Auschwitz සමාන අත්දැකීමක් සෙන්කඩගලපුරයෙන් ලබාගන්න.

ලංකාවේ මිනිසා විසින් සිදුකෙරෙන වැළක්විය හැකි විශාලතම පරිසර හානිය සිදුවන්නේ කොතැනකදැයි මේ දිනවල ඇසුවොත් 99% ගේ පමණ පිළිතුර වනුයේ  විල්පත්තු වනය කැපීම  යන්නය. තවත් කිහිප දෙනෙකු කුඩා ජලවිදුලි බලාගාර, ගංගා වලින් වැලි ගොඩ දැමීම, වැනි පිළිතුරු ලබා දෙනු ඇත. ඇත්තෙන්ම ඒවා හරි පිළිතුරු නොවේ. 

මෙයට හරි පිළිතුර සොයා ගැනීමට පෙර අපි පරිසර හානි යනු කුමක්දැයි සොයා බැලිය යුතුය. 

        පරිසර විනාශය යනු ස්වභාවික පරිසරය අයහපත් ලෙස වෙනස් කරන දුෂක පරිසරය වෙත මුදා හැරීමයි. මෙම දුෂක රසායනික හෝ ශක්තිය මුල් කොට ගත් ඒවා විය හැක්කේය. ශක්තියේ ප්‍රභේදයන් ශබ්දය තාපය හෝ ආලෝකය විය හැක්කේය. 


මෙයින් පරිසරයට අහිතකර දුෂක වැඩියෙන්ම එකතු කරන මිනිස් ක්‍රියාකාරකම් වාහන පාව්ච්චි කිරීමයි. වාහනයක් ක්‍රියා කරන විට අනික්වාට අමතරව පහත දුෂක පරිසරයට එක්වෙයි. 

1. යකඩ සහ දැලි අංශු -  හිසකේ ගසක විෂ්කම්බයේ 1/10 ටත් වඩා ප්‍රමාණයෙන් අඩු මෙම අංශු කෙලින්ම පෙනහළු ඇතුලට යා හැකි හෙයින් අවට ජීවත් වන්නන්ගේ සෞඛ්‍යට වඩාත්ම අහිතකරය. 
2.  හයිඩ්රෝකබන් - මේවා වාතයේ නෛට්‍රජන් ඔක්සයිඩ් සමග එකතු වී භූමිය අසල  ඕසෝන් සැදේ. මේවයින් ශ්වසන  පද්දතිය දුර්වල කර පෙනහළුවල ධාරිතාවය අඩු කරයි. 
3.  නයිට්‍රජන් ඔක්සයිඩ්  - මේවා ශරීරයේ ස්වසන පද්ධ්තියේ  ආරක්ෂාව අඩපන කර නිව්මෝනියා සහ සෙම්ප්‍රතිශ්‍යාව ඇති කරයි. 
4.  කාබන් මොනොක්සය්දේ - මෙයින් මොලයට ඔක්සිජන් යාම වලක්වයි. ඉපදීමට සිටින දරුවන්, කුඩා දරුවන්ට මෙය වඩාත් භයානයකය. 
5.  සල්ෆර් ඩයොක්සයිඩ් - කුඩා දරුවන්ට සහ ඇදුම රෝගීන්ට ඉතාමත් භයානයකය. 
6.  බෙන්සීන්, බුටඩීන් වැනි දුෂක - අංගවිකල ඉපදීම්, පිළිකා සහ වෙනත් නොයෙකුත් භයානක රෝග වලට හේතු වන බව කියවේ. 
7.  හරිතාගාර වායු - මේවායින් පෘතුවිය උණුසුම් වීම ඉක්මන් කරයි. 

මෙම විස්තර අනුව සලකා බලන විට දිනකට වාහන 10,000 ක් පමණ ශ්‍රී  දළදාමාලිගය අසල A 26 මාර්ගය වසා තැබීම නිසා කිලෝ මීටර් තුන හමාරක් පමණ අමතරව ගමන් කරන අතර උදේ සහ හවස බ්ලොක් එකට අසු වී එන්ජෙන් දහස් ගණනක් රේස් කරමින් ඉබි ගමනෙන් ඉදිරියට ඇදේ. මෙහි මුළු ප්‍රමාණය වාහන කිලෝ මීටර් 50,000 ක පමණ හානියක් වනු ඇත. 

දහවල් වන විට, තේ කෝප්පයක හැඩය ඇති මහනුවර නගරයේ පතුල,  මේ විෂ වායුවෙන් සහ ලෝහ කුඩු වලින්  පිරුණු ඝන බුබුලක් බවට පත් වන්නේය. ඇතුල්වන සහ ජිවත්වන සියලු  දෙනා හිට්ලර්ගේ පෝලන්තයේ  Auschwitz කදවුරට ඇතුළුවනවා හා සමානය. 

මේ ප්‍රදේශයේ සිටින්නෝ කවරහුද? 

ධර්මරාජ, ඩී එස් සේනානායක, මහමායා, කැප්පෙටිපොල, සිල්වෙස්ටර්, ට්‍රිනිටි, පුෂ්පදාන, හිල්වුඩ් වැනි විද්‍යාල වල 40000 ක් පමණ වන සිසුන් 
මල්වත්තේ මහා නාහිමි ඇතුළු මල්වත්තේ හාමුදුරුවරුන්, 
නගරයේ වියපරිකයින් සහ රජයේ සේවකයන්, 
නගරයට පැමිණෙන්නන්, 
මහනුවර අරෝගියෂලව,කැන්ඩි නර්සින් හෝම් සහ ලේක්සයිඩ් ආරෝග්‍ය ශාලාවේ නේවාසික ලෙඩුන් 
මාලිගාවට එන බැතිමතුන්  

සිසුන් 40,000 කට පමණ මෙතරම් රෝගකාරක වන හිට්ලර්ගේ ගෑස් වධකාගාරයක් වැනි මෙම පරිසර හානියටත් වඩා පහසුවෙන්ම වැළක්විය හැකි පරිසර හානියක් මේ ලංකාවේ තවත් තිබිය හැකිද? ආසියාවේම?

විල්පත්තුව ගැන කෑ මොර දෙති, කුඩා දිය ඇලි වෙනුවෙන් සමිති හදාගෙන සිටිති. එහෙත් මේ මහා විනාශය ගැන කතා කරන පරිසරවේදියෙක් හෝ දේශපාලඥයෙක් පෙනෙන්නට නැත්තේ කුමන  ඛේදවාචකයක් නිසාදැයි මට නම් තේරෙන්නේ නැත. 

ප්‍රශස්ති නොගැයුනු වීරයෝ - 3 (අවසාන කොටස)

link for first part  http://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2017/02/1.html
link for second parthttp://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2017/02/2.html

final episode 

 සමරකොන් මුදලි එක්වරම සිංහල හමුදාව මැදට තම හමුදාව සමග පැන, සිංහල හමුදාවට පහර දෙන්නට පටන් ගත්තේය. මේහිදි එදිරිල්ලේ රාළගේ මස්සිනා වු ඉද්දගොඩ නයිදේ මරුමුවට පත් විය. මෙයින් පසු එදිරිල්ලගේ හමුදාව  හා පෘතුගීසීන් අතර යුද්ධයෙන් ඉතිරි  වු පනහක්  පමණ පෘතුගීසි හමුදාව සමරකොන්ගේ  හමුදාව  සමග කොළඹට  පැමිණියහ.

තම මස්සිනා වන ඉද්දගොඩ නයිදෙගේ මරණයෙන් බලවත් කම්පාවට පත් එදිරිල්ලේ රාළ, බරපතළ තුවාල  ලබා සිටියදී නැවත සටනට අවතීර්ණ වෙමින් දෝලාවක හිඳ තම හමුදාව සමග පෘතුගීසීන් දැඩි ලෙස පීඩාවට පත් කරමින් ඔවුන්ගේ දේවස්ථාන විනාශ කරමින් පෘතුගීසීන්ට බලවත් තර්ජනයක් නැවත ඇති කරන්නට සමත් විය. 

මේ අතර ඔහු විසින් රාජසිංහ රජුගේ ඥාතියෙකු වූත්, කන්ද උඩරට විමලධර්ම රජුගේ විරුද්ධකාරයෙකු වූත්, කෝරකේ බංඩාර අල්ලා ගෙන සිරකරුවෙකු ලෙස ඔහු මහනුවරට එවීය. මෙම අවස්ථාවේ රාජසිංහ රජුගේ මරණින් පසු කන්ද උඩරට හැරෙන්නට ලංකාවේ සෑම තැනම බලය අල්ලා ගෙන සිටි පෘතුගීසීන්ට එදිරිල්ලේ රාළගේ යුධ කටයුතු නිසා කොළඹ හා ගාල්ල කොටුව පමණක් සීමා විය. 

සමරකෝන් මුදලි ඔහුගේ සිංහල හමුදාවත් කොළඹ සිටි පෘතුගීසීන් සහ මන්නාරමින් පැමිණි පෘතුගීසීන් සමග නැවත සීතාවක බලා ගමන් ගත්හ. ඔවූහු හංවැල්ලේදී එදිරිල්ලගේ සහෝදරයාගේ හමුදා සමග සටන් කර ඔහු පරාජයට පත් කලහ. මෙය ආරංචි වූ එදිරිල්ලේ රාළ ඔහුගේ හමුදාව සමග පැමිණ නැවත පෘතුගීසීන් හා සමරකෝන්ගේ සිංහල හමුදා සමග සටන් වැදුනි.  

එහිදී ඇති වූ දරුණු සටන් වලින් පසුව එදිරිල්ලේ රාළගේ හමුදා පරාජය වූ අතර රිදී පටවා ගත් අලි පස් දෙනෙකුත්, රත්තරන් පටවා ගත් අලි දෙදෙනෙකුත්, ඇතුලුව විශාල වස්තු සම්භාරයක් සමරකෝන් මුදලිට හා පෘතුගීසීන්ට ලැබුණි. 

මෙහිදී වූ පරාජයෙන් පසු එදිරිල්ලේ රාළ ඉතිරි වූ හමුදාවත් සමග කන්ද උඩරටට පලා ගොස් කන්ද උඩරට එකල රාජ්‍ය  කල විමලධර්මසූරිය රජතුමා බැහැ දැක්කේය. ටික කලක් විමලධර්මසූරිය රජු සමග මහනුවර ජීවත් වූ එදිරිල්ලේ රාළ කෝට්ටේ සහ සීතාවක යුවරජ තනතුරෙහි හා එදිරිමාන්නසූරිය බංඩාර යන රාජ්‍ය  නාමයෙන් ඔටුනු පලදවන ලදි. ඔහු මෙම යුව රජ තනතුරට පත් කරන ලද්දේ එකල ශ්‍රී ලංකාවේ අධිරාජ්‍යයා වශයෙන් පිලිගත් විමලධර්මසූරිය රජු යටතේය. පසුව සත් කෝරලයේ යුවරජ වරයෙකු වූ වීදිය බංඩාරගේ දියණිය එදිරිල්ලේ රාළට සරණ පාවා දෙනු ලැබීය. 

විශාල පිරිසක් සහභාගි වූ මෙම උත්සවය රනින් හා රිදියෙන් සරසන ලද අලි ඇතුන්ගෙන්ද, ඇත් දළ හා රනින් කරන ලද දෝලා වලින්ද, යුක්ත විය. එදිරිල්ලේ රාළ අලි ඇතුන් පෙරටු කොට ගෙන රනින් සරසන ලද ඇතෙකු පිට නැගී රන් ඔටුන්න හිසලා පෙරහැරේ ඉදිරියෙන්ම ගමන් කලේය. මෙම සරණ මංගල්‍යය උත්සව දින එදිරිල්ලේ රාළගේ හමුදාවේ උප ප්‍රධානීන්ට හා හමුදා නිලධාරීන්ට නොයෙකුත් තාන්න මාන්න හා පදක්කම් විමලධර්මසූරිය රජු විසින් පිළිගන්වන ලදි. 

සරණ මංගල්‍යයෙන් දින කිහිපයකට පසු, කන්ද උඩරටින් එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාර රජුන් සදහා හමුදාවක් සූදානම් කෙරුණි. මෙම හමුදාව සීතාවකට පැමිණි අතර එහිදී පෘතුගීසී හමුදාවේ මුදලිවරයෙකු වූද, සීතාවක රාජසිංහ රජුගේ ලඟ ඥාතියෙකු වූද, දොන් කොන්ස්ටන්ටීනෝ නවරත්නගේ හමුදා හා ගැටී ඔවුන් අන්ත ලෙස පරාජයට පත් කලහ. මෙම සටනින් පසු එදිරිල්ලේ නැවත මහනුවරට පැමිණියේය. කෙටි කලක් එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාර රජුට සාමයෙන් කල්ගත කරන්නට ලැබිණ. 

මේ අතර පෘතුගීසීන්ට ඉන්දියාවේ ගෝවේ නගරයේ සිට විශාල වශයෙන් උපකාරක සේනා ලැබුණි. මෙම සේනාවන් ගෙන් කොටසක් ගාල්ල හා මාතරට යැවූ අතර, සමරකෝන් මුදලි ප්‍රධාන විශාල පෘතුගීසී හා සිංහල හමුදාවක් කළුතර කොටුව ඉඳිකිරීම සදහා යවන ලදි. 

සමරකෝන් මුදලිගේ හමුදාව කළු ගඟ අද්දර කඳවුරු බැඳ එම ස්ථානයේ විශාල බලකොටුවක් ඉඳිකරමින් සිටියේය. මේ අවස්ථාවේදී ශ්‍රී ලංකාවේ පෘතුගීසී ජෙනරාල්වරයාද කළුතරට පැමිණ සිටියේය. 

මෙම බලකොටුව ගැන ආරංචි වූ විමලධර්මසූරිය රජු, එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාරට පන්දහසක හමුදාවක් සමග ගොස් මෙය විනාශ කිරීමට නියම කලේය. කොටුව විනාශ කිරීමට සිදු කල සටන එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාර විසින් පෙරමුනේ සිට මෙහෙය වන ලද අතර, හදිසියේ ඇඳ හැලුනු විශාල වර්ෂාවක් නිසා කළුඟඟ උතුරා යාමෙන් ඔහුගේ හමුදාව බලවත් කරදරයට පත්විය. 

එකල තිබූ තුවක්කු වර්ෂාවකදී එලිමහනේ පාවිච්චි කල නොහැකි ඒවා වුවත්, වර්ෂාවෙන් තම තුවක්කු නොතෙමී ආරක්ෂා කරගැනීමට  නොහැකි විය. නමුත් සමරකෝන් මුදලිගේ හමුදාව බලකොටුව තුල සිටීම නිසා එම හමුදාවට තම තුවක්කු තෙමීමෙන් ආරක්ෂා කර ගත හැකිවිය. මෙම හේතුව නිසා උඩරට හමුදාවේ ඉතිරි කොටස් වෙඩි වැදීම් වලින් දරුණු ඝාතනයකට  ලක්විය. 

හමුදාවේ පසුපස කොටස මෙයින් කලබල වී ඇති බව පෙනී ඔවුන් දිරිමත් කිරීමට එදිරිමාන්න තම හමුදාව පසු පසට ගමන් කලේය. මෙය දුටු අනෙකුත් හමුදා කොටස් ඔහු පසු බසින්නට සූදානම් වෙනවා යැයි සිතා, තමුනුද පසු බසින්නට විය. මෙම අවස්ථාවේදී උඩරට හමුදා දරුණු පරාජයකට ලක්වූ අතර, උඩරට හමුදාවේ කිහිප දෙනෙකු හැරෙන්නට අන් සියලු දෙනාම ජීවිතක්ෂයට පත්විය. 

තුවාල වී තම හමුදාවෙන් වෙන් වූ එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාර රයිගම් කෝරළයේ දින කිහිපයක් ඇවිදිමින් ගතකල අතර, නිරාහාරව සිටි ඔහු මහලු සිංහල කාන්තාවකගේ ගෙදරට ගොස් කෑමට යමක් ඉල්ලා සිටියේය. පෘතුගීසීන් මොහුව අල්ලා දුන් කෙනෙකුට විශාල මුදලක් ලබා දෙන බවට ප්‍රසිද්ධ කර ඇති බව දැන සිටි මෙම කාන්තාව මොහුට කෙසෙල් හැලියක් තම්බා දී නිවසේ නිදා ගැනිමට සලස්වා කළුතර කොටුවට ගොස් සමරකෝන් මුදලිට මේ පිළිබදව සැලකර සිටියේය. 

මේ කාන්තාව ගෙන් ආරංචිය පිළිගැනීමට නොහැකි තරම් සුභ ආරංචියක් වූ නිසා, සමරකෝන් මුදලි එය බොරු ආරංචියක් යැයි මුලින් සිතුවේය. එහෙත් කාන්තාවගේ බලවත් ඇවිටිල්ල නිසා සමරකෝන් මුදලිගේ මස්සිනා වූ දොන් හෙන්රික් කුඩා හමුදාවක් සමග ආරංචිය පරීක්ෂා කිරීමට යවන ලදි. දොන් හෙන්රික් නිවසට පැමිණ නිදා සිටි එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාර අත්අඩංගුවට ගත් අතර, සතුරකු වුවද මොහු මහත් ගෞරව හරසරින් යුක්තව කළුතර කොටුවට ගෙන එන ලදි. 

එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාරගේ තුවාල වලට බෙහෙත් කර කළුතර ගංගාතිලක විහාරය කඩා පෘතුගීසීන් එහි ඉඳිකර තිබූ පෘතුගීසී කොටුවේදී ජෙනරාල්වරයාට භාර දුන් අතර, එහිදී ඔහු සිරකරුවෙකු බවට පත්කර, විශාල දම්වැල් වලින් ගැටගසා කොළඹට ගෙන යන ලදි. 
එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාර රැගෙන යාත්‍රා කිහිපයකින් කළුතර කොටුව වෙත සමරකෝන් මුදලි පැමිණෙන විට එම කොටුවේ සිටි ඩී.අසවේදු සෙන්පතිවරයා බෝට්ටු අසලට ගියේය. දස දහස් ගණන් ජනයා බලා සිටියදී සමරකෝන් මුදලි ඔහුගේ කරට ගෙන තවත් සෙනෙවියන් දෙදෙනෙකු සමග ගං ඉවුරට ඔසවාගෙන ආවේය. එදිරිල්ලේ රාළ අල්ලා ගැනීම පෘතුගීසීන් හට එතරම්ම ජයග්‍රහණයක් විය. 

මොහු විසින් සඟවා ඇති වස්තුව ගැන අසමින් දවස් හතලිහක් පමණ කාලයක් මොහුට වද දී එම තොරතුරු ලබා ගැනිමට නොහැකි වූ හෙයින්, ඔහුට මරණ දඩුවම නියම කරන ලදි. එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාරගේ ශරීරය කොටස් හතරකට කපා ප්‍රසිද්ධ ස්ථානවල එල්ලන ලදි. ඔහුගේ හිස අළුත්ගම දින කිහිපයක් එල්ලා තබන ලදි.

 පෘතුගීසීන් මෙරටින් නෙරපා දැමීමට ජාතික සටනක් මෙහෙය වූ දොන් ඩොමිනිගෝ කොරේයා හෙවත්, එදිරිල්ලේ රාළ හෙවත්, එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාර රජු මෙලෙස තම දේශය වෙනුවෙන් ජීවිතය පූජා කලේය. 

සමරකෝන් මුදලිට කුමක් වූයේද? එදිරිල්ලේ රාළ මිය ගිය පසු, (1604 – 1605) වර්ෂවලදී පෘතුගීසීන් පාලන ප්‍රදේශවල කාන්ගර ආරච්චි, ඇන්ටෝනියෝ බැරටෝ සහ තවත් නායකයන් කිහිපදෙනෙකු, විමලධර්මසූරිය රජුගේ උදව් ඇතිව පෘතුගීසීන්ට විරුද්ධව කැරලි ගැසූ හෙයින්, පෘතුගීසී කඳවුරු කිහිපයක්ම කන්ද උඩරට රජුට යටත් විය. පනික්කි නැමැති නායකයෙකු යටතේ කැරලි කණ්ඩායමක් මාතර පෘතුගීසී දිසාවට පහර දී අල්ලා ගත් හෙයින්, මාතර දිසාව පෘතුගීසී යටතේ  පාලනය කල සමරකෝන් මුදලි උදව් ඉල්ලා පෘතුගීසී ජෙනරාල්වරයා වෙත පණිවිඩ යැවීය. 

මෙම සටන් වලදී සමරකෝන් මුදලි ක්‍රියාකල ආකාරයෙන් ඔහුගේ පෘතුගීසීනට ඇති පක්ෂපාතිත්වය පිළිබඳව පෘතුගීසී ජෙනරාල්වරයා වූ අසවේදු සැක පහල කලේය. එම නිසා සමරකෝන් මුදලි දම්වැල් වලින් විලංගු ගසා සිරකරුවෙකු ලෙස ගෝව නගරය වෙත පිටත් කර හරින ලදි. එහෙත් සමරකෝන් මුදලි පිළිබඳව හොදින් දැන සිටි ගෝවේහි පෘතුගීසී නිලධාරිහු සමරකෝන් මුදලි ගෝවේ කපිතාන්වරයා ලෙස පත් කලහ. මෙම නිළය පෘතුගීසී රාජ්‍යයක බලයෙන් වයිස්රෝයිවරයාට පමණක් දෙවැනි වූ අතර, කපිතාන්වරයා රාජ්‍ය පාලනයෙහි උත්තරීතර මංඩලයේද සාමාජිකයෙකු විය. 

මින්පසු සමරකෝන් මුදලි ආපසු කිසි දිනක තම මව් බිමට නොපැමිණි 
අතර, ආසියාවේ පෘතුගීසී පාලන ප්‍රදේශයන්හි නොයෙකුත් නිලතල දරමින් වාසය කලේය. ඔහු මිය යන විට පෘතුගීසී වෙළඳ නගරයක් වූ ඉරානයේ  ඔමුස් (Homuz) හි කපිතාන්වරයා ලෙස කටයුතු කලේය. 

    

ප්‍රශස්ති නොගැයූනු වීරයෝ - 2

මුල් කතාව
http://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2017/02/1.html






මෙම ජෙනරාල් ඩී  සූසා ශ්‍රී ලංකාවේ එතෙක් සිටි පෘතුගීසි ජෙනරාල්වරුන් ගෙන් ඉතා කෘරතර සෙනෙවියෙක් විය. කුඩා ළමුන් මව් ඇකයෙන් උදුරා ගෙන ඉහලට විසිකර ළමයා පහලට වැටෙන විට හෙල්ලය ඇල්ලීම මොහුගේ විනෝදාංශයක් වූ බව ජනප්‍රවාද වල දැක්වේ. 

ඩොමිනිගෝ කොරේයා පෘතුගීසි හමුදාවේ ඔවුන්ගේ ආගම හා නම්වර ලබා ගෙන එම හමුදාවේ සෙනෙවිවරයෙකු ලෙස කටයුතු කලද, ඔහු ජාතිමාමක සිංහලයෙකු විය. මෙම පෘතුගීසි ජෙනරාල්වරයා කෘර ලෙස සිංහල මිනිසුන් තලා පෙලමින් ඔවුන්ගේ බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන ආදිය විනාශ කල නිසා, ඩොමිනිගෝ කොරේයා මහත් කලකිරීමට පත්ව සිටියේය.

මෙම කෘරතර පෘතුගීසි පාලනයෙන් තම ජාතිය බේරා ගැනීමට 1595 නොවැම්බර් මස 17 වන දින අටුලුගමදී එදිරිල්ලේ රාළ ලෙස සිංහල නමක් පටපැඳ ගෙන පෘතුගීසින්ට විරුද්ධව ඩොමිනිගෝ කොරේයා යුද්ධ ප්‍රකාශ කලේය. මෙදිනට ඔහුගේ වයස අවුරුදු 30 කටත් අඩුවිය. ඔහුට එම අවස්ථාවේදී එක්වූ සිංහල හමුදාව 7000 ක් පමණ විය.

මෙම අවධිය වන විට පෘතුගීසින් අතර සිටි සිංහල මුදලිවරුන් ගෙන් ඉතා බල සම්පන්න මුදලිවරු දෙදෙනෙකු වූයේ ඩොමිනිගෝ කොරේයා සහ දොන් ෆැරැන්සිස්කෝ සමරකෝන්ය. ඔටුනු පැලදීමෙන් පසු එදිරිල්ලේ රාළ දොන් ෆ්රැන්සිස්කෝ සමරකෝන්ට ලිපියක් ලියමින් ඔහු සමග එකතුවන ලෙසට ඉල්ලීය. එහෙත් සමරකෝන් මුදලි එය මුලින් පිලිගත් බව පෙන්වා පසුව මාතර සිට තම පිරිස සමග කොළඹ කොටුවට ගොස්, පෘතුගීසින් හට එකතු විය. කළුතර කොටුවේ සිට පෘතුගීසිහුද එදිරිල්ලේ රාළට විරුද්ධව සටන් කිරීම සදහා කොළඹ කොටුවට පැමිණියහ. 
කොළඹ සිට පෘතුගීසීහු එදිරිල්ලේ රාළ ගෙන් පලි ගැනීමට ඔවුනට පකෂපාතී සිංහල හමුදාවන්ද සමග සීතාවක වෙතට පැමිණියහ. එදිරිල්ලේ රාළගේ හමුදාවන් විසින් මාර්ගයේ ගස් කපා බාධක ඇති කර සතුරාට පහර දෙන්නට පටන් ගත්තha. සීතාවක සිටි පෘතුගීසීන්ට පක්ෂපාතී වූ දොන් ජුවන් ධර්මපාල රජුද රැගෙන පෘතුගීසීන් ක්‍රමයෙන් කොළඹ දෙසට පසුබැසීමට පටන් ගත්හ.

 එදින රාත්‍රියේ අලි කිහිප දෙනෙකුගෙන්ද සමන්විත එදිරිල්ල රාළගේ හමුදාව පෘතුගීසි හමුදාවට දිගින් දිගටම පහර දුන්හ. එදින පෘතුග්‍රීසීන් පසු බසිමින්  ගුරුබැවිලට (වර්තමානයේ හංවැල්ල) පැමිණෙන විට, ඔවුන් ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් මිය ගොස් විශාල ගණනක් තුවාල ලබා සිටියහ. එදිරිල්ලගේ හමුදාව ඔවුන් වටකර සිටි හෙයින් පෘතුගීසීන්ට බීමට ජලය ලබා ගැනීමට පවා මහත් සටනක් සිදු  කරන්නට විය. කොළඹට පණිවිඩ යැවීමට පිටත් කල පෘතුගීසිහු සොල්දාදුවන්ද එදිරිල්ලරාළගේ හමුදාව විසින් අල්ලා ගත්හ. 

පෘතුගීසිහු කෙලින්ම කොළඹට  යාමට බියෙන් හොරණ (රයිගම) ප්‍රදේශයට යාමට ගමන් ඇරඹූහ. මෙම උපාය දැනගත් එදිරිල්ලේ රාළගේ හමුදාව කලින් ගොස් ගලගෙදර පුස්සැල්ල ඔයෙහි වැල් පාලම විනාශ කලහ. පසුව එදිරිල්ලේ රාළ පුද්ගලිකවම හමුදාව මෙහෙයවමින් පෘතුගීසී හමුදාව මධ්‍යයට කඩා පැන්නේය. පැය ගණනක දරුණු සටනකින් පසු පෘතුගීසීන් 150 ක් පමණ මිය ගිය අතර, පෘතුගීසීන්ගේ ආයුධ හා වස්තුව රැගෙන ගිය අලි අට දෙනෙකුද අල්ලා ගැනීමට එදිරිල්ලේ රාළ සමත් විය. 

එම අවස්ථාවේ මීට පෙර කිසි දිනෙක නොවූ ලෙසට ශ්‍රී ලංකාවෙන් පෘතුගීසීන් සම්පූර්ණයෙන්ම පලවා හරින්නට ඉඩ ප්‍රස්ථාවක් ඇතිවිය.

 එහෙත් ඒ වන විට එදිරිල්ලේ රාළ මිය ගොස් ඇති බවට සිංහල හමුදාව තුල කට කථාවක් පැතිර ගියේය. නමුත් සිදුව තිබුනේ පෘතුගීසී හමුදාව මැදට කඩා පැන සටන් වැදුණු එදිරිල්ලේ රාළට වෙඩි වැදී බරපතල තුවාල ලබා බෙහෙත් කිරීම සදහා කැළයට රැගෙන යාමයි.

 ඉන් පසු එදිරිල්ලේගේ හමුදාව ඔහුගේ මස්සිනා කෙනෙකු විසින් මෙහෙය වන ලද අතර හොරණ මිල්ලෑවේදී දරුණු සටන් ඇති විය. තව එක් දිනක් මෙලෙස සටන් පැවතුනි නම් ලංකාවෙන් සියලු පෘතුගීසීන් පලවා හරින්නටද බොහෝ විට ඉඩ තිබුණි.  

එම අවස්ථාව වන විට ඉතිරිව සිටියේ ඔවුන්ගේ ජෙනරාල්වරයාත් තවත් දෙසියක් පමණ හමුදාවකුත් දොන් ජුවන් ධර්මපාල හා ඔහුගේ පිරිවරත් පමණි. මෙම අවස්ථාවේදි එක්වරම ඈතින් විශාල හමුදාවක් දිස්විය. පෘතුගීසිහු එක්වරම එදිරිල්ලේ රාළ නැවත එන බව සිතා යටත් විමට ආයුධ බිම දැමුහ. 

ළගට එන විට එම හමුදාව පෘතුගීසින් යටතේ සිටි සිංහල මුදලිවරයෙකු වු මාතර දිශාව භාරව කටයුතු කල සමර‍කොන් මුදලිගේ හමුදාව බව පෙනුණි. එම අවස්ථාවේ යුද්ධය ජයගන්නා පැත්තට තීරණය කළහැකි වුයේ සමරකොන් මුදලිටය. මන්ද ඔහු එකතුවන පැත්තට පහසුවෙන් ජයග්‍රහණය කළ හැකි වෙන නිසාය. එයට හේතු වුයේ ඊට පෙර සටන් වලින් එදිරිල්ලගේ හමුදාව හා පෘතුගීසි හමුදාව දැඩි ලෙස හෙම්බත්ව සිටිමත්, සමරකොන් මුදලිගේ හමුදාව අළුතින්ම සටනට එක්විමත්ය.

next........ final episode
http://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2017/02/3.html

ප්‍රශස්ති නොගැයුනු වීරයෝ - 1

                                කළුතර පෘතුගීසි බලකොටුව


අප ඉතිහාසයේ බොහෝ වර්ණවත් චරිත වරින් වර කරලියට පැමිණියහ. එයිනුත් පෘතුගීසි අප රටේ කොටසක් අල්ලා ගෙන සිටි කාලය විශේෂිතය. එකල ජීවත් වූ සමහර පුද්ගලයන් සාමාන්‍ය චරිත වලට වඩා ප්‍රබන්ධ චරිත ලෙස හිතෙන තරමට පුදුම සහගතය. එහෙත් අපට ඔවුන් ගැන අහන්නට හෝ කියවන්නට ලැබෙන්නේ කලාතුරකිනි. 

විමලධර්මසූරිය රජු, වීදිය බංඩාර, මාන්නප්පෙරුම මොහොට්ටාල, කුසුමාසන දේවි, එදිරිල්ලේ රාළ, සමරකෝන් මුදලි යනාදීන් මේ අතර ප්‍රමුඛය. 

මේ ඒ එදිරිල්ලේ රාළගේ කතාවයි. 

එදිරිල්ලේ රාළ හෙවත් එදිරිමාන්න සූරිය බංඩාර. 

16 වන සියවස අවසාන භාගයේදී (1594) කන්ද උඩරට රාජධානිය හැරෙන්නට ලංකාවේ අනෙකුත් ප්‍රදේශවල ආරාජික කාලයක් පැවතුණි. 

ඉතා බල සම්පන්න එලෙසම ධනවත් රජෙකු වූ සීතාවක රාජසිංහ රජු 1593 වර්ෂයේදී මියගිය අතර, ඔහුගෙන් පසුව එම ස්ථානය ගැනීමට සුදුසු පුත් කුමරෙකු නොවූ හෙයින්, නොයෙකුත් ප්‍රභූවරුන් සහ රජ පවුලේ සාමාජිකයින් රාජසිංහ රජුගේ වස්තුව කොල්ල කමින් සීතාවක රාජධානිය ලබා ගැනීම උදෙසා සටන් වැදුනහ. සීතාවක ඔටුන්න ලබා ගැනීම සදහා තරඟයේ,
රාජසිංහ රජුගේ මුණුපුරා
අරිට්ටකිවෙණ්ඩු නම් වූ, රාජසිංහ රජුගේ උපදේශකයෙකු  
කෝරකේ බංඩාර මොහොට්ටාල 
රජුගේ ලග නෑයෙකු වූ අකරගාව අප්පුහාමි 
යන බලවත් පුද්ගලයන් ප්‍රමුඛස්ථානයක් ගත්හ. 

මේ අතර මිය ගිය රාජසිංහ රජුගේ දියණිය වූ මැණික් බිසෝ බංඩාර කුමරියගේ පුත් වූ රාජසූරිය නම් වූ කුමාරයාට සීතාවක රාජධානියේ ඔටුනු පලදවන ලදි. එහෙත් රජ වාසලේ කුමන්ත්‍රණයකින් රාජසූරිය කුමරු, නොබෝ දිනකින්ම වස දී මරණයට පත් කරන ලද්දෙන්  සීතාවක රාජධානියේ බලවත්ව සිටි රාජසිංහ රජුගේ සොහොයුරියක වූ සීතාවක මහා බිසෝ බංඩාර කුමරියගේ මුණුපුරෙකු වූ, නිකපිටියේ බංඩාර හට සීතාවක රජු ලෙස ඔටුනු පැලද විණ. 

පෘතුගීසීන්ට සීතාවක යටත් කර ගැනීමට මේ ආරාජික කාලය හොදම කාලය වූ බැවින් මොවූහු හමුදා රැගෙන සීතාවක දෙසට ගමන් ඇරඹුහ. ගුරුබැවිල (දැන් හංවැල්ල) අසලදී පෘතුගීසි හමුදාව සමග රාජසිංහ රජුගේ නෑයෙකු වූ අකරගාව අප්පුහාමි (කෝරකේ බංඩාර) ගේ හමුදා  සටන් වැදුණි. මෙහිදී පෘතුගීසීන් අතින් කෝරකේ බංඩාරගේ හමුදාව පරාජයට පත්ව රට ඇතුලට පසු බැස්සාහ. 

මෙම කාලයේදී පෘතුගීසි හමුදාවේ මුදලිවරු (හමුදාවේ උසස් නිලධාරීන්) ලෙස, සිංහලයෝ කිහිප දෙනෙක් කටයුතු කලහ. මෙයින් ඩොමිනිගෝ කොරේයා මුදලිවරයා මුදලිවරුන් අතර කැපී පෙනෙන තරුණයෙකු විය. මොහු සීතාවක රාජසිංහ රජුගේ ඥාතිවරයෙකු වූ ජේර්නිමෝ කොරයාගේ පුතෙකු විය. 

දොන් ඩොමිනිගෝ කොරෙයා මුදලිවරයා, ප්‍රසිද්ධ රණශූරයෙකු වූ අතර, එයටම ගැලපෙන ආරෝහපරිනාහ දේහයකින්ද යුක්ත විය. එලෙසම ඔහු මනා පොත පතේ දැනුමකින්ද, යුක්ත වූ අයෙකු විය. පෘතුගීසීන් විසින් ඔහු “භාගෙට හිස ගැසූ“ (I’ll be headed) යන අනවර්ථ නමින්ද හදුන්වනු ලැබීය.  

ඩොමිනිගෝ කොරේයා සීතාවක රාජසිංහ රජු යටතේ රාජකාරී කරන සමයේ, මොහු සමග ඇතිවූ අමනාපයක් නිසා, රාජ පුරුෂයන්ට මොහු මරා දමන ලෙස රජු අණ කළේය. රාජ පුරුෂයෝ මොහුගේ බෙල්ල කපා  කැළයට දැමූ අතර, සිංහල වෙදකම් දත් ස්ත්‍රියක් මොහු සුවපත් කලද, බෙල්ල කැපූ තුවාල ලකුණු බෙල්ල වටා තිබීම නිසා මොහු මෙම අනුවර්ථ නාමයෙන් ප්‍රසිද්ධ වී සිටියේය.  

රාජසිංහ රජුගේ මරණින් පසු සීතාවක රාජ සභාවේ හමුදා පරිපාලන කටයුතු සිදු කරන ලද්දේ රාජසිංහ රජු ජීවත්ව සිටියදී, මොහුට ඉතා විශ්වාසවන්ත උපදේශකයෙකු වූ ඉන්දියානු ජාතික අරිට්ඨකීවෙන්ඩු නම් පුද්ගලයෙකු විසිනි. මොහු රාජසිංහ රජු මිය ගොස් ටික කලකට පසු රාජ්‍ය  භාණ්ඩාගාරයේ බොහොමයක් වස්තුවද, හමුදාවෙන් කොටසක්ද ගෙන, පෘතුගීසීන්ට එකතු විය. මින් පසු මොහු මහනුවරදී මිය යන තෙක්ම ජයවීර බංඩාර රජු ලෙස හැඳින්වින. පෘතුගීසීන් ඔවුනට එකතු වූ මන්නප්පෙරුම මොහොට්ටාල හෙවත් අරිට්ඨකීවෙන්ඩුගේ හමුදාව සමග සීතාවකට ලඟාවූහ. මෙම හමුදාව සහ නිකපිටියේ බංඩාරට පක්ෂපාත හමුදා අතර ගුරුබැවිලේදී (හංවැල්ලේදී) ඇති වූ ගැටුමෙන් දහස් ගණන් මිය ගිය අතර, පෘතුගීසීහු ජයගෙන සීතාවකට ඇතුලු වූහ. 

පෟතුගීසීන් හා ඔවුන් සමග සිටි සිංහල හමුදා රාජධානිය කොල්ල කන ලදි. සීතාවක මාලිගයේ ගබඩාවල තිබූ රන්, රිදී, මුතු, මැණික්, ඇත් දළ, මී ඉටි යන වටිනා දේවල් මෙම කොල්ල කෑමට ලක්විය. නිකපිටියේ බංඩාර කුමරු ඔහුගේ මිත්තණිය වූ මහා බිසෝ බංඩාර සමග රාජකීය වස්තුවෙන් කොටසක්ද රැගෙන දෙනවකට පලා ගියේය. මාන්නප්පෙරුම මොහොට්ටාල පෘතුගීසී හමුදා සමග ගොස් දෙනවක වටලා රැජින හා කුමරු අත්අඩංගුවට ගෙන, ඔවුන් සන්තකව තිබූ වස්තුවද කොල්ල කෑවේය. 

අත්අඩංගුවට පත් නිකපිටියේ බංඩාර කුමරුන් දොන් පිලිප් යන නමින් බෞතීස්ම කරන ලදි. පසු කලෙක ඔහු කොයිම්බතූර් විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගනිමින් සිටියදී වර්ෂ 1611 දී මරුමුවට පත් විය. මෙම කුමරු පිටරට විශ්ව විද්‍යාලයකට ඇතුලු වූ පළමු ශ්‍රී ලාංකිකයාද වූයේය. 
මෙම අවස්ථාවේ සූසා නමැති පෘතුගීසි ජනරාල්වරයා ඉන්දියාවේ එකල සිටි සටනෙහි ඉතාමත් දක්ෂ, පෘතුගීසි හයසීයක හමුදාවක් සමග යුධ නෞකා විස්සකින්, කොළඹට පැමිණියේය. 

ඔහු ලංකාවට පැමිණ, ලංකාවේ පෘතුගීසි හමුදාවේ නායකත්වයට පත් විය. මෙම හමුදාවේ සිටි මුදලිවරයෙකු වූ ඩොමිනිගෝ කොරේයාට, එකල පෘතුගීසි සෙනෙවියා වූ ඩා සුසා කොතරම් ගෞරවයක් දැක්වූවාද කිවහොත් එක් වරෙක හමුදාවෙන් පැන ගිය හත් දෙනෙකු අල්ලා ගැනීමටද යෙදවූයේ මොහුය. 

වරෙක සිංහලයන් හා පෘතුගීසින් අතර පැවති සටනකින් පෘතුගීසීන්  පරාජය වී අවමානයට පත් විය. මේ අවස්ථාවේදී සූසා ජෙනරාල්වරයා ඩොමිනිගේ කොරේයා කැඳවා, “මාගේ පුත්‍රය, මාගේ නිලධාරීන්ට වූ අවමානය බලන්න, මෙම කහට පැල්ලම ඔබ විසින් මාගෙන් ඉවත් කල යුතුයි.“ යනුවෙන් පැවසීමට තරම් ඩොමිනිගේ කොරේයාගේ රණශූරත්වය හා නායකත්වයට ඔහු ගෞරවයක් දැක්වීය. 

P S
a clarification  
/කෝරකේ බංඩාර මොහොට්ටාල සහ
රජුගේ ලග නෑයෙකු වූ අකරගාව අප්පුහාමි යනු දෙදෙනෙකි. ඒ අතර අරිට්ඨකීවෙන්ඩු පසුව මාන්නප්පෙරුම මොහොට්ටාල වූ අතර රාජසිංහ රජු මිය ගිය පසු ජයවීර බංඩාර නමින් රජ වී පෘත්‍රගීසීන් සමග මහනුවරට යුධ කරන්නට ගොස් දොනා කතරිනා විවාහයට ඉල්ලා පෘතුගීසීන් සමග ආරවුලක් ඇති කරගෙන ඔවුන් අතින් මරණයට පත්විය.

to be continued 

ජාතියේ කුලකය, උප කුලක සහ මහ කුලක.

මම අ.පො.ස. සාමාන්‍ය පෙල විභාගයට ඉගෙන ගන්නා කාලයේදී මොඩර්න් මැත්ස් නමින් අළුත් ගණිතය විෂයක් මුල් වතාවට අප විෂය මාලාවට ඇතුල් කෙරිණ. එයට අළුත් බයිනරි සහ කුලක, වෙන් ඩයග්‍රම් යනාදිය ඇතුලත් විය. මෙම විෂයේ කුලක ප්‍රධාන තැනක් ගත්තේය. ඉංග්‍රීසියෙන් සෙට් යනුවෙන් හැඳින්වෙන මේවාට සිංහලට කුලක ලෙස පරිවර්තනය කෙරුණි. 

මෙම කුලක ක්‍රමය අනුව කල්පනා කරන විට අපේ ජාතියත් අපිට කුලකයක් ලෙස සැලකිය හැක. අප සියලු දෙනා සිටින එම මව් කුලකය ඇතුලේ තවත් බොහෝ උප කුලකයන් ජීවත් වෙති. ලෝකයේ ඕනෑම ජාතියක් මෙන් නොයෙකුත් රැකියාවන් කරන්නන්, නොයෙකුත් මට්ටමේ අධ්‍යාපනය ලැබූවන්, නොයෙකුත් ආර්ථික තත්වයේ සිටින්නන්, යනුවෙන් සඟ, වෙඳ, ගොවි, ගුරු, කම්කරු, යනාදී වශයෙන් සියලු දෙනා එහි සිටිති. 

ලක්ෂ දා හතරක් ත්‍රීවිලර් තිබෙන නිසා බංඩාරනායක මහත්මයා මේ දවස්වල පොදු ජන බලවේගය පිහිටු වැව්වේ නම් සඟ, වෙද, ගොවි, ගුරු, කම්කරු සහ ත්‍රීවීලර් (එසේත් නැත්නම් විදේශිකයින් කියන විදිහට ටුක් ටුක්) යනුවෙන් ඔහුගේ සටන් පාඨය පිළියෙල කර ගන්නට ඉඩ තිබිණ. 

දැන් මේ ප්‍රධාන කුලකයේ සිටින සියලු දෙනාම කුඩා උප කුලක වලට අයත් වේ. උදාහරණයක් වශයෙන් ගුරුවරු එක් උප කුලකයක් වෙයි. එහෙත් එම උප කුලකය නැවත උප කුලක තුනක් වෙයි. ඒ රජයේ ගුරුවරු, ජාත්‍යන්තර පාසැල්වල ගුරුවරු සහ ටියුෂන් ගුරුවරු යනාදී වශයෙනි. අවශ්‍ය නම් මේ උප කුලක නැවත නැවතත් උප කරන්නට පුලුවන. රජයේ ගුරු කුලකය ඉංග්‍රීසි හා විද්‍යා උප කුලක වශයෙන් නැවත බෙදන්නට පුලුවන.    

මෙම කුලක සියල්ලෙන් සෑදුනු ජාතිය නැමැති මහා කුලකය ඇතුලේ සිටින අය පොදු ජනතාව ලෙස හදුන්වනු ලැබේ. යම් කරුණක් නිසා මෙම පොදු ජනතාව නැමැති මහා කුලකය ඇතුලේ සිටින කුඩා උප කුලකයක් ප්‍රධාන කුලකයෙන් එළියට ගොස් තමන් සිටිනා කුඩා කුලකයට යමක් වැඩිපුර ලබාදෙන ලෙස මහ ජනතාව නැමැති ප්‍රධාන කුලකයෙන් ඉල්ලා සිටිති. ඔවුන් එසේ ඉල්ලා සිටින විට එම උප කුලකය හැරෙන්නට අනෙක් උප කුලක සියල්ල එකතු වී මේ අවස්ථාවේ තාවකාලික පොදු ජනයා නැමැති මහා කුලකය බවට පත්වේ. පොදු ජනයා නැමැති සියලු දෙනාට බෙදා ගැනීමට තිබෙන සම්පතකින් තම  උප කුලකයට යමක් වැඩිපුර ලබාදෙන ලෙසට ඔවුන් ඉල්ලා සිටිති. 

එලෙස ඉල්ලා සිටින උප කුලකයට යමක් වැඩිපුර දුනහොත් මහා කුලකයේ සිටින සියල්ලන්ගෙන්ම කුඩා සම්පත් ප්‍රමාණයක් අඩුවෙයි. එහෙත් එහි සිටින බොහෝ දෙනෙකුට මෙය පැහැදිලි නැත. ඒ නිසා ඔවූහූ මේ අසාධාරණය නොදැක්කාක් මෙන් සිටිති. ඇතුලේ සිටින තවත් සමහරක උප කුලක ඔවුනුත් මෙවැනි අසාධාරණ ඉල්ලීම් මීට පෙර කර ඇති නිසා හෝ අනාගතයේ කරන්නට සැලසුම් කරන නිසා නොදැක්කා වාගේ සිටිති. සමහර විට පොඩි උඩ ගෙඩියකුත් දෙති. 

මෙවැනි මහා කුලකයෙන් එළියට පැන යම් යම් දෑ ඉල්ලා සිටිය හැක්කේ හොදින් සංවිධානය වුනු, එසේම එම කුලකය මහා කුලකයෙන් එළියට ගිය විට මහා කුලකයට යම් අපහසුතාවක් දැනෙන සහ එම උප කුලකයෙන් කරන කියන දෑ ඔවුන් නොමැතිව කරවා ගැනීමට අපහසු උප කුලක වලට පමණි. 

උදාහරණයක් වශයෙන් ජාත්‍යන්තර පාසැල්වල ගුරුවරු එවැනි උප කුලකයක් නොවේ. රජයේ ගුරුවරුද එසේමය.

 ඒ නිසා ඇත්තෙන්ම මෙලෙස උප කුලක එළියට පැනීම නැවැත්වීමට නම් ඉහත කරණු තුනෙන් අඩු තරමේ එකක් හෝ ඔවුන්ගෙන් ඉවත් කිරීමට ක්‍රමවේදයක් යොදා ගත යුත්තේය.   

problems at the Colombo harbor; the most logical solution

The protests we saw at Hambanthota has come to Colombo; from one harbor to another. Protests headlined by leftist political leaders gathered in the streets of Colombo and went through the usual process, marching along the streets with placards, trying to enter the barricaded office knowing well that entry will be denied, pushing temporary barricades and being subjected to  water cannons will end the days episode. 
Leaders would make fierce speeches about selling state resources, imperialism, and many injustices done to poor people, disband and go away. 
Watching this process on the TV reminded me, once asking a manager in the port about two container terminals operating those days in the Colombo port. Jaya terminal was government owned and the other was managed by a private company. I was trying to compare the working of the two to just to get an idea.
I was told, that private company charges about twice the fee for handling of a container that Jaya terminal. Something like 50 $ to 25 $, I am not too sure of the figures, but I remember it was double. So I was curious to know the comparison of number of ships calling to both platforms because according to free market theory no ship should call on private jetty.
Shockingly, the private jetty was receiving more ships despite the much lower fees.  I didn’t get a satisfactory answer for the reason for this inconsistency, but I felt it is the efficiency of the private sector management over that of state.
Now these current protests, I guess,  must be on an extra terminal in addition to those two. So if the government is genuine on looking for best returns for the nation from this asset they should be going through following process.
• Asses the income they would get from this new terminal, if they run it. This can be calculated from the financial performance of the jaya terminal 
• Estimate the investment needed to build and equip the terminal
• See whether project is financially viable for the state to undertake from above two figures.
• If viable set up a local syndicate to raise money through financial instruments like bonds, shares etc
• If not viable call tenders and hand over the management to internationally reputed terminal operator.
• If unions don’t agree tell them to operate the terminal 
This should satisfy even the hardest of the leftists, union leaders or self appointed  patriots, I suppose 

interest groups in PMCs issue

Various interest groups in PMC tug o war 

Because of yesterdays court decision and subsequent wide discussions of various aspects of it  in social media,  I tried to analyze the different interest groups that are involved in this issue. I could count list 11 groups with various reasons, but was not able to ascertain the exact reasons for their opposition for some groups and reason for languid  inaction by some groups who should support PMCs.
1. Inter university students union- it is very difficult to comprehend their fierce resistance.  probably combination of, misguided communist ideals, and being in   rare position to assist medical students who  have slightly elevated position in university students natural order.
2. Left leaning political parties-  They feel state control is the proper and only  way  and giving into private sector is betrayal of their principles 
3. Medical students – obvious reasons are competition and fear that doctors from PMCs would be posh and will have better opportunities with better fluency of English
4. Combined opposition- just a another weapon to discredit the government
5. General public – this is the group that will gain most if PMCs are allowed. But they just stay like a deaf elephant either because they are ignorant of the damages that the absence is causing the nation or they are scared of the unions
6. Doctors union- supply and demand , 
7. Parents of PMC students- obvious reasons
8. Students in PMCs – obvious reasons
9. Students and parents in international schools – they should be fighting on the side of PMCs because they will never get berths in state universities, but they are strangely silent on the issue
10. Right leaning political parties- like general public right wing parties are also , are not trying to explain why the nation should have PMCs
11. Aged yesteryears leftists who are disgruntled – they don’t like private anything