වර්ජන වලට මුහුණ දිය යුත්තේ කෙසේද ? සරල උපදෙස් කිහිපයක්

ලංකාවේ තරම් වර්ජන ලෝකයේ කිසිම රටක ඇත්තේ නැත, ඉන්දියාවේ සමහරවිට ප්‍රාදේශීය මට්ටමෙන් තිබෙන්නට පුළුවන, එහෙත් ජාතික වශයෙන් නම් මේ වගේ විහිළුවක් ලෝකයේ කිසිම රටක ඇත්තේ නැත.

තමන්ගේ වෘතියට පිරිස් වැඩි වනවාට විරුද්ධව කොටසක් වර්ජන කරති, තව කොටසක් තමන්ගේ රැකියාවට බඳවා ගැනීමේදී සුදුසුකම් වැඩි නොකරන ලෙසට ඉල්ලා වර්ජනය කරති. තවත් කොටසක් තමන්ට නිකන් දෙන දෙය වෙන කෙනෙක් සල්ලි වලට ගන්න වාට විරුද්ධව වර්ජනය කරත්. තවත් වරෙක හොරෙන් වතුර ගත්  කෙනෙකු අල්ලන්නට ගිය විට තමන්ට කරදර කලේ යයි වර්ජනය කරති.

මෙලෙස වර්ජන ඇතිවන්නේ ඇයි? මෙයට හේතුව හොයාගන්නට හොඳම ක්‍රමය වර්ජන වැඩියෙන්ම ඇතිවන ආයතන මොනවාද යයි සොයා බැලීමය. දැන් ලංකාවේ සිදුවන ප්‍රධාන වර්ජනය දුම්රිය වර්ජනයයි. ඊට පෙර සිදුවුය වෛද්‍ය වර්ජනයයි. ඊට කලින් මතක හැටියට සිදුවුයේ විදුලි බල මණ්ඩලයේ වර්ජනයයි. මේ සියලු වර්ජන බලවන විට සිදුවී ඇත්තේ රජයේ ආයතන වලය. එසේ මේවා අති බහුතරයක්  රජයේ ආයතන වල පමණක්  සිදුවීමට හේතුව කුමක්ද?
අනික් කරුණ නම් අඩු තරමින්  පුද්ගලික අංශය සමග තරඟ කරන්නට හෝ සිදුව ඇත්තේ නම් එවැනි රජයේ ආයතන වල වර්ජන සිදු වීමත් බොහෝ අඩුවී තිබේ. හොඳම උදාහරණය ලංගමය වෙයි . පුද්ගලික බස් වලට ඉඩ දීමට පෙර මාසයකට වරක් වත් ලඟම ස්ට්‍රයික් එකක තිබුණි , දැන් අහන්නට වත් නැත.
ඇත්තෙන්ම  බැලූ බැල්මට වැඩිපුර ස්ට්‍රියික් තිබිය යුත්තේ පුද්ගලික අංශයේය. මක්නිසාද රජයේ ආයතනයක් යනු ජනතාවට අයිති ආයතනයකි, එහි වැඩ කරන්නෙත් ජනතාවගෙන් කොටසකි,එසේනම් ඔවුන් උත්සාහ කරන්නේ ජනතාවට හොඳ සේවයක්  ලබාදීමටය, එසේ නම් වර්ජන රජයේ ආයතන වල සිදුවී ධනපති ව්‍යාපාරිකයන් මෙහෙයවන පුද්ගලික ආයතන වල වර්ජන සිදුවීම අප තර්කයේ පරස්පරයක් බව පෙනේ.
මට හිතෙන විදිහට ලංකාවේ පුද්ගලික ආයතන වල වර්ජන නොවෙන්න හේතුව වැඩි වැටුප්, වඩා හොඳ සේවා පහසුකම් හෝ වැඩි නිවාඩු යනාදිය නොවේ, එයට මුලික හේතුව වර්ජන කර ව්‍යාපාරය  වැසුනොත් පාඩුව සිදුවන්නේ තමන්ටම බව දන්නා නිසාය. අනික ඒවායේ වෘතිය සමිති වලට එතරම් පිළිගැනීමක් නැති නිසාය. අනික් පැත්තෙන් මා දන්නා හැටියට වෘතිය සමිත් වැඩ කිරීමට රජයේ ආයතන වල ඒවායේ නායකයන් කිහිප දෙනෙකුට පඩි ගෙවා නිකං ඉන්නටද ඉඩ දී තිබේ. මොවුන් ට ඒ නිසා දවස පුරා එකතුවී හොඳින් වර්ජන කරන්නේ කොහොමදැයි සාකච්චා කරමින් ඉන්නට පුළුවන.
මේ කරුණු සලකා බැලුවිට වර්ජන අඩු කරගන්නට නම් පහත ක්‍රියා මාර්ග අනුගමනය කලයුතු බව සක්සුදක් සේ පැහැදිලි වෙයි.

• සැම රජයේ ආයතයක්ම පුද්ගලික කළමනාකාරිත්වය යටතේ  සිදුකිරීම.
• මුලු ආයතනයම පුද්ගලික කරණය කල නොහැකි නම් ඒවායේ වැදගත් සේවා  බාහිර මුලාශ්‍ර වලින් ලබාගැනීම 
• බැංකු වලට සහ ලංගමට  කලාක් මෙන් සැම රජයේ ආයතන ක්‍රියාත්මක වන ක්ෂේත්‍රයක් තුලම පුද්ගලික අංශයට තරඟ කරන්නට ඉඩ ඇතිකිරීම.
• සැම රජයේ ආයතනයන්ට ඒකාධිකාරය ඇති ක්ෂේත්‍ර වල වැදගත් කාර්යයන් සඳහා හමුදා පුහුණු කර තබා ගැනීම. උදාහරණයක් වශයෙන් දුම්රියේ වැනි  බර ඩිසල් එන්ජින්  පිළිබඳව නාවික හමුදාවට මනා දැනුමක් ඇත, මක්නිසාද නාවික යාත්‍රා වලද ඇත්තේ එවැනි එන්ජින් බැවිනි, මෙවැනි ගැලපෙන ආයතන යුගල කල හැක,
• ආයතන විනයද ඉතා වැදගත්ය, වර්ජන කරන්නන්ට උසස්වීම් ලබාදීමේදී ලකුණු අඩුවන ක්‍රමයක්ද මෙයට ඇතුල් කල හැක.