නාම් සංචාරය 3

මිට පෙර කොටස 

http://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2018/05/2.html

අපි බසයේ නැගී හෝටලයේ සිට විනාඩි 10 කින් පමණ ගමනකින් පසු දහවල් ආහාරය සඳහා නගරයේ විදියක හරස් පාරක පිහිටි ආපන ශාලාවක් වෙත ගියෙමු. අපගේ දහවල් ආහාරය සඳහා මුදල් ගෙවා ඇති අතර ලබා ගන්නා බිම සඳහා පමණක් අප ගෙවිය යුතු බව  අපට දැන්වූ අපගේ මාර්ගෝපදේශකයා වෙනත් තැනකින් ආහාර ගැනීම සඳහා  පිටව ගියේය.

ආහාර වේල චීන කෑමට බොහෝ දුරට සමාන වුවත් ඊට වඩා අපගේ රසයන්ට  කිට්ටු බව පෙනුණි. බත් ඉතා අඩුවෙන් කන මස් මාළු සහ එළවලු සුප් යනාදිය වැඩිපුර තිබුනු මෙම ආහාර වේල වියට්නාම් ජනයා මෙතරම් සිහින්වට සිටීමේ රහස අපට පෙන්වා දුන්නේය; අපට මේ මුලු ගමනේම බඩ ඉදිරියට නෙරු හෝ මහත කිසි කෙනෙකු දක්නට නොලැබුණු බව කිවහොත් එය අසත්‍යයක් නොවන තරමට ඔවුන්ගේ සිරුරු සිහින්ය. විශේෂයෙන්ම තරුණ කාන්තාවන් අර අපගේ පැරණි කවියක මෙන්

‘ඉඟ සුඟ ගත හැකි මිටින’ ලෙසට ඇත්තෙන්ම සිහින් සිරුරු ඇත්තේය. 

අප ආහාර ගත්දී බිම සඳහා බියර් කෑන් සහ බිම බෝතල කිහිපයක්ලබා ගත්තෙමු; වියට්නාමයේ ඕනෑම තැනක පාහේ බියර් සහ මත්පැන් විකිනීමට තිබෙන අතර බියර් කෑන් එකක මිල ඩොන්ග් 15000 සිට 50000 දක්වා විකුණන ස්ථානය අනුව වෙනස් විය හැක. කෑම අවසානයේ බිම සඳහා බිල ගෙවීමට ගිය විට ඩොන්ග් මිලියනිස්ලා විමේදී ඇති වූ සතුටේ අරුමය අපට පැහැදිලි විය. අපගේ බිම බිල ලක්ෂ 8 ත් පැන තිබිණ. මෙයින් එඩිතර වූ අපි වේටර්ට ලක්ෂයක ටිප් එකක්ද ප්‍රධානය කළෙමු.

අප දහවල් ආහාරයෙන් පසු බසය වෙත පැමිණෙන අතරේ වියට්නාමයේ සංචාරය පුරාම අප දුටු එහි සමාජීය විශේෂ ලක්ෂණයක් මුලින්ම අපට නිරීක්ෂණය විය. ඒ විදිවල සිටින බොහෝ වෙළෙන්දුන් කාන්තාවන් වීමය. මහා රෑ වීදිවල ගමන් කරද්දීත් මෙලෙස කාන්තාවන් විසින් පවත්වාගෙන යන කුඩා අවන්හල් වල කීප දෙනා එකතුව මත්පැන් පානය කරමින් ආහාර ගනිමින් සාමිචියේ යෙදෙමින් වෙලදාම් කරන්නාවූ කුඩා කඩ විදි දිගටම පවත්වාගෙන යනවා අපි දුටිමු.

අප විදියට පැමිණි විට බසය තරමක් ප්‍රමාද වූ නිසා පාරෙන් එහා පැත්තේ තිබූ අති විශාල බියර් ශාලාවක් දුටු  මම එය නැරඹීමට පාර පැන එය තුලට ගියෙමි. තරමක පිටියක මැද සාදා තිබූ මෙහි මෝටර් බයිසිකල් දහස් ගණනක් එළියේ නවතා තිබූනී. එම ශාලාව තුල මේස 500 කටත් වඩා තිබුණු අතර බොහෝ මිනිසුන් එහි ඉදගෙන බියර් පානය කරමින් සිටියහ.

අප බසයේ නැගී හැනෝයි ඔපෙරා ශාලාව බැලීමට ගියෙමු. මෙම ඔපෙරා ශාලාව 1911 වසරේ විවෘත  කර ඇත්තේ එකල වියට්නාමය පාලනය කල ප්‍රංශ පාලකයන් විසිනි. මෙහි යටත් විජිත සමයේ ප්‍රංශ සහ ඉතාලි ඔපෙරා කණ්ඩායම් දර්ශන පවත්වා ඇති අතර දැන් වියට්නාම් ජාතික ඔපෙරා කණ්ඩායම් මෙහි දර්ශන පවත්වයි.   

ඔපෙරා ශාලාවට ඊළඟ විදියට අප රැගෙන ගිය මාර්ගෝපදේශක අප බයිසිකල් රික්ෂෝ නවතුම්පලක් අසල බස්සවා එම රික්ෂෝ සංචාරයක් සඳහා අපට ආරාධනා කළේය. මෙය මට එතරම් ආකර්ශනිය නොවූ හෙයින් මම එතරම් අකමැති වුවද ඒ සඳහා දැනටමත් මුදල් ගෙවා ඇතිබව අපට දැන්වූ විට අප වහ වහා රික්ෂෝ වලට ගොඩවුනේ අකමැති වුවත් මුදල් ගෙවා ඇත්නම් එය කලයුතු යයි සිතු නිසාය.

බොහෝ රථවාහන තිබූ වීදිවල ඔවුන් එකා පසුපස එකා ලෙස රික්ෂෝ රැගෙන ගිය ආකාරය ඇත්තෙන්ම නරකම නැත; හැනෝයි නගරයේ පමණක් මෝටර් බයිසිකල් මිලියන 5 ක් තිබෙන අතර එම නගරයේ පාලකයන් 2030 වනවිට මෝටර් බයිසිකල් පාරෙන් ඉවත්කර කාර්යක්ෂම පොදු ප්‍රවාහන සේවයක් ඇතිකිරීමට කටයුතු කරන බව එහිදී අසන්නට ලැබුණි. නමුත් රික්ෂෝ කරුවෝ  මෙම සංචාරය අපට ප්‍රමාණවත් යැයි  සිතුණු  වෙලාවටත් ඔබ්බෙන් බොහෝ වෙලාවක්  කර අතර අප මුලු නගරයම පාහේ හරහට රැගෙන යන්නට ඇතැයි අපට සිතුනි.

ඊළඟට අප ගියේ ජල ලෝක ප්‍රසිද්ධ හැනෝයි වෝටර් පපට් දර්ශනය නැරඹීමටය.