3 - ටොම් සෝයර් සහ මැල්සිරිපුර කුරුඳු වැවීම - 3

අල්ලපු වත්තේ වැඩ කරමින් සිටි ආච්චි පසුව මගේ බිරිඳ සමග කතාවට වැටුනාය. ඇය කියා සිටියේ එතන සිටින දරුවන් දෙගොල්ලකගේ මවුවරුන් මැද පෙරදිග වැඩ කරන බවත් අනික් දරුවාගේ මවත් තව ටික දිනකින් එසේ මැදපෙරදිග යාමට සූදානම් වන බවත්ය. මෙම දරුවන්ගෙ අතට මුදල් ලැබීමෙන් ඔවුන් මුදල් පරිහරණයට පුරුදු වුවහොත් ඉන්පසු මුදල් නැතිවනවිට ඔවුන් හොරකමට පුරුදුවීමට ඉඩ ඇති බව ඇය මගේ බිරිඳට කියා ඇත. මෙය කොතරම් සත්‍ය උපකල්පනයක් විය හැකිදැයි අපි සාකච්ඡා කලද අපට නම් නිගමනයකට පැමිණීමට නොහැකි විය. දරුවන් තමන්ගේ ගෙදර වැඩකදී වුවත්; හරක් සහ එළුවන් බැඳීම වැනි, ගෙදරින් රුපියල් විස්සක් වැනි මුදලක් ගෙවිය යුතු යැයි අපට ගමේ වෙනත් වැඩිහිටියෙක් කී අතර මෙයින් ඔවුන්ගේ මුදල් පරිහරණය කෙසේ වුවත් තිබෙන බව පෙනෙයි.  

එදින පැල සිටුවමින් සිටින විට ඔවුන්ගෙන් අප අසා සිටිද්දී නම් මට තේරුනේ ඔවුන් යම් රසකෑමක් කඩෙන් කා ඉතිරි මුදල ගෙදරට ගෙන ගොස් දෙන බවයි. එදිනට පෙරදින වැඩය අකර්මන්‍ය කිරීමට උත්සාහ කල දරුවාද පැමිණ සිටියේය. ඔහු සම්පුර්ණ අවධානයෙන් වැඩයේ යෙදුනු අතර එදින වැඩියෙන්ම පැල සිටුවව්වෙත් ඔහු විය.

ඒ ගමන්ම මෙම ප්‍රදේශය ගැන මම මිට කලකට පෙර ලියනලද බ්ලොග් එකක් මට මතක් වුනි. එහි මා සාකච්ඡා කලේ රජයෙන් පසුගිය කලක අරක්කු මිල වැඩිකිරීමෙන් කසිප්පු වැඩියෙන් ව්‍යාප්ත වීම සහ එයින් වන පලවිපාකයි. එම ප්‍රදේශවල පිරිමින් අතර කසිප්පු බීම දිනපතා පුරුද්දක් වන අතර රුපියල් 150 පොලිතින් කසිප්පු පැකට් බි බයිට් ගැනීමට මුදල් නොමැති නිසා කුරුම්බා ඇට්ටි වල පිටිපස්ස හැපීම සාමාන්‍ය දෙයක් බව මම එහි විස්තර කර ඇත.

https://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2016/06/blog-post.html

මෙවැනි පසුබිමක ඒ ආච්චි, තම මුණුබුරන්  වර්තමානයේ වැඩිහිටියන් මෙන් ජීවන රටාවකට පුරුදු වේ යැයි බිය වීම එක අතකින් පුදුමයක් නොවේ. අප දහවල් වනතෙක් පැල සිටුවා එදින ටිකක් කලින් නිවසට යාමට තීරණය කෙරුවෙමු. මෙයට එක හේතුවක් වුයේ වලවල් කපන බැකෝ යන්ත්‍රයේ ක්‍රියාකරු එදින සේවයට පැමිණ නොතිබීමයි. ඔහු වලවල් කපන අවස්ථාවේ අප සිටිය යුතු නමුදු වලවල් කපා අවසාන නම් දෛනික වැටුපට කම්කරුවන් යොදා පැල සිටුවීමට හැකි වන අතර එවිට අපට එතන සිටීමේ අවශ්‍යතාවයක් පැන නොනගී.

අපි සියලු දෙන ගොස් වත්තේ නිවසේ උයා තිබු දහවල් ආහාර ගත්තෙමු. එහි ගෘහිනිය විසින් එදින ඉතාම රසවත් කරි දෙකක්  සාදා තිබුණි. සැමදා තිබෙන මයියොක්කා කොළ මැල්ලුම නොතිබුනු අතර තිබුණු එකක් සාමාන්‍ය මාළු කාරියකි. දෙවැන්න කෙහෙල් මල් ( මුව ) කරියකි. එය අප සාමාන්‍යයෙන් සාදන ආකාරයට කහට පාට මැල්ලුමක් නොවේ. සුදු පැහැති හොඳින් මිරිස් සැර යෙදු පරිප්පු සහිත කාරියකි. එය ඉතාම රසවත් වූ අතර මම අපගේ නිවසෙත් නැවත කෙහෙල් මල් කරිය සැදිය යුතු බවට මගේ බිරිඳට යෝජනා කලෙමි.

ආපසු ගොස් තවත් පැයක් පමණ පැල සිටුවන අතරතුර මම ළමයින් ගෙන් ඔවුන් වැඩ අවසාන වූ පසු කුමක් කරන්නට සැලසුම් කර ඇත්දැයි විමසුවෙමි. ඔවුන් රූටන්නට යන බව ඔවුහු පැවසූහ. මම අදහගන්නට නොහැකි වූ නිසා ඒ පිළිබඳව වැඩිදුර කරුණු විමසුවෙමි. ඔවුන් කීවේ ඈත කන්දක ලොකු ප්‍රපාතයකට ගොස් එම ප්‍රපාතයෙන් පහලට රූටන බවයි. කොලපොතක් හෝ යම් එවැනි දෙයක් මත රූටන්නේ දැයි ඇසුවිට ඔවුන් මට සිනාසුනහ. ඔවුන් කිසිම ආරක්ෂාවක් නොමැතිව රූටන බවත් තවත් මිතුරු මිතුරියන් කිහිප දෙනෙකු ඒ සඳහා පැමිණෙන බවත් ඔවුන් කියාසිටියහ. ඒ සඳහා යාමට තම පියවරුන් නිවසට ඒමට පෙර යා යුතු බවද ඔවුහු කියා සිටියහ. එතනට පැමිණෙන වැඩිමහලුම ළමයා 11 පන්තියේ අක්කා කෙනෙකු බවද ඔවුන් මගේ එක ප්‍රශ්නයකට පිළිතුරක් ලෙස කියා සිටියහ.

එදින එක ළමයෙකුට රුපියල් 500 ගනනේ දුන් අතර මාරු සල්ලි නොමැති නිසා සහෝදර සහෝදරි යුගලකට රුපියල් 1000 බැගින්ද තනි ගැහැණු ළමයාට තිබු එකම 500 ද දුන්නෙමු. අපි නැවත එන දිනයක් කිව නොහැකි බව පැවසු විට අප නොමැතිව ඔවුනටම පැල සෑදිය හැකි බව ඔවුන් කීවද ඔවුන් යම් තුවාලයක් හෝ කරගනීවි යන බිය නිසා අප එයට කැමති වුයේ නැත.

මම ඔවුනට එක ළමයෙකුට පොත් දෙක බැගින් අප රැගෙන ගිය ළමා පොත් බෙදා දුන්නෙමු. ඔවුන් ගේ ගෑනු ළමුන් දෙදෙනා වත්තෙන් පිටවීමටත් පෙර පොත් පෙරලා කියවමින් යනවා මම දුටිමි.

පාසල පටන්ගත් පසු වත්තට ගියවිට ඔවුන් යන පාසලේ විදුහල්පතිවරයා මුණගැසී එම විද්‍යාලයේ පුස්තකාලයක් ආරම්භ කිරීමට වැඩසටහනක් ආරම්භ කර සාකච්ඡා කිරීමට සිතුවෙමි.