ සිටි කාන්තාවන් දෙදෙනා බොහෝ දුර  පයින් ඇවිදීමෙන් විඩාවට පත්ව සිටියත් ඔවුනට යමක් බොන්නට  දෙන්නට අපට නොහැකි බව මම දැන සිටියෙමි. ඒ ඔවුන් ඉහළ කුලයක නිසාය. මම යමක් දෙන්නට හැදුවේ නම් ඔවුන් එය පිළිකුල් කරනු ඇත.

kangani පෙරටුකොට එක පෙළකට ගමන් කළ ඔවුන්ගේ පෝලිම අවසානයේ සිටියේ ඔවුන්ගේ සියළුම බඩු භාණ්ඩ කරේ තබා ගත් හැඩිදැඩි පිරිමින් දෙදෙනෙකි.

සමහර කම්කරුවන් කුඩා දරුවන් ඔවුන්ගේ උරිස මත හෝ ඉනේ තබාගෙන සිටි අතර තවත් සමහරු නොයෙකුත් වර්ගයේ කුකුළන් ඔසවා ගෙන ගියහ. 

නමුත් ලංකාවේ ස්ථාපිත වූ පසු ඉන්දියානු කම්කරුවන් මුලින් සිටියාට වඩා හොඳ ජීවිතයක් ලබා ගනිති.

නිතිපතා වැටුපක්, ජීවත්වීමට හොඳ නිවාසයක් ෞඛ්‍ය පහසුකම් එසේම කොකෝ වතු වල නම්, නොමිලේ දර කොස් ගෙඩි, මිරිස් සහ තුනපහ යනාදිය ඔවුනට ලැබේ.

ඔවුන්ගේ ඉහළ ජීවන තත්ත්වය පිළිබඳ තවත් කතාවක් එම පොතෙහි ම ලේඛිකාව ලියා තිබේ. එම ලේඛිකාව ගේ පුතා වතු අධිකාරිවරයා ලෙස කටයුතු කරන වත්තේ  kangani වරයා තමන්ගේ දියණිය විවාහ කර දීමට ගැලපෙන කෙනෙකු අසල වතු වල නොමැති නිසා ඇයට ගැළපෙන මනාලයකු සොයන්නට ආපසු ඉන්දියාවට යයි. දවස් 10 ක ගමනකින් එසේ දියණිය රැගෙන යන ඔහු, ආපසු පැමිණි විට දියණිය තම පවුලේ අය මතක් කර අඬන නිසා ඇයගේ මව හා සහෝදරයකු නැවත ඉන්දියාවට පිටත් කර යවයි. 

කතාව ලියන ලේඛිකාව වුවද මෙම පවුලේ බැඳීම් පිළිබඳව පුදුමයට පත්වෙයි. එය හරියට ප්‍රංශයට ගිය තමන්ගේ දියණියක් නිවස මතක්වී අඩන නිසා ඇය බැලීමට යන එංගලන්තයෙ අම්මා කෙනෙකු හා සමාන බව ඇය කියයි. එංගලන්තයේ මව්වරුන් නම් එසේ කරන එකක් නැති බව ඇය සිතයි.

ඛුක් තම්බි

 දහනමවන සියවසේ ලංකාවේ කෝපි වගාව අවසන් වූ පසු කොකෝවා රබර් සහ පොල් වාණිජ වැවිලි ලෙස කරගෙන යද්දි එංගලන්තයේ සුද්දන් එම වගාවන් පටන්ගෙන කලමනාකාරනය කිරීම සඳහා ්‍රධාන මෙහෙයක් ඉටු කළහ. ඔවුන් තමන්ගේ රටින් බොහෝ ඈතට පැමිණ පහසුකම්වලින් ඉතා අඩු ප්‍රදේශයන්හි මෙම වගාවන් පටන්ගෙන ඒවායේ නැවතී ඒවා කළමනාකරණය කරමින් තම මව් රටේ දී තමන්ට පුරුදු ජීවිතය ද යම් තරමකින් හෝ ගත කරන්නට උත්සාහ කළහ. 

තමන්ට සුපුරුදු පොත් කියවීම පුරුද්දක් වශයෙන් කරගෙන යාමට ඔවුන් බොහෝ උත්සාහ කළ ද එංගලන්තයෙන් පොත් ගෙන්වාගෙන තමන්ගේ වැවිලි තිබූ ප්‍රදේශයන්හි  බෙදාහැරීම පහසු කටයුත්තක් නොවීය.

එහෙත් සැම විටම යම් බෙදාහැරීමේ අපහසුතාවය තිබෙන විට ඒවාට විසඳුම් ද මතුවීම ස්වභාවික දෙයකි. මෙම සුද්දන්ගේ පොත් පිපාසය සංසිඳවීමට ද ලංකාවේ මුස්ලිම් වෙළඳුන් කොට්ඨාශයක් ඉදිරිපත් වූහ. 

වතු කළමනාකරණය කරන සුද්දන් මොවුන් හැදින්වූයේ 'බුක් තම්බි' වශයෙනි. මේ book තම්බි වරුන් තම වත්තට එනකන් වතුවල සින්නදොරේ පෙරිය දොරේ sinna sani පෙරියසානි වරැබලා සිටියහ.

බුක් තම්බි  වෙළෙන්දෙකුගේ කණ්ඩායමක මෙහෙකරුවන් තිදෙනකු හතර දෙනෙකු පමණ සිටියහ. ඔවුහු ගැටගැසූ පොත් මිටි අව්වෙන් හා වැස්සෙන් බේරාගන්නට තල් අතු වලින් වසාගෙන ඔළුවේ තබාගෙන තම ප්‍රධාන මුදලාලි සමග වත්තෙන් වත්තට ගමන් කළහ.

book තම්බි සෑම විටම වාගේ මුස්ලිම් පුද්ගලයකු වූ අතර ඔහු කුඩා තම්බි තොප්පියක් හිස ලා ගෙන ඉනට උඩින් අවසන් වන කොට කබායක් සහ වර්ණවත් සරමක් ඇඳගෙන සිටියේය. සරම වැටෙන්නට නොදී තබා ගැනීමට පළල හමෙන් සෑදූ දෙපැත්තේ ලොකු සාක්කු දෙකක් සහිත බඳපටියක්  අනිවාර්ය වූ අතර කළු පැහැති විශාල කුඩයක් ඔහු අත සැමවිටම තිබුණේය.

වත්තට පැමිණි පසු බංගලාවේ වැරන්ඩාවේ පොත් සියල්ල දිගහැර වත්තේ සුදු කළමනාකරුවන්ට තමන් ළඟ ඇති පොත් පරීක්ෂා කිරීමට ඉඩ ලබා දුන්නහ. සෑම විටම පොතක් මිලදී ගැනීමට පරණ ඉන්ගිරිසි පොතක් සහ පැන්ස හයක් ගෙවන්නට සිදු විය. 

මෙයට අමතරව මෙවැනි ජංගම වෙළෙන්දන්, සැමවිටම පාහේ, මුස්ලිම් ව්‍යාපාරිකයින්, වතු වලට නොයෙකුත් භාණ්ඩ විකිණීමට රැගෙන පැමිණියහ. මේ අතරින් වඩාත් ම ආකර්ෂණීය වෙළෙන්දා වූයේ flannel කමිස, flannel suit රෙදි, ඇඳ රෙදි, තුවා ඉදිකටු හැට්ට කටු බොත්තම් යනාදිය රැගෙන පැමිණි වෙළෙන්ඳා ය.

Everyday life on a ceylon cocoa estate 

මම කැමති හාස්‍ය ශිල්පියෝ

 nathasha අත්අඩංගුවට පත්වන තෙක් මම ඇයගේ ාස්‍ය රඟපෑම් දැක තිබුණේ නැත. 

ඉන්පසුව ෆේස්බුක් එකෙන්ම කිහිප වතාවක් දැක්කෙමි, මුල සිට අග දක්වා කිහිප වතාවක් නරඹා වින්දනයක් ලැබුවෙමි.

මම කුඩා කල සිට හාස්‍යයට බොහෝ කැමැත්තක් දක්වන අතර චන්ද්‍ර අනගිරත්න රිවිරැස පත්‍රයේ සතිපතා පළ කළ නරලොව හොල්මන් බලන්නට ඉරිදා පත්‍රය ලැබෙනතුරු නොඉවසිල්ලෙන් බලා සිටියා මට මතකය.

ඊළඟට රේඩියෝ එකේ විනෝද සමය කණ්ඩායම මගේ හාස්‍ය රස වින්දනයට ඉමහත් බලපෑමක් ඇති කළේ ය.

bill cosby ඊළඟට මට ඉමහත් වින්දනයක් ගෙන දුන් හාස්‍ය කලාකරුවා විය. මට ඔහු මුලින්ම මුණගැසුනේ ගුවන් යානාවක දී 1983 වසරේ ඇමරිකාවට යමින් සිටියදීය. එකල ගුවන් යානාවල ටීවී තිබුණේ නැති අතර audio clips වලට සවන් දීමට හැකියාව තිබුණි. අවසානයේ ඔහුගේ එවැනි ක්ලිප් සොය සොයා අහන්නට මම පුරුදු වුණෙමි.

Big bang theory මම තවත් බොහෝ ාස්‍යයෙන් යුතුව බැලූ නිර්මාණයක් විය. එහි සමහර කොටස් මම තවමත් බලම්.

Stand up comedian අතරෙන් මම වඩාත්ම කැමැති ඉන්දියානු සම්භවයක් ඇති කැනඩාවේ කලාකරුවකු වන russell peters ටය. 

nathasha පළමු දුටු දාම ඇයගේ හැකියාවන් දක්ෂතාවයන් මම දුටුවෙමි. විශේෂයෙන්ම ඇයගේ ඉදිරිපත්කිරීම් ඉතාමත් ස්වාභාවිකය.

දැන් ඇයට හිරගෙදරින් පවා material ලැබෙන්නට ඇත. අනාගතයේදී ඉතාමත් ඉහළ කොලිටියේ ඉදිරිපත් කිරීම් අපට බලාගන්නට, බොහෝවිට අපට පමණක් නොව මුළු ලෝකයටම බලාගන්නට හැකියාව  ලැබේ යැයි මට සිතේ.