අත්තමෙන් සමාගමට .

ඊයේ රාත්‍රියේ මම හිස්ටරි චැනල් එකේ  food tech  නම් වැඩ සටහනක් නැරඹුවෙමි. හවස හත වන විට මාගේ වැඩ අවසන් වී තිබුනොත් මෙය නරඹන්නට මම අමතක කරන්නේ නැත. ඇමරිකාවේ ඡන්දය අවසන් වන තෙක් CNN  නොවරදවාම බැලුවත් ඉන්පසු එහි ට්‍රම්ප්ට විරුද්ධව අඬා වැලපීම බලන්නට අකමැති නිසා මෙවැනි සැහැල්ලු වැඩ සටහන් බලන්නට පටන් ගත්තෙමි. එයින් නැගලාම ගිය දෙකක් නම් (ලගකදී අගමැතිතුමා පාවිච්චි කල නිසා පොලිටිකලි කරෙක්ට් වූ යෙදුමක්) මේ  වැඩසටහන සහ දවල් 1.00 සිට 2.00 දක්වා පෙන්වන pawn stars  වැඩසටහනයි. ඇත්තෙන්ම  Pawn stars  එකට දැන් addict  වන තරමට එය සිත් ගන්නා සුලුය. 

ඉතින් ඊයේ food tech  වැඩසටහනේ ඇමරිකාවේ ටෙක්සාස් ප්‍රාන්තයේ සහල් ගොවිපලක්, කිඹුලන් ඇති කරන තැනක්, සෝස්  හදන තැනක්, පීච් ගොවිපලක් වැනි ගොවිපලවල් බොහෝ ගණනක ඇතුලත වැඩ කෙරෙන ආකාරය පෙන්වා දුනි. මෙහි පෙන්වූ සහල් කුඹුර කාබනිකව වගා කරන අක්කර 5000 ක ලියද්දකි. වටේටම ඇත්තේ එක් නියරකි. වී ඉහින්නේ කුඩා ගුවන් යානයකි. පොහොර සහ කෘමිනාශක වෙනුවට වල් සහ කෘමීන් පාලනයට කරන්නේ භූමිය ජලයෙන් වසා තැබීමෙනි.   

පීච් වත්තේ පීච් ගස් 90,000 කි. ශීත සෘතුව කලින් ආවොත් මුලු වත්තම රත් කිරිමට කිලෝ 40 පිදුරු මිටි තැනින් තැන ගිනි තබති. ඉහල අහසේ වලාකුළු සහ ශීතල වාත ස්තර  පලවා හැරීමට මීටර් 30 ක් උස ටවර් මත සවිකර ඇති බඹර පෙති හරහා උණු වාතය විසුරුවනු ලැබේ. විශාල උණ බට තුවක්කු ලෙස ක්‍රියා කරන ලොකු ගස් තරම් අහසට එල්ල කරන ලද බට වලින් රත් වූ වාතය වාතය දෙදුරුම් කන ලෙසට නිිකුත් කිරීමෙන් පල දරන කලට වලාකුළු  වර්ධනය වීම වැලැක්වීමට අහස දෙදුරුම් කවනු ලැබේ. 

මේ ගොවියන් සමග අපට තරඟ කල හැකිද? අපේ අටලහේ, පහලොස් ලහේ ගොවියන්ට මෙලෙස තාක්ෂණය යොදා ගන්නට කිසිම අවස්ථාවක් ලැබෙන්නේ නැත. අඩුගානේ අත් ට්‍රැක්ටරයකටවත් මුදල් යෙදවීමටත් එම මුදල ආපසු කවර් කර ගන්නටවත් වැඩක යෙදිය යුතුය. එසේ නම් එලෙස වැඩක යෙදීමට තරම් ඉඩම් තිබිය යුතුය.

 අක්කර කාලෙන් භාගෙන් මේවා කරන්නට හිතන්නටවත් බැරිය. අක්කර 5000 කුඹුරට තමන්ගේම ගුවන් යානයෙන් වී ඉහින ගොවියා සමග පොඩි ගොවියන්ට තරඟ කරන්නට හැකියාවක් නැත්තේය. ඒ අතර දවසට රුපියල් 1200 ක් කුලී ගෙවා කුඹුරු වැඩ කර ගන්නා කුඹුරු ගොවියන් මේ තරඟයෙන් කොහොමටත් පරාද වන්නේ මුදලෙන් පාඩු වෙනවා සේම කම්කරුවන් සොයා ගැනීමට නොහැකිව වැඩ කල් ගත වී වැස්සේ බස් එක මිස් වීම නිසාය. 

මෙයට පරම්පරා දෙකකට පෙර අපේ ගැමියන් මෙම ප්‍රශ්නය මිදුනේ අත්තම් ක්‍රමය භාවිතා කිරීමෙනි.  
කිසිවෙකු කිසිවෙකුට මුදල් දුන්නේ නැත. 

අප මෙම අත්තම් ක්‍රමය යොදා ගෙන මෙයින් ගැලවෙන්නේ කෙසේද? ඉස්සර අත්තම් කරන කාලයේ අප මුතුන් මිත්තන් පොදු ආයෝජනය ලෙස යෙදුවේ ශ්‍රමයයි. දැන් අපට එය කරන්නට බැරි කුඹුරු හිමියන්ගෙන් 95% ටත් වඩා ගොවිතැන සදහා නුපුහුණු ශ්‍රමිකයන් වීමයි.දැන් ගමක කුඹුරු අයිතිකාරයන් 50 දෙනෙකුට කුඹුරු අක්කර 25 ක් තිබෙනවා යැයි සිතමු. මේ 25 දෙනාගේ වුවමනා එපාකම්, අධ්‍යාපන හා මුදල් පසුබිම එකිනෙකින් වෙනස්ය. ඔවුන්ගේ කුඹුරු වැඩ කිරීම සිදු වන්නේත් මේ කරුණු මුල් කරගෙනය. එහෙත් කුඹුරු අයිතිකරුවන් සියලු දෙනාටම එලෙස ආයෝජනය කල හැකි වෙනස් ප්‍රාග්ධනයක් ඇත්තේය. ඒ තමන්ගේ කුඹුරයි. 
මෙලෙස ප්‍රදේශයේ තිබෙන කුඹුරු සියල්ලම එකතුකර එයින් සමාගමක් පිහිටුවා කුඹුරු ප්‍රමාණයන්ට අනුව ලාභාංශ බෙදා ව්‍යාපාරයක් ලෙස මෙය පවත්වාගෙන ගාය හැක.එවිට කුඹුරු ප්‍රමාණයේ හැටියට කෘෂිකර්මය පිළිබඳ දැනුමක් ඇති කලමනාකරුවෙකු කොටස් හිමියන්ට පත්කර ගත හැකි අතර, මෙම සමාගම මගින් පසුගිය කන්න වගාකල අන්දම පරීක්ෂා කර වී හෝ වෙනත් භෝගයක් වගා කරීම එසේත් නැත්නම් එළුවන් හා හරක් වැනි සත්වයන් ඇති කිරීම සදහා මේ භූමිය යොදා ගත් හැකි අතර මූලික වියදමට හැකි කුඹුරු හිමියන් ගෙන් මුදල් යොදවා ගෙන ඒ සදහාත් ඔවුනට වැඩිපුර කොටස් ලබාදිය හැක්කේය. අක්කර 50 ක් පමණ වවන සමාගමකට උපකරණ සහ දැනුම සදහා තරමක ආයෝජනයක් කරන්නට පහසුවෙන් පුලුවන.  

අඩු තරමින් මුලු රටෙහිම මෙය කරන්නට පෙර මුලින් ග්‍රාමසේවක කොට්ඨාශ කිහිපයක නියමු ව්‍යාපෘතියක් ක්‍රියාත්මක කල හැක්කේය.