ජාතියට පාඩුකර ජාති හිතෛශ්‍රීන් වීම.

ලංකාවේ දේශපාලඥයන් මෙන්ම බොහොමයක් ජනතාව රටේ සියලු ව්‍යාපාර සහ සේවාවන් රජයෙන්ම කරනවාට කැමැත්තක් දක්වති. ඉන්පසු ඒවායින් පාඩු ලැබූ විට, දූෂණය ඒවායේ රජයන විට සහ බලාපොරොත්තු වූ සේවාවන් ඉටුවන්නේ නැති විට රජය කරවන තමන් විසින් ඡන්දයෙන් පත් කරන ලද දේශපාලඥයිනට බැණ වදී. අනේ අපොයි කියති.

රජයෙන් කලමනාකරණ ව්‍යාපාර, ලංගම, දුම්රිය, ශ්‍රී ලන්කන් ගුවන් සේවය, මිහින් ගුවන් සේවය, ජනසතු කරන ලද වතු, උපයෝගිතා සේවාවන්, සියල්ලන්ගෙන්ම සිදුවන්නේ පාඩුය. රුපියල් 10/15 පාඩු නොවේ. බිලියන ගණනේ පාඩුය. මෙම පාඩු යම් කෙනෙකු මුදලින් පියවිය යුතුය. එසේ පියවන යම් කෙනා අප වෙමු. එසේ නැතිව මෙම පාඩු මකා ගැනීමට මුදල් දීමට වෙනත් කවුරුත් නැත්තේය.

මෙලෙස පාඩු ලබන ව්‍යාපාර කරන්නට ගොස් වන අතිමහත් අලාභ නිසා ඒවා පියවා ගැනීමට අවුරුදු පතා අපි දමන්නේ අපගේ ජාතියේ අධ්‍යාපනයට, සෞඛ්‍යයට සහ සංවර්ධනයට යොදවන්නට තිබෙන මුදල්ය. මෙවැනි ව්‍යාපාර තව දුරටත් කලයුතුය, මේවා රජයට වඩා ඉතාමත් කාර්යක්ෂම ලෙස ව්‍යාපාර කරන පුද්ගලික කලමනාකරණයට නොදිය යුතුය යනුවෙන් කෑ ගසන දේශපාලඥයින් ඇත්තෙන්ම මේ කරන්නේ ජාතිය දවසින් දවස වලපල්ලට රැගෙන යාම නේද?

පුද්ගලික ව්‍යාපාරවල කාර්යක්ෂමතාවය රජයේ ව්‍යාපාර හා සසඳන කල්හි කොතරම් දැයි බලන්නට එතරම් ගැඹුරට හාරා මහන්සි වෙන්නට ඕනෑ නැත. දඹුලු පාරේ ත්‍රීකුණාමලයට යන විට හමුවන සී.අයි.සී. ගොවිපල සහ ඒ අවට තිබෙන රජයේ ගොවිපල දෙස වරක් බැලීමම ප්‍රමාණවත්ය. එම ගොවිපලවල් දෙකක (රජය සහ සීඅයි.සී.) සත්‍ය සහ තාත්වික ක්ශේෂ පත්‍රයන් සාදා සන්සන්දනය කලහොත් අපට නැවත රජයේ ගොවිපලක් දෙස බලන්නටවත් සිත් නොදෙනු ඇත.

මෙලෙස ජාතියට අයත් සම්පත්; ඉඩම්, ජලය, යනාදිය අකාර්යක්ෂමව පාරිභෝජනය කිරීම ජාතියට පාඩු දෙකක් සිදුවේ.

එයින් සිදුවන පාඩුව මකා ගැනීමට මුදල් නිරපරාදේ යෙදීමට සිදුවේ.

අකාර්යක්ෂමව සම්පත් පාවිච්චි කිරීමෙන් ඒ සම්පත් වලින් ලබාගත හැකි උපරිම පලය ලබාගත නොහැකි වේ.

මේ පිළිබඳව සොයා බලන්නට මම යම් ව්‍යාපාරයක් රජයෙන් කලමනාකරණය කිරීම හා පුද්ගලික අංශයෙන් කලමනාකරණය කිරීමේ වාසි සහ අවාසි ලගු ගතකර බලන්නට සිතුවෙමි. පහතින් තිබෙන්නේ එලෙස මා විසින් සාදන ලද වගුවයි. බ්ලොග්වල ලගු ඇතුලත් කිරීම ලේසි පහසු කටයුත්තක් නොවන බව පෙනේ. එහෙයින් ලැයිස්තු ගත කරන්නට සිදු විය.   

වාසි

රජයේ:- 

අපිට අයිති යන හැඟීමෙන්  පොඩි කික් එකක් ලැබේ.

පුද්ගලික:-

1. ජනතාවගේ මුදල් යෙදවීමට අවශ්‍ය  නැත. 
2. පාඩු වුවහොත් ජනතාවගේ මුදල් දැමීමට අවශ්‍ය නැත. 
3. වෙළෙඳපොල තරඟකාරිත්වය අනුව මිළ නියම වේ.
4. පාඩු සිදු වූ විට ඒවා දරා විඳදරා ගත යුත්තේ ව්‍යාපාරය කරන්නන්ය. අහිංසක පොදු ජනයා නොවේ.  
5. වර්ෂය අවසානයේ ක්ශේෂ පත්‍රයක් බලන්නට පුලුවන. 
6. ඔවුන් ලාභ උපයාගත් විට රජයට සමාගම් බඳු මුදල් රටේ සංවර්ධනයට ආයෝජනය කල හැක. 
7. අයිතිකරුවන් හෝ සමාගම කලමනාකරණයට සහ රැකියාවලට සුදුසුම පුද්ගලයන් පත් කරයි.
8. සේවකයන් ත්‍යාග ලබන්නේ ඔවුන්ගේ දක්ෂතාවයන් අනුවය. 
9. පාරිභෝගිකයන්ට කාරුණික නොවූවහොත් ලාභ අඩුවේ. 
10. ලාභ අරමුන නිසා පාරිභෝගිකයන්ට අවශ්‍ය දේ දීමට කටයුතු කරයි. 
11. තීරණ ගැනීමේදී දේශපාලඥයන්ගේ බලපෑම් අවමය. 
12. වෙළෙඳපොල අවශ්‍යතාවයන් අනුව ඉක්මනින් වෙනස් වන්නට පුලුවන. 
13. අන්තර් ජාතික තරඟ වලට සාර්ථකව මුහුණ දේ.

අවාසි

රජයේ:-

1. යෙදිය යුත්තේ ජනතාවගේ මුදල්ම පමණි. 
2. පොදුනීති හා ප්‍රතිපත්ති මෙම ව්‍යාපාර වලට බලපාන්නේ නැත. (ලංගම - ඉකෝ ටෙස්ට්) 
3. නිතරම වර්ජන ඇතිවේ. 
4. පාඩු විදිය යුත්තේ පොදු ජනතාවය.
5. ක්ශේෂපත්‍රයක් බැලිය නොහැක. 
6. බොහෝ විට වන්නේ පාඩු නිසා මෙය එතරම් අදාල නොවේ. 
7. නුසුදුස්සන්, දේශපාලන හෙන්චයියන් සහ නෑදෑ හිතවතුන් කලමනාකරණය සදහා පත්කෙරේ.
8. සේවකයන් ත්‍යාග ලබන්නේ පන්දම්වල එළිය මතය. 
9. පාරිභෝගිකයන්ට කාරුණික වීමට ප්‍රේරකයක් නැත්තේය.  
10. ලාභ සදහා උනන්දුවක් නැති නිසා පාරිභෝගිකයන් ගැනද උනන්දුවක් නැත. 
11. තීරණ ගැනීමේදී දේශපාලඥයන්ගේ බලපෑම් උපරිමය. 
12. වෙළෙඳපොල අවශ්‍යතාවයන් අනුව ඉක්මනින් වෙනස් නොවන්නට පුලුවන.  
13. ඉහත බොහෝ කරුණු නිසා අන්තර් ජාතික කරුණු වලට මුහුණ දීමට නොහැක. 

පුද්ගලික:-

ධනවතුන් මුදල් හම්බකර ගන්නවායැයි පොඩි ඊර්ෂියාවක් ඇතිවේ. 

මෙතරම් පැහැදිලිව වාසි අවාසි පෙනෙද්දී ව්‍යාපාර රජයෙන් කල යුතුය, මේ දේශීය සම්පත් පුද්ගලික අංශයේ කලමනාකාරිත්වයට ලබාදීම දේශ ද්‍රෝහී ක්‍රියාවකි, යනුවෙන් පවසමින් දේශපාලඥයන් ජනතාව මුලා කරන්නේ ඇයි? 

අපි හැමදාම දුප්පත්ව තබා ගැනීමටද?