ගම තාක්ෂණයෙන් බලගැන්වීම ; නොකිරීම පුදුම සහගතය

අගමැති තුමා යන හැම රස්විමකම වාගේ තාක්ෂනය ගැන කතාකරනු දැකිය හැක. ඔහු කියන්නේ තාක්ෂනය දුප්පත් ජනතාවගේ සංවර්ධනය සහ ඔවුනට රැකියා සුලබ කිරීම සඳහා යොදාගන්නා බවය.  එතුමාට ඕනෑකම තිබෙන්නෙට පුළුවන. නමුත් තාක්ෂනය ජනතා සේවයට යොදවා ගත යුත්තේ ඇමතිවරුන්ය, දෙපාර්මේන්තු ප්‍රධානින්ය. ඔවුන් ඒ සඳහා උනන්දුවක් දක්වන්නේද යන්න නම් සැකයට කාරණයකි.

මක්නිසාද , තාක්ෂනය , විශේෂයෙන් ඩිජිටල් තාක්ෂනය ජනතාවගේ පහසුව සඳහා යොදවා ගන්නවා තියා ඒ පැත්තට යන්න හිතන බවක් වත් පෙනෙන්නට නැත.  ජනතාවගේ සුභසිද්ධිය සඳහා රජයකට අවශ්‍යතාවය තිබේනම් නොයෙක් ආකාරයෙන් ක්‍රියාකරන්නට පුළුවන. සිග්‍රගාමි මාර්ග , තට්ටු නිවාස , විශාල වාරිමාර්ග යනාදිය ගොඩනැංවීම  ජනතා සුභසිද්ධියට විශාල වශයෙන් දායකත්වයක් දැක්වුවද ඒවාට විශාල වශයෙන් ආයෝජන  අවශ්‍යය. 

අප හම්බකරනවාට වඩා වියදම් කරන රටක් නිසාත් අනාගතයේවත් ලොකුවට ඒ සමීකරණය අනික් පැත්තට හරවන්නට සැලසුමක් නැති හෙයින් මෙවැනි ව්‍යාපෘති සඳහා ආයෝජන කරන්නට එක්කෝ ආධාර ලන්බාගත යුතුය එසේත් නැත්නම් නය විය යුතුය, නය වන්නට වන්නට උගුල හිරවන බව කියන්නටත් දෙයක් නොවේ.

නමුත් අනික් පැත්තෙන් ඩිජිටල් තාක්ෂනය ජනතාවගේ ජිවිත පහසු කිරීම සඳහාත් රටේ අනෙක් බොහෝ ප්‍රශ්න වලින් ජනතාවට තිබෙන අපහසුකම් මඟහැරීම සඳහාත් රජයට ඉතාම අඩු ආයෝජනයකින් ඩිජිටල් තාක්ෂනය යොදාගත හැක ,එහෙත් ඒ පිළිබඳව කිසිම උනන්දුවක් දක්වන බවක් පෙනෙන්නට නැත. සමහරවිට ලොකු ආයෝජන නැත්නම් කරන අයට වාසි නැති නිසාදැයි දන්නේ නැත.

මම මිට පෙර මේ පිළිබඳව ලියු බ්ලොග් එකක් ලින්ක් කරන්නට කැමැත්තෙමි. 
 http://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2016/07/blog-post_3.html

මේ ඉතාම සරල තාක්ෂනය මහජනයාගේ හිතසුව පිණිස සොච්චමක් මුදලකින් පාවිච්චි කිරීමයි. මෙලෙසටම හන්දි වල cctv සවිකිරීම ඒවායින් බලා වැරදි කරන අයට දඬුවම් කිරීම සතියකින් මහා මාර්ග අනතුරු 50%කින් අඩු කරනට මුල් වනවාට කිසිම සැකයක් නැත්තේය. දඩ ගැහැව්වේ නැතත් Hawtorne effect එකෙන්ම පමණක්ම සැහෙන ප්‍රමානයකටම පාරේ විනය හරියානු ඇත, අපරාධ කරුවන් අල්ලා ගැනීමද පහසු වනු ඇත. නමුත් කරනු බවක් නොපෙනේ.

අනෙක තමන්ගේ ප්‍රදේශයේ ඇති මංකොල්ල කෑමට ලක් විය හැකි ස්ථාන ; ඉන්ධන හල්, ස්වර්ණාභරණ සාප්පු වයි ෆයි හරහා එක ජාලයකට සවිකර සොරකමක් සිදුවන්නේ නම් බොත්තමක් එබූ පමණින් එය පොලිසියට දැන්විය හැකි ක්‍රම වේදයක් ගොඩනගන්නට ලක්ෂ පහ හයකින් පුළුවන , එසේ නොකරන්නේ ඇයි ? සිතා ගැනීමටවත් නොහැකිය.
මට මේ බ්ලොග් ඒක ලියන්නට අදහස් වුයේ මෙවැනි අත්දැකීමක් නිසාවෙනි. ඒ යම් අවශ්‍යතාවයක් සඳහා පොලිස් සහතිකයක් ලබාගැනීමට සිදුවූ විටකය. 

මම මුලින්ම ප්‍රදේශයේ ග්‍රාම නිලධාරි සොයාගෙන ඇගෙන් පෝරමයක් පුරවා ගත්තෙමි. මේ සඳහා මට දින දෙකක් ගතවිය. ඉන්පසු මම මෙම පෝරමය පසුදින ප්‍රාදේශීය ලේඛම් කාර්යාලයට ගෙන ගියෙමි. කිලෝ මීටර් 8ක් පමණ වන මෙම ගමන මම බසයක ගියා නම් බස් දෙකක පැය 4ක පමණ ගමනකි. මගේ පෝරමය පරික්ෂාකර නිලධාරිනියක එය අත්සන් කර දුන්නාය. ත්‍රි විලයක නම් රුපිය 700 ක් පමණ ගනු ඇත. මම එතනට දවසක් නාස්ති කරගෙන එතනට ගියේ ඇයි? ඔවුන් එහිදී මා පිළිබඳව කිසිවක් පරික්ශාකරන්නේ නැත. ග්‍රාම නිලධාරියාටම සහතිකය පොලිසිය වෙතට කෙලින්ම දී මගේ දවසක් ඉතිරි කර ගන්නටත් පාරේ වාහනයක් අඩු කරන්නටත් රජය ක්‍රම වේදයක් හදන්නේ නැත්තේ ඇයි?


ග්‍රාම නිලධාරියා කෙලින්ම පොලිසිය සහ ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යාලය වෙත , අඩුතරමින් මුලදී  ග්‍රාමනිලධාරී කාර්යාල 3/4  බැගින් හෝ , ඩිජිටල් ලෙස සම්බන්ධ කර ප්‍රදේශයේ  පොලිස් වෙබ් සයිට් එකට ගොස් පොලිස් වාර්තාවක් ඉල්ලා සිටීමට ක්‍රම වේදයක් ඇතිකරන්නේ නැත්තේ ඇයි? අයදුම් කරු ගැන ග්‍රාම නිලධාරි සහතික වන්නේ නම් ප්‍රදේශයේ පොලිසියට කරන්නට තිබෙන්නේ පෙර වැරදි කර ඇද්දැයි පරික්ෂා කිරීම නම් ඒ සඳහා තාක්ෂණයත් තිබේ නම් පුරවැසියන්  මෙතරම් වටේ යවන්නේ ඇයි?
එලෙස කිරීමෙන් ශ්‍රමික දවස් දෙකක් හෝ තුනක්  ඉතිරිවෙයි. වාහනයක යන්නේ නම්  වාහන ධාවනය කිලෝ මීටර 40 ක් පමණ අඩුවෙයි, බස් වල යන්නේ නම්  සෙනග අඩුවෙයි, පොලිසියේ කාර්‍ය මණ්ඩලයේ කඩදහි වැඩ බොහෝ අඩුවී එම කාලය යම් ප්‍රයෝජනවත් රාජකාරියකට යොදවන්නට පුළුවන.