චීනය හරහා දින 10 කින් - 06.

පෙර කොටසට ලින්ක් එක http://lakshmanillangakoon.blogspot.com/2017/05/10-5.html

බීජින් නගරයට පැමිණි පසු පසුදින උදෑසන 06. 30 ට අපට මුටියන්යු හි චීන මහා ප්‍රාකාරය නැරඹීමට යාමට ලෑස්ති වී සිටින ලෙසට අපට ගයිඩ් ගෙන් උපදෙස් ලැබුණි. නමුත් හෝටයේ බුෆේ එක පටන් ගන්නේද 06.30 ට නිසා අපි අඩු තරමින් පැය භාගයක් වත් පරක්කු වී යාමට දා ගැනීමට උත්සාහ කලද ඔවුන් කිසිසේත් එයට කැමති වූයේ නැත. මෙයට හේතුව ලෙස ඔවුන් අපට කීවේ අව්ව සැර වීමට පෙර අප සිටින තැන සිට කිලෝ මීටර් 65ක් දුර මුටියන්යු වෙත යාමට බවයි. පෙර දින රාත්‍රියේ හෝටලයේ කවුන්ටරය වෙත කතා කර උදයේ ආහාර පාර්සල්කර සාදා ගැනීමට උත්සාහ කලද, භාෂා ප්‍රශ්නය නිසා අපගේ ඉල්ලීම ඔවුන්ට හරියට තේරුනාදැයි අපට දැන ගන්නට විදිහක් තිබුනේ නැත.    

කෙසේ හෝ 06.30 ට පහලට එන විට අපගේ උදයේ කෑම සදහා වූ ඉල්ලීමට සාර්ථක ප්‍රතිපල ලැබී තිබිණ. තදට තැම්බූ බිත්තර දෙකකුත්, එක පැණි රහ පාන් පෙත්තකුත්, ප්ලාස්ටික් කෑම පෙට්ටියක දමා ලබා දී තිබුණි. 

අප මුලින්ම දමා ගෙන නගරයේ පිහිටි තවත් හෝටල් කිහිපයකට ගොස් තවත් විදේශීය සංචාරකයන් 15 දෙනෙකු පමණ දමා ගෙන මුටියන්යු වෙත ගමන් ඇරඹිණ. කිලෝ මීටර් 21,196 ක් දිග චීන මහා ප්‍රාකාරය තැන් කිහිපයකින් පමණක් සංචාරකයන්ට නැරඹිය හැකිය. මෙම චීන මහා ප්‍රාකාරය හඳේ සිට කෙනෙකුට දැකිය හැකි එකම මිනිසා විසින් සාදන ලද ගොඩනැගිල්ල යැයි මා කුඩා කල කියවා තිබුණි. නමුත් ඇත්තෙන්ම නීල් ආම්ස්ට්‍රෝන් හඳට ගොඩ බැසිය පසු එසේ නොපෙනෙන බව පැහැදිලි විය. මීටර් 9.1 ක් පලල මෙම ප්‍රාකාරය හඳේ සිට අපට ඇති දුර හා සසදන කල කිලෝ මීටර් 3 ක් දුර සිට මිනිස් හිසකෙයක් දකිනවා හා සමානය. හඳෙහි සිට පමණක් නොව පෘතුවිය වටා කරකැවෙන අභ්‍යවකාශ යානවල සිට වුවද මෙය නොපෙනෙන බව දැන් වටහා ගෙන තිබේ.   

ක්‍රි පූ 7 වන ශත වර්ෂයේ සිට 17 වන ශත වර්ෂය දක්වා අවුරුදු 2400 ක කාලයක් තුල වරින් වර ගොඩනැංවූ මෙම ප්‍රාකාරය දේශ සීමා පාලනය කිරීම මොංගෝලියානු ආක්‍රමණිකයින් වැලැක්වීම, හමුදා ඇතුල් වීම වැලැක්වීම, සේද මාවත දිගේ පැමිණෙන වෙළඳ ද්‍රව්‍ය වලට බදු එකතු කිරීම සහ දේශ සීමාව දිගේ ගමනා ගමන මාර්ගයක් බිහි යන කාර්යයන් වලට පාවිච්චි විය. 

අපි දවල් 12.00 පමණ වන විට මුටියන්යු වෙත පැමිණියෙමු. එහිදී මුලින්ම එම ප්‍රදේශයට ඇතුලු වන මාර්ගය දිගේ තිබූ අලංකාර භෝජනශාලාවකින් දවල් ආහාර ගත්තෙමු. සාමාන්‍යයෙන් චීන භෝජනශාලාවල පුටු 10 ක් ඇති මේසයක බත් හැරෙන්නට දීසි 10 කින් යුත් ආහාර වේල බොහෝ රසවත්ය. 

එතැන් සිට අපට කන්ද මුදුනේ තිබෙන ප්‍රාකාරය වෙත යාමට තෝරා ගැනීම් තුනක් තිබුනි. 

1. කන්ද මුදුනට ඇවිද ගෙන යාම.  
2. යුආන් 60 ක් ගෙවා කේබල් කාර් එකක මුදුනට යාම.  
3. යුආන් 40 ක් ගෙවා ලූඩ් නැමැති ලිස්සන උපකරණයකින් ගමන සම්පූර්ණ කිරීම. 

  

අපි යුආන් 60 පහසු ක්‍රමය තෝරා ගත්තෙමු. එහෙත් චීනයේ වෙනත් සංචාරක ආකර්ශණ මෙන්ම කේබල් කාරයට නැගීමට තවත් කිලෝ මීටරයක් පමණ අව්වේ ඇවිදීමට සිදු විය. මෙම ස්ථානයේ සිට චීනයෙන් අපි ආපසු එන තෙක්ම මහත් කරදරයක් වූ මල් පරාග සුලගේ ගසාගෙන ඒම පමන් ගැනුණි. කහපාටට හුරු මේ පරාග මුලු ප්‍රදේශය පුරාම අහසේ ගමන් කරන අතර, නහය ඇතුලට යාමට වලක්වා ගැනීමට බලවත් උත්සාහයක යෙදිය යුතුය. බොහෝ විට මුඛවාඩම් හැර ඒවායින් බේරීමට වෙන ක්‍රමයක් නැත.  

මෙම කේබල් කාර් එකෙන් ප්‍රාකාරය මුදුනට ගිය විට දකින දර්ශණය ඇත්තෙන්ම පුදුම සහගතය. කළු ගලෙන්, පස් තද කිරීමෙන්, ගඩොලින් සහ ලීයෙන් සාදා ඇති මේ ප්‍රාකාරය කිලෝ මීටර් 21000 ක් දුර දිවෙන්නේ කඳු මුදුන් හරහාය. මක්නිසාද ප්‍රාකාරය තැනිය යුත්තේ දේශ සීමාවේ සතුරාට පැමිණීමට අපහසුම ස්ථානය වීමය.

 කන්ද මුදුනට සතුරා අපහසුවෙන් පැමිණෙන විට චීන හමුදාවන්ට ඒ බලකොටු මුදුනේ සිට පහත සිට උඩට එන සතුරාට ඔහු දුර්වලම අවස්ථාවේ පහර දිය හැක. ඒ අතරේම කඳු මුදුන දිගේ තමන්ට අවශ්‍ය ස්ථානයකට යුධ භටයන් හා යුධ ගබඩා කරත්ත වලින් ප්‍රාකාරය දිගේ ප්‍රවාහනය කිරීමේ හැකියාවද චීන හමුදාවන්ට මේ මගින් ලබා දුන්නේය. 

එහෙත් මේ තරම් ආරෂාවක් තිබියදීද වරෙක මොංගෝලියානු හමුදාවන් ගෙන්ගීස්කාන් නැමැති අති දක්ෂ රණ ශූරයෙකු (1162 - 1227) යටතේ චීනය අල්ලා ගෙන මුලු චීනයම එක් රාජ්‍යයක් බවට පත් කලහ. මොහු 2000 වර්ෂයේ වොෂිංටන් පෝස්ට් ඇතුලු සඟරා කිහිපයකම පසුගිය සහශ්‍රයේ මිනිසා ලෙස තෝරා ගැණින. 

 මෙය අවසන් කර ආපසු නගරයට පැමිණ ජේඩ් ගල් වලින් සෑදූ ආභරණ ප්‍රදර්ශණයක් බැලීමට ගියෙමු. මේ වන විට අපි මහන්සි වී සිටි නිසා අපි එයට කැමති නැති බව පැවසුවද ඒවා ගණන් නොගෙන මාර්ගෝපදේශක අප කෙසේ හෝ මෙම ස්ථානයට රැගෙන ගියහ. පසුව අපට වැටහුනේ බීජින් හි සෑම ආකර්ශණයක් බලන්නට යද්දීම දවසකට මෙවැනි මාර්ගෝපදේශකයන්ට යම් සම්බන්ධයක් ඇති ස්ථාන දෙකක් තිබෙන බවත් ඒවාට ඔවුන් අප කැමති වුනත් අකමැති වුවත් රැගෙන යන බවය. අප බීජින් සිටි දවස් තුනේ මේ අනුව ජේඩ් වෙළඳ සැල, සිල්ක් වෙළඳ ශාලාවක්, මුතු බෙල්ලන් වෙළඳ සැලක්, තේ ශාලාවක් සහ චීන වෙද හලක් වෙත රැගෙන ගියහ. 

මුල් අවස්ථාවේ අප විරුද්ධ වුවද පසුව අප ඒවාට පුරුදු වී ඒවායින් විනෝදයක් ලබන්නට පටන් ගත්තෙමු. එම ස්ථානයන්හිදී සිල්ක් මුතු තේ සහ ජේඩ් ආභරණ පිළිබඳ ඉතිහාසය, ඒවා සාදන ආකාරය, පිළිබඳව ප්‍රදර්ශනයක් ලෙස සකස් කර තිබුණි. තේ සහ චීන වෙද ශාලාවල නොයෙකුත් තේ වර්ග සාදන ආකාරය බලා ඒවායේ සාම්පල පානය කරන්නටද සෞඛ්‍යය ශාලාවේදී එහි ඉගෙන ගන්නා සිසුන් ගෙන් කකුලට සම්බාහනයක් කර ගැනීමටද අවස්ථාව ලැබුණි. 

සම්බාහනය කරද්දී එතනට පැමිණෙන වෛද්‍යවරුන් පිරිසක් නාඩි අල්ලා අපට ඇති ලෙඩ කියන්නටද, ඒවාට පසුව බෙහෙත් ගැනීමට අවශය නම් මුදල් ගෙවා බෙහෙත් ගැනීමටද ඉඩ ලබා දුන්හ. මෙහිදී අපෙන් ලැබෙන ආදායමෙන් කොටසක් අපගේ මාර්ගෝපදේශකයන්ට ලැබෙන බව අපට දැනුනේ ඔවුන් කොතරම් පරක්කු වුවද මේවාට අප ගෙනයාමට ඇති අවස්ථාව කෙසේ හෝ ඉටුකර ගන්නා බව පෙනුන නිසාය. 

ලංකාවේත් මෙලෙස සංචාරකයන් සදහා නොයෙකුත් කුඩා උගුල් සංචාරයන්වල ඇතුලත් කර ඇති බව මට සිතේ.